Groen in de raad – Machteloos? Ik kan ervan schrikken, als mensen roepen: “Daar hebben wij geen invloed op”, of: “dat wordt ergens anders bepaald”, of: “het heeft geen enkel nut om de straat op te gaan”. Staat de geschiedenis niet bomvol met verhalen over mensen die in actie komen en invloed uitoefenen? Zowel uit het recente verleden als “lang, lang geleden….”. Telkens weer blijkt duidelijk hoe groot de invloed is die 'gewone' mensen hebben. Wat blijkt ook uit de geschiedenis? Dat invloed krijgen iets van je vraagt. Dat je moet geloven in je strijd, dat je mensen die hetzelfde doel hebben vindt en verbindt, dat je er samen een stem aan geeft. En dat je volhoudt. Citaten als “I had a dream” van Martin Luther King, “Wees realistisch, eis het onmogelijke!” van Che Guevara, “Genoeg! Nu ga ik iets doen” van Sophie Scholl, ze inspireren nog steeds, geven hoop en kracht en bevestigen dat het wél kan. Karl Marx inspireerde onder andere de PvdA, met zijn oproep om “het heft in eigen handen te nemen”. Ronald Reagan's oproep “Mister Gorbachev, tear down this wall” gaf moed en vertrouwen aan al die mensen die deelnamen aan de vreedzame maandagprotesten in Leipzig. Protesten die leidden tot de val van de Berlijnse muur. Gisteravond schrok ik ervan, dat een raadslid met betrekking tot de REC en de ingeplande spoedvergadering zei dat de onrust het ergste is. Nee, zij had het niet over de onrust die er heerst over de gang van zaken bij de REC, of de onrust die is ontstaan door het gevoel van machteloosheid, onduidelijkheid, rookwolken en wel of niet giftige stoffen. Zij had het over de politieke onrust. Daarvoor verwees zij naar de partijen die de vergadering hadden aangevraagd, die opriepen tot het stil protest van aanstaande zaterdag, die al jaren onderzoek doen naar het REC-verhaal. Haar gevoel van machteloosheid werd duidelijk: de grenzen van haar invloed op het al dan niet sluiten van de REC liggen voor haar al onomstotelijk vast. Harlingen heeft daar niets over te zeggen. En iets anders beweren is dan ook niet meer dan valse hoop geven. Ja, onrust is vervelend. Hoe fijn zou het zijn als wij alsmaar lekker rustig een beetje hier en daar konden besturen? De realiteit echter is, dat de onrust niet wordt veroorzaakt door een of andere politieke partij, of door een stichting. Nee, de oorzaak voor de onrust is domweg een afvalverbrander die regelmatig brandt op plekken waar die niet hoort te branden, die met steeds kortere tussenpozen storingen vertoont. Die stank en rook over Harlingen verspreidt. En waarvan de directie de metingen stopt, minimaal communiceert en verbeteringen belooft, maar niet of niet goed genoeg uitvoert. Dát is de oorzaak van onrust. Onrust is vaak de motor voor verandering. Onrust geeft ook energie om in actie te komen. En dat leidt weer tot de overtuiging dat je invloed hebt. Dat je “genoeg is genoeg” zegt en ziet dat er meer mensen zijn die dat vinden. Of het nou gaat om de afschaffing van de dividendenbelasting, om rechtvaardige verdeling van geld, om het sluiten van het klimaatakkoord, om betere lonen zorg en onderwijs of om het sluiten van achterhaalde industrie. De enige manier om verandering in te zetten is in beweging te komen, om onrust te doorstaan, om je uit te spreken, om te verbinden met anderen. Deze onrust heeft niets te maken met rellen of gewelddadige acties. Het is de onrust die voorafgaat aan verandering. En daar is het nu tijd voor. Dat bleek de afgelopen weken ook in ons buurland Duitsland, waar door onrust en weerstand uit alle lagen van de bevolking met succes is geprotesteerd tegen bruinkoolmijnbouw en voor natuurbehoud (www.hambacherforst.org). Het is tijd om een signaal te geven aan de provincie Fryslân en aan de regering in Den Haag. Tijd om een einde te maken aan de onrust die de REC met zich meebrengt. En wel nu! Dat het geduld op is en dat een pleister op een pijp niet meer voldoende is. Laten we onze moed verzamelen en opstaan, laten we niet langer meer denken dat het geen nut heeft, maar simpelweg de mooie voorbeelden volgen van alle grote veranderingen die ingezet zijn door lef, verbinding en kracht. Het is nu tijd om te staan voor een Harlingen zonder REC. Laten wij de onrust omzetten in verandering naar een duurzame leefomgeving! Wordt vervolgd. Groene groet, Stephanie Geurtz GroenLinks Harlingen