Voorzitter,
Mijn voorlopig laatste woorden in deze Statenzaal wil ik besteden aan het bedanken van mensen. En op voorhand bied ik mijn excuses aan voor de mensen die ik ben vergeten, want de lijst te bedanken mensen is simpelweg te lang. En in de traditie van de Staten heb ik er ook een spelelement in gestopt. Er zitten namelijk enkele metaforen en kleine raadsels in mijn speech. Sommige goed verstopt en andere wat meer aan de oppervlakte.
Laat ik beginnen met iedereen achter de schermen te bedanken. Ten eerste de mensen van de catering voor alle goede zorgen en de gezellige praatjes. De chauffeurs, die ik hierbij nogmaals mijn verontschuldigingen wil maken voor al die keren dat het later werd dan gepland, met name in de avond of nacht. De bodes en kamerbewaarders; alles was altijd tot in de puntjes verzorgd. En natuurlijk ook dank aan de schoonmaak.
Ik wil ook vele Statenleden bedanken waarmee ik in de afgelopen negen jaar heb samengewerkt. Natuurlijk de Statenleden van de D66-fractie. Voor alle jaren. En speciaal voor de warme steun in de afgelopen maanden en weken. En Arend, jou bedank ik in het bijzonder.
Dank aan enkele Statenleden van de VVD voor de mooie herinneringen. Onder het motto wie de schoen passe, trekke hem aan: ik heb speciaal mijn allerhoogste hakken aangedaan. En ik zou willen zeggen:
“What it meant to me will eventually be A memory of a time when I tried so hard and got so far”
En ja, het heeft er wel degelijk toe gedaan.
Even over die hakken: daar doe ik alles op: veevoerfabrieken en boerderijen bezoeken, wandelen door het bos. En jazeker, ook fietsen! Zelfs vandaag. Die blokhakken bij Marianne Vos waren wat dat betreft zeer bescheiden.
Voor Hagar: ik heb genoten van jouw gave. Voor Paul en Paul, toen we het samen voor de natuur opnamen en Johan in grote problemen brachten. Voor Marco, de bijnaam die ik jou gaf kreeg ik zelf van mijn ambtenaren.
Voorzitter,
Voor mij waren de afgelopen vijf jaar geen baan, maar eerder een roeping. Met volle overgave heb ik me ingezet voor die zaken waar ik in geloof. Het ging voor mij altijd om de inhoud: duurzame landbouw, energietransitie, een gezonde leefomgeving, een rijke cultuur.
Met mijn drive ging het me nooit snel genoeg. Ik zag bovendien altijd meer kansen, had steeds weer nieuwe ideeën en legde allerlei verbanden waarbij ik soms wel drie keer nodig had om het op anderen over te brengen. Ik wil alle ambtenaren bedanken dat ze het vol hebben gehouden, of niet en dan heb ik daar ook wel begrip voor.
Ik kijk vol dankbaarheid terug. Energietransitie ging ooit alleen over economische kansen. Nu gaat het over economie én klimaat. De innovatie en economische kansen zijn in Brabant bijna onbegrensd. In Stella heb ik nooit gezeten, maar hoeveel mensen hebben op de Storm gereden? Wie heeft er metaal zien branden? Of de chemie achter de aandrijving op mierenzuur willen begrijpen. En het gaat óók over meters maken. Over energie besparen, over zonnepanelen en windturbines plaatsen. Over de passie van vrijwilligers bij energiecoöperaties of koplopers onder onze architecten en bouwbedrijven. En de Regionale Energie Strategieën lopen in Brabant als een van de beste.
In de landbouw hebben we ontzettend veel innovaties tot stand gebracht, in de plantaardige teelten, de kringlooplandbouw en zeker ook in de technologie. En in combinaties van deze zaken. In sommige gemeenten wordt meer geïnnoveerd dan in andere. Bovengemiddeld vaak deelde ik agrofoodpluimen uit in Oirschot. In een andere gemeente met een O stimuleerden we innovaties die nu vast op korte termijn hun omgevingsvergunning zullen ontvangen.
Over het belang van cultuur, de inspiratie, verwondering en creativiteit haal ik drie zinnen aan uit het voorwoord van Commissaris Houben in de bundel ‘Brabant, dichterlijk belicht’: “Brabant is natuur, cultuur, historie en vernieuwing. Brabant is mensenwerk. Gemeenten, provincie en de Brabanders zelf zijn betrokken bij het behoud van cultuur en natuur.”
En ik breng graag in herinnering dat zelfs de popmuziek enkel kan bestaan bij gratie van een brede culturele basis en een zeer hoogwaardige top.
Wat de toekomst mij brengt, zullen we zien. In ieder geval mag ik me als eerste Brabantse gedeputeerde verheugen op een opvolger die zich bekommert om mijn zeeën aan vrije tijd. En met ten minste drie grote voorstanders in het beoogde nieuwe college gaat de fusie het wellicht toch nog halen. Een Nuenen-grapje per dag was de afspraak bij de onderhandeling vorig jaar.
Dank aan alle Brabanders waar ik de afgelopen jaren mee heb samengewerkt aan de toekomst van Brabant. Mijn grootste dank gaat uit naar alle mensen in mijn privéleven, dat ze accepteerden dat ik vijf jaar lang vrijwel geen tijd voor hen had.
Voorzitter, Wim, ik wil jou bedanken voor jouw voortreffelijke rol met name op de moeilijke momenten. Erik en Rik, omdat ik zo ontzettend veel heb geleerd van jullie bestuursstijlen. Marianne, voor het fruit op tafel en onze mooie debatten.
Iemand adviseerde me om af te sluiten met het eerste nummer van het achtste album van opeth. Maar tarotkaarten leken me geen cultuur en zelfs geen vrije tijd. Daarom bedank ik mijn overige GS-collega’s met de woorden “Mein herz brennt”.
Anne-Marie Spierings