Poliflw

Zondag 25 juni was het erg warm. Meer een dag om onder de parasol te zitten dan in beweging te komen. Ik heb op zo’n dag echter de neiging om actiever te worden. Fysiek voel ik me dan het beste. Niet dat ik even een halve marathon loop, maar toch. Ik besloot naar het optreden van mijn kleindochter te gaan kijken in het Openlucht Theater. Ik kwam er een oud-leerling tegen. Deze dertiger vertelde trots, dat hij nu bij de gemeente werkte en dat het hem heel goed beviel. Als je daarna je kleindochter ziet optreden, dan kan de dag al niet meer stuk.In de namiddag fiets ik nog naar Bingelrade. Ik ga even langs bij John, een oud-buurjongen en oud-leerling van mij. Hij gaat stoppen met Hedelfinger, een mooie plek om te vertoeven voor een drankje en een hapje. Dat zal ook zo blijven. De afgelopen 10 jaar heeft John door de week als schademonteur gewerkt en was hij elke week vanaf vrijdagmiddag bezig met Hedelfinger. Knap hoor: al die jaren een dubbele baan. Hij wil nu meer vrije tijd in het weekend en gaat alleen nog maar als autoschademonteur werken.

We hebben het er nog over, dat veel bedrijven om vaklui staan te springen. Veel ondernemers komen handen te kort. Hij heeft de bedrijven voor het uitzoeken. Toch prachtig dat deze generatie zo veel mogelijkheden heeft, dacht ik. Ze hebben echt wat te kiezen.

Op weg naar huis bleef ik denken aan die schaarse arbeidskrachten. Een paar jaar geleden vroeg ik op een andere plek meer aandacht voor de 50-plusser zonder werk. Daar gaat het al beter mee. Kijk maar naar die oud-buurjongen van mij. Nu moeten bedrijven nog een stap verder gaan. Ik denk aan 60-plussers, maar ook gepensioneerden, die nog dagdelen aan de slag willen (blijven). En laten we vooral niet de mensen vergeten, die al lange tijd aan de kant staan. Bied die mensen ontwikkelkansen. Laat ze leren van de vakmensen die er nu nog zijn. Overdracht van kennis en ervaring is nu helemaal belangrijk.

De vorige keer had ik het over de eerste mooie zonnige dagen van dit jaar en het gevoel dat je dan krijgt. Uiteraard dacht ik net als jullie, dat we weer zo’n mooi voorjaar kregen als in 2022. Maar het liep toch even anders. Het kan verkeren, zei Brederode al.In de week van Hemelvaart ben ik pas in de tuin verder kunnen gaan, waar ik begin april mee bezig was. De vele regen en de lage temperatuur zorgden daarvoor. Ondertussen is alles mooi groen geworden en flink gaan groeien. Het groen in het straatwerk is nog nooit zo weelderig geweest. Dus dat ben ik eerst maar eens met een oud mes en een voegenborstel te lijf gegaan. Het is ouderwets misschien, maar wel het meest milieuvriendelijk.

Als ik tussen de andere activiteiten door nog ruimte heb, ga ik verder met de voortuin en de borders. Ik heb alles zo natuurlijk mogelijk aangelegd, maar je ontkomt er nu niet aan om zaken wat in toom te houden. Zo is de citroenplant in enkele weken op tientallen plaatsen opgekomen. Die heb ik hier en daar al verwijderd. Het gele slaapmutsje is mooi, maar woekert ook heel aardig. Dus er is nog werk aan de winkel.

Ooit startte ik op een andere woonplek in Brunssum met een “wildtuin”. Dat leek mij het makkelijkste. Dat viel behoorlijk tegen, want o.a. de boterbloem en het klein hoefblad gingen als een tierelier. Dus als je de natuur haar gang laat gaan, gaan bepaalde planten overheersen. Ik ben ermee gestopt, omdat zo’n tuin nogal “revolutionair” was in een nieuwbouwwijk. Mijn wildernis zaaide zich ook uit in tuinen van de buren. Die waren er niet zo blij mee.

Daarna koos ik voor een zo natuurlijk mogelijk aangelegde tuin. Het werd een “bostuin”. Dus enkele bomen, struiken en bodembedekkers. Zo’n tuin vergt ook niet zo veel onderhoud. Maar als je een langere periode geen tuinwerk hebt kunnen doen, zoals nu, dan moet je flink aan de bak. Nog even volhouden. Dan kan ik weer, hopelijk, lekker in het zonnetje genieten. Dat gun ik u ook.

Onlangs werd, tijdens een heidag met Raad, College en Ambtelijke organisatie, het ‘Uitvoeringsprogramma Coalitieakkoord 2022-2026’ gepresenteerd. Een van de meer dan 60 actiepunten is het verbeteren van armoedebestrijding. Het PAK heeft zich altijd ingezet om in Brunssum tot goede gemeentelijke bijstandsregelingen te komen.

Wat wij signaleren en constateren is, dat onze burgers niet altijd weten waar zij terecht kunnen met hun vragen. Vaak weet men niet voor welke regelingen men in aanmerking komt en hoe je dan zoiets moet aanvragen.  Daarom werd in februari de Help Hulp verspreid door heel Brunssum. Hierin staan alle regelingen op een rijtje. Mocht u dit boekje gemist hebben, dan is op het gemeentehuis altijd nog een exemplaar te krijgen.Dit jaar heeft het PAK samen met andere partijen het besluit genomen om het Coronafonds op te heffen en daar een reserve Crisis- en Herstelfonds van te maken. Het is een soort Noodfonds. Verenigingen, ondernemers en individuele burgers kunnen daar een beroep op doen. De gemeente mag u geen extra inkomen verstrekken, maar mag u wel helpen, als u door de huidige situatie in de knel komt. Op dit moment zit menige burger met hoge energiekosten, hoge inflatie, dure boodschappen, enz. Daardoor kan iemand in een schuldensituatie raken, terwijl je voorheen gewoon kon rondkomen. Schaam je dan niet om bij de gemeente aan te kloppen. Wacht ook niet te lang. Dus dit geldt ook voor mensen die niet in de bijstand zitten.

Al u geen minimuminkomen heeft en u komt in de problemen, dan zijn er ook nog landelijke regelingen waar u een beroep op kunt doen. Mensen met een inkomen dat boven het sociaal minimum ligt, kunnen bijvoorbeeld een beroep doen op de toeslagen van de belastingdienst of het noodfonds energie. Via de website https://berekenuwrecht.nibud.nl/ kunt u zien welke tegemoetkomingen er zijn en waar u mogelijk recht op heeft. Ook ziet u waar u deze kunt aanvragen.

Het PAK gaat graag in gesprek met u over de moeilijkheden die u ervaart en ondersteunt u graag. U kunt onze openbare fractievergaderingen bezoeken of uw vraag stellen via info@pak-brunssum.nl

Wat een heerlijk gevoel krijg je, als de zon in het voorjaar schijnt. De eerste dagen van april geven hoop. De zon schijnt al 2 dagen achter elkaar. Ik heb er meteen van genoten. Dat probeer ik elke dag op zijn minst een half uur te doen. Als je dan lekker in de zon zit, hoor je de vogels, zie je het frisse groen van struiken en bomen, ruik je allerlei geuren.  De natuur ontwaakt en lacht je tegemoet. Het is alsof alles en iedereen er nog meer zin in krijgt. Dat geldt in ieder geval voor mij.

Toch heb ik geen winterslaap gehouden en heb ik zeker niet stil gezeten. En dat blijft vreemd. Als je naar de natuur kijkt, dan gaat alles vanaf oktober ongeveer in de ruststand. De bomen verliezen het blad, de dieren proberen te overleven, het is al vroeg donker, de dagen worden korter, de nachten langer. Rust.En wat doen wij? We geven nog even flink gas tot ongeveer half december. Dan hebben we het weer druk met het kerstdiner en de kerstballen. Bij de oliebollen verwachten we tenslotte het nieuwe jaar. Vaak hebben we dan nog niet de tijd genomen om eens even stil te staan en de waan van de dag opzij te schuiven. Gewoon even stil staan bij de dingen, die echt belangrijk zijn.

Als jou dat het laatste half jaar niet is gelukt, ga het dan nu doen. Elke dag even knikkebollen in de zon of kuieren om het huis.  Even aan niets denken, hoogstens dus aan wat nu echt belangrijk is. Hoor de geluiden, ruik de geuren en zie de frisse kleuren. Het gedicht “Mei” van Herman Gorter begint met: “Een nieuwe lente, een nieuw geluid”. Hoor dat geluid, zie de kleuren en ruik die frisheid. Och verdikkeme, nu begint het te regenen. Dat past even niet in mijn verhaal. Regen heeft zijn charme, maar de zon heeft toch een streepje voor. Die gaat zeker weer schijnen. Geniet er dan weer een moment van, want hij kan zo weer weg zijn. Gewoon doen.

Naar aanleiding van mijn twee laatste columns vroeg iemand mij of ik een oplossing had voor de problemen wat betreft energieprijzen, tekorten en de verduurzamingsperikelen. In 1972 publiceerde de Club van Rome al het rapport “Grenzen aan de Groei”. Binnen 50 jaar zouden er fikse problemen ontstaan: uitputting van grondstoffen, fossiele brandstoffen en voedseltekorten. Die waarschuwing is in de wind geslagen. Er was aardgas genoeg en dus staken we de afgelopen decennia de kop in het zand.Het wordt nu tijd om het leven anders in te richten. Fossiel kan op termijn niet meer. Maar je moet niet de mensen ineens op de kast jagen. We hebben nog zeker 450 miljard m

gas in de grond zitten. Het is de minst vervuilende brandstof. Dus mijn advies zou zijn: gebruik wat je hebt. Maar niet meer om de begroting sluitend te maken of de opbrengst voor 93 % in de Randstad te investeren.

Waarvoor dan wel? Je kunt allereerst de komende jaren enigszins de regie houden op de gasprijs, belangrijk gezien de oorlog in Oekraïne. Verder kan de overheid eindelijk het probleem in Groningen oplossen. Bouw voor iedereen in het aardbevingsgebied een aardbevingsbestendige woning. Met het geld kan de regering bovendien de hele woningvoorraad verduurzamen tot minimaal energielabel B. Subsidieer 30% van de kosten en verstrek voor het restant een lening tegen een lage rente.

Hoe betaalt de overheid dit? Welnu, het gas levert de overheid minimaal 350 miljard euro netto op. Daarvan gaat bijvoorbeeld 50 miljard naar Groningen en de overige 300 miljard gaat dan naar de verduurzaming. Met deze oplossing zal de energie niet veel goedkoper worden, maar kan iedereen zich wel stapsgewijs voorbereiden op de fossielvrije toekomst. Met die gasvoorraad kunnen we zeker 15 jaar vooruit en wellicht langer als we steeds meer energie gaan besparen. De overheid zelf koopt zo ook nog tijd om waterstof als drager en opslag van energie door te ontwikkelen. Te zijner tijd kan het transport ervan via de bestaande gasleidingen – waarde 15 miljard – plaats vinden. Dus geen kapitaalsvernietiging.  Je gebruikt weer wat je hebt.

Op 7 maart jongstleden is er in het Clemensdomein een Algemene Leden Vergadering geweest van het CDA. Één van de onderwerpen die op de agenda stonden, was de verkiezing van een nieuwe afdelingsvoorzitter. Het bestuur heeft daartoe enkele weken geleden naar alle leden een vacature gesteld. Raymond Claus werd op voordracht van het bestuur unaniem gekozen als voorzitter van de Brunssumse afdeling. We danken de voorgaande interim voorzitter Irene Plas voor haar inzet en wensen Raymond veel succes! Tevens was in deze vergadering statenlid Wouter IJpelaar te gast. Wouter is ook weer kandidaat statenlid bij de komende verkiezingen van de Provinciale Staten. Vergeet niet te stemmen komende woensdag en laat uw stem zeker niet verloren gaan! Op bijgaande foto staan 3 in de ledenvergadering aanwezige kandidaat statenleden. welke wij allen veel succes wensen: - Raymond Claus - lijst 1, nummer 16 - Wouter IJpelaar - lijst 1, nummer 3 - Patrick Cremers - Lijst 1, nummer 14