Poliflw

De parlementaire enquêtecommissie was duidelijk. De belangen van Groningers zijn structureel genegeerd bij de aardgaswinning in Groningen. En de gevolgen hiervan waren rampzalig, zo luidde de hoofdconclusie van de commissie. De enquêtecommissie beschreef wat Groningers al jaren weten en voelen, waar Groningers al jaren onder leden, namelijk dat Nederland een ereschuld heeft aan de Groningers. Het kabinet nam de aanbevelingen over. En enkele weken geleden ging de Tweede Kamer - bijna unaniem - akkoord met het definitief sluiten van de gaskraan. Een belofte aan de gedupeerden. En belofte maakt schuld. Nu, enkele weken later, leken de Eerste Kamerfracties van de BBB, VVD, PVV, JA21 en 50Plus hét argument waarmee de belangen van Groningers jarenlang structureel zijn genegeerd opnieuw uit de kast te trekken om het besluit over het sluiten van de gaskraan opnieuw uit te stellen. Hoewel sommige van deze fracties intussen alweer hebben gezegd wél de wet te willen behandelen, laat dit nog maar eens zien hoe belangrijk zorgvuldig en nauwkeurig handelen zijn in dit dossier. Jarenlang - en nog steeds - hebben gezinnen dag in dag uit te maken met de gevolgen van de gaswinning. Jarenlang wachten bewoners op een versterkingsadvies. In onzekerheid over hoe veilig ze zijn in hun eigen huis. Jarenlang vechten gedupeerden tegen dit onrecht. Er moet nog veel gebeuren om alle ellende te herstellen en scheuren - fysiek en emotioneel - te helen. Maar het sluiten van de gaskraan is een belangrijke eerste stap op een nog lang en hobbelig pad. Dat was de belofte aan mensen die al te vaak in hun vertrouwen zijn geschaad. Om te voorkomen dat er nog meer onrust ontstaat en het vertrouwen dat al laag is nog verder daalt, moet de gaskraan dicht. Uitstel hiervan zou geen optie mogen zijn. Wij roepen daarom met bijna de gehele raad op om de gaskraan zo snel mogelijk definitief te sluiten en zo de morele plicht tegenover de Groningers te vervullen. We vragen het college de noodzaak hiervan over te brengen aan de Eerste Kamer.

Op maandag 4 maart werd bekend dat de restaurantketen Vapiano in Groningen ophoudt te bestaan. De medewerkers krijgen te horen dat ze op straat staan en de deuren sluiten. Uit een reconstructie van Sikkomblijkt dat het filiaal al langer te maken heeft met problemen, onder andere veroorzaakt door de hoge huur. Vapiano huurt het pand van de gemeente Groningen en heeft de afgelopen jaren, in verband met werkzaamheden aan de Grote Markt en vanwege corona, flinke korting gehad op de huur. Uit dezelfde renconstructie van Sikkom valt te lezen dat de gemeente Vapiano graag naar Groningen wou halen, vooral voor de ontwikkeling van de zuidzijde van de Nieuwe Markt. Het heeft daarvoor Hasret en ’t Vaatje uit de gemeentelijke panden gekocht en Poelestraat 18 gesloopt en herbouwd. Dit alles heeft de gemeente veel geld gekost. Dit was alleen maar meer vanwege de korting op de huurprijs. Op Sikkom valt zelfs te lezen dat er volgens bronnen niks werd betaald in de begin jaren. Nu de coronakorting terug betaald moet worden, stopt Vapiano er mee. De fracties van het CDA, de VVD, D66 en de Stadspartij zijn geschrokken van de berichtgeving. Vooral de financiële consequenties en hoe hiermee wordt omgegaan met het geld van de belastingbetaler zijn buitengewoon pijnlijk. Het CDA vraagt het college om duidelijkheid over wat er precies speelt rondom Vapiano en hoe dit de gemeente financieel raakt. Het CDA is benieuwd waarom de gemeente ervoor koos om het pand aan Vapiano te verhuren tegen een lagere prijs, in plaats van aan andere geïnteresseerde partijen. Bovendien wil het CDA informatie ontvangen over de toekomstige plannen voor dit pand en of er nog andere gemeentelijke eigendommen zijn die een vergelijkbare financiële situatie kunnen veroorzaken

Op vrijdagavond werd Jan Helmantel, voormalig raadslid in Ten Boer, benoemd tot Lid van Verdienste namens het CDA. Het speldje en de oorkonde werden uitgereikt door fractievoorzitter Henri Bontenbal, die zijn tour door Nederland is gestart. Bontenbal: "Helmantel heeft zich jarenlang ingezet voor Ten Boer, onder andere zestien jaar als raadslid en hij werkt nog steeds keihard om het CDA-geluid in Groningen te laten horen. Jan, bedankt!" Bontenbal trapte zijn tour door Nederland af in de provincie Groningen. Hij bezocht Ter Apel en ging in gesprek met het COA en lokale ondernemers. 's Avonds ging hij in gesprek met Groningers over de toekomst van stad en ommeland. “Groningen is diep getroffen door de aardbevingsproblematiek, waar mensen nog steeds middenin zitten. Bovendien zien we in Ter Apel dat Groningers opnieuw in de steek worden gelaten. Het is onze taak in Den Haag om het vertrouwen in de overheid en politiek te herstellen.” besluit Bontenbal.

In 2006 vertrok het Groningse familiebedrijf, schrootverwerker Simmeren, na jarenlang gesteggel met de gemeente, van het nog altijd braakliggende Simmerenterrein. De voormalig directeur en stiefkleinzoon van de oprichter pende zijn wanhopige strijd met de gemeente op, in het onlangs verschenen boek ‘oh, oh, oh, het moest maar eens verteld worden’. Het verhaal van Van der Leij heeft diepe indruk gemaakt op de fracties van het CDA, de Stadspartij en de Partij van het Noorden. Vandaag dienden deze partijen een reeks schriftelijke vragen in bij de gemeente. “Het verhaal van deze familie is buitengewoon aangrijpend en roept veel vragen op over het handelen van de gemeente. De overheid hoort betrouwbaar en dienstbaar te zijn naar haar inwoners en dit strookt niet met het beeld dat de heer van der Leij over deze kwestie schetst. Daarom is duidelijkheid en opheldering nodig over deze langlopende zaak. We hopen dat het college met de beantwoording van onze vragen duidelijkheid schept. ” aldus de fractievoorzitter van het CDA Groningen, Jalt de Haan. In zijn boek en in gesprek met de genoemde partijen beschrijft Van der Leij zijn juridische strijd met de gemeente vanaf midden jaren tachtig tot op de dag van vandaag. De strijd concentreerde zich voornamelijk op de door de gemeente vurig gewenste bedrijfsverplaatsing. Leendert van der Laan: ‘De zakken van de gemeente Groningen zijn heel diep om steeds maar te blijven doorprocederen op kosten van de belastingbetaler, tegen een hardwerkende ondernemer’. Ook raadslid Mariska Sloot van de Stadspartij wil dat de onderste steen boven komt. “De vastberaden strijd om duidelijkheid en erkenning te krijgen van de heer van der Leij is bewonderenswaardig, het is diep triest dat die er nog steeds niet is. Daar moet nu verandering in komen.”

Het CDA is blij met het beleid van het gemeentebestuur. Er wordt geïnvesteerd in de dorps- en buurthuizen in onze gemeenten, plekken waar mensen samen kunnen komen. Echter ziet het CDA graag nog twee aanpassingen in het beleid en heeft daarom vandaag twee moties ingediend. Ten eerste heeft de CDA-fractie zorgen over het verschil in behandeling tussen accommodaties in de voormalige gemeenten Haren en Ten Boer en andere accommodaties van de gemeente Groningen. Hoewel het CDA erkent dat de herindeling positieve effecten heeft gehad voor dorpshuizen in Ten Boer, vindt het CDA het opmerkelijk dat besturen in Haren of Ten Boer minder bestuurskosten vergoed krijgen dan die in Groningen. Het argument dat besturen in Groningen een groter voedingsgebied zouden hebben, gaat voorbij aan het feit dat ook de voormalige gemeente Groningen accommodaties met een dorps karakter kent, zoals in Engelbert en Noorderhoogebrug. Daarnaast is het een principekwestie voor het CDA: gelijke monniken, gelijke kappen. Zeker nu de fracties van ChristenUnie en de PvdA via een motie verzoeken dat dorpshuizen in de eerdergenoemde dorpen een buurthuis moeten worden, dit houdt in dat er meer georganiseerd wordt, is het belangrijk dat er snel een hogere vergoeding komt. Voor het CDA is het dan ook niet meer dan logisch dat deze besturen gelijk worden behandeld. Het lijkt het CDA dan ook vreemd als deze partijen vinden dat deze besturen vervolgens anders behandeld moeten worden dan een bestuur in Paddepoel of De Wijert. De tweede motie, ingediend door onder andere het CDA, pleit voor de oprichting van buurthuizen in Meerstad en Gravenburg. Wijken zijn meer dan een verzameling huizen; het zijn gemeenschappen. En hiervoor zijn plekken van ontmoeting nodig. In de bouw van deze wijken zijn fouten gemaakt, en die dienen hersteld te worden. Dit gaat voor de toekomst nog even duren, maar dat betekent niet dat er niet gewerkt moet worden aan een tijdelijke oplossing. Want onze gemeente heeft veel behoefte aan minder ik en meer wij.