Poliflw

Wethouder benoemd in gemeenteraad Waterland “Mouwen opstropen en aan de slag” De gemeenteraad heeft in haar vergadering van 1 juli 2021 Theo van Eijk benoemd tot wethouder. De nieuwe wethouder zit namens het CDA Waterland in het college en is verantwoordelijk voor de portefeuilles; Ruimtelijke Ordening, Projectwethouder Galgeriet, Bouw- en woningtoezicht en Onderwijshuisvesting. Theo van Eijk woont in Nibbixwoud en is geen onbekende in het openbaar bestuur. Zo is hij in het verleden burgemeester geweest in Medemblik en in diverse andere gemeenten waarnemend burgemeester. Tevens is hij wethouder geweest in de gemeente Hoorn. De nieuwe wethouder dankt de raad en zijn CDA-fractiegenoten voor het in hem gestelde vertrouwen. Van Eijk: “Met veel plezier geef ik gehoor aan het verzoek van het CDA Waterland om de resterende maanden tot de gemeenteraadsverkiezingen het stokje van Jelle Kaars over te nemen als wethouder van de gemeente Waterland. Enthousiast ga ik aan het werk in en voor de mooie gemeente Waterland.”

Het CDA Waterland draagt Theo van Eijk (CDA) voor als nieuwe wethouder in de gemeente Waterland. Indien de raad instemt wordt hij namens het CDA Waterland wethouder in het College en volgt daarmee Jelle Kaars op die recent vanwege gezondheidsredenen opstapte. Van Eijk krijgt dezelfde portefeuille als zijn voorganger. Naar verwachting kan Theo van Eijk op 1 juli 2021 als wethouder van Waterland geïnstalleerd worden. Fractievoorzitter Simone Boogaard; “We hebben aardig wat reacties gekregen op onze oproep voor een nieuwe wethouder. Uit alle delen van het land. Hieruit blijkt dat onze mooie gemeente Waterland een populaire gemeente is om voor te komen werken. Onze keuze is gevallen op de ervaren Theo van Eijk. Geen onbekende van onze fractie en bestuur. We zijn erg blij dat Theo zijn medewerking aan de gemeente Waterland heeft toegezegd’. Theo van Eijk (67 jaar) heeft zijn sporen in het openbaar bestuur ruimschoots verdiend. Hij is in het verleden onder andere burgemeester geweest in Medemblik, waarnemend burgemeester in Aalsmeer, Hollands Kroon, Uitgeest en Montfoort. Daarnaast is hij wethouder geweest in de gemeente Hoorn. Deze ras Rotterdammer die al jaren in West Friesland woonachtig is, is een type van ‘de mouwen opstropen’. Iets wat nodig is in de talloze bouwprojecten die op hem liggen te wachten. Naast zijn bestuurlijke loopbaan zet hij zich veel in voor andere maatschappelijke organisaties. Boogaard; “We mogen ons gelukkig prijzen dat Theo van Eijk ons in deze laatste periode voor de gemeenteraadsverkiezingen wil vertegenwoordigen. Theo past helemaal in het profiel dat we zoeken; een zeer ervaren bestuurder, kennis van de regio en ontzettend belangrijk, gepokt en gemazeld in de ruimtelijke ordening. Theo kan de bouwprojecten die door Jelle Kaars zo voortvarend zijn opgepakt verder gaan brengen. Ook kan hij met zijn jarenlange ervaring een positieve bijdrage leveren aan de cultuurdiscussie die leeft in de raad.” Theo van Eijk; “Ik was niet op zoek naar een dergelijke functie. Maar wanneer er een beroep op mij wordt gedaan, sta ik er. Ik denk dat ik met mijn kennis en ervaring de gemeente Waterland weer een stap verder kan brengen. Ik kijk vol vertrouwen uit naar de samenwerking, zowel met de fractie, als in het college en met de raad. Voor de pers, niet ter publicatie: contactpersoon Fractievoorzitter CDA Waterland Simone Boogaard. Tel: 06 52054069, simone.boogaard@waterland.nl

CDA Waterland zoekt een wethouder Ruimtelijke Ordening/gebiedsontwikkeling voor de resterende bestuursperiode tot en met april 2022. De functie beslaat indicatief 0,7 fte. Bij voorkeur is de wethouder per direct beschikbaar. Gemeente Waterland De gemeente Waterland telt ruim 17.500 inwoners verdeeld over 10 kernen: Broek in Waterland, Ilpendam, Katwoude, Marken, Monnickendam, Overleek, Purmer, Uitdam, Watergang en Zuiderwoude. Waterland vormt een groenblauwe oase grenzend aan het stedelijk gebied van Amsterdam en Purmerend en dicht bij Zaanstad. De kernen hebben ieder karakteristieke kenmerken, tradities en cultuur. Het veenweide- en polderlandschap in combinatie met de ligging aan de Gouwzee en het Markermeer maken Waterland een aantrekkelijk woon- en leefgebied. De gemeenteraad telt 17 leden. Het CDA is de grootste partij in de raad met 4 zetels. In de coalitie werkt het CDA samen met GroenLinks (3 zetels), PvdA (2 zetels) en D66 (2 zetels). In het college van B&W zijn deze partijen elk met een wethouder vertegenwoordigd. De raad heeft ruim een jaar geleden besloten zelfstandig te blijven en de ambtelijke organisatie te versterken. De portefeuille De portefeuille van de CDA wethouder omvat naast het totale domein van de Ruimtelijke Ordening een ambitieus programma voor de bouw van 1000 woningen. Belangrijke pijlers in dit programma zijn de ontwikkeling van het (voormalige) bedrijventerrein Galgeriet in Monnickendam naar een woongebied met 700 woningen en het realiseren van woningbouw op Marken. Het beleid is gericht op het bouwen binnen de kernen en het verduurzamen met behoud van de unieke cultuurhistorische waarden. Ook specifieke projecten zoals de ontwikkeling en bouw van scholen en een nieuwe sporthal, bouw en woningtoezicht en de versterking van de dijken langs het Markermeer en de Gouwzee behoren tot de portefeuille. Persoonlijke kenmerken en eigenschappen Wij zoeken een charismatische CDA wethouder die beschikt over een ruime, aantoonbare kennis op het terrein van RO/gebiedsontwikkeling met bestuurlijke ervaring. Kennis van de nieuwe Omgevingswet is gewenst. De wethouder kan goed onderhandelen en beschikt over overtuigingskracht. De portefeuille vraagt daarnaast om een gezonde dosis resultaatgerichtheid en sturend vermogen in de lopende projecten. Tenslotte zijn lef, doorzettingsvermogen en uitstekende communicatieve vaardigheden onontbeerlijk om succesvol te zijn. Procedure Kandidaten kunnen tot en met 25 mei 2021 hun interesse voor de functie aangeven door het insturen van een motivatiebrief met CV per email aan: simone.boogaard@waterland.nl. De gesprekken met de kandidaten vinden plaats op zaterdag 29 mei 2021. Voor meer informatie over de vacature kunt u contact opnemen met Simone Boogaard (fractievoorzitter, 06 52054069). Download hier: de vacature.

Jelle Kaars; ‘Verschrikkelijk de bouwplannen voor Waterland niet te kunnen afronden’ Wethouder Jelle Kaars (CDA) legt per direct zijn functie als wethouder ruimtelijke ontwikkeling van de gemeente Waterland neer. De reden hiervoor is het doktersadvies van enkele weken geleden om rustiger aan te doen en de werkdruk van twee banen naast elkaar is teveel gebleken. In zijn portefeuille had Jelle Kaars onder andere het grote en complexe project Galgeriet waar op het voormalige bedrijventerrein 700 woningen worden gerealiseerd. ‘Verschrikkelijk’ noemt hij het zelf om te moeten stoppen ‘een complex maar o zo mooi en belangrijk project voor Waterland waarin grote stappen vooruit zijn gezet deze periode.’ Maar ook voor andere projecten zoals de woningbouw op Marken, de vernieuwbouw van de basisschool de Havenrakkers in Broek in Waterland en de nieuwbouwplannen voor een multifunctionele sporthal in Monnickendam was hij bestuurlijk verantwoordelijk. Op de vraag of de raadsvergaderingen waarin hij als wethouder zwaar werd aangevallen door de oppositie meespeelt in zijn beslissing is hij stellig ‘dat heeft geen enkele rol gespeeld’. CDA Waterland laat weten de komende weken op zoek te gaan naar een opvolger. ‘Jelle Kaars heeft ontzettend hard gewerkt de afgelopen jaren om de slepende ruimtelijke ordeningsprojecten in onze gemeente los te trekken. Dit is ondanks Covid uitmuntend goed gelukt, kijk maar naar de Kohnstammlocatie. Het zoeken naar een vervanger zal geen sinecure zijn. Het zal iemand moeten zijn die net zo doortastend is als Jelle Kaars’ aldus fractievoorzitter Simone Boogaard, ‘dat verdient onze gemeente en onze inwoners.’ Voor de pers, niet ter publicatie: contactpersoon Simone Boogaard. Tel: 06 52054069, simone.boogaard@waterland.nl

Aan de Hoogkamplaan op Marken staan 15 kleine woningen die in het verleden behoorden bij het verzorgingshuis ‘Voor Anker’. In 2013 is eigenaar Woonzorg Nederland deze woningen op aangeven van de gemeente Waterland gaan verhuren aan Marker jongeren. Deze verhuur vond plaats op basis van de Leegstandswet. Hierin geldt een maximale verhuurperiode van 7 jaar. In oktober 2020 liep deze maximale periode af. Verlenging was niet mogelijk, waardoor de situatie dreigde te ontstaan dat de jongeren die er wonen op straat zouden komen te staan. Portefeuillehouder Jelle Kaars heeft zich tot het uiterste ingespannen om dit te voorkomen en is daarom in onderhandeling gegaan met Woonzorg Nederland. De uitkomst hiervan is dat de gemeente Waterland nu huurder van het complex is geworden. Door deze stap kan de verhuur worden voortgezet. Met Woonzorg lopen gesprekken om tot aankoop over te gaan. Jelle Kaars: ‘Het college en de raad waren en zijn van mening dat moest worden voorkomen dat de Marker jongeren de woningen zouden moeten verlaten. Ik ben erg blij dat we als gemeente Waterland dit ongewenste scenario door het overnemen van de huur hebben kunnen voorkomen. Met Woonzorg loopt overleg om tot aankoop van de woningen over te gaan’.

Jarenlang was de bestuurlijke toekomst een onderwerp van discussie. Afgelopen donderdag 27 februari koos de raad met een ruime meerderheid voor behoud van zelfstandigheid. Ook de CDA-fractie stemde voor zelfstandigheid. Wij zijn tevreden met dit besluit. De beslissing voor fusie of zelfstandigheid was niet makkelijk. Wij zijn ervan overtuigd dat Waterland niet gebaat is bij een langdurig fusieproces dat alle energie opslokt en dat een fusie onvoldoende meerwaarde genereert. Met dit raadsbesluit sluiten wij een jarenlange periode van discussie en onzekerheid af binnen de gemeente af. Het betekent dat wij weer vooruit kunnen kijken. Wij richten ons vanaf nu dan ook volledig en met nog meer energie en kracht op het verder ontwikkelen onze mooie gemeente en haar inwoners. Als CDA doen wij dat samen met de coalitiepartners Groen Links, PvdA en D’66 en met onze eigen wethouder Jelle Kaars in het college. De grote vraagstukken waar de gemeente voor staat zoals (betaalbare) woningbouw, bereikbaarheid en energietransitie vragen een sterke organisatie. Daarom heeft het CDA het voortouw genomen voor een aangepast coalitieakkoord. In het nieuwe coalitieakkoord zijn afspraken gemaakt over de plannen die wij willen realiseren. Ook is afgesproken om te investeren in de gemeentelijke organisatie. De oppositie van VVD en Waterland Natuurlijk deelt de noodzaak om de organisatie te versterken. Aan die stevige impuls in de gemeentelijke organisatie wordt op dit moment hard gewerkt en met de komende werving van een nieuwe burgemeester kijkt het CDA Waterland vol vertrouwen naar de toekomst.

CDA WATERLAND KIEST VOOR ZELFSTANDIGHEID Het CDA Waterland kiest op dit moment voor een zelfstandige gemeente boven een niet toekomstbestendige fusie met Landsmeer en Edam-Volendam. Dat is de conclusie van bestuur en fractie op basis van onderzoeken, documentatie en de openbare discussies eerder dit jaar binnen de gemeente met inwoners, bedrijven en andere belanghebbenden. Argumenten De argumenten voor dit standpunt zijn dat voorlopig een onontkoombare noodzaak tot fusie ontbreekt: de dienstverlening en voorzieningen worden door inwoners over het algemeen goed gewaardeerd en een fusie leidt niet per definitie tot een beter bestuur en/of een betere financiële positie. Belangrijke argumenten voor de afweging zijn: deze dienstverlening aan de inwoner in stand houden nu en in de toekomst met alle uitdagingen die op ons afkomen. En een sterke speler in de regio zijn. Het CDA Waterland verwacht deze twee aspecten beter te kunnen uitvoeren als zelfstandige gemeente. Grondige studie Woordvoerder bestuurlijke toekomst Bert Enderink: ‘Een ieder weet dat deze kwestie voor onze partij een zwaarwegende is. Onze achterban, maar ook de overige inwoners zijn verdeeld. In tegenstelling tot wat velen dachten hadden wij echt nog geen standpunt ingenomen en hebben wij pas recent na een grondige studie ons standpunt bepaald. Die keuze is dat volgens het CDA Waterland de beperkte, onzekere voordelen van een fusie met Landsmeer en Edam-Volendam niet opwegen tegen de inspanningen en energie die een dergelijke fusie vraagt. Een gedegen lange termijnvisie ontbreekt en tegelijkertijd is een bestuurlijke fusie wel een onomkeerbare stap.’ Impuls voor de ambtelijke organisatie Fractievoorzitter Simone Boogaard vult aan dat ‘de ambtelijke organisatie een impuls nodig heeft, kwalitatief en kwantitatief en ongeacht de keuze voor zelfstandigheid of fusie. Er zijn op dit moment veel eenpitters binnen de organisatie en dat maakt je kwetsbaar. Zodra de raad een besluit heeft genomen zal de raad een plan van aanpak moet worden voorgelegd voor het versterken van de organisatie. Daar hebben wij ook zeker ideeën over; zoals samenwerken op belangrijke strategische thema’s als bereikbaarheid en uitbesteden aan de markt daar waar kan. Wij begrijpen ook dat hier middelen voor nodig zijn. Dit zal ook zo zijn wanneer er een bestuurlijke fusie komt. Dan heb je ook nog te maken met een periode van improductiviteit. Een keuze voor een krachtige, zelfstandige gemeente Waterland is pas kansrijk als alle partijen bereid zijn om te investeren in de organisatie.’ Voor de CDA fractie is het duidelijk: over de bestuurlijke toekomst wordt verschillend gedacht en dat maakt een besluit niet eenvoudig. De komende maanden zal na consultatie van inwoners op 14 oktober en de discussie in de raad deze winter een besluit vallen. Voor het CDA Waterland is het cruciaal dat te maken keuze kansrijk is. Dit zal dus ook afhangen van de andere partijen in de raad.

Waterland is een kleine gemeente. De vraag of en zo ja hoe die zelfstandig kan blijven is daar aan de orde. Deze notitie laat zien hoe een op zelfstandigheid van de gemeente gericht beleid er uit kan zien. Niet om die zelfstandigheid als zodanig, maar om de inwoners blijvend van de voordelen van kleinschaligheid te laten profiteren.

Er zijn veel, ook wetenschappelijk onderbouwde, inzichten met de strekking dat fusies van gemeenten te weinig oplossen om de veranderlasten de moeite waard te maken. Dat maakt een visie nodig over hoe de gemeente zich kan ontwikkelen om taak bekwaam te blijven en ook de opgaven van de komende jaren goed te vervullen. Middelen daarvoor: strategisch personeelsplanning voor de gemeentelijke organisatie en een toegespitst samenwerkingsbeleid jegens instanties buiten de gemeente. Dit alles vindt hierna een eerste uitwerking.

1. Aanpak voor een zelfstandig Waterland

Wie bepleit Waterland als zelfstandige gemeente te laten voortbestaan neemt op zich een beeld te geven over hoe de gemeente zich daarvoor moet ontwikkelen. Deze notitie geeft daarvoor aanknopingspunten, maar is niet het laatste woord. Als eenmaal het besluit tot zelfstandigheid is gevallen, komt er ongetwijfeld meer energie vrij voor het scheppen van antwoorden op de hier in eerste aanleg te bespreken “hoe-vraag”. Hierna een schets van de inzichten waarop de aanpak voor een zelfstandig Waterland gestoeld is, een schets van een SPP-aanpak en een aanduiding van het te voeren samenwerkingsbeleid. Ten slotte een enkele opmerking over de bestuurlijke inbedding van de voorgestelde benadering en het geld.

Met een gericht zelfstandigheidsbeleid kunnen we enkele inzichten recht doen:

Verbetering van dienstverlening aan inwoners of kostenbesparingen voor de gemeente door fusie zijn niet te verwachten. Dat komt duidelijk naar voren in de wetenschappelijke onderzoeken door het COELO ( Centrum voor onderzoek van de economie van lagere overheden) in Groningen. Zo is de druk die in regeringsstandpunten zat in de richting van fusie recent afgenomen, en de rol van de provincie in deze gesnoeid. Dat komt de eigen beslisruimte van Waterland ten goede.

Een kleine gemeente moet extra werk verzetten om bij regionale samenwerking genoeg effectief inbreng te kunnen leveren. En dan nog blijft er de vraag naar voldoende invloed, iets  wat zich deels laat oplossen als gemeenten zich meer als “klant” en minder als “eigenaar” van gemeenschappelijke organisaties opstellen; een beeld dat zich ook op rijksniveau aftekent tussen ministeries.

Een kleine gemeente kan soms nuttige “hindermacht” uitoefenen – luis in de pels zijn – als er regionaal suboptimale besluiten dreigen te vallen. Dat staat tegenover het idee als zou er meer “efficiency” in het bestuur ontstaan als er regionaal wordt samengewerkt met overdracht van bevoegdheden – tot fusie aan toe.

In kleine gemeenten kan de afstand tussen politiek en burger zonder al te veel kunstgrepen klein worden gehouden. Wat ook helpt om bijvoorbeeld hoge opkomstpercentages bij verkiezingen vast te houden: de “vervreemding” of “kloof” tussen politiek en burger verdient bestrijding. Kleinschaligheid laat ook meer ruimte voor maatwerk en meedenken met inwoners; of dat nou over WMO-voorzieningen, vergunningen of bouwwensen gaat. Bureaucratie slaat minder snel toe bij kleinschaligheid.

De vraag is niet of een grotere gemeente ook goed en democratisch zijn werk kan doen. Die vraag geeft geen zinvol gesprek, want dat kan op zich prima. Maar wie fusie bepleit, neemt op zich duidelijk te maken wat daarvoor in dit concrete geval voor de inwoners de winst zou zijn. En waarom de daaraan verbonden, zware bestuurlijke opgave de moeite waard is: waartoe de veranderlasten van fusie dragen, als er ook een pad van meer organische organisatie ontwikkeling -en verbetering mogelijk is? En waarom zouden de wetenschappelijke bevindingen van het COELO hier niet geldig zijn? Waartoe de bij ingrijpende reorganisaties onvermijdelijke kosten maken en het daarbij minstens tijdelijk inzakken van dienstverleningskwaliteit aanvaarden?

Het is bizar om landelijk eerst decentralisaties in het sociale domein door te voeren – met als hoofdargument de voorzieningen dichter bij de burger te brengen –  om vervolgens die afstand weer groter te maken door gemeenten samen te laten klonteren.

Het maken van passend beleid voor afzonderlijke kernen in de gemeente is eenvoudiger als er mensen uit die kernen in het gemeentebestuur zitten. Want al is de “identiteitsbeleving” in kernen niet afhankelijk van de omvang van de gemeente  (zo is onderzocht), bij grotere gemeenten vormt zich makkelijker bureaucratie: dat is daar moeilijker tegen te gaan.

De jarenlange onzekerheid over de bestuurlijke toekomst van Waterland heeft er onvermijdelijk aan bijgedragen, dat in de bemensing en in het onderhoud van de ambtelijke organisatie een achterstand is ontstaan. Het is dan ook een goede zaak dat de huidige coalitie de P&O-portefeuille bij een wethouder heeft belegd: het is een politieke zaak geworden. Zoals het ook essentieel is deze discussie nu voor langere tijd te gaan beslechten. De ambtelijke organisatie is immers – onder meer – “gereedschap” voor de politiek.

De “vernetwerking” van de samenleving gaat voort. En er liggen in de sfeer van klimaatbeleid/duurzaamheid, ruimtelijke ordening en sociaal domein nieuwe of betrekkelijk nieuwe opgaven. Daarop zal een gemeentelijke organisatie een antwoord moeten helpen geven, ook die van Waterland. Dat omvat het vinden van een nieuwe balans in “zelf doen in eigen zeggenschap” en “samen doen met gedeelde, daadwerkelijke zeggenschap”, alsmede “uitbesteden als opdrachtgever” en mengvormen daarvan. In die balans spelen zowel andere overheden als de markt een rol.

Een sleutel voor het zijn van een hoogwaardige gemeente ligt bij het gemeentelijke personeel. Zowel in de beleidsvoorbereiding, in de uitvoering als in de bijsturing van beleid.

Verbetering in bestuurskracht zal vooral ook een zaak blijven van een verantwoorde selectie van politieke bestuurders en van ordelijk en gedisciplineerd gedrag in het omgaan met de bewoners en hun wensen. En vraagt van ambtenaren en politiek het verder uitbouwen van netwerkvaardigheden.

3. SPP-aanpak: “ist” en “soll” en kwaliteitsmanagement

In lijn met wat sinds enkele jaren ook op rijksniveau gebruikelijk wordt, behoeft de gemeente Waterland een “strategisch personeelsbeleid”. Dus werken met een strategisch personeelsplan (SPP). Dat bevat een planmatige aanpak voor het koppelen van de personele capaciteit en de gemeentelijke taakvervulling. Veel documentatie die dit proces voeden kan, is met de eerder gedane onderzoeken in Waterland ook al voor handen.

De startvraag is: wat zijn naar verwachting over 4 jaar de gemeentelijke taken? Dan de vraag: welke competenties zijn daarvoor in welke omvang ruwweg nodig? Dat geeft een “plaatje” over “soll”. En er is de tussenvraag: welke taken gaat/blijft de gemeente behartigen met poolvorming voor expertise met andere organisaties en wat besteedt de gemeente uit – dat inclusief het vorm geven aan professioneel opdrachtgeverschap dat weer “binnen” blijft?  Het antwoord op deze vraag leidt tot iets als “soll” binnen de eigen organisatie” en “soll buiten”.

De tweede vraag is: wat hebben we nu en binnenkort voor competenties in huis? Dat geeft het plaatje over “ist”.

Vervolgens is er de vraag: hoe ziet het pad van “ist” naar “soll” er uit? Wat gaat de gemeente doen om dat pad te bewandelen?

Voor het pad van ïst” naar “soll” zijn instrumenten beschikbaar: competentie management aan de hand van onderkende behoeften van de organisatie, opleidingsbeleid om die competenties ook in huis te halen, beloningsbeleid, rechtspositionele afspraken om medewerkers te boeien en binden. Zorg ook voor “meervoudige inzetbaarheid” van mensen. In een kleine gemeente met “1-pittters” verdient immers de vervangbaarheid van mensen extra aandacht. En een brede inzetbaarheid dient ook het belang van de loopbaan van betrokkenen.

De documentatie van dit alles vindt zijn neerslag in een door het college gehoord de ondernemingsraad vast te stellen SPP dat ter kennisneming naar de gemeenteraad gaat. Dat geeft houvast bij de ontwikkeling van de organisatie en dient transparantie. Het geeft ook een college documentatie om naar de gemeenteraad grenzen aan de ambtelijke mogelijkheden te legitimeren.

Ook verdient het overweging om in het SPP sleutelfuncties in de ambtelijke organisatie te benoemen. Het gaat dan om “strategische sleutelmedewerkers”: mensen die een grondige kennis hebben van een beleidsveld en ook regionaal inzetbaar zijn. Om vervolgens de betreffende functionarissen ook met beloningsinstrumenten, al dan niet gecombineerd, te binden. Daarbij kunnen instrumenten als uitloopschaal, functioneringstoelage, arbeidsmarkttoelage, buitentijdvenster toelage, overwerkregeling en toelagen voor uitstekend functioneren/bijzondere prestatie, en afspraken over opleiding en binding een rol spelen. Dat is nodig om te ondervangen, dat grote gemeenten duurdere mensen aan kunnen trekken.

Het boeien en binden van “strategische sleutelmedewerkers” maakt er ruimte voor, dat Waterland als kleine gemeente ook een “kweekvijver functie” heeft. Waarbij de “verder gezwommen” ambtenaren later ook deel kunnen zijn van het gemeentelijke netwerk.

Een investering in de arbeidsmarkt communicatie van Waterland zal zijn vruchten af kunnen werpen. Een kleine gemeente brengt meer beslisruimte voor individuele medewerkers, geeft hun meer directe interactie met inwoners en biedt de kans op direct contact met politieke beslissers. De ervaring zich thuis te voelen komt in een kleinere werkgemeenschap makkelijker tot stand. Zo ook individuele aandacht, zowel sociaal op de werkvloer als tussen medewerkers en managers. Dit zijn waarden waarmee de gemeente zich als werkgever profileren kan.

En waar enerzijds het vast houden van goede mensen van belang is, dient het ook de reputatie van de gemeente als werkgever om in het personeelsmanagement ruimte te maken voor opleidingsacties die uiteindelijk de ambtenaar op een andere plek brengen. Zo is het goed om het andere jaar als deel van de normale personeelszorg medewerkers en managers samen te laten kijken naar de toekomst.

Dan zijn er enkele stukjes (organisatie-)beleid die de gemeente verder in zijn kracht kunnen zetten. Dat omvat het onderhouden van een goede relatie met de ondernemingsraad en het benutten van wat daar aan expertise voor handen is. Dat omvat een licht maar strak inzetten van kwaliteitsmanagent – wat goed kan met afgeslankt benutten van het INK-model, medewerker tevredenheidsonderzoek, en het organiseren van klant/relatie feedback. Dat gaat om het maken en uitvoeren van een opleidingsplan, in samenhang met de personeelsgesprekken. Opleiding waarin het accent meer op interactie met de bewoners en op het behartigen van regietaken komt te liggen. Dat betreft ook een gericht wervingsbeleid. En exitgesprekken met vertrekkende mensen, om hun feedback te krijgen; wat gezien de schaal van Waterland in principe goed kan met de P&O-wethouder. Zaken die deels al gebeuren, maar die meer vanuit 1 samenhangend denkraam kunnen worden behartigd.

Ook is het goed om goed te kijken naar verschillende beleidscycli die de gemeente onderhoudt – en daarvoor waar mogelijk met buurgemeenten de inzet van ambtelijke capaciteit af te stemmen. Het inzetten van RO-expertise is bijvoorbeeld deels planbaar, zeker als het de evaluatie en eventuele bijsturing van collegebeleid bij bouwinitiatieven betreft. De leerplichtrapportage hoeft bijvoorbeeld niet elk jaar even zwaar vorm te krijgen. Breder: het schept in het algemeen goede ruimte als de frequentie van rapportages wordt afgestemd op de tijd die het nou eenmaal kost om verbeteringen tot stand te brengen. Ook de vorm van tussentijdse rapportages kan helpen: een trend is om te werken met “one page papers”: een vorm die dwingt tot het maken van onderscheid in wat voor de ontvanger de hoofd -en bijzaken zijn.

Benutting van het SPP en de genoemde instrumenten, ook in hun samenhang, is een managementtaak. Het lijkt goed om te checken in hoeverre de zittende managers daarvoor zijn toegerust en eventueel hun op te dragen zich bij te laten spijkeren. Ook is het van groot belang om met leidinggevenden te werken die bereid en in staat zijn om zich voor een zelfstandig Waterland in te zetten.

In samenhang met wat hiervoor over SPP -en kwaliteitsmanagement werd gezegd, is het van belang voor een zelfstandig Waterland scherp te hebben, hoe het samenwerkingsbeleid er uit ziet. In de loop van 2020 zouden alle al bestaande samenwerkingsrelaties moeten worden bezien op de in dat beleid te hanteren criteria voor doelmatig en doeltreffend samenwerken. Het gaat om aandacht voor het volgende:

Samenwerkingsverbanden die bestaan wegens een wettelijke verplichting beperken zich tot hun wettelijke kerntaken.

Samenwerking heeft een noodzaak en brengt toegevoegde waarde voor de taakuitoefening. Dat met inbegrip van de werksituatie en loopbaankansen van de betrokken werknemers.

Samenwerking kan stoelen op het gegeven dat sommige expertise zelden nodig is, zodat het in huis in stand houden ervan ondoelmatig is.

Aannemelijk is, dat er sprake is van optimaliseren van de kwaliteit van dienstverlening aan inwoners, ambtenaren en lokale politiek.

Kostenbesparing.

Samenwerking met private marktpartijen vind plaats op basis van – vooral financieel – scherp afgebakende en gespecificeerde opdrachten. Publiek–private samenwerking zal steeds een duidelijke tijdshorizon kennen.

Borgen van continuïteit bij de gemeente door goed opdrachtgeverschap: een ontwikkelpunt als bij veel overheidsorganisaties. Versterking van privaatrechtelijke expertise is hier nodig.

In tact laten van de eigen verantwoordelijkheden en bevoegdheden van de gemeente.

Het bezien van de bestaande relaties aan de hand van de hier genoemde criteria of gezichtspunten leidt tot een rapportage die mee loopt met de ontwerpbegroting 2021 en eventueel tot initiatieven voor verandering in die relaties en/of bijstelling van de “nota verbonden partijen”.

Het college stelt bij het aangaan van nieuwe samenwerkingsverbanden tenminste de gemeenteraad in de gelegenheid daar zijn mening over te geven. En dat geldt ook bij beëindigen van samenwerkingsrelaties.

Het vergroten van de impact van de gemeente in de regio valt te ondersteunen door coalitievorming vanuit de gemeenteraad op issues met andere gemeenteraden, in de lijn waarin dat nu met de GGD ontstaat. En door krachtig verder te gaan met soorten samenwerking en afstemming als recent nog tussen de burgemeesters van Landsmeer en Waterland in de Veiligheidsregio. Ondersteuning van de rol van de gemeente als regionale speler komt vooral van de “strategische sleutelmedewerkers”.

Het verdient overweging om de bestaande Klankbordgroep (KBG) van de gemeenteraad voor de bestuurlijke toekomst van Waterland om te vormen tot een “Klankbordgroep ontwikkeling gemeentelijke organisatie”. Dat doet recht aan enerzijds de wens om vanuit de Raad betrokken te blijven bij de ontwikkeling van het ”gereedschap van de politiek” terwijl tevens het uitgangspunt tot zijn recht komt dat het hier vooral gaat om bevoegdheden van het college.

Een eerste ontwerp of outline van een SPP zou zich daar wellicht in mei 2020 laten bespreken. En verdere implementatie van instrumenten van kwaliteitszorg kan daar vanaf de start worden gevolgd. Wat ook geldt voor het verder op te tuigen samenwerkingsbeleid. Het zal in die KBG vooral gaan om mee kijken en mee denken. En een enkele keer om initiatief tot bijsturing.

Ook in de begroting zal de zelfstandigheid van Waterland een rol spelen. In het voorgaande zijn al enkele kansen voor doelmatigheidsverhoging aangeduid  –al zal dat niet uitputtend zijn- en er is het tenminste te handhaven opleidingsbudget. Dekking van autonomiekosten is voorts mogelijk bij keuzes voor het meer kostendekkend maken van enkele leges en/of verhogen van lokale heffingen als de OZB. Maatregelen die overbodig kunnen blijken – waarbij slechts een overbruggingsfinanciering nodig blijft – als het optimisme van het college over TEO (Thermische Energie uit Oppervlaktewater) bij het Galgeriet bewaarheid wordt.

Harm Scheepstra, fractie Waterland Natuurlijk

Monnickendam, augustus 2019

Jarenlang hebben we geleefd alsof er geen einde aan onze natuurlijke bronnen zou zijn, maar inmiddels weten we wel beter. De traditionele wegwerpeconomie is niet meer van deze tijd, want afval heeft ook waarde als we kringlopen sluiten. Uit veel verschillende soorten afval kunnen grondstoffen worden gewonnen. Uit onze riolering kunnen we kalium en fosfor terugwinnen. Restwarmte van bijvoorbeeld TataSteel kan worden benut voor de verwarming van naburige kassen. Toch laat het provinciebestuur veel van deze kansen liggen. Programmapunten: 3.1 • Het economisch beleid van de provincie is primair gericht op groene en sociale bedrijvigheid. 3.2 • De provincie ondersteunt het MKB in de transitie naar een duurzame economie. 3.3 • Noord-Holland gaat op alle vlakken duurzaam inkopen en aanbesteden, van groene stroom tot circulaire gebouwen.. 3.4 • De provincie stelt milieuvriendelijke technieken verplicht bij het verlenen van vergunningen en handhaaft milieuregels. Bekijk de overige punten en de volledige uitwerkingen op noordholland.groenlinks.nl #PS2019 #duurzaam #groenlinks #noordholland