Een mooi en goed doortimmerd plan, waar wordt gestart vanuit te bereiken maatschappelijke effecten, integraliteit en de daaraan gekoppelde ontwikkellijnen.
Hiermee is een goede structuur gecreëerd, die de eerdere afzonderlijke beleidsterreinen helder koppelt en nu in samenhang er op gericht zijn om de huidige en toekomstige maatschappelijke vraagstukken waar Heemskerk voor staat aan te pakken.
En dit goede voorbeeld dient zeker navolging te krijgen in de andere domeinen.
GroenLinks onderschrijft de visie en de beoogde maatschappelijke effecten.
Als raadslid heb ik me uiteraard ook hier de vraag gesteld: kunnen wij als raad met dit plan voldoende onzeverantwoordelijkheid dragen voor de grote problemen in het sociale domein.
De vele verontrustende signalen in de jeugdhulp, bijvoorbeeld:
• Veilig thuis vaker in actie wegens kindermishandeling, met wachttijden! Niet minder, maar meer kindermishandeling ( wat is hun toekomst?). Gaat het in Heemskerk lukken om de cirkel van huiselijk geweld en kindermishandeling, de overdracht van generatie op generatie, te doorbreken.
• Wachttijden van liefst 12 en 16 weken voordat goede jeugdhulp wordt geboden!!
• Aantal jongeren in jeugdzorg voor vijfde jaar op rij gestegen Kwetsbare kinderen onvoldoende beschermd (rapport Toezicht bij de jeugdbescherming en jeugdreclassering)
• Door digitalisering explosieve groei van loverboys .
Het aandeel mensen met een beperking dat in 2009 in armoede leefde was 19,5%. Dat aandeel groeide in 2016 naar 24,6%
De toenemende discriminatie op herkomst en huidskleur
Vele kwetsbare patiënten, zoals dementerende ouderen, psychiatrische patiënten en jongeren in psychische nood, blijven maandenlang verstoken van noodzakelijke zorg. Huisartsen, de basis van onze gezondheidszorg, slagen er niet in om voor deze ingewikkelde patiënten hulp te vinden bij een gespecialiseerde zorginstelling; er is geen plek voor hen.Daarom is het ook belangrijk dat huisartsen, gemeenten, wijkteams, zorgaanbieders en zorgverzekeraars in de regio als team met elkaar (gaan) samenwerken om de juiste zorg op de juiste plek te organiseren. Gisteren hoorde ik nog het verhaal van een wanhopige moeder, die het niet lukt om hulp voor haar kind te krijgen. De juiste zorg op tijd? Het lukt gewoon niet.
Al deze problemen worden niet benoemd en het is onduidelijk of ze worden aangepakt.
En dan een ander heel belangrijk thema: eenzaamheid
Je eenzaam en niet verbonden met anderen voelen heeft grotere consequenties dan werd gedacht, blijkt uit recente rapporten. Er sterven meer mensen door eenzaamheid dan door b.v. roken.
Naast de ellende van eenzaamheid op zichzelf is er ook een verband met het ontstaan van ziektes zoals hartaanval, beroerte, slaapproblemen en sommige vormen van kanker.
Cijfers geven aan dat ca 10 % van de volwassenen ernstig sociaal en emotioneel eenzaam is, 15 % van de ouderen en niet te vergeten 10% van jongeren en jongvolwassenen. En hogere percentages in een wijk als Zuidbroek-Oosterwijk.
Er bestaat sinds dit jaar een meldpunt voor eenzame jongeren. Een maatschappelijk probleem dat veel te weinig aandacht heeft gekregen. Kortom redenen genoeg om extra in te zetten op eenzaamheid, niet alleen vanwege de vergrijzing maar zeker ook voor eenzaamheid onder kinderen.
En belangrijk is dat deze mensen en kinderen over het algemeen niet naar een loket toekomen. Het is nodig om er op af te gaan.
IK zie dit te weinig terug komen in dit beleidsplan. Over eenzaamheid staat naast een verwijzing naar een landelijk programmama alleen “We mobiliseren ouderen om iets te betekenen voor de maatschappij in het kader van terugdringen van eenzaamheid”
(Strategisch, tactisch, operationeel)
Het niveau van dit beleidsplan is deels strategisch met een visie, de ambitie, de doelen en de richting voor de langere termijn. Voor een deel is dit beleidsplan ook tactisch, maar onvoldoende mijns inziens om hier rechtstreeks een uitvoeringsplan aan te koppelen.
Er staan op tactisch niveau 74 taken die nu al uitgevoerd worden en liefst 52 extra taken die de komende tijd daarnaast uitgevoerd gaan worden. Hierbij is geen enkele taak smart gedefinieerd, met randvoorwaardelijke kaders. Zoveel taken er ook nog bij staat, lijkt mij, nogal op gespannen voet met de beschikbare middelen, die niet eens gelijk blijven, maar minder worden: een half miljoen euro.
Er moeten -en dat staat ook met zoveel woorden in het beleidsplan- nog keuzes gemaakt worden in de mate waarinzaken, en ook welke zaken (dus het wat) zullen worden aangepakt en met welke prioriteit. En juist het “wat” , de mate waarin en de prioritering zijn mijns inziens zaken voor de raad.
Als raadslid heb ik alleen op basis van dit plan onvoldoende inzicht of de thema’s die mij na aan het hart liggen de aandacht krijgen die ze verdienen.
