Nieuws van politieke partijen inzichtelijk

5 documenten

To bear or not to bare - That's the question | Leeuwarden

GroenLinks GroenLinks Leeuwarden 31-08-2020 00:00

Afgelopen tijd is de fractie via social media attent gemaakt op de ijsbeer van  AquaZoo. Volgens de post was het pure dierenmishandeling want het dier zou, afgezien van een klein waterplasje, geen water hebben om te badderen en wegkwijnen in AquaZoo.

Persoonlijk was mijn houding ten opzichte van dierentuinen altijd vergelijkbaar met het gevoel dat ik had toen ik vernam hoe onze voorouders in de Nederlandse hoofdstad zich bij de Wereldtentoonstelling in 1883 ook vergaapten aan tientallen inboorlingen, achter hekken in een nagebootst stukje Suriname op het Museumplein. Inderdaad vroeger werden ook mensen geëxposeerd ter vermaak en tijdverdrijf van andere mensen. De laatste keer dat een mensentuin gehouden werd, is slechts 62 jaar geleden. In 1958 in Brussel konden de bezoekers zich niet alleen vergapen aan het Atomium, de stalen constructie met negen gigantische bollen in het Heizelpark, maar ook konden wij westerlingen er mensen kijken. Die mensen kwamen uit Congo en werden tentoongesteld achter een afzetting van bamboe. Het publiek zag enkele honderden zwarte mannen, vrouwen en kinderen uit de kolonie in 'tableaux vivants'. Iets anders als zielig en slecht kun je hier toch niet van vinden? En wat is het verschil met een dierentuin?

De eerste (en laatste) keer dat ik in AquaZoo was, was een jaar of vijf geleden. Mijn kinderen waren klein en wilden net als hun klasgenoten ook eens naar AquaZoo. Wat mij vooral bij is gebleven waren de kleine hokjes waarin onder andere stokstaartjes en andere dieren zaten. Ze waren goed te bekijken, maar er bekroop mij een gevoel van gene omdat ik keek naar een verzameling dieren in te kleine hokjes. Daarna kwam ik er niet meer en schudde mijn hoofd als ik in de krant las dat er weer een nieuwe dierensoort aan de verzameling was toegevoegd.

Ik was benieuwd wat 'we' hiervan vinden bij GroenLinks. Helaas vond ik bij de landelijke GroenLinks standpunten onder dierenwelzijn van alles over ons standpunt ten opzichte van dierproeven, intensieve veehouderij, jacht, bont, antibiotica en nog veel meer, maar niets over dierentuinen. Om er iets van te vinden gingen we dus op werkbezoek naar AquaZoo. Met mijn persoonlijke gevoel en het idee om het achterhaalde concept van een dierentuin kritisch te bekijken, trof ik afgelopen dinsdag in de druilerige regen voor de ingang van AquaZoo fractiegenoot Petra Vlutters, mede GroenLinkser Berber van Zandbergen (raadslid in Tytsjersteradeel) en Caroline de Groot (fractievoorzitter Partij van de Dieren Leeuwarden).

Het werkbezoek We werden door de General Manager van het park (Jeroen Loomeijer), het hoofd Dierverzorging (William Kreijkes) en de ijsberenverzorgster Mandy ontvangen. Al pratende liepen we richting het ijsberenverblijf. Onderweg voerden we pittige gesprekken en het viel op hoe geëngageerd de dierenverzorgers waren. Met hun achtergronden in de universitaire studies diergedrag en hun werkervaring elders in de wereld waren ze opvallend kritisch. We spraken over het bestaansrecht van dierentuinen en de veranderingen die in AquaZoo zijn ingezet. Het uitgangspunt voor het bestaansrecht was van het oude verzamelen of vermaak helemaal verschoven naar opvang, onderzoek, fokprogramma's en educatie.

Toen we langs het, in mijn ogen weinig verheven, onderkomen van de Heilige Ibissen liepen gaf William aan dat deze dieren eigenlijk niet meer op zijn plek zijn in AquaZoo. De belangrijkste reden daarvoor is dat er in het wild meer dan genoeg van deze vogelsoort in zijn natuurlijke habitat te vinden is. 'Er is geen bedreiging en daarom geen enkele reden om ze in een dierentuin te hebben.' Het lastige is wel dat deze dieren niet teruggezet kunnen worden in de vrije natuur. Dat geldt ook voor de flamingo's, waarvan de meesten al stokoud zijn en waarvoor een soort uitsterfbeleid geldt in AquaZoo. Ze zijn allemaal geboren in gevangenschap en veel dierentuinen zitten met dit soort erfenissen wat in hun maag.

Het motto is nu minder dieren en meer ruimte. De keuze voor dieren moet gelegitimeerd kunnen worden. Veelal is dat de kans op uitsterven. Dieren die een plek krijgen maken dan ook deel uit van een Europees, en ook vaak wereldwijd, fokprogramma. Zo ook de ijsbeer. Bij het verblijf aangekomen worden we erop gewezen dat Felix, de negentienjarige ijsbeer die ooit in gevangenschap geboren werd, via een tunnel bij verschillende terreinen kan komen. Waar hij ligt mag hij zelf weten. Vroeger was er meer dwang en manipulatie, tegenwoordig staan de behoeftes en grillen van het dier centraal. Dat blijkt ook als we met de dierverzorger mee mogen om via de niet voor het publiek toegankelijke route getuige te zijn van het voeren van een flinke bak visjes en de favoriet van Felix: andijvie.

Felix ziet ons, ruikt de visjes, maar blijft liggen waar hij ligt. 'Tsja, dat gebeurt regelmatig. Vroeger werd er niet zoals tegenwoordig aan het begin van de dag goed gevoerd en waren de dieren afhankelijk van dit soort hapjes. Daarom zag je bij de showtjes in een dierentuin vrijwel altijd een meewerkend dier. Tegenwoordig is het echt aan het dier of hij wel of niet wat extra's wil in ruil voor het komen en het oefenen van wat verrijkingsoefeningen met publiek.'

Meteen schiet ik in de alertstand. 'Doen jullie kunstjes met de dieren?', vraag ik de verzorgster. Ze legt uit dat de oefeningen geen kunstjes zijn, zoals vroeger. Alles staat in het teken van het dier. Dus de verrijkingsoefeningen die ze nu doen zijn om te voorkomen dat dieren onder narcose gebracht hoeven te worden in het kader van de fok- en onderzoeksprogramma's. Het gaat om oefeningen als het openen van de bek zodat de verzorger erin kan kijken, het vrijwillig op de weegschaal gaan staan, rustig blijven zitten terwijl er wat vacht wordt afgeschoren of pootje geven zodat gecontroleerd kan worden of er geen steentjes of andere onregelmatigheden zijn. Dat doen ze eigenlijk bij alle dieren van de otter tot de ijsbeer. Verder wordt de beer iedere dag met geurtjes, verstopspelletjes en andere verleidingstactieken uitgedaagd in zijn verblijf. Maar Felix is vrij lui. Hij kiest vaak dezelfde plek en houdt niet enorm van zwemmen.

De beer waarmee Felix een tijdlang samenleefde was een stuk jonger en had meer speelbehoefte. Hij rende door alle verblijven heen en zwom ook liever. Dat kon hij naar hartelust doen in de ruim drie meter diepe, en voorzien van continue gezuiverde waterverversing, plas in het ene verblijf of het wat uitgestrekte meertje in het andere. (Daar gaat de aanname dat er slechts een modderplasje beschikbaar is en de reden dat de ijsbeer vies is hierdoor komt)

Het fokprogramma bepaalde echter dat de jonge beer naar een andere dierentuin moest en dan is dat voor de gastheer gewoon pech! 'Pardon, gastheer...?' Het blijkt dat de dieren niet eigendom zijn van AquaZoo, maar van het fokprogramma dat erop gericht is om waar mogelijk uit te zetten van beschermde dieren en als dat niet mogelijk is, bijvoorbeeld omdat de habitat ernstig bedreigd wordt, het soort in stand te houden. 'Bij de witte neushoorn waren we gewoon te laat, maar dat heeft wel veel mensen wakker geschud', aldus de verzorger.

Een grote wens van William de hoofd verzorging, is om een afdeling te openen met de nadruk op de lokale Fryske natuur. Hij vertelt over Gaia Zoo in Zuid-Limburg waar ze speciale eikelmuizen en korenwolven fokken die in die omgeving leven, maar met uitsterven bedreigd worden. Door de focus te richten op de biodiversiteit om ons heen en middels veel educatie aan te geven wat mensen zelf bij kunnen dragen aan meer behoud hopen ze op een positieve bijdrage.

Om ons heen zoomt en bloeit het. Het valt niet te ontkennen dat de hokjes die mij vijf jaar eerder tegen de borst stuitten verdwenen zijn en de grasstrookjes van vijf jaar terug plaats hebben gemaakt voor weelderige begroeiing met inheemse orchideeën, bramen maar ook de kerstbomen van Leeuwarders en inwoners van Tytsjersteradiel die bij een grote inleveractie in AquaZoo een plek kregen.

Het zijn dit soort dingen die maken dat ik een klein beetje in de war raak. Mijn oordeel zielig en slecht is best lastig om keihard overeind te houden. Als ik AquaZoo verlaat schiet er door mijn hoofd dat ik benieuwd ben hoe deze ontwikkeling gaat verlopen. Wat zullen mijn achterkleinkinderen over 62 jaar zeggen?

Femke Molenaar

Duncan Ruseler kandidaat voor wethouderschap AOV Schiedam

OuderenPartij Schiedam OuderenPartij Schiedam Schiedam 11-12-2018 11:33

De fractie van het AOV stelt Duncan Ruseler kandidaat voor het wethouderschap van de gemeente Schiedam. Naar verwachting vindt de benoeming eind januari 2019 plaats.

De fractie heeft in Duncan Ruseler een kandidaat gevonden met Schiedamse wortels. Hij begon zijn loopbaan als medewerker van de fractie Leefbaar en later als assistent van het college van burgemeester en wethouders in Schiedam. De bestuurskundige werkte vervolgens als bestuursadviseur in verschillende gemeenten in Noord Holland. De geboren en getogen Schiedammer woont in Schiedam-oost. De vader van twee kinderen is betrokken bij hun school en kinderdagverblijf.

Het wethouderschap is vacant door het vroegtijdig vertrek van AOV-voorvrouw Catelijne de Groot. Het AOV heeft gezocht naar een Schiedammer met een hart voor de stad om haar te vervangen. In deze zoektocht  heeft de fractie Duncan Ruseler gevraagd zich kandidaat te stellen voor deze functie.

Het AOV heeft op 10 december met de coalitiegenoten gesproken over deze kandidatuur. Ondertussen zijn alle fractievoorzitters geinformeerd. Nu de kandidaatstelling bekend is, starten de voorbereidingen voor een spoedige benoeming. De voorzitter van de gemeenteraad zal de datum van de installatie bekendmaken. Duncan wordt dan verantwoordelijk voor de portefeuille Financiën, Cultuur, Archief, Dienstverlening en Duurzaamheid.

Duncan Ruseler kandidaat voor wethouderschap AOV Schiedam

Algemeen Ouderen Verbond Algemeen Ouderen Verbond Schiedam 11-12-2018 11:33

De fractie van het AOV stelt Duncan Ruseler kandidaat voor het wethouderschap van de gemeente Schiedam. Naar verwachting vindt de benoeming eind januari 2019 plaats.

De fractie heeft in Duncan Ruseler een kandidaat gevonden met Schiedamse wortels. Hij begon zijn loopbaan als medewerker van de fractie Leefbaar en later als assistent van het college van burgemeester en wethouders in Schiedam. De bestuurskundige werkte vervolgens als bestuursadviseur in verschillende gemeenten in Noord Holland. De geboren en getogen Schiedammer woont in Schiedam-oost. De vader van twee kinderen is betrokken bij hun school en kinderdagverblijf.

Het wethouderschap is vacant door het vroegtijdig vertrek van AOV-voorvrouw Catelijne de Groot. Het AOV heeft gezocht naar een Schiedammer met een hart voor de stad om haar te vervangen. In deze zoektocht  heeft de fractie Duncan Ruseler gevraagd zich kandidaat te stellen voor deze functie.

Het AOV heeft op 10 december met de coalitiegenoten gesproken over deze kandidatuur. Ondertussen zijn alle fractievoorzitters geinformeerd. Nu de kandidaatstelling bekend is, starten de voorbereidingen voor een spoedige benoeming. De voorzitter van de gemeenteraad zal de datum van de installatie bekendmaken. Duncan wordt dan verantwoordelijk voor de portefeuille Financiën, Cultuur, Archief, Dienstverlening en Duurzaamheid.

Catelijne de Groot: cultuur is contact maken met mensen

OuderenPartij Schiedam OuderenPartij Schiedam Schiedam 28-08-2018 12:26

Het nieuwe Schiedamse college is nu ruim twee maanden in touw. Wat staan de wethouders en de burgemeester voor, hoe zien zij de stad, wat zijn hun persoonlijke ambities in deze? Schiedam24 brengt deze weken een serie portretten van de bestuurders van de stad. Vandaag: Catelijne de Groot.

INTERVIEW – Een wethouder Financiën blijft in de regel wat meer binnenshuis dan de collega’s. Druk met op de kas zitten. Logisch, zegt Catelijne de Groot: “Ieder wil meer, ieder wil aan de slag met nieuwe ambities.” Daar moet iemand tegenover staan, in de beste tradities van Duisenberg en Zalm, die het algemeen belang en de toekomst in de gaten houdt – en met grote regelmaat ‘nee’ zegt.

Het klinkt wat schoolfrikkerig, maar het is niet anders. Schiedam is nooit een rijke gemeente geweest, en ook al gaf het vorige college er blijk van dat het financieel goed gaat in de stad, het tij lijkt toch weer te keren. “Met name het sociaal domein heeft het moeilijk”, zegt De Groot. Dat is niet geheel toevallig de grootste post in de gemeentelijke uitgaven. “Uitkeringen, zorg, welzijn, jeugd, Wmo… de tekorten lopen daar op.”

Dat heeft er vooral mee te maken dat de budgetten van het rijk neerwaarts gaan, zoals ook het hele idee was achter de drie ‘decentralisaties’ van de rijksoverheid. Er kwam een Participatiewet, de Awbz ging onder de Wmo en een nieuwe jeugdwet, allemaal per 1 januari 2015. Alle drie zorgden deze nieuwe wetten voor een overgang van taken van het rijk naar de gemeente. Met als rationale dat gemeenten dichter op de wensen en noodzaken van de mensen staan, dus efficiënter kunnen werken en daarmee dus ook goedkoper uit zijn. ‘Transitie’, overgang, en ‘transformatie’, een verandering van zijn, heette dat in het jargon.

Nu blijkt volgens De Groot dat de reserves die ten tijde van de transitie door Schiedam werden ingebouwd, op zijn. En dat de transformatie die voor besparingen moet zorgen, nog goed en wel op gang moet komen. “Alle gemeenten kampen met te weinig geld. De VNG (Vereniging Nederlandse Gemeenten – red.) heeft hierover een brief naar de regering gestuurd.”

Wat het gemeentebestuur, en alle betrokken organisaties nu te doen staat, is volgens De Groot ‘kijken of het minder of anders kan’. “Hoe gaan we met voorzieningen om? Kunnen deze mensen – die hun inkomen uit sociale voorzieningen krijgen, red. – aan het werk, of aan de slag als vrijwilliger?” Innovatie, maatwerk, preventie. Dilemma is dat het vinden van nieuwe vormen, nieuwe werkwijzen, ook weer investeringen vergt. Toch is dat waar het college de komende tijd druk mee zal zijn, zoals ook collega Patricia van Aaken uitlegde. Zo wordt er een proefproject gehouden met honderd tot tweehonderd gezinnen die een groot beroep op zorg doen. Doel van de proef is te kijken waar de zorgverlening ‘integraler en efficiënter’ kan. De regels in Schiedam moeten eenvoudiger. “Een frisse kijk”, daar gaat het om. Maar, poneert De Groot: “We gaan niet bezuinigen op mensen!” Heeft haar jarenlange inzet in de schuldhulpverlening in Delft daar mee te maken? Zij weet wat beperkende regelgeving en het schrappen van vergoedingen met mensen kan doen.

Een andere belangrijk uitgavenpost van Schiedam de komende jaren zal volgens de wethouder Financiën de woningbouw zijn. “We willen de stad toekomstbestendig maken. Gasvrij, duurzaam.” Dat zal ‘goed gedoseerd’ moeten, wil de stad ook hier zijn financiële mogelijkheden niet te boven gaan. De mooie kant van ‘transformatie’ van het woningbestand in de stad is dat dit op termijn ook geld zal opleveren: minder hoge energienota’s bijvoorbeeld. Waar de landelijke politiek zich momenteel druk over maakt is het feit dat de opbrengsten waarschijnlijk gaan neerkomen bij mensen die het toch al ruim in de portemonnee hebben, terwijl mensen die bij gebrek aan eigen middelen niet of laat in staat zijn over te stappen op duurzame energie en isolatie in hun huis, ook nog eens met een hoge gasrekening zullen worden geconfronteerd. De Groot ziet hier mogelijkheden voor instanties die de stad rijk is, als het Servicepunt Woningverbetering.

Dezer dagen is de wethouder Financiën, samen met de medewerkers van de stadhuisafdeling, bezig met de verwerking van de Mei-circulaire van de overheid. Daarin geeft Den Haag aan wat Schiedam dit en komende jaren kan verwachten uit het Gemeentefonds, de bedrage van het rijk aan de gemeente. Maar dat gaat volgens De Groot niet op de manier zoals we zelf met ons huishoudboekje doen. Geen: ik kan zoveel besteden, maar een ingewikkelde rekensom met allerhande percentages. “Daar rekenen de medewerkers zich nu suf op.” Op deze manier wordt de conceptbegroting 2019 die er vanuit de meerjarenbegroting ligt, steeds concreter. Overigens liggen heel veel uitgaven vast: De Groot schat dat zo’n tien procent van het Schiedamse budget min of meer vrij te besteden is, of beter gezegd: door het college en de raad kan worden ingezet waar dit het best lijkt.

Tussen al het gereken is wel duidelijk geworden dat Schiedam als gevolg van de Mei-circulaire (die weer de concrete vertaling van de Voorjaarsnota van de regering is) ‘iets meer financiële ruimte krijgt dan gedacht’, aldus De Groot. “Maar die hebben we dus hard nodig voor de tekorten in het sociaal domein.” Want, voor wie hier niet zo veel ervaring mee heeft: de begroting van Schiedam moet sluitend zijn, ‘anders krijgen we de provincie op ons dak’.

De strakke kaders betekenen niet dat er geen werk aan de winkel is voor een wethouder Financiën. Net zoals haar collega’s in het college geeft De Groot aan dat ze graag de verbinding tussen de elementen van haar portefeuille versterkt. Zoals hulpverleners geacht worden af te stemmen om tot de beste ondersteuning van mensen te komen, in plaats van in verschillende disciplines, met verschillende verantwoordelijkheden langs elkaar heen te werken, zo wil zij graag ‘de onderdelen uit de begroting samenvoegen, om slimmer te gaan begroten. Niet een potje hier, en een ander potje daar, maar weten wat er is.

De Groot heeft zich ten doel gesteld de begroting nog helderder krijgen, transparanter. “De begroting en jaarrekening moeten nog beter leesbaar worden, zodat al onze inwoners die kunnen begrijpen. Ik wil de inwoners en de ondernemers heel graag uitleggen wat onze kosten zijn.”

De Groot heeft meer verantwoordelijkheden in het college dan ‘slechts’ de financiën. Ook de gemeentelijke dienstverlening is haar ‘pakkie an’. Wat dat betreft zijn de niet-aflatende klachten uit de stad over vuil op straat actueel. ‘Melden’, is het devies, aldus De Groot, woonachtig in de Gorzen en geboren in Haarlem. “Schiedammers zouden de gemeente hiervoor altijd moeten kunnen bereiken.” Dankzij 14010 en de Buiten Beter-app en ook gewoon e-mail is dat goed te doen. De wethouder is ook zeer tevreden over de acht die het klantservicecentrum van Schiedam kreeg. Dat ging over bereikbaarheid, maar ook de aard van het contact.

Een nadeel van de nieuwe technologieën wil nog wel eens zijn dat niet ieder er mee overweg kan. Nieuwkomers of juist oudere mensen, taal en techniek zijn nogal eens een sta-in-de-weg voor actie. Maar graag wijst De Groot daarbij op de vele mogelijkheden die er zijn. “Mensen die moeite met Nederlands hebben kunnen de hulp van een tolk inroepen. Dat kan bijvoorbeeld via Vluchtelingenwerk.” Wie niet mobiel is maar toch op het stadhuis moet zijn, kan een gemeentelijk medewerker aan huis vragen. Die mogelijkheden zijn er.

Een ander belangrijk onderdeel van de portefeuille van De Groot is ‘cultuur en media’. Ook hier gaat het om verbinden en verbreden: het vele moois dat er is in Schiedam, bekend en beschikbaar maken voor alle stadgenoten. “In september begint de pilot De Parels van Schiedam. Dat is een educatief programma waarin de kinderen kennismaken met de cultuur in de stad: het theater, de molens, de bieb en film. Zodat zij de stad en zijn geschiedenis beter leren kennen. Mijn opgave is het om cultuur te verbreden over de stad en meer mensen te bereiken met en te enthousiasmeren voor cultuur. Cultuur is vooral het contact maken met de mensen met wie je leeft.”

En daar komt ook het andere onderdeel van de portefeuille bij kijken. De media zijn volgens De Groot bij uitstek de partijen die ‘een heleboel positieve zaken’ in Schiedam moeten belichten. Waarvan acte.

Bron: Schiedam24.nl

Foto: gemeente Schiedam/Jan van der Ploeg

Catelijne de Groot: cultuur is contact maken met mensen

Algemeen Ouderen Verbond Algemeen Ouderen Verbond Schiedam 28-08-2018 12:26

Het nieuwe Schiedamse college is nu ruim twee maanden in touw. Wat staan de wethouders en de burgemeester voor, hoe zien zij de stad, wat zijn hun persoonlijke ambities in deze? Schiedam24 brengt deze weken een serie portretten van de bestuurders van de stad. Vandaag: Catelijne de Groot.

INTERVIEW – Een wethouder Financiën blijft in de regel wat meer binnenshuis dan de collega’s. Druk met op de kas zitten. Logisch, zegt Catelijne de Groot: “Ieder wil meer, ieder wil aan de slag met nieuwe ambities.” Daar moet iemand tegenover staan, in de beste tradities van Duisenberg en Zalm, die het algemeen belang en de toekomst in de gaten houdt – en met grote regelmaat ‘nee’ zegt.

Het klinkt wat schoolfrikkerig, maar het is niet anders. Schiedam is nooit een rijke gemeente geweest, en ook al gaf het vorige college er blijk van dat het financieel goed gaat in de stad, het tij lijkt toch weer te keren. “Met name het sociaal domein heeft het moeilijk”, zegt De Groot. Dat is niet geheel toevallig de grootste post in de gemeentelijke uitgaven. “Uitkeringen, zorg, welzijn, jeugd, Wmo… de tekorten lopen daar op.”

Dat heeft er vooral mee te maken dat de budgetten van het rijk neerwaarts gaan, zoals ook het hele idee was achter de drie ‘decentralisaties’ van de rijksoverheid. Er kwam een Participatiewet, de Awbz ging onder de Wmo en een nieuwe jeugdwet, allemaal per 1 januari 2015. Alle drie zorgden deze nieuwe wetten voor een overgang van taken van het rijk naar de gemeente. Met als rationale dat gemeenten dichter op de wensen en noodzaken van de mensen staan, dus efficiënter kunnen werken en daarmee dus ook goedkoper uit zijn. ‘Transitie’, overgang, en ‘transformatie’, een verandering van zijn, heette dat in het jargon.

Nu blijkt volgens De Groot dat de reserves die ten tijde van de transitie door Schiedam werden ingebouwd, op zijn. En dat de transformatie die voor besparingen moet zorgen, nog goed en wel op gang moet komen. “Alle gemeenten kampen met te weinig geld. De VNG (Vereniging Nederlandse Gemeenten – red.) heeft hierover een brief naar de regering gestuurd.”

Wat het gemeentebestuur, en alle betrokken organisaties nu te doen staat, is volgens De Groot ‘kijken of het minder of anders kan’. “Hoe gaan we met voorzieningen om? Kunnen deze mensen – die hun inkomen uit sociale voorzieningen krijgen, red. – aan het werk, of aan de slag als vrijwilliger?” Innovatie, maatwerk, preventie. Dilemma is dat het vinden van nieuwe vormen, nieuwe werkwijzen, ook weer investeringen vergt. Toch is dat waar het college de komende tijd druk mee zal zijn, zoals ook collega Patricia van Aaken uitlegde. Zo wordt er een proefproject gehouden met honderd tot tweehonderd gezinnen die een groot beroep op zorg doen. Doel van de proef is te kijken waar de zorgverlening ‘integraler en efficiënter’ kan. De regels in Schiedam moeten eenvoudiger. “Een frisse kijk”, daar gaat het om. Maar, poneert De Groot: “We gaan niet bezuinigen op mensen!” Heeft haar jarenlange inzet in de schuldhulpverlening in Delft daar mee te maken? Zij weet wat beperkende regelgeving en het schrappen van vergoedingen met mensen kan doen.

Een andere belangrijk uitgavenpost van Schiedam de komende jaren zal volgens de wethouder Financiën de woningbouw zijn. “We willen de stad toekomstbestendig maken. Gasvrij, duurzaam.” Dat zal ‘goed gedoseerd’ moeten, wil de stad ook hier zijn financiële mogelijkheden niet te boven gaan. De mooie kant van ‘transformatie’ van het woningbestand in de stad is dat dit op termijn ook geld zal opleveren: minder hoge energienota’s bijvoorbeeld. Waar de landelijke politiek zich momenteel druk over maakt is het feit dat de opbrengsten waarschijnlijk gaan neerkomen bij mensen die het toch al ruim in de portemonnee hebben, terwijl mensen die bij gebrek aan eigen middelen niet of laat in staat zijn over te stappen op duurzame energie en isolatie in hun huis, ook nog eens met een hoge gasrekening zullen worden geconfronteerd. De Groot ziet hier mogelijkheden voor instanties die de stad rijk is, als het Servicepunt Woningverbetering.

Dezer dagen is de wethouder Financiën, samen met de medewerkers van de stadhuisafdeling, bezig met de verwerking van de Mei-circulaire van de overheid. Daarin geeft Den Haag aan wat Schiedam dit en komende jaren kan verwachten uit het Gemeentefonds, de bedrage van het rijk aan de gemeente. Maar dat gaat volgens De Groot niet op de manier zoals we zelf met ons huishoudboekje doen. Geen: ik kan zoveel besteden, maar een ingewikkelde rekensom met allerhande percentages. “Daar rekenen de medewerkers zich nu suf op.” Op deze manier wordt de conceptbegroting 2019 die er vanuit de meerjarenbegroting ligt, steeds concreter. Overigens liggen heel veel uitgaven vast: De Groot schat dat zo’n tien procent van het Schiedamse budget min of meer vrij te besteden is, of beter gezegd: door het college en de raad kan worden ingezet waar dit het best lijkt.

Tussen al het gereken is wel duidelijk geworden dat Schiedam als gevolg van de Mei-circulaire (die weer de concrete vertaling van de Voorjaarsnota van de regering is) ‘iets meer financiële ruimte krijgt dan gedacht’, aldus De Groot. “Maar die hebben we dus hard nodig voor de tekorten in het sociaal domein.” Want, voor wie hier niet zo veel ervaring mee heeft: de begroting van Schiedam moet sluitend zijn, ‘anders krijgen we de provincie op ons dak’.

De strakke kaders betekenen niet dat er geen werk aan de winkel is voor een wethouder Financiën. Net zoals haar collega’s in het college geeft De Groot aan dat ze graag de verbinding tussen de elementen van haar portefeuille versterkt. Zoals hulpverleners geacht worden af te stemmen om tot de beste ondersteuning van mensen te komen, in plaats van in verschillende disciplines, met verschillende verantwoordelijkheden langs elkaar heen te werken, zo wil zij graag ‘de onderdelen uit de begroting samenvoegen, om slimmer te gaan begroten. Niet een potje hier, en een ander potje daar, maar weten wat er is.

De Groot heeft zich ten doel gesteld de begroting nog helderder krijgen, transparanter. “De begroting en jaarrekening moeten nog beter leesbaar worden, zodat al onze inwoners die kunnen begrijpen. Ik wil de inwoners en de ondernemers heel graag uitleggen wat onze kosten zijn.”

De Groot heeft meer verantwoordelijkheden in het college dan ‘slechts’ de financiën. Ook de gemeentelijke dienstverlening is haar ‘pakkie an’. Wat dat betreft zijn de niet-aflatende klachten uit de stad over vuil op straat actueel. ‘Melden’, is het devies, aldus De Groot, woonachtig in de Gorzen en geboren in Haarlem. “Schiedammers zouden de gemeente hiervoor altijd moeten kunnen bereiken.” Dankzij 14010 en de Buiten Beter-app en ook gewoon e-mail is dat goed te doen. De wethouder is ook zeer tevreden over de acht die het klantservicecentrum van Schiedam kreeg. Dat ging over bereikbaarheid, maar ook de aard van het contact.

Een nadeel van de nieuwe technologieën wil nog wel eens zijn dat niet ieder er mee overweg kan. Nieuwkomers of juist oudere mensen, taal en techniek zijn nogal eens een sta-in-de-weg voor actie. Maar graag wijst De Groot daarbij op de vele mogelijkheden die er zijn. “Mensen die moeite met Nederlands hebben kunnen de hulp van een tolk inroepen. Dat kan bijvoorbeeld via Vluchtelingenwerk.” Wie niet mobiel is maar toch op het stadhuis moet zijn, kan een gemeentelijk medewerker aan huis vragen. Die mogelijkheden zijn er.

Een ander belangrijk onderdeel van de portefeuille van De Groot is ‘cultuur en media’. Ook hier gaat het om verbinden en verbreden: het vele moois dat er is in Schiedam, bekend en beschikbaar maken voor alle stadgenoten. “In september begint de pilot De Parels van Schiedam. Dat is een educatief programma waarin de kinderen kennismaken met de cultuur in de stad: het theater, de molens, de bieb en film. Zodat zij de stad en zijn geschiedenis beter leren kennen. Mijn opgave is het om cultuur te verbreden over de stad en meer mensen te bereiken met en te enthousiasmeren voor cultuur. Cultuur is vooral het contact maken met de mensen met wie je leeft.”

En daar komt ook het andere onderdeel van de portefeuille bij kijken. De media zijn volgens De Groot bij uitstek de partijen die ‘een heleboel positieve zaken’ in Schiedam moeten belichten. Waarvan acte.

Bron: Schiedam24.nl

Foto: gemeente Schiedam/Jan van der Ploeg

Zie je content die volgens jou niet op deze site hoort? Check onze disclaimer.