Poliflw

Een paar dagen voor de kerst sloeg Mevrouw Corona toe in huize Luit. Marieke was op maandag als eerste de klos. Mevrouw Corona had de grootste schik. Weer een slachtoffer gemaakt: even afwachten hoe ze het ervan afbrengt. Ze hoopte uiteraard het ergste, want ik ken Vrouwtje Corona. Het is een serpent. Ze heeft al vele levens geëist, ook van mensen die mij dierbaar waren.

Ik  merkte dat ze het ook op mij gemunt had, maar voorlopig hield ik haar van het lijf. Ik had me met een fikse dosis Vitamine C en D en Resveratrol tegen haar gewapend. Dat had de vorige keer ook geholpen. Dat kwam nu goed uit. Ik was onverwacht de butler in huis en de boodschappenjongen, want Marieke was voorlopig geen cent waard. We wilden die week rustig de kerstdagen voorbereiden. Ik ging al vast wat noodzakelijke dingen doen. Vrouwtje Corona zat sip te kijken. Ze bleef ons voortdurend beloeren. ‘Mij krijg je niet”, zei ik nog. Dat was misschien toch wat te veel bluf en te overmoedig.

Op donderdag ben ik nog redelijk fit en regel wat dingen. Ik ga in de ochtend met de auto naar de garage en in de namiddag haal ik bij de slager wat snijvlees. Als ik terug ben en de boodschappen opruim, zit dat kreng naar me te kijken. En ineens slaat ze toe. En hoe. Binnen de kortste keren moet ik capituleren. Ik ben zo beroerd, dat ik het bed in ga om vier uur. Dat is niets voor mij. ‘s Nachts onderga ik een soort koortsslaap. Allerlei rare verhalen en beelden komen langs. Ik hoor Vrouwtje Corona in de verte vals lachen. Maar na die slechte nacht krabbelde ik vrijdag toch al weer wat op. Marieke was die dag ook aan de beterende hand. De dagen daarna ging het steeds beter. Nu konden wij lachen. Uiteindelijk hadden we met de kinderen en kleinkinderen fijne kerstdagen. Mocht die mevrouw voor je deur staan, doe niet open. Onderschat haar niet. Zeg haar maar, dat ze naar een ander gaat. Veel gezondheid gewenst in 2024.

Zondag 25 juni was het erg warm. Meer een dag om onder de parasol te zitten dan in beweging te komen. Ik heb op zo’n dag echter de neiging om actiever te worden. Fysiek voel ik me dan het beste. Niet dat ik even een halve marathon loop, maar toch. Ik besloot naar het optreden van mijn kleindochter te gaan kijken in het Openlucht Theater. Ik kwam er een oud-leerling tegen. Deze dertiger vertelde trots, dat hij nu bij de gemeente werkte en dat het hem heel goed beviel. Als je daarna je kleindochter ziet optreden, dan kan de dag al niet meer stuk.In de namiddag fiets ik nog naar Bingelrade. Ik ga even langs bij John, een oud-buurjongen en oud-leerling van mij. Hij gaat stoppen met Hedelfinger, een mooie plek om te vertoeven voor een drankje en een hapje. Dat zal ook zo blijven. De afgelopen 10 jaar heeft John door de week als schademonteur gewerkt en was hij elke week vanaf vrijdagmiddag bezig met Hedelfinger. Knap hoor: al die jaren een dubbele baan. Hij wil nu meer vrije tijd in het weekend en gaat alleen nog maar als autoschademonteur werken.

We hebben het er nog over, dat veel bedrijven om vaklui staan te springen. Veel ondernemers komen handen te kort. Hij heeft de bedrijven voor het uitzoeken. Toch prachtig dat deze generatie zo veel mogelijkheden heeft, dacht ik. Ze hebben echt wat te kiezen.

Op weg naar huis bleef ik denken aan die schaarse arbeidskrachten. Een paar jaar geleden vroeg ik op een andere plek meer aandacht voor de 50-plusser zonder werk. Daar gaat het al beter mee. Kijk maar naar die oud-buurjongen van mij. Nu moeten bedrijven nog een stap verder gaan. Ik denk aan 60-plussers, maar ook gepensioneerden, die nog dagdelen aan de slag willen (blijven). En laten we vooral niet de mensen vergeten, die al lange tijd aan de kant staan. Bied die mensen ontwikkelkansen. Laat ze leren van de vakmensen die er nu nog zijn. Overdracht van kennis en ervaring is nu helemaal belangrijk.

Op zondagavond zit ik met de gezinsagenda bij de hand en de calculator. Plannen, plannen, plannen, rekenen, rekenen… Vooruitdenken, op één dag boodschappen doen en in het achterhoofd houden dat ik de auto moet laten staan deze week. Want ik wil niet zonder geld komen te zitten op donderdagmiddag vanwege een volle tank benzine. Én misschien dat er iets leuks in zit dit weekend?

Met een baby van 6 maanden die nog flesvoeding krijgt en daarnaast op een stukje brood sabbelt, twee pubers met een maag als een bodemloze put en een bourgondische echtgenoot, wordt deze week voor ons écht een uitdaging. Babyvoeding, luiers, wasmiddel en shampoo heb ik gelukkig voldoende op voorraad, dus die gaan deze week niet in mijn budget hakken. Valsspelen? Misschien een beetje. Ik heb van huis uit geleerd om op aanbiedingen te letten en dan meteen goed in te slaan. Met luiers is dat een heel goede tip, want dat is ook iets waar je écht niet zonder mee wilt zitten (been there, done that…).

Ikzelf ben in de bevoorrechte positie dat ik geen armoede heb meegemaakt in mijn leven. Als dochter van een hardwerkende buschauffeur en dito verpleegkundige, stond er bij ons altijd eten op tafel en konden mijn zus en ik mee op ieder schoolreisje. Ook zaten wij allebei op muziekles bij het SMK. We waren geen gezin van de wilde uitspattingen, maar hadden gewoon een goed en eerlijk leven. Jan Modaal, zeg maar.

Ik bekijk de agenda deze week en schiet meteen in de stress: vrijdagavond theatervoorstelling in Nijmegen. Dat kaartje heb ik cadeau gekregen van een vriendin, maar de rit ernaartoe en daar iets eten…? Ook hadden wij het plan om zaterdagavond naar Keulen te rijden en daar twee nachtjes met z’n drietjes te slapen. Dat gaat no way in mijn budget passen. Verder opvallende dingen zijn dat mijn stiefzonen deze week slechts twee dagen bij ons zijn in plaats van vijf, en dat ik een aantal keer naar Heerlen moet voor werk. Help.

Normaliter bestellen wij al onze boodschappen via AH.nl en worden die op maandagavond bezorgd. Plannen en vooruitdenken – dat doen we altijd al in dit gezin. Moet ook wel, met een basketbal-scouting-raadsvergadering-muziekles-werken-ritme van een gezin van vijf. Maar dat boodschappen bestellen – dat hebben we geschrapt deze week. Bezorgkosten van 5 euro zijn in deze week te veel.

Ook duik ik onze voorraadkasten in. Kruiden, olijfolie en THANK GOD – we hebben nog voldoende wc-papier.

Met de laptop open en calculator ernaast, scroll ik langs alle aanbiedingen van die week bij alle supermarkten. Meteen herstel ik mezelf: Lopend, mét kinderwagen drie verschillende supermarkten af, Van Leusden? Ik zucht en steun en kreun. Ik neem me voor om tóch naar de Albert Heijn te gaan, en daar op de kleintjes te letten… So let’s go!

Het bericht Blog Merle: Dag 1 Boodschappen doen verscheen eerst op PvdA Brunssum.