Poliflw

De VrijeLijst, april 2024

Politiek over de rug van kwetsbare mensen en met een verstoorde verhouding in de regio tot gevolg! Dat is waar het college ons zes jaar na afschaffing van de voorrangsregeling heen heeft gestuurd. De VrijeLijst verwijt het college onzorgvuldig en weinig vooruitziend bestuur.

Besturen is vooruitzien

Dat onze gemeente verantwoordelijk is voor woningen van statushouders (vluchtelingen met verblijfsvergunning) weet het college. We hebben een taakstelling statushouders te huisvesten, net als ieder andere gemeente in Nederland. Dat de afspraak met de gemeente Alkmaar uiterlijk op 1 april 2024 zou eindigen, wist het college ook al langer. Namelijk sinds Alkmaar ons twee jaar geleden te hulp schoot met extra woonruimte aan de Piccassolaan in Alkmaar. Daardoor konden wij twee jaar geleden maar net de taakstelling halen. Dat het college op 1 april vervolgens nog geen fatsoenlijke woningen beschikbaar had, toen de afspraak met Alkmaar afliep, is dan ook weinig professioneel bestuur. Met de rug tegen de muur moest de raad instemmen met tijdelijke noodvoorzieningen zodat de mensen niet op straat komen te staan. En werd tot overmaat zelf nog de gemeente Alkmaar geschoffeerd.

Meer sociale woningen voor iedereen

Terwijl dit allang geregeld had moeten zijn. Zes jaar geleden ging een kersverse wethouder immers de voorrangsregeling van statushouders op de sociale woningmarkt afschaffen. De VrijeLijst heeft toen ingestemd. Bij gelijke kansen en de wettelijke verplichting zou dat betekenen dat er extra veel sociale woningen worden gebouwd. Want, anders kun je de voorrangsregeling niet afschaffen. Maar het college heeft de situatie steeds nijpender laten worden. Inmiddels wordt er door het college alleen nog maar over tijdelijke woningen voor statushouders en starters gepraat en is het percentage van

16 % sociale woningen in de gemeente veel te laag. Het college heeft zelf geweigerd de landelijke Woondeal te ondertekenen. De woondeal ondersteunt plannen en ontwikkelingen voor meer sociale woningen. Wil het college geen woningen voor mensen met een kleine beurs?

Verstoorde verhoudingen met de regio en het Rijk

Voor de aan ons toegewezen statushouders zijn er geen alternatieven. Zij zijn aangewezen op de woningen die de gemeente ter beschikking stelt. En hierin heeft het college gefaald, want schimmelende containers of wonen in een showroom is geen zorgvuldig, vooruitziend omgang met kwetsbare mensen. Binnenkort komt er weer een nieuwe taakstelling bij en moeten we in lijn met de spreidingswet 240 vluchtelingen huisvesten. Alkmaar is al geschoffeerd – ondanks de hulp die zij Castricum boden. En het college heeft ook alvast het COA (centraal orgaan opvang asielzoekers) aangevallen omdat zij kamers in een hotel in de gemeente gingen huren. Met deze houding komt  onze gemeente geïsoleerd te staan – terwijl de opgaven in deze tijd toch echt afhankelijk zijn van goede regionale en landelijke samenwerking.

De deuren gaan wagenwijd open voor populisme!

Straks, als het in het honderd loopt met de huisvesting, gaat de coalitie met boze blik richting Den Haag kijken. Ik hoor de collegepartijen al roepen dat dit toch echt niet de bedoeling kan zijn. Hier hadden al zes jaar lang de nodige stappen moeten zijn gezet. Het falende woonbeleid is de oorzaak van de problemen, niet de vluchtelingen of de statushouders! Is het strategie of is het bestuurlijk onvermogen? Wie zal het zeggen?

De VrijeLijst heeft het college vragen gesteld en een raadsdebat hierover aangevraagd

Geacht college,

Nederlandse uitkeringsgerechtigden mogen jaarlijks vier weken naar het buitenland op vakantie. Het doorbreken van het dagelijks patroon kan ook voor de Castricummer zonder baan een extra impuls geven om aan de slag te komen en is daarom belangrijk. Het streven naar zelfredzaamheid staat in het Nederlandse uitkeringssysteem echter centraal en van vakantiegangers die in deze context langer dan 4 weken wegblijven wordt de uitkering stopgezet. Om dit systeem te faciliteren meldt elke uitkeringsgerechtigde, en daarmee een groot deel van de statushouders in Nederland, de periode en duur van de vakantie. Een groot deel van de in Nederland aanwezige statushouders komt uit conflictgebieden als Afghanistan, Somalië en Syrië of landen met uitzonderlijk onderdrukkende regimes als Eritrea. Aanvullend zijn er significante groepen die vluchten vanwege hun geaardheid, etniciteit of anderszins aan identiteit gekoppelde dreigingen. Samenvattend is het in theorie voor het overgrote deel van de statushouders vanwege de aard van de dreiging onmogelijk om terug te keren naar het land van herkomst.  Al enkele jaren lezen we echter aanhoudende berichten over gevluchte statushouders die wel terugkeren naar het land van herkomst om vakantie te vieren. Deze zelfde berichten melden geregeld ook hoe hier vanuit de gemeente, en het Rijk in zijn algemeenheid, niet tegen wordt opgetreden. Dit terwijl de gemeente een vakantieregistratie bijhoudt. Wat Forza! betreft is het zowel in het kader van fraudepreventie bij uitkeringen als fraudepreventie bij verblijfsvergunningen zaak dat de gemeente de locatie van de vakanties van mensen met een uitkering registreert.

Onze fractie heeft hierover daarom de volgende vragen aan het college:

1. Neemt de gemeente de vakantiebestemming en duur op van mensen met een bijstandsuitkering in haar administratie?

a. Zo nee, is het college het met de fractie van Forza! eens dat dit in de context van het hierboven geschetste wel zou moeten gebeuren? Zo nee, waarom niet?

b. Zo ja, kunt u aangeven welke landen zijn opgegeven door zowel alle uitkeringsgerechtigden als uitkeringsgerechtigde statushouders?

2. Welke invulling is vanuit de gemeente gegeven aan de uitspraak van de staatssecretaris om scherper te letten op dit soort ‘terugkeervakanties’? Welk beleid wordt gevoerd?

3. Bij hoeveel procent van de Castricumse uitkeringsgerechtigde statushouders is de uitkering naar aanleiding van een te lang verblijf in het buitenland beëindigt?

4. Bij hoeveel procent van de Castricumse uitkeringsgerechtigde statushouders heeft de verblijfsduur van een buitenlandse vakantie de vier weken overschreden?

5. Bij hoeveel procent van de Castricumse uitkeringsgerechtigde statushouders is de verblijfsvergunning naar aanleiding van een verblijf in het land van herkomst ingetrokken?

6. Is de gemeente bereidt om bij de IND te melden wanneer uitkeringsgerechtigde statushouders naar het land van herkomst zijn geweest?

7. Bent u het met Forza! eens dat het draagvlak voor vluchtelingen in de samenleving en de geloofwaardigheid van ons asielbeleid onder druk komt te staan wanneer statushouders ‘gewoon’ naar hun land van herkomst gaan terwijl ze in Nederland een vluchtelingenstatus hebben gekregen omdat deze mensen gevaar zouden lopen in het land van herkomst?

Wij kijken uit naar de beantwoording van de vragen.

Met vriendelijke groet,

Fractie Forza!