Zo duurzaam zijn die windmolens niet
Hoe kan Twente in 2050 energieneutraal werken en voldoen aan de doelstellingen in het Klimaatakkoord van Parijs? René Veenendaal, Manager Duurzame Energie bracht dat op 26 februari in beeld tijdens een Politiek Beraad in de raadszaal van Almelo in opdracht van het Rijk. Een flinke opgave, waarvoor allerlei partijen de handen ineen hebben geslagen. Twaalf Twentse gemeenten – waaronder Almelo – hebben samen met regionale partners, bedrijven en inwoners gewerkt aan de Twentse Energie Strategie (TES). Deze brengt in beeld wat de vier grote uitdagingen voor de toekomst zijn.
De TES voorziet vier grote uitdagingen:
• Bewustwording creëren voor de opgave en draagvlak voor andere methodes voor energieopwekking of -bezuiniging
• Het realiseren van een forse energiebesparing. Zeker in gebouwen, mobiliteit en industrie
• Het opwekken van duurzame energie door een duurzame energiemix (zon-, wind-, bio-energie en waterkracht). Met extra aandacht voor het opwekken van duurzame warmte als vervanger van aardgas
• Opslag van energie en afstemming van vraag en energienaanbod. Dit om ook op windstille en bewolkte dagen en bij piekbelasting (bijvoorbeeld in de winter) voldoende energie te hebben.
Voor de twaalf gemeenten die hebben afgesproken om in 2050 energieneutraal te zijn betekent dat er minimaal 100 windmolens moeten komen, 1500 ha zonnevelden, 500 ha panelen op bedrijfsdaken, 500 ha op particuliere daken, 8000 warmtepompen, 250 hout-gestookte ketels en een 50-tal hout-gestookte stoomketels grootbedrijf.
Duurzaam en energie-neutraal, we kunnen er niet omheen: maar is dat wel zo??
Het is toch raar dat we weinig of niets horen hoe we straks omgaan met die aanzwellende berg accu’s, zonnepanelen en windturbine-bladen? En dan hebben we het nog niet over al die prachtige door accu’s aangedreven elektrische auto’s. Hoe milieuvriendelijk zijn die dingen eigenlijk? Alleen al de productie vormt een grote belasting voor het milieu.
Over een jaar of tien openbaart zich een aanzwellende stroom van afgedankte accu’s. Wat moeten we ermee? En wie betaalt het innemen en slopen van de accu’s. Naarmate er meer elektrische auto’s op de markt komen hoe hoger de stapel wordt van slooprijke accu’s. Nu hebben we het te doen met hoofdzakelijk loodaccu’s en die zijn goed te recyclen, vooral omdat het lood heel goed hergebruikt kan worden voor nieuwe accu’s.
We krijgen niet alleen een enorme afvalberg van accu’s maar ook van zonnepanelen. Met een geschatte levensduur van ongeveer 20 jaar duurt het nog even voor we een forse toename van afgedankte zonnepanelen kunnen verwachten. Het probleem van oude zonnepanelen zal over twee of drie decennia met volle kracht exploderen en de omgeving vernielen omdat het een enorme hoeveelheid afval is die niet gemakkelijk te recycleren is. Daar zijn we niet op voorbereid.
Het aantal windmolens blijft gestaag groeien waardoor ook het aanbod van afgedankte exemplaren de komende decennia een vlucht neemt. Het recyclen van een windmolen is geen probleem tot de wieken aan de beurt zijn. Dan krijgen we een afvalberg van niet-recyclebaar afval van afgedankte windturbine-bladen. Dat is taai spul. Zo groeit een afvalberg aan kunststof van 40 miljoen ton die je moet dumpen. Wat moet je met niet- recyclebaar kunststofafval? Vragen de vergunningverleners wel aan de windmoleneigenaren waar zij straks het afval laten en wie ervoor gaat betalen?
Als we niet opletten raken we bedolven onder de afvalproducten die meehelpen het milieu schoner te maken maar terugkeren als een boemerang dankzij de door ons ingezette energietransitie. Toch is er een alternatief voorhanden. Kernenergie is de toekomst en het is aan de overheid om de eerste stappen te zetten in deze richting. Kernenergie behoort derhalve tot de veiligste vormen van energie. En door over te stappen van steenkool op kernenergie kun je levens redden. Zelfs bij de bouw en onderhoud van zonnepanelen en windmolens vallen meer slachtoffers dan bij kernenergie.
Er zijn natuurlijk nog probleempjes mee geweest, maar die zijn vooral ontstaan omdat de meeste reactoren in en voor de jaren zestig gebouwd zijn. En kernafval, natuurlijk, dat ergens opgeslagen moet worden. Maar laat daar nou precies een oplossing voor gevonden te zijn. Twee ex-MIT-wetenschappers hebben een reactor ontworpen die volgens henzelf niet alleen een perfecte manier is om van kernafval af te komen, maar dat kernafval ook nog eens in genoeg elektriciteit om kan zetten om de wereld tot 2083 van energie te voorzien.
Hoe groen en duurzaam het ook lijkt, met zon en wind gaan we de transitie naar een CO2-arme energievoorziening niet redden. Er is weliswaar een spectaculaire groei aan zonne- en windenergie, maar aan het wereldwijde totaal dragen deze bronnen minder dan 1 procent bij. Duurzame energie kan de groeiende vraag simpelweg niet bijbenen. Zon en wind zijn gratis, zeggen voorstanders. Ze vergeten dat fossiele brandstoffen en uranium ook gratis in de grond zitten.
Er bestaat geen geloofwaardige route op weg naar de stabilisering van het klimaat zonder een substantiële rol voor kernenergie.
Partij Vrij Almelo
.png)
