Poliflw

Ondertussen werken we in het Gouvernement door aan een sterker Limburg 💪🏻

De PvdA fractie werd op de hoogte gesteld van het feit dat er een vergunning is aangevraagd voor het plaatsen van een hekwerk op de hoek Kleine Gracht – Maastrichter Pastoorstraat en het op deze wijze afsluiten van de weg voor de duur van 6 maanden in verband met overlast. (1) Hier staat niets anders dan dat wordt overgegaan tot het afsluiten van een doorgaande voetgangersstraat. De PvdA is hier nogal verbaasd over, omdat het er voor de tweede keer in korte tijd op lijkt dat in onze stad niet wordt gekozen voor het oplossen van problemen, maar wordt gekozen voor het verplaatsen van problemen naar elders. Hoewel wij ons terdege bewust zijn van het feit dat de bewoners van het Boschstraatkwartier al langere tijd overlast ervaren, vragen wij ons werkelijk af waarom voor deze oplossing wordt gekozen. Het hek lijkt in Maastricht letterlijk “op” de dam en daarmee is het spreekwoordelijke hek van de dam voor dit soort “oplossingen”: deze gang van zaken laat zich moeilijk rijmen met de door onze burgemeester tijdens de nieuwsjaarspeech gebezigde verdraagstad.

De fractie van de PvdA stelt daarom de volgende vragen hierover aan het college:

Bent u met ons van mening dat het teleurstellend is dat hekken worden geplaatst bij een doorgaande voetgangersstraat? Waarom heeft u niet nagedacht/meegedacht over andere maatregelen? Wordt deze voetgangersstraat na ommekomst van de 6 maanden weer gewoon opengesteld? Op welke wijze is de buurt hierbij betrokken? Wij horen ook geluiden over overlast op andere plekken in het Boschstraatkwartier. Sterker nog, wij horen geluiden dat er weer volop gedeald wordt. Is dit u bekend? En wat gaat u doen met de andere geluiden voor wat betreft de overlast in het Boschstraatkwartier? Heeft u erover nagedacht dat deze afsluiting zeer waarschijnlijk tot een waterbed effect kan leiden?

Ook heeft de PvdA  fractie nog aanvullende vragen over de afsluiting aan de andere kant van de stad, namelijk de afsluiting van een binnentuin op Céramique. Naar aanleiding van onze eerdere vragen heeft het college aangegeven in gesprek te gaan met de bewoners aan de binnentuin. Ook hebben we begrepen dat deze week is gestart met het plaatsen van de hekken.

De PvdA stelt hierover de volgende vraag aan het college:

Wat heeft het gesprek met de bewoners rond de binnentuin opgeleverd?

Tot op heden gaf het college steeds wanneer de PvdA een vraag stelde over deze binnentuin een antwoord op basis van civielrechtelijke verhoudingen. De PvdA heeft echter inmiddels ook de “Beheersverordening Ceramique 2017” gevonden. (2) Op basis van deze verordening hebben we ook nog een aantal vragen.

Voor dit gebied geldt geen bestemmingsplan, maar een beheersverordening. Het doel van een beheersverordening is het consolideren van de situatie. In een bestemmingsplan is ontwikkeling mogelijk; in een beheersverordening niet.

In deze beheersverordening valt het gebied de binnen het besluitvlak groen. In de regels (artikel 6) is een opsomming (o.a. groen, langzaamverkeerroute) gegeven van wat dit in kan houden. In de toelichting van de verordening is daarover opgenomen dat het gaat om openbaar groen (5.3.2. van de toelichting). Het gebied is overigens ook ingericht volgens dit principe en wordt ook zo gebruikt. Een hekwerk heeft echter als doel iets af te sluiten of af te schermen. Het verlenen van een bouwvergunning (of het zonder bouwvergunning toestaan van het plaatsen van een hekwerk) houdt dus in dat geen recht meer wordt gedaan aan het gebruik van het achter dit hekwerk liggend gebied. Het is immers openbaar groen, het heeft het besluitvlak openbaar groen en kan door het hekwerk niet meer als openbaar groen worden gebruikt. Er is wel een tenzij. De gemeente kan voorwaarden stellen aan het gebruik van het hekwerk. Dat heeft het college niet gedaan. De VVE van de binnentuin heeft aangegeven het 24/7 af te willen en gaan sluiten. Het gebied met gebruik openbaar groen komt daarmee te vervallen en dat doet geen recht aan de beheersverordening en daarmee dus ook niet aan het besluit van de raad om deze beheersverordening vast te stellen.

De PvdA vraagt dan ook of het college het met ons eens is dat:

De beheersverordening is gericht op het consolideren van de bestaande situatie/gebruik? Zo nee, waarom niet? Het gebied op dit moment als openbaar groen wordt gebruikt en dit ook zo is opgenomen in de Beheersverordening Céramique 2017? Zo nee, waarom niet? Dat door het plaatsen van een hekwerk het gebruik van het gebied verandert van openbaar groen in privétuin. Zo nee, waarom niet? Het gebruik “privétuin” in strijd is met de beheersverordening? Zo nee, waarom niet? Om aan de beheersverordening te voldoen nadere regels moeten worden gesteld aan het gebruik van het hekwerk? Zo nee, waarom niet?

De fractie van PvdA Maastricht verneemt graag spoedig een reactie van het college. Laat duidelijk zijn dat de PvdA terdege onderkent dat de overlast op sommige plaatsen in de stad vraagt om maatregelen. Wij geloven echter niet dat hekken het probleem gaan oplossen. Hekken zullen enkel tot het verplaatsen van problemen leiden. Daar schieten we als stad natuurlijk niks mee op. De PvdA hoopt dat het college samen met de inwoners van onze stad wil werken aan een sterke, veilige en sociale stad. Dat vergt vasthoudendheid en creativiteit. Laat de term verdraagstad meer zijn dan een woord in een nieuwjaarsspeech.

Namens de fractie van de PvdA Maastricht, Henri Borgignons, Didier Jacobs & Manon Fokke

 

(1) https://www.gemeentemaastricht.nl/over-maastricht/publicaties/nieuws/nieuws/artikel/bekendmakingen-week-19-3/

(2) https://decentrale.regelgeving.overheid.nl/cvdr/XHTMLoutput/Actueel/Maastricht/CVDR604825.html

 

Het bericht Een hek is geen oplossing verscheen eerst op PvdA Maastricht.

In Memoriam Mia Ebbelink 5 november 1934 – 24 februari 2019 Afscheid van een prachtig mens Bedroefd hebben wij kennis genomen van het overlijden van Mia Ebbelink-Eikenboom. Mia was vergroeid met Maastricht en de Maastrichtse sociaaldemocratie, Mia was hét inspirerend voorbeeld voor velen: een sociaaldemocraat dicht bij ‘de lui’. Meer dan 60 jaar lid van de vakbond, meer dan 50 jaar lid van de PvdA, 24 jaar gemeenteraadslid (1978-2002), 16 jaar voorzitter van het buurtplatform Malpertuis (2002 – 2019). Beschermvrouw van de Ster der Toekomst en na de fusie met de ‘koninklijke’ ook beschermvrouw van De Koninklijke Harmonie Ster van Maastricht. Ze was jarenlang Bestuurslid van het Burgerlijk Armbestuur, van Beter Wonen. Ze was ambassadeur van de Mosae Zorggroep enz. Ja, Mia was een hyperactieve sociaaldemocraat: jarenlang actief voor alle Maastrichtenaren, volle inzet als volksvertegenwoordiger en als burger. Elk jaar organiseren van de belastinginvuldagen, inspraakavonden en talloze buurtbijeenkomsten en feesten in haar wijk. Een ‘Mestreechs meidske oet Lummel’, conductrice bij de LTM, getrouwd met ‘haar’ Rinus, spoorman en sociaaldemocraat en man van de Stem des Volks. Ze was trouw elk jaar bij de 1 mei bijeenkomsten, ook op het kerkhof, waar haar Rinus is begraven naast andere ‘Rooien’ als Paris en Allema. Mia en Rinus waren lid van de sociaaldemocratische beweging: abonnement op het Vrije Volk, lid van de Vara, lid van de Stem des Volks, lid van de PvdA, lid van de Ster der Toekomst, hurend bij de wooncorporatie Beter Wonen, lid van het NVV. In een interview in 2011 werd Mia gevraagd hoe het nu was bij de PvdA. Haar antwoord: “Ik denk nog net zo over de maatschappij als toen. Het geloof in een betere wereld. Misschien vindt u mij een idealist.” Ja, een idealist was ze zeker, maar wel een praktische: concrete dingen doen voor de mensen. Hoe zit het met de huur, hoe zit het met de woning, hoe zit het met de prijs voor het buskaartje, voor het zwemkaartje enz. Dat was haar richtsnoer. Maar een Maastrichtse socialist weet ook van het leven te genieten: ze ging mee in de demonstraties van de PvdA, ze liep mee als beschermvrouw bij de harmonie, en als Mestreechs meidske ging ze ook met Raymond Leenders en Jean Eijssen voorop in de carnavalsoptocht. En genieten kon ze: van de kienavonden die ze organiseerde, van de prachtige middagen die ze elk jaar organiseerde bij Opera Zuid op Malpertuis, met veel Maastrichtse artiesten. Maar ook hier was ze de sociaaldemocraat: ze kon alleen genieten als ‘de lui’ konden genieten. Wij zijn dankbaar voor haar belangrijke bijdrage aan onze Maastrichtse gemeenschap. We zullen haar missen. Maar ze zal ons blijven inspireren om te strijden voor een betere wereld. Ons medeleven gaat uit naar familie en vrienden van Mia. Monique Quint, voorzitter van de PvdA Maastricht Manon Fokke, fractievoorzitter van de PvdA Maastricht Jacques Costongs, voorzitter van de PvdA Limburg

Mia Ebbelink 5 november 1934 – 24 februari 2019

Afscheid van een prachtig mens

 

Bedroefd hebben wij kennis genomen van het overlijden van Mia Ebbelink-Eikenboom. Mia was vergroeid met Maastricht en de Maastrichtse sociaaldemocratie, Mia was hét inspirerend voorbeeld voor velen: een sociaaldemocraat dicht bij ‘de lui’.

Meer dan 60 jaar lid van de vakbond, meer dan 50 jaar lid van de PvdA, 24 jaar gemeenteraadslid (1978-2002), 16 jaar voorzitter van het buurtplatform Malpertuis (2002 – 2019). Beschermvrouw van de Ster der Toekomst en na de fusie met de ‘koninklijke’ ook beschermvrouw van De Koninklijke Harmonie Ster van Maastricht. Ze was jarenlang Bestuurslid van het Burgerlijk Armbestuur, van Beter Wonen. Ze was ambassadeur van de Mosae Zorggroep enz.

Ja, Mia was een hyperactieve sociaaldemocraat: jarenlang actief voor alle Maastrichtenaren, volle inzet als volksvertegenwoordiger en als burger. Elk jaar organiseren van de belastinginvuldagen, inspraakavonden en talloze buurtbijeenkomsten en feesten in haar wijk.

Een ‘Mestreechs meidske oet Lummel’, conductrice bij de LTM, getrouwd met ‘haar’ Rinus, spoorman en sociaaldemocraat en man van de Stem des Volks. Ze was trouw elk jaar bij de 1 mei bijeenkomsten, ook op het kerkhof, waar haar Rinus is begraven naast andere ‘Rooien’ als Paris en Allema. Mia en Rinus waren lid van de sociaaldemocratische beweging: abonnement op het Vrije Volk, lid van de Vara, lid van de Stem des Volks, lid van de PvdA, lid van de Ster der Toekomst, hurend bij de wooncorporatie Beter Wonen, lid van het NVV. In een interview in 2011 werd Mia gevraagd hoe het nu was bij de PvdA. Haar antwoord: “Ik denk nog net zo over de maatschappij als toen. Het geloof in een betere wereld. Misschien vindt u mij een idealist.”

Ja, een idealist was ze zeker, maar wel een praktische: concrete dingen doen voor de mensen. Hoe zit het met de huur, hoe zit het met de woning, hoe zit het met de prijs voor het buskaartje, voor het zwemkaartje enz. Dat was haar richtsnoer.

Maar een Maastrichtse socialist weet ook van het leven te genieten: ze ging mee in de demonstraties van de PvdA, ze liep mee als beschermvrouw bij de harmonie, en als Mestreechs meidske ging ze ook met Raymond Leenders en Jean Eijssen voorop in de carnavalsoptocht. En genieten kon ze: van de kienavonden die ze organiseerde, van de prachtige middagen die ze elk jaar organiseerde bij Opera Zuid op Malpertuis, met veel Maastrichtse artiesten. Maar ook hier was ze de sociaaldemocraat: ze kon alleen genieten als ‘de lui’ konden genieten.

Wij zijn dankbaar voor haar belangrijke bijdrage aan onze Maastrichtse gemeenschap. We zullen haar missen. Maar ze zal ons blijven inspireren om te strijden voor een betere wereld.

Ons medeleven gaat uit naar familie en vrienden van Mia.

Monique Quint, voorzitter van de PvdA Maastricht Manon Fokke, fractievoorzitter van de PvdA Maastricht Jacques Costongs, voorzitter van de PvdA Limburg

 

Mia Ebbelink in september 1985 voor het eerste fractiehuis van de PvdA aan de Brusselsestraat 92, samen met Willy Prop, Raymond Leenders, Tony Prop en Joop de Meijer.

Het bericht Afscheid van een prachtig mens: in memoriam Mia Ebbelink verscheen eerst op PvdA Maastricht.

Onze visie op de studentenhuisvesting in de stad. Zoals vanavond uitgesproken door Alexander Lurvink: Benjamin Franklin zei ooit: In elk probleem zit een kans in vermomming. Dit probleem biedt een kans voor Maastricht om haar creativiteit, menselijkheid en intelligentie te tonen. Wij kunnen samen een nieuwe toekomstbestendige aanpak opzetten die duidelijk is in haar doelen en mee kan bewegen met de veranderingen in de stad. Die doelen zijn duidelijk: we willen allemaal op een fijne manier samen wonen in een gebalanceerde buurt, waar men elkaar aanspreekt, helpt, ondersteunt maar vooral kent. De stad is in verandering en dat zal ze blijven. Het is aan ons als politiek om de kaders te stellen waarin die verandering plaatsvindt zodat dat op een manier gebeurd waar iedereen tevreden mee is. Echter, de toekomst kunnen we niet voorspellen. We weten niet precies hoeveel de universiteit gaat groeien, welke bedrijven naar Maastricht komen en hoe onze regio er over enkele jaren uitziet. Het enige wat we kunnen doen is vanuit onze ervaringen in het verleden is trends herkennen en hierop anticiperen. We zijn hier vanavond bijeen om het college een advies te geven over hoe we om willen gaan met het woningsplitsing beleid. Wanneer we accepteren dat ieder hier vanuit zijn of haar eigen achtergrond naar kijkt is het van belang deze verschillende ervaringen en inzichten te delen. Samen zijn we sterker dan de som van ons als individuen, dus het is maar goed ook dat we hier vanavond zoveel verschillende visies kunnen delen. Accepteren dat we het oneens zijn is de eerste stap. Inhoudelijk hebben we een duidelijk advies. Momenteel is het huisvestingsbeleid gericht op het voorkomen van overlast in plaats van het faciliteren van voldoende huisvesting. M:OED gelooft dat de juiste middelen moeten ingezet worden om de juiste doelstellingen te bereiken. Het is voor ons na zoveel rapporten, evaluaties, stadsrondes, analyses en gesprekken duidelijk dat huisvestingsbeleid niet de oplossing is voor overlast. We hebben twee vraagstukken: Hoe zorgen we voor voldoende huisvesting voor alle doelgroepen zonder onderscheid te maken en iedereen als individu te zien? En hoe voorkomen we overlast? Hiervoor zijn slimmere oplossingen dan die tot nog toe besproken zijn. Er zijn tal van ontwikkelingen die we kunnen inzetten zoals het meten van geluidsoverlast, een helder stappenplan opzetten hoe overlast preventief aangepakt moet worden, om tafel gaan met verhuurders, beheerders en eigenaren die dit uit zichzelf al doen en hun ervaring graag delen om uiteindelijk de overlastgever aan te pakken. M:OED is tegen afstandscriteria en straat quotum. De overlast die door enkelen veroorzaakt wordt, wordt niet opgelost door dit beleid. Onderzoek geeft aan dat het stapelen van dit soort criteria niet effectief is en meer onduidelijkheid creëert. Zoals wat er gebeurd met inwoners van kamers die niet op tijd worden gelegaliseerd door de eigenaren. Gaat de gemeente daadwerkelijk mensen uit huis zetten als ze de peildatum 21 mei 2013 strikt gaan toepassen om een legalisatie te weigeren, zoals in de berichtgeving van afgelopen vrijdag staat beschreven? De nadelen van dit beleid zijn dan ook duidelijk: Andere doelgroepen zoals starters, statushouders en gezinnen staan onder druk door een artificiële inflatie op de woningmarkt. De ingewikkelde regels werken mazen en misbruik in de hand. Studenten voelen zich gediscrimineerd en het beleid geeft weinig balans maar wel veel stigmatisering terwijl de leefbaarheid aan de onderkant van de markt verslechterd. Dit houd integratie tegen met braindrain en een toenemende acceleratie van vergrijzing als gevolg. 40 Jaar geleden heeft de stad Maastricht zich ingezet om de Universiteit naar Maastricht te halen. Niet precies wetende wat deze beslissing voor gevolgen zou hebben, kunnen we nu ons toch geen Maastricht zonder universiteit meer voorstellen. De stad leeft en kent een organische groei. Ze verdient dan ook een organisch beleid, zodat ze daadwerkelijk kan leven, groeien en bloeien. Laten we dan een manier bedenken waarop we de tijdelijke bewoner omarmen door te focussen op samen leven, overlast aanpakken en tot een symbiose komen. Er is een nieuwe raad, nieuwe tijd, waarom niet een nieuw beleid? Want wij hebben nu de kans om voor innovatie te kiezen. Niet door andere steden te kopiëren, maar juist door een manier te vinden waarop wij als stad met al onze inwoners kunnen leven. Want, geachte raad, ik kan niet in de toekomst kijken, maar u wel beloven dat Maastricht in de toekomst meer zal veranderen dan hetzelfde blijven. Laten we in de tussentijd niet de oplossing voor onze problemen zoeken in het quoteren, maar in het verbinden. Om te kunnen bouwen aan de stad van de toekomst is ook een nieuwe gereedschapskist nodig. Nieuwe instrumenten om met de kansen die de toekomst ons biedt om te gaan. Wij willen die tools zoeken in een smart city die verbinding en communicatie faciliteert. Hiervoor hebben meer evaluaties van andere details uit het beleid wellicht weinig zin. Van iedere ervaring kan men wat leren, en dat kunnen we nu zeker hier ook. Maar krankzinnigheid is steeds hetzelfde herhalen en alsnog een andere uitkomst verwachten. De tijden veranderen. Maastricht verandert. Sommigen vinden dat te snel gaan, anderen te langzaam. We hebben het geluk dat we ons hoorbaar mogen maken in onze vrije democratie. De belangen zijn bekend. Nu is het tijd voor de politiek om de balans te vinden die onze stad voorbereid op de toekomst. Iedereen in de stad verwacht dat wij bij elkaar komen om tot een oplossing te komen. Wij met z’n allen in deze raad. Laten we dat dan ook doen. Daar moeten we creatief en innoverend voor zijn, out of the box denken en dus vooral met elkaar communiceren. In deze raadsronde mogen wij het college slechts adviseren. Daarom zou ik willen afsluiten met deze woorden. Laten we met elkaar in discussie gaan over de toekomst van onze stad. Zonder te proberen om een debat te winnen, maar om tot consensus te komen.