Poliflw

Raymond Knops (48), staatssecretaris van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties, is door het landelijk bestuur benoemd tot campagneleider van het CDA voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2021. Samen met Nelleke Weltevrede als plaatsvervangend campagneleider, gaat Knops de campagne leiden. Partijvoorzitter Rutger Ploum: "Met Raymond Knops als campagneleider kiezen we voor een sterke aanvoerder van een stevig team bij de belangrijke Tweede Kamerverkiezingen van volgend jaar. Knops heeft een brede ervaring, zowel lokaal, in Limburg als landelijk. Ook kent hij de politiek en samenleving van binnenuit. Hij staat voor heldere communicatie en heeft een verbindende stijl.” Campagneleider Raymond Knops: “Samen met lijsttrekker Hugo de Jonge, zijn running mate Pieter Omtzigt en alle andere kandidaten gaan we onze inhoudelijke agenda in een aansprekende campagne aan Nederland presenteren. Op weg naar een mooie verkiezingsuitslag in maart 2021. Met elkaar gaan wij bouwen aan een beter Nederland met perspectief voor onze inwoners. Ik kijk ernaar uit om dit met alle actieve CDA-ers in alle geledingen in het land te mogen doen.”

Dankzij een oplettende ethische hacker heeft het CDA ontdekt dat het stemsysteem voor de lijsttrekkersverkiezing te manipuleren is. Hoewel er geen aanleiding is om te denken dat er naast dit gemelde incident nog andere onregelmatigheden hebben plaatsgevonden, heeft het CDA het zekere voor het onzekere genomen. Om een betrouwbare stemming te hebben zijn de reeds uitgebrachte stemmen nietig verklaard. De stemming gaat nu per morgenochtend 9:00u opnieuw open, met extra veiligheids- en monitormaatregelen. Deze worden extern getoetst door onafhankelijk experts. Zo moeten de leden nu bijvoorbeeld ook de cijfers van hun postcode invoeren. De match tussen stemcode en postcode wordt achteraf getoetst. Dit gebeurt door een notaris, waardoor het stemmen geheim blijft. Wij betreuren dit zeer. Zeker in de richting van de drie kandidaten, maar ook voor de campagneteams en alle leden die hun stem hebben uitgebracht. Maar een betrouwbare stemprocedure is voor ons het allerbelangrijkste. We bedanken de hacker dat hij dit onder onze aandacht heeft gebracht. Deze herstemming betekent dat alle stemgerechtigde leden die hun stem al hebben uitgebracht, opnieuw hun stem moeten uitbrengen. Ze worden actief geïnformeerd over deze wijzigingen. De stembus is open van donderdagochtend 9:00u tot zaterdag 11 juli 9:00u met bekendmaking op zaterdag om 17:00 u. De mogelijke tweede stemronde is dan van zaterdagavond 21.00 u tot dinsdagochtend 12.00 u met bekendmaking op woensdag 15 juli 12.00 uur.

Voor ondernemers en verenigingen die het zwaar hebben door de corona crisis is er nu een Noodfonds. Het maakt deel uit van een actieplan van de gemeente om ondernemers en verenigingen te helpen. Vorige maand drong het CDA Hoeksche Waard bij het College van Burgemeester en Wethouders al aan op zo’n Noodfonds. Het is een aanvulling op de maatregelen van het Rijk. Fractievoorzitter Karoline Vorthoren; “Bij onze bezoeken aan ondernemers zagen wij dat sommigen van hen een maatwerk oplossing nodig hebben. Voor hen is er nu een extra mogelijkheid. We moeten er toch niet aan denken dat bijvoorbeeld horeca, sportscholen en winkels verdwijnen uit de dorpen.” Ook verenigingen kunnen aanspraak maken op het Noodfonds. Vorthoren: “Verenigingen zijn belangrijk voor de sociale structuur, dus die moeten we helpen. Ook stichtingen zoals Dorpshuizen kunnen zich aanmelden.” Naast het Noodfonds heeft de gemeente de dienstverlening voor lokale ondernemers uitgebreid, zoals hulp bij online verkopen. Aanmelden kan via: ondernemen@gemeentehw.nl.

Minister Ferd Grapperhaus van Justitie en Veiligheid moderniseert de wetgeving over seksueel grensoverschrijdend gedrag. De strafbaarstellingen van seksuele misdrijven worden aangescherpt en uitgebreid. Slachtoffers van seksueel overschrijdend gedrag kunnen straks in meer situaties aangifte doen. Online en offline seksueel overschrijdend gedrag zijn daarbij even strafwaardig. Politie en openbaar ministerie krijgen met het wetsvoorstel ruimere mogelijkheden om op te treden. Slachtoffers en kwetsbare groepen, waaronder kinderen worden zo beter beschermd. Grapperhaus: “Seksueel grensoverschrijdend gedrag is vreselijk voor slachtoffers. Het komt te veel voor en heeft vaak indringende en langdurige gevolgen. Mensen voelen zich onveilig, gekwetst of vernederd. Seks moet vrijwillig en gelijkwaardig zijn; dat is de norm. Altijd. Zowel offline als online. De wet hebben we daarom gemoderniseerd.”Het gaat om gedrag dat in de samenleving sterker wordt afgekeurd dan voorheen en dat als schadelijk en strafwaardig wordt ervaren. Daarom moet volgens Grapperhaus duidelijker worden gemaakt wat wel en niet kan.Online gedragVooral kinderen zijn kwetsbaar voor online seksueel misbruik. Grapperhaus wil kinderen beter beschermen tegen seksueel misbruik. Sexchatting wordt daarom expliciet strafbaar gesteld.Bij de modernisering wordt ook rekening gehouden met bestaande opvattingen over normaal seksueel gedrag van jongeren. Daarom regelt de nieuwe wet dat sexting - de uitwisseling van zelfgemaakt seksueel beeldmateriaal onder jongeren - niet strafbaar is in een gelijkwaardige situatie tussen leeftijdsgenoten én als het beeldmateriaal uitsluitend bestemd is voor privégebruik.Een aantal uitbreidingenEen belangrijke uitbreiding is de strafbaarstelling van seks tegen de wil. Een ‘nee’ is een ‘nee’. Geen ‘nee’, betekent niet zomaar ‘ja’. Als de ander zich niet helder uitspreekt, moet je eerst nagaan of diegene wel seksueel contact wil. Doe je dat niet, dan riskeer je straf.Verder breidt de minister de strafbaarstelling van verkrachting uit en wordt seksuele intimidatie strafbaar. Door seksueel intimiderend gedrag, zowel online als offline, voelen veel mensen zich onveilig. Dit wil Grapperhaus aanpakken.Naast uitbreiding worden ook straffen verhoogd voor een aantal seksuele misdrijven, zoals bijvoorbeeld seksuele handelingen met een kind jonger dan twaalf jaar. Ook andere kwetsbare en weerloze personen worden beter beschermd tegen seksueel misbruik.

Tot deze week vervulde Raymond Knops eigenlijk een dubbelfunctie. Als staatssecretaris van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties nam hij begin november 2019 het ministerschap over van Kajsa Ollongren, die vanwege ziekte rust moest nemen. De Limburgse oud-militair kijkt er positief op terug. Alle hens aan dek Officieel werd hij op 1 november benoemd, maar eigenlijk moest hij direct na Prinsjesdag al aan de bak om de begroting voor Binnenlandse Zaken 2020 te verdedigen. Die loodste hij uiteindelijk soepel door de Kamer. Knops: ‘Dan is het gewoon alle hens aan dek. Je gooit je agenda helemaal om. Er waren weken bij dat ik de helft van de tijd in de Kamer zat. De Caribische eilanden vragen ook aandacht, dus het was echt in de hoogste versnelling omschakelen. De bekende ‘loodgieterstas’ met dossiers wordt opeens twee keer zo zwaar. Dan is het alle ballen tegelijk in de lucht houden, maar ik houd daar wel van.’ ‘Het grappige is, dat merk ik nu, dat wanneer je eenmaal in dat ritme zit, je gewoon echt weer even moet afkicken. Het mooie aan het ministerschap was dat je echt de lijnen kunt uitzetten en nog meer de verbindingen kunt leggen tussen dossiers. Ik werd ook direct geconfronteerd met twee crises, stikstof en corona, die zorgen voor een compleet andere manier van denken. Dan maak je hele lange dagen en spreek je met talloze organisaties en instanties. Maar als je fysiek fit bent, dan kun je heel veel aan.’ Dan is het alle ballen tegelijk in de lucht houden, maar ik houd daar wel van. Spoedwetten Knops hield zich de afgelopen jaren onder meer bezig met de informatiesamenleving (ICT). Toen de coronacrisis uitbrak kwam het kabinet heel snel met een spoedwet die het mogelijk maakt dat gemeenteraden en provinciale besturen digitaal mogen vergaderen en stemmen en niet meer verplicht zijn om fysiek bijeen te komen. Knops: ‘We hebben direct tegen elkaar gezegd: we gaan van deze dreiging een kans maken. Het laatste wat je wilt in een tijd van crisis, is dat de overheid stil komt te liggen. Ik vond het de afgelopen weken ontzettend gaaf om te zien hoe er méteen werd samengewerkt. Tussen gemeenten, provincies, de vereniging van griffiers, de Vereniging van Nederlandse Gemeenten en ambtenaren… Binnen de kortste keren lagen er al wetteksten en verzoeken om ze met spoed te behandelen. Normaal trek je daar minimaal een half jaar voor uit. Nu lukte het binnen twee weken. Ik vind het zo mooi dat mensen juist in deze tijd over hun schaduw heen kunnen stappen en zeggen ‘dit moet’. Als je dan ziet dat iedereen, op zijn niveau, de goede dingen doet… Ja, daar krijg ik energie van.’ Een nieuw soort solidariteit Aan de ene kant is er de dreiging van de coronacrisis, aan de andere kant ontstaan er ook ontzettend veel mooie maatschappelijke initiatieven, merkt hij. ‘Bij mij in het dorp is nu een initiatief ontstaan waarbij de schooljeugd wordt gevraagd tekeningen te maken die worden uitgedeeld. Er wordt een hulpdienst voor ouderen opgezet die zelf geen boodschappen kunnen doen. Er ontstaat een nieuw soort solidariteit. Dat sluit natuurlijk perfect aan op het CDA-gedachtegoed. Waar we kunnen moeten we dat als overheden stimuleren, maar vooral faciliteren. Laat dingen gebeuren, want mensen kunnen het vaak veel beter zelf.’ Enthousiast: ‘Dat vind ik mooi: dat je in een totaal omdenken zit, maar wel passend bij ons gedachtegoed. Bijna een soort sociaal reveille.’ Het laatste wat je wilt in een tijd van crisis, is dat de overheid stil komt te liggen. 'Ik heb ook echt grote bewondering voor al die zorghulpverleners die onder moeilijke omstandigheden hun werk moeten doen, maar bijvoorbeeld ook voor de bestuurders in de veiligheidsregio’s, die adequaat reageren en maatregelen nemen. Ik spreek vanuit mijn functie veel met burgemeesters en die vertellen dat de criminaliteitscijfers nog nooit zo laag geweest zijn. Los van die paar jongeren die het verstieren houden heel veel mensen zich aan de richtlijnen. Dat vind ik eigenlijk wel heel bijzonder. Wie had dat een paar jaar geleden kunnen bedenken?' De Caribische eilanden Als staatssecretaris en tot voor kort minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties komt hij vaak op de Caribische eilanden. Hoe staat het er daar voor met de crisis? ‘Ik ben een Limburger, dus ik weet: hoe zuidelijker je komt, ook in Europa, hoe fysieker de mensen zijn. Dat heb je op de Caribische eilanden ook. Zij zijn echt van het knuffelen en dat staat natuurlijk op gespannen voet met social distancing. In combinatie met het klimaat waarin mensen veel buiten en samen leven is dat extra ingewikkeld. De gezondheidssystemen zijn door de beperkte schaalgrootte kwetsbaar als er een uitbraak komt. Dat is totaal anders geregeld dan bijvoorbeeld in Nederland. Mocht dat gebeuren dan zijn we voorbereid.’ Knops eindigt graag op een positieve noot: ‘We worden nu gedwongen om op een andere manier te gaan denken over wat je wél kunt doen. En er is heel veel te doen. Deze tijd leent zich uitstekend voor snel schakelen en dingen doen die je anders niet voor mogelijk had gehouden. Dat is een voordeel. En als het echt goed is kun je dat blijven doen. We kunnen hiervan leren.’

Personen met een publieke taak, zoals politieagenten, brandweerpersoneel en hulpverleners, treden op onder gevaarlijke omstandigheden en verlenen hulp aan mensen in nood. Niet zelden helpen zij mensen die in acuut levensbedreigende situaties verkeren. Geweld tegen dit soort functionarissen is onaanvaardbaar en moet dan ook stevig worden aangepakt, daar past geen taakstraf bij. Dat is de kern van een wetsvoorstel van minister Dekker voor Rechtsbescherming en minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid. De ministerraad heeft hiermee ingestemd.Er bestaat al een meer algemeen taakstrafverbod voor ernstige geweld- en zedenmisdrijven. Dit gebod wordt nu uitgebreid naar elke vorm van geweld tegen personen in de uitoefening van een publieke taak, gericht op de handhaving van de openbare orde of veiligheid. Naast bijvoorbeeld politiemensen of ambulancemedewerkers gaat het ook om andere personen met een publieke taak die tijdens hun werk met geweld te maken kunnen krijgen. Zoals artsen en verpleegkundigen, verkeersregelaars en gevangenispersoneel. Of een jeugdbeschermer die het gesprek aangaat met een ouder over de opvoeding van een minderjarige en een conducteur die de reiziger verzoekt een geldig vervoersbewijs te tonen. Zij verdienen allemaal bescherming tegen geweld.“We zeggen vaker: Handen af van onze agenten en hulpverleners, maar dat zijn holle woorden als we dergelijk gedrag niet ook steviger bestraffen. Iedere vorm van geweld tegen mensen die zich juist inzetten om ons te helpen en te beschermen, is uit den boze. Wat het CDA betreft gaat een dader van zo’n misdrijf een poosje zitten om eens goed na te denken over wat hij of zij heeft aangericht”, aldus Madeleine van Toorenburg, woordvoerder Justitie en Veiligheid.

Deze opinie is gepubliceerd in het AD van 5-2-2020 Het kabinet heeft afgelopen vrijdag besloten tot een verbod op knalvuurwerk, losse vuurpijlen en singleshots. En het is maar de vraag of het daar bij zal blijven. Duurzaamheidsaspecten zullen er aan bijdragen dat over 5 à 10 jaar onze jaarwisseling een totaal andere uitstraling heeft. Maar het verbieden van vuurwerk raakt niet de kern van het probleem. Waar het écht om gaat, is ons gedragen in de openbare ruimte. Waarden en normen gelden ook tijdens oudejaarsnacht.Voor het CDA is het van belang dat onze hulpverleners veilig kunnen werken. En dat gezinnen, ouderen, mensen met huisdieren en kwetsbare mensen óók een leuke oudjaarsavond hebben. Dat bereik je niet met alleen een verbod op vuurwerk. Kern van het probleem is het wangedrag, de anarchie van een groep Nederlanders die het voor de grote groep verpest.We zien de ‘verhuftering van de samenleving’ ook op andere plekken en momenten, zoals bij voetbalwedstrijden en trouwstoeten, maar ook bij geweld tegen hulpverleners. Misschien zijn niet de pijlen, maar de pillen en de alcohol het probleem. Kennelijk heeft een groot aantal Nederlanders moeite om zich in het publieke domein te gedragen. Dat is het werkelijke, onderliggende probleem. Om dit te keren is een veel strakkere handhaving nodig. Vorige week schreef een groot aantal burgemeesters een open brief aan minister Grapperhaus met exact die boodschap. Nu al is het zware vuurwerk verboden en nu al geldt tot oudejaarsavond een afsteekverbod. Maar zoals we allemaal kunnen constateren kan dat nauwelijks gehandhaafd worden. Dát moet veranderen. Zwaar vuurwerk moet onder de Wet Wapens en Munitie worden gebracht. Hierdoor kan er preventief gefouilleerd worden, iets wat in bepaalde wijken en buurten hard nodig is. Verder willen wij dat de richtlijnen van het Openbaar Ministerie strenger worden, zodat mensen die zwaar, illegaal vuurwerk voorhanden hebben vastgezet worden tot en met nieuwjaarsdag. En het CDA wil een handhavingsplan zien: hoe gaan wij met onze open grenzen ervoor zorgen dat de komende jaren met name het zware vuurwerk in het hele land terug gedrongen wordt. Want daar zit het grootste gevaar.Een intensivering van de handhaving is hard nodig, al was het maar om te voorkomen dat degene die zich wel aan de regels houdt moet toezien hoe een kleine groep het mooie feest verpest door huftergedrag. Maar evenzeer zullen we met elkaar in gesprek moeten over onze collectieve mentaliteit. In landen om ons heen is vuurwerk in ruime mate te koop, maar de Belgen en de Duitsers weten er beter mee om te gaan. Hetzelfde vuurwerk, maar een andere cultuur. De Hollandse ziekte van drugs, drank en ikke ikke is het werkelijke probleem. We hebben elkaar hard nodig om daar verandering in te brengen. Chris van Dam Tweede Kamerlid voor het CDA in de Tweede Kamer

Het kabinet heeft afgelopen vrijdag het voornemen uitgesproken om te komen tot een verbod op knalvuurwerk en losse vuurpijlen. Afgelopen dinsdag hebben wij als CDA-fractie besloten die maatregelen te onderschrijven. De reacties vanuit de partij en vanuit de samenleving hebben ons geholpen bij het nemen van die beslissing.Er zijn sinds de jaarwisseling veel mails en berichten binnen gekomen bij het CDA. De meningen waren zeer verdeeld: van felle voorstanders van een algeheel of een gedeeltelijk verbod op consumentenvuurwerk tot en met overtuigde tegenstanders. En alles wat daar tussenin mogelijk is. Eén ding hebben alle reacties gemeen: de afschuw over hoe deze jaarwisseling is verlopen. Met name over de geweldpleging tegen politiemensen, brandweermensen, tegen burgers en de talloze zinloze vernielingen. Daarom moeten we als samenleving fundamenteel nadenken over de manier waarop we met elkaar veilig en feestelijk Oud en Nieuw willen vieren. Zonder de rellen, zonder het zinloze geweld en vernielingen, en zonder deze aantallen onnodige slachtoffers onder burgers én hulpverleners. Waarden en normen gelden ook in de Oudjaarsnacht! Dat is de kern waar het om gaat. Zulke veranderingen gaan wel altijd stap voor stap, omdat ze alleen slagen als ze ook kunnen rekenen op een breed draagvlak in de samenleving.Die eerste stappen hebben we als CDA in de afgelopen periode al gezet. Als woordvoerder vuurwerk en als oud-politieman is Chris van Dam al sinds zijn aantreden als Kamerlid bezig met dit onderwerp. Zo heeft in het afgelopen najaar de CDA-fractie het voorstel gedaan voor een verbod op zware vuurpijlen (klasse F2) en zogenoemde single shots (lichtkogels die in de lucht exploderen). Juist dit vuurwerk vormt een groot gevaar voor hulpverleners en politieagenten als kwaadwillenden ze gericht afvuren op onze hulpdiensten. Dit voorstel is met grote steun van de Tweede Kamer aangenomen. Een voorstel van het kabinet om een aantal producten uit de klasse F3 te verbieden (waaronder Chinese rollen) hebben we als CDA-fractie ook ondersteund. Maar nu stemmen we dus ook in met het verbieden van knalvuurwerk en losse vuurpijlen. Daar koppelen we wel een aantal voorwaarden aan, in de zin dat we verwachten dat het kabinet ook daar met plannen komt.Allereerst gaat het om de sfeer van anarchie en losbandigheid die voor velen bij de viering van Oudjaar lijkt te horen. Maar we zien de ‘verhuftering van de samenleving’ ook bij andere publieke feesten, zoals voetbalwedstrijden, trouwstoeten, maar ook in de gewelddadige bejegening van politiemensen en andere hulpverleners. Kennelijk heeft een groot aantal Nederlanders moeite om zich in het publieke domein zo te gedragen dat dit niet leidt tot overlast voor anderen. Deze praktijk is het werkelijke, onderliggende probleem en dat veranderen we niet alleen door rotjes en vuurpijlen te verbieden. Misschien zijn ook wel niet de pijlen, maar de pillen en de alcohol het probleem. Als CDA vinden wij dat normen en waarden voor iedereen gelden, ook in de Oudjaarsnacht. En we verwachten voorstellen van het kabinet om hier verandering in te brengen. Daarnaast vinden wij dat de handhaving veel strakker moet. Nu al is het zware vuurwerk verboden en nu al geldt tot oudejaarsdag 18.00 uur een afsteekverbod. Maar zoals we allemaal kunnen constateren kan dat nauwelijks gehandhaafd worden. Dát moet veranderen. We verwachten van het kabinet concrete plannen op dit punt en we denken zelf aan het onder de Wet Wapens en Munitie brengen van het nu al zware, illegale vuurwerk (waardoor er onder andere preventief gefouilleerd kan worden) en het vastzetten tot en met nieuwjaarsdag van mensen die zwaar, illegaal vuurwerk voorhanden hebben.Voor ons is de kern van de zaak dat onze hulpverleners veilig kunnen werken, dat ouderen, mensen met huisdieren en kwetsbare mensen óók een leuke Oudjaarsavond kunnen hebben, dat vernielingen en geweld terug gedrongen worden. Dat bereik je niet met alleen een verbod op vuurwerk: daar is veel meer voor nodig. Kern van het probleem is het wangedrag, de anarchie van een groep Nederlanders die het voor de grote groep verpest. Strakke handhaving is daarbij één van de voorwaarden om het tij te keren. Al was het maar om te voorkomen dat de brave burger die stopt met knalvuurwerk en pijlen moet toezien hoe zijn buurman gewoon door knalt.

Zoals je van een Rotterdammert mag verwachten, breng ik graag een ode aan Rotterdam: bruisende stad vol verrassingen. Als ik denk aan mijn favoriete plek in de provincie of in onze stad dan kan dat er niet één zijn. Want waar ik verliefd op ben geworden in onze stad zijn de vele mooie plekken: soms zichtbaar en soms verborgen. 

De bekende plekken, zoals de Erasmusbrug of de Maasboulevard met het uitzicht over de stad. En de minder bekende plekken, zoals het kroegje in de Watertoren van de Esch. De plekken die op een regenachtige woensdagmiddag niet per se mooi zijn, maar wanneer er weer een evenement, festival of feestje plaatsvinden ineens een nieuwe schoonheid ontwikkeld.

Ik kijk graag terug op het moment van de foto, toen ik met een groepje vrienden (JD’ers, D66’ers) op het HOP festival zat. Lekker in het gras samen biertje proeven en van de zon genieten in het wijkpark Oude Westen. Filosoferen over de toekomst en het liberalisme. Of gewoon kletsen over welk bier het lekkerste is: ik ben zelf gek op hoppige biertjes, dus was die dag op de juiste plek. Dat is slechts een van de vele mooie momenten die ik in Rotterdam al heb mogen beleven.

Een stad waar elke dag wat te beleven valt. Cultuur, historie, ondernemerschap, gezelligheid en nuchterheid komen in onze mooie stad samen. Ik weet dat ik de komende jaren nog veel meer mooie plekjes zal ontdekken, en nodig jou en alle Zuid-Hollanders uit om hetzelfde te doen.

Waarom zou je de ‘achterdeur’ gaan repareren, als je ‘huis’ in brand staat? Waarom zou je in 10 gemeenten gaan experimenteren met de productie en verkoop van legale wiet, als er veel grotere dingen te doen staan? Waarom zou je zes jaar pilots gaan uitvoeren, als de ontwrichtende gevolgen van de ondermijnende drugscriminaliteit om heel andere, ingrijpendere maatregelen vragen? Na de moord op de advocaat Derek Wiersum en het rapport van het Trimbos Instituut, dat vaststelt dat ‘steeds meer Nederlanders na drugsgebruik in het ziekenhuis belanden’, is de tijdgeest duidelijk aan het kantelen. Het onderzoek van Tops en Tromp naar de omvang van de drugsscene in Amsterdam had het anders denken over de bestrijding van de direct aan drugs gerelateerde ondermijning al in een stroomversnelling gebracht. De roep om een breed offensief tegen de economische en sociale ontwrichting wordt steeds luider.Laten we dit momentum benutten voor een andere koers. Voor een ambitieus meerjarenprogramma om de georganiseerde criminaliteit misschien niet uit te roeien, maar dan toch in elk geval fors terug te dringen en beheersbaar te maken. Laten we erkennen, dat we in ons land niet meer weten wat ons beleid is. Softdrugs mogen niet geproduceerd worden, maar in coffeeshops wel verkocht worden. Harddrugs zijn verboden, maar er wordt niet op gehandhaafd. Softdrugs met 20 % THC zijn al lang geen soft drugs meer. Bij dance festivals wordt gewaarschuwd voor de gevaren van meegenomen pilletjes, maar je kunt deze bij de GGD gratis laten keuren. De overheid wil de productie van legale wiet toestaan, maar banken willen de producenten niet financieren. Bang als deze zijn van dezelfde overheid, die hen maant geen zaken te doen met criminele organisaties. Politie en Openbaar Ministerie moeten een norm handhaven waar maatschappelijk weinig draagvlak voor is. Wie het nog snapt, mag het zeggen?Experts waarschuwen dan ook, dat er geen snelle, laat staan eenvoudige oplossingen zijn. Professor Hans Boutellier riep onlangs in zijn afscheidsrede op tot een ‘politiek-morele heroriëntatie’. En hier een jaar voor uit te trekken. Met debat tafels á la het Klimaatakkoord. Hij stelt, dat het gedoogbeleid uit de jaren zeventig een moreel ambigue situatie heeft gecreëerd, die een voedingsbodem heeft geschapen voor illegale productie en handel. En die leidde tot een lankmoedige houding bij burgers, politici, rechters en handhavers. Met tot gevolg dat drugsgebruik genormaliseerd is. Maar drugsgebruik is niet normaal! Ook ‘cannabis is geen onschuldige drug’, zo houdt het Trimbos Instituut ons al jaren voor. Zeker niet, wanneer dit op jonge leeftijd of structureel gebruikt wordt. Het veroorzaakt concentratieproblemen, beïnvloedt studieresultaten, vermindert de rijvaardigheid en leidt niet zelden tot psychotische aandoeningen. Het Trimbos Instituut spreekt van een ‘zorgwekkende ontwikkeling’, waarvoor te weinig aandacht is geweest.Kijken we naar Nederland, dan zien we wietplantages in woonwijken, drugslabs in schuren op het platteland, drugs dealende motorbendes, handgranaten in coffeeshops, liquidaties op klaarlichte dag, witwassende banken, bedreiging van bestuurders, officieren van justitie, politiemensen, advocaten en journalisten, kwetsbare jongeren uit kwetsbare wijken die de drugscriminaliteit ingezogen worden. Zie hier een kleine schets van drugs gerelateerd Nederland anno 2019. Geen land om trots door te geven aan de volgende generatie. Een land met een hoofdstad die de ‘Europese draaischijf’ is geworden voor de handel in cocaïne en andere drugs. Een land met een havenstad waar alle doorvoerlijnen naar de rest van Europa beginnen. Hoe heeft het zover kunnen komen, dat een beschaafd land als Nederland een bronland voor drugs is geworden?Gelukkig is het maatschappelijke tij aan het keren. Het draagvlak voor de normalisering van drugsgebruik is aan het afbrokkelen. Steeds meer mensen willen, dat de overheid zich niet langer neerlegt bij de gedachte ‘het is nu eenmaal zo’ en ‘er valt toch niets aan te doen’ of ‘ je krijgt het toch niet meer weg’. Het wordt tijd voor een tegenbeweging. Daarom heb ik in de Eerste Kamer aan de regering gevraagd om met een ‘Deltaplan tegen de ondermijning’ te komen. Een ambitieus meerjarenprogramma, dat deze en de volgende kabinetsperiode overstijgt. Met maatregelen en structurele middelen om (1) de capaciteit en de kwaliteit van de opsporing en vervolging te versterken, (2) de sociale weerbaarheid van kwetsbare wijken te vergroten, (3) voor ondermijning gevoelige branches aan te spreken op hun eigen verantwoordelijkheid en (4) kwetsbare groepen bewust te maken van de gezondheidsrisico’s van drugs. Met campagnes als ‘Kijk niet weg’ en ‘Zeg ‘nee’ tegen drugs’. Minister Grapperhaus heeft samen met minister Bruins van Medische Zorg toegezegd in het voorjaar met zo’n grootscheeps offensief te zullen komen. Een dergelijke langjarige aanpak vergt een ‘mega-inspanning’ en een ‘lange adem’. Van het gehele kabinet en met de steun van de branche-organisaties van voor ondermijning gevoelige sectoren. De banken, notarissen, advocaten, makelaars, autohandelaren, organisatoren van dance festivals, transportondernemingen en natuurlijk gemeenten en provincies. Wij zullen ons in Nederland moeten voorbereiden op een langjarig proces van consequent en volhardend ‘terug roeien’ van wat in tientallen jaren is kunnen voortwoekeren. Weg met de lankmoedigheid! Lankmoedigheid mag dan een nobele eigenschap zijn, te grote lankmoedigheid leidt tot misbruik door criminelen, zo is gebleken.Ton Rombouts, Eerste Kamerlid CDA