Poliflw

Door Gijs van Dijk op 18 juni 2020 Delen  

Voor de coronacrisis hoopten we nog dat het aantal kinderen dat opgroeit in armoede zou dalen. Nu zien vrijwilligers de rijen bij de voedselbanken toenemen. Het aantal  bijstandsaanvragen stijgt explosief, net als de kans op problematische schulden.

Om armoede te bestrijden, is geld nodig. Terwijl miljarden worden uitgegeven aan grote bedrijven zoals KLM, moeten de voedselbanken het doen met 4 miljoen. De kruimels. Het kabinet moet daarom nu ten minste 100 miljoen euro extra uittrekken, zodat ieder kind zeker kan zijn van een onbezorgde jeugd.

Om armoede te bestrijden, moet het kabinet ten minste 100 miljoen euro extra uittrekken.

Het is onverteerbaar dat bijna een miljoen mensen niet zeker weet of er aan het einde van de maand wel genoeg geld is voor een warme maaltijd. Eens per jaar een dagje naar de Efteling is al helemaal uitgesloten. Het risico op langdurige armoede is de afgelopen jaren zelfs toegenomen ondanks de economische jaren van hoogtij. Vooral mensen met een uitkering, flexwerkers en zzp’ers lopen grote risico’s. Wie eenmaal in armoede belandt, krabbelt maar moeilijk weer op.

Van het optimisme is weinig meer over. Daarom moeten we juist nu het minimumloon en de uitkeringen verhogen, zodat iedereen meer overhoudt. We kunnen ook 100.000 basisbanen creëren voor mensen met een bijstandsuitkering. Belangrijk werk op scholen, in buurtcentra en zorginstellingen, dat nu niet gedaan of niet gewaardeerd wordt. Tegelijkertijd moeten we zorgen voor betaalbare huren, het eigen risico verlagen, en gezond eten betaalbaarder maken.

Juist nu moeten we extra hard ons best doen om mensen te helpen en zekerheid te bieden.

Gemeenten en de schuldhulpverlening dreigen overspoeld te worden. Daarom is fors extra geld nodig. Daar doen gemeenten belangrijk werk mee. Voor veel kinderen was thuisonderwijs helemaal niet mogelijk, omdat ze thuis geen laptop hebben, of zelfs geen internet. Dus stelde Amsterdam gratis 6.000 laptops en 450 wifi-hotspots beschikbaar. Den Haag wil armoede en klimaatverandering tegelijkertijd gaan bestrijden, door mensen te helpen slimmer met energie om te gaan. Dat kan zomaar 400 euro per jaar schelen. Groningen investeert zelf in publieke basisbanen.

We mogen niet accepteren dat de mensen die onze hulp het meest nodig hebben, straks het minste krijgen. Vóór de crisis was het beleid om armoede te bestrijden al onvoldoende. En juist nu nog meer mensen vaste grond onder de voeten dreigen te verliezen, moeten we extra hard ons best doen.

Ondertekend door:

PvdA-Kamerlid Gijs van Dijk en de volgende PvdA-raadsleden uit de grote steden: Carolien de Heer, Duygu Yildirim, Janneke Holman, Rick van der Zweth, Hafid Bouteibi en Julian Bushoff

Tweede Kamerlid

Of je nu lid bent, vrijwilliger, of belangstellende: Samen maken we het verschil!

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Lodewijk Asscher

Heb je een vraag of wil je iets aan ons kwijt? Whatsapp ons.

Groet, Lodewijk

Whatsapp

Door Gijs van Dijk op 28 november 2019 Delen  

De Participatiewet voldoet niet en moet fundamenteel op de schop. Die conclusie mogen we na de eindevaluatie van het SCP wel trekken. Staatssecretaris Tamara van Ark (VVD) onderschrijft de belangrijkste conclusies, maar kiest toch voor het verplicht stellen van een dwingende tegenprestatie. Terwijl SCP-directeur Kim Putters expliciet stelt dat deze niet ‘bijdraagt aan het vinden van werk’. Werkgevers zitten nu eenmaal niet te wachten op mensen die verplicht worden iets te doen wat ze niet willen.

Tijd voor een andere manier van denken

Tijd voor een andere manier van denken, zou je zeggen. Maar helaas schiet het kabinet in een pavlov-reactie: wantrouwen. Wantrouwen in gemeenten, die blijkbaar alleen met een dictaat uit Den Haag van de Participatiewet een succes kunnen maken. Maar vooral wantrouwen richting de kwetsbare mensen die het vaak niet makkelijk hebben en wel wat liefde kunnen gebruiken.

Wie praat met mensen die al lang zonder werk zitten, ziet dat ‘niet willen’ nauwelijks aan de orde is. ‘Nog niet kunnen’ wel. Het hardnekkige en misplaatste VVD-cliché is dat van de thuis op de bank zittende, niet vooruit te branden bijstandsgerechtigde. In werkelijkheid is een groot deel van deze mensen mantelzorger. Of men doet nuttig en waardevol vrijwilligerswerk.

Voor veel van deze mensen is de afstand tot de arbeidsmarkt simpelweg te groot. Zij kampen met fysieke gezondheidsproblemen, hebben schulden of verkeren mentaal in zwaar weer. Deze groep help je niet door ze verder te korten. Wel door ze met vertrouwen tegemoet te treden, in een persoonlijk en motiverend gesprek te kijken waar de mogelijkheden liggen en op basis daarvan een intensief, langdurig en doelgericht traject te beginnen. Persoonlijke begeleiding, met als mogelijk doel werk op de reguliere arbeidsmarkt. Maar ook met betere begeleiding zal de arbeidsmarkt voor een groep onbereikbaar blijven.

Dat bereiken we niet met dwang, maar met vertrouwen

Als gemeente willen we ervoor zorgen dat alle inwoners op hun manier van waarde zijn.  Dat bereiken we niet met dwang, maar met vertrouwen. Niet door papier te prikken, maar door samen het sociale isolement te doorbreken en met buurtbewoners een stukje te gaan wandelen. Niet door achter ieder verkeerd ingevuld formulier kwade bedoelingen te zien, maar door met beter welzijnswerk samen de achterliggende problemen te lijf te gaan. Niet door koste wat kost op zoek te gaan naar een tijdelijk en slecht betaald dienstverband, maar met het bieden van een basisbaan (denk aan een conciërge op de basisschool), waar iemand met een afstand tot de arbeidsmarkt thuis én maatschappelijk van grote waarde is.

Kabinet, kom met gerichte aanpassingen in de Participatiewet en vergeet vooral het verplichten van de vaak totaal contraproductieve tegenprestatie

Gijs van Dijk, Tweede Kamerlid PvdA, en PvdA-wethouders van: Oldambt, Groningen, Heerde, Laarbeek, Enschede, Gouda, Langedijk, Someren, Haaksbergen, Hattem, Westerkwartier en Valkenswaard.

Tweede Kamerlid