Mooie herdenking!
Vandaag was onze wethouder Claudia Bisschops, samen met Burgemeester Jan Schrijen, namens het gemeentebestuur aanwezig tijdens de Valkenburgse herdenking op deze internationale holocaust herdenkingsdag. Namens onze CDA Valkenburg aan de Geul fractie was Marij Verheggen-Penders aanwezig. Een prima georganiseerde herdenking door Stichting Struikelstenen Valkenburg, met ruimte om in stilte te gedenken en herdenken. Naast mooie bijdragen in gedicht en voordracht was het muzikaal optreden met accordeon van Sinti-componist Roger Moreno prachtig. Daarnaast gaf de ontroerende voordracht van de jeugdige Ella Silvertant, hoop voor de toekomst. Het geheel werd afgesloten met een stille tocht en een bloemlegging bij het station, de plek van waaruit 42 Joodse Valkenburgers gedeporteerd werden. Opdat wij nooit vergeten... we do remember! Onze wethouder leverde een bijdrage met onderstaande redevoering:
Struikelen met je hart!
Vandaag herdenken wij de Holocaust. En eigenlijk is het een treurig dieptepunt voor onze soort als geheel dat we nu een dag hebben waarop we de holocaust moeten herdenken. Oorlog is soms een noodzakelijk kwaad om erger te voorkomen. En oorlog waarin gelijke partijen tegenover elkaar staan, dat kan. En dat heeft op een bepaalde manier iets van oorlogseerlijkheid in zich. We hebben niet voor niets het oorlogsrecht, dat regels wil stellen zodat met name de zwakkeren worden beschermd.
Want juist dan doet het pijn als dat niet meer is gegarandeerd. Daarom knaagt WOII zo hard aan de ziel. In de recentere geschiedenis de oorlog in Bosnië en de genocide van de Tutsi’s in Rwanda. Ineens denken we in übermenschen en dus bijgevolg in untermenschen. De untermenschen van Nazi Duitsland zijn de kakkerlakken van Rwanda in 94, nog maar 25 jaar geleden!
Als je een mens tot iets inferieurs maakt, of zelfs tot een ding, is het immers ook niet meer zo moeilijk om hem te elimineren. Het is de ultieme trede op een escalatieladder die begint met plagen, pesten, mishandelen en zo verder. Het mechanisme van jonge jongens die een zwaar autistische jongen dwingen een levende brug te zijn zodat zij droog aan de overkant komen, een filmpje dat een paar weken geleden circuleerde op Facebook, is in het klein een holocaust, want het principe is hetzelfde. Een mens wordt niet meer als mens gezien maar als een ding.
Stolpersteine, struikelstenen is een project van de Duitse kunstenaar Günter Demnig. Hij wilde aandacht vragen voor al die mensen die zijn gestorven omwille van het nationaal socialisme. Joden, Sinti, Roma, politieke gevangenen, dienstweigeraars, homo’s, Jehova’s en gehandicapten. De kunstenaar noemt ze Stolpersteine omdat je erover struikelt met je hoofd en je hart, en je moet buigen om de tekst te kunnen lezen.
Zolang je het vermogen hebt te struikelen met je hoofd en met je hart, dan gaat het. Het wordt een probleem als je dat vermogen niet meer hebt. En helemaal als groepen collectief dat vermogen niet meer hebben.
We gedenken vandaag de 42 joden uit Valkenburg die nooit meer terug zijn gekeerd. We vieren dit jaar dat we 75 jaar geleden bevrijd zijn. Dit nooit meer, roepen mensen dan. Dat is een mooi streven, maar naïef.. Het kwaad zit nu eenmaal in de mens verweven, als wezen met een vrije wil. We do Remember, is een beter uitgangspunt. Dat we op gezette tijden, zoals vandaag, het eelt van onze ziel blijven peuteren. Een betere wereld begint immers bij onszelf, hier en nu in het klein. Bij mensen die willen struikelen met hun hoofd en vooral met hun hart. En dat we struikelen over stenen is goed.
Maar veel liever nog over mensen!
