Nu, bijna drie weken geleden, ontstond de breuk in de coalitie, en verloor ik mijn baan als wethouder. Heel jammer dat we de eindstreep onverwacht net niet hebben gehaald, maar als ik het AD van vrijdag 9 februari lees (“Burgemeester Krimpen haalt fel uit naar Capelle”) geeft dat goed weer waarom wij niet zijn meegegaan met de koers van de Leefbaren en VVD.
D66 is een positieve partij waar het debat op inhoud wordt gevoerd en waar gestreefd wordt naar samenwerking, en niet naar polarisatie. En als deze waarden teveel worden overschreden betekent dat dat je soms pijnlijke keuzes moet maken, ook al heeft dat persoonlijke consequenties.
Wel blijft het vreemd om zo met de eindstreep in zicht je je spullen moet pakken. Want in de politiek gaat dat “op z’n Amerikaans”: op maandag lig je eruit en op dinsdag ruim je je bureau op, stop je je privé-spulletjes in een krat en lever je je sleutel in. Wat mij wel bijzonder heeft getroffen zijn alle telefoontjes, appjes, kaarten, bloemen en mailtjes die ik heb gekregen. Ik wil iedereen daar nogmaals heel hartelijk voor bedanken, het is echt een steun voor mij geweest!
Terugkijkend op deze (bijna) vier jaar als wethouder overheerst een gevoel van dankbaarheid. Dankbaarheid dat ik heb mogen bijdragen aan de ontwikkeling van Capelle. Ik heb binnen mijn brede portefeuille van WMO, Onderwijs, Duurzaamheid, Cultuur en Sport heel veel mensen ontmoet die zich met veel energie inzetten voor Capelle, en het is mooi dat ik hen heb kunnen ondersteunen bij het realiseren van hun initiatieven. Natuurlijk ben ik ook trots op de bereikte resultaten. De investeringen in de nieuwe scholen en de duurzaamheidsagenda springen daarbij als eerste in het oog. Maar denk ook aan het behoud van het van Cappellenhuis, de prachtige nieuwe bieb, de zachte landing van de WMO, de ontwikkelingen in Hitland en Fascinatio. Wat ik vooral ook belangrijk vond was het leggen van de verbindingen tussen de verschillende onderdelen van mijn portefeuille: het realiseren van duurzaamheidsmaatregelen bij onderwijs en sportclubs, en het meer sporten en bewegen binnen de WMO, onderzoeken of de culturele sector een bijdrage kan leveren aan de WMO.
Waren er ook minder leuke kanten aan het wethouderschap? Natuurlijk, en dat had veelal te maken met de bestuurscultuur zoals ik in de eerste alinea heb beschreven. Ook gaat het werk altijd door, met vaak een activiteit op zaterdag, op zondag de vergaderingen van de maandag voorbereiden en minimaal drie avonden in de week. Gelukkig heb ik een thuisfront dat mij altijd heeft gesteund, en hebben we elke avond samen kunnen eten. Dank daarvoor!
Wat mij betreft heeft D66 een waardevolle bijdrage geleverd aan Capelle deze afgelopen vier jaar. En D66 als fractie en wethouder samen, want als wethouder ben je niets zonder de steun van je fractie. En onze bijdrage was soms met duidelijk zichtbare resultaten, en soms alleen door het kunnen bijsturen van de besluiten van de meerderheid van dit college van Leefbaar en de VVD. De verkiezingen komen er weer aan. Stem D66!
The post Van de oud-wethouder appeared first on Capelle aan den IJssel.
