Poliflw

Als CDA vinden we het belangrijk te weten en te begrijpen hoe de bezwaarschriften afhandeling en bijbehorende gesprekken gaan in Doesburg. Veel bezwaren hebben betrekking op het sociaal domein en gaan vaak over kwetsbare mensen of situatie. Van de 26 bezwaren waren er 21 uit het sociaal domein. Van de 26 zijn er 15 ingetrokken omdat de gemeente het bezwaar verbeterde. Het besluit was dus niet juist. Dit gebeurde al in het informele deel. Er worden in het jaarverslag van de bezwaarschriftencommissie heldere redenen opgeschreven. Zo zijn de besluiten niet altijd helder en concreet gemotiveerd en dossiers zijn niet altijd volledig. Cruciale stukken ontbreken zelfs. Dat zijn toch wel belangrijke en schokkende constateringen. Dit gaat over de kwaliteit van dienstverlening. Hier hebben mensen onnodig last van. We hebben tijdens de commissie BO van 15 juni dan ook om een toelichting gevraagd aan het college met de vraag waarom en hoe het kan gebeuren dat 58% van de bezwaarde besluiten onvoldoende was? Met zo’n uitslag is er dus werk aan de winkel. Zou je denken. We lezen echter: we blijven aandacht besteden aan. En in herhaling. Dit leest toch een beetje als: goed dat jullie dit oordeel hebben, maar we gaan hier geen extra actie opnemen. De vraag is dus concreet: hoe gaan we dit verbeteren? Al met al, we beginnen ons wat zorgen te maken over de kwaliteit van de dienstverlening zoals we die in Doesburg bieden en we verwachten van het college een extra inspanningsverplichting. Het college, bij monde van de burgemeester, gaf aan de zorgen te delen. Het hebben van aandacht was volgens het college dan ook geen loze tekst. Tevens schepte zij het beeld van het effect van een aantal wisselingen in de ambtelijke organisatie. De zorg om de kwaliteit gaf zij aan te delen. Als CDA zullen we hier een vinger aan de pols moeten houden. Als de kwaliteit van de dienstverlening op dit soort plekken door het ijs dreigt te zakken en het perspectief op verbetering beperkt is dan komen er wel grotere vragen in beeld.

Tijdens de commissie VROM van 14 juni stond het raadsvoorstel op de agenda om te komen tot een afwegingskader voor voor grootschalige zonnevelden op de agenda. Er waren veel bewoners van het buitengebied in de zaal en buurtschap BNO gaf een heldere uiteenzetting van vooral het proces tot op heden. Om maar direct helderheid te scheppen: het is ansich goed en nodig dat er een afwegingskader komt voor het opwerken van grootschalige zonne-energie. Of je er nu voor of tegen bent of genuanceerd in staat: je wilt klaar zijn op het moment dat mensen, bedrijven of coöperaties een verzoek indienen. Wordt voldaan aan de doelstelling van het afwegingskader? En hoe zijn de kaders in dit voorstel? Zijn ze scherp genoeg of zijn ze boterzacht? Daarbij hechten we er aan om het proces voorafgaand aan dit afwegingskader tegen het licht te houden. En uitgezoomd: is dit nu de weg die we willen varen? Waar houden we nog regie? En wat zijn de alternatieven en welke voor- en nadelen hebben die voor de Doesburgers. Het staat klip en klaar in het stuk: de gehele energievraag is in Doesburg niet op te wekken. Dat spreekt van gezond realisme. Waarvoor onze waardering. Geen onderdeel van het stuk, maar we constateren tevens dat er op dit moment ook nog wel onhebbelijkheden zitten rondom de energietransitie. Zo hebben we steeds vaker last van negatieve stroomprijzen en treed er een industrialisering van het buitengebied op in een schaal die we niet eerder hebben gezien. En vaak ook ten koste van uitstekende landbouwgrond. Ook constateren we dat het foerageren van bijvoorbeeld de wespendief de realisatie van windmolens in de weg staat. Over de hier broedende zeearend nog maar te spreken. En oh ja, na 25 jaar onder de zonnevelden gelegen te hebben is de kans groot dat de nu goede landbouwgrond veranderd is in schrale grond die jaren herstel vraagt. Misschien zijn we dan al zover dat onze nieuwe kerncentrales een gedeeltelijke de-industrialisatie van het buitengebied ondersteunen. Het doel van het kader is de ruimtelijke impact te beperken en bewoners financieel te laten participeren. Een beperking van 1% op de ruimtelijk impact is ook een beperking, maar hoeveel dan? Of, wat merk je daar dan van? Dit brengt ons direct bij onze kritiek op het stuk in het algeheel: boterzacht, breed en open. Er wordt, gelardeerd met prachtige plaatjes, gesuggereerd dat je van alles kunt op velden met panelen. Schapen, biodiversiteit en fruitbomen. Bijna mooi. En dan denken we: zou dat nou ook in al die afwegingskaders zijn opgetekend in andere gemeentes? Maar dan toch vooral als mogelijkheid? Dat het leest als een verkoopverhaal. De realiteit is dat je het bijna nergens zo ziet. Ik rijd veel door Nederland en zie veel nieuwe velden ontstaan. Maar het beeld dat hier geschetst wordt zie ik daar niet terug. Wellicht omdat de kaders niet zo scherp of belangrijk waren. Aan ons de vraag hoe we daar in Doesburg mee om willen gaan. Als wij het niet doen zullen de marktpartijen het in ieder geval wel doen. En dan ziet het er waarschijnlijk uit zoals bij Deventer, of langs de A28 onder Assen etc. Nog een voorbeeld: panelen dienen bij voorkeur in Europa te worden geproduceerd. Goed streven en je kunt er in de matrix misschien een puntje mee verdienen, maar deze kun je ook gewoon hard maken als je hem echt belangrijk vindt. Want zo werkt de matrix. Je kunt prima 1 puntje scoren voor de biodiversiteit en op de andere dingen hoger en de tender winnen. Wel lezen we dat aanbiedende partijen worden uitgenodigd en dat zij kunnen winnen niet op basis van laagste inschrijving maar op basis van kwaliteit.Maar wat is dit? Waar staat de alinea over kwaliteit en hoe je dit beoordeelt? Graag een reactie van het college. Het financieel laten participeren van bewoners. De beperkte paragraaf die hierover gaat heeft het over de initiatiefnemers aan wie wordt gevraagd te omschrijven op welke wijze zij hieraan vorm willen geven. Ze zouden kunnen denken aan een bijdrage aan het omgevingsfonds of een energie coöperatie oprichten. Een uiterst beperkt en niet scherp kader, wat ons betreft. Nu we het hebben over participatie kunnen we niet anders dan ook het proces aan de voorkant hierin te betrekken. We weten dat het in twee raadsperiodes heeft plaatsgevonden, maar leg dat de bewoners van ons buitengebied maar eens uit. De klankbordgroep bestond eerder uit een behoorlijk grote en brede groep mensen, maar is allengs snel kleiner geworden. In dat tijdsbestek zat corona en het vertrek van wethouder Bollen, maar het bleef best even stil. We hebben hier eerder wel eens vragen over gesteld omdat we ons zorgen maakten. Het lijkt er op dat we hier een onvoldoende betrouwbare overheid zijn geweest. Veel wisselingen in projectleiders zonder merkbare overdracht, veel niet nagekomen toezeggingen, geen terugkoppeling op een enquête en grote onrust onder bewoners van het buitengebied en niet alleen van Doesburg. Het stuk spreekt over het afwegingskader alsof dit gezamenlijk tot stand is gekomen. Daar lijken betrokkenen behoorlijk anders over te denken. Het vertrouwen is beschaamd en mensen voelen zich alleen gelaten door de lokale overheid. Dat is ernstig. Zeker als je weet hoeveel energie mensen hier in hebben gestoken en hoe genuanceerd ze er meestal in staan. Gaan we het een keer goed doen met de participatie in Doesburg? A la Beinum naar buiten? Wat gebeurt er als we nu weer een beroep op deze mensen zouden willen doen om te praten over de inrichting van het buitengebied? We beraden ons op mogelijkheden de input van de bewoners van ons buitengebied alsnog serieus op te nemen. Misschien dat zij wel ideeën hebben over de aanscherping van de kaders bijvoorbeeld. En misschien hebben we daar wel wat meer tijd dan een paar weken voor nodig. Hoe kijkt het college zelf terug op de samenwerking met de klankbordgroep? 10% van het totale buitengebied zou uiteindelijk zonneveld moeten worden. Als je daar de schootsgebieden, onbruikbare gebieden, campings etc vanaf haalt blijft er maar een klein stukje over. Hier zouden liefst aaneengesloten percelen van 2 x 6 hectare als eerste gevuld moeten worden. Er lijkt zelfs al een aanvraag te liggen. Wat ons betreft overhaasten we niet. We snappen dat grondbezitters, wellicht van elders, blij zijn met een veel hogere opbrengst van de pacht van hun grond, maar we praten hier over periodes van 25 jaar. Dan het grote plaatje. Want dit voelt als één keer vaststellen waarna er moeilijk een weg terug is als je dat zou willen. Want is dit nu de manier waarop we onze energie opwek willen realiseren? Het is leuk om te zeggen dat er ook financiële participatie mogelijk moet zijn, maar waarom is dat niet veel belangrijker? In het coalitieakkoord staat dat “..nadrukkelijk onze inwoners, bedrijven en instellingen en initiatieven vanuit de samenleving zo goed mogelijk ondersteunen en faciliteren”. Een lokale energie coöperatie als Doeswatt zou hierin een prachtige rol kunnen spelen. Van onderop, met belang voor draagvlak en waarmee we vanuit Doesburg regie houden zonder dit weg te geven aan partijen als Vattenfall. En zij hoeven het niet alleen te doen. Wellicht kunnen zij zich aansluiten bij AGEM (handig met terug leveren) of een andere partij om, in samenwerking met de gemeente aan het stuur te blijven. Een bijkomend voordeel voor alle deelnemers van zo’n coöperatie is de Subsidieregeling Coöperatieve Energieopwekking. De opvolger van de postcoderoosregeling (mooi woord). Dit betekent dat zij minimaal de eerste 15 jaar geen energiebelasting hoeven te betalen. Als we het nu hebben over als Doesburg zo zelfstandig mogelijk te blijven en initiatieven zo goed mogelijk te ondersteunen en faciliteren, dan ligt hier een uitgelezen kans. Het is de beste trigger om mensen duurzamer te handelen en is aantoonbaar beter voor je portemonnee. Uiteraard blijft er een aanbesteding bestaan, maar deze zouden we prima aan kunnen scherpen met een hoge beoordeling voor een partij die een coöperatie als Doeswatt de lead geeft. Resume: we vinden het belangrijk om met de juiste input een kader scherper te maken en missen overzicht om nu te besluiten of een aanbesteding met de Vattenfalls van deze wereld datgene gaat opleveren waar we als Doesburg heen willen. We bedachten eerst dat het goed is om ons de komende weken te beraden hoe en of we dit via amendementen scherper kunnen krijgen of dat het niet verstandiger is de komende maanden een goed totaaloverzicht te krijgen van mogelijkheden en kaders. Dat laatste is wat ons betreft het meest verstandige. Nu geen besluit dus. We zullen ons als Raad dan goed kunnen laten informeren.

Als CDA zijn we al enkele jaren hoopvol waar het gaat om de aanpak en vroegsignalering schuldenproblematiek. Omdat we geloven dat het kan. Tegelijkertijd zijn we van mening dat veel kansen blijven liggen en dat er onvoldoende inlevingsvermogen in de situaties van mensen is. In de commissie MO van 12 juni lag het jaarverslag vroegsignalering voor. Want hoe werkt het nu? Bijvoorbeeld de Woningbouwstichting, als vaste partner, constateert het ontstaan van een schuldenproblematiek. Zij communiceren hierover met de gemeente. Deze stuurt een e-mail of een kaartje met de opmerking dat we ze graag verder helpen. Eventueel gaat er iemand van de Kredietbank op huisbezoek. In de periode van januari 2022 t/m april dit jaar betrof dit 551 adressen. Daarvan zijn er 69 bereikt, 12,5% dus. Wat dat ‘bereiken’ is en hoe dit geholpen heeft wordt niet duidelijk. De vraag is wat hier nu vroegsignalering aan is. Er zijn immers al schulden. Of wat hier nu preventief aan is. Er zijn immers al schulden. In de gesprekken die we met deze Doesburgers hebben komt een herkenbaar beeld naar boven. Veel mensen en gezinnen in de problemen en weinig mensen die hiermee naar buiten willen. Daarom lijkt het ons goed te proberen te doorgronden hoe dit kan. Je hoeft er geen studie voor te volgen. De mensen die erover willen praten zijn helder: geen vertrouwen in de overheid. Zeker niet in overheid waar misschien wel de schulden liggen en waar snel gerefereerd wordt aan het toeslagenschandaal bijvoorbeeld, of naar een overheid die geen woning voor je volwassen kind kan regelen maar wel voor een nieuwe Nederlander. Het voelt voor hen ook een beetje als bemoeizucht. Een controlerende overheid en Kredietbank. Als college begrijpt u vast hoe zo’n controlerende taak voelt. En stel nu dat je gaat praten met de gemeente en dit leidt tot het inschakelen van de Kinderbescherming. Misschien allemaal niet helemaal terecht, maar begrijpen we nog hoe mensen naar de overheid en instanties kijken? En wat dit betekent in bijvoorbeeld de schuldenproblematiek? Het lijkt ons niet vreemd dat als je in zo’n situatie zit een e-mailtje of kaartje niet echt gaat helpen. Het stapt over het wantrouwen heen. De goede vraag is daarom misschien wel: hoe werken we weer aan vertrouwen en hoe verlagen we de drempel voor mensen. Precies dit was de reden dat we ruimt twee jaar geleden een motie indienden, die werd aangenomen, waarin het college werd gevraagd de samenwerking te zoeken daar waar de drempel het laagst is. Bij de vrijwilliger, bij de kerk, bij de dokter etc. Mensen die je vertrouwd. Want wie kan er beter vroeg signaleren dan de betrokkene zelf? Betrokken mensen en organisaties hoeven de hulp niet te verstrekken, maar kunnen helpen en begeleiden richting die hulp. We zouden best een begrijpelijke en praktische handleiding of instructie voor hen kunnen maken. Zij kunnen dan zelf ook communiceren dat zij open staan voor het luisteren naar deze problemen. Zij kunnen leren signaleren. Een win-win situatie. Misschien allemaal niet ambtelijk genoeg, of niet formeel genoeg. Maar laten we eerlijk zijn. Het vertrouwen in de overheid is laag. De motie moet gewoon uitgevoerd worden. Overigens lezen we wel dat we binnen het Armoedenetwerk aan “het kijken” zijn. Wat is dit? Hoe concreet is dit? Waarom ligt er nog niets? Wordt de motie uitgevoerd? En zo ja, is er al effect? We lezen er niets over in de rapportage. We hebben het over vertrouwen bouwen. In dat kader lezen we dat het meer bekendmaken van Kredietbank Nederland helpt vertrouwen te krijgen. Hoe dan? Al met al: we zijn niet ontevreden over het ingezette traject van de Kredietbank maar roepen u op om de samenwerking te zoeken zoals die in de motie werd omschreven. Dan kunnen we bouwen aan vertrouwen, mensen eerder helpen, problemen eerder of voortijdig signaleren. En laten we dat delen. Ervaringsdeskundigen aan het woord. Ambassadeurs die uit ervaring spreken. Mensen die best eens een goede toevoeging aan het Armoedenetwerk zouden kunnen zijn. In reactie op onze bijdrage gaf het college bij monde van wethouder Gossink aan de motie niet te kennen en beaamde dat het een hels karwei is om het vertrouwen te herstellen. Hier zal hij op terugkomen.

Nog één keer stond de herijking van het parkeervergunningenbeleid voor de binnenstad op de politieke agenda. Er is ontzettend veel tijd besteed door alle fracties aan dit belangrijk stuk voor binnenstad bewoners en ondernemers. En met een mooie uitkomst: de Raad heeft de nieuwe verordening en aanwijsbesluiten en nadere regels unaniem aangenomen. Met belangrijke moties en amendementen. Ook het amendement om de dure digitalisering vooralsnog uit het besluit te halen werd, mede door de ondersteuning van de wethouder, unaniem aangenomen. De motie waarvan wij mede indiener waren en een belangrijke bijdrage hebben geleverd is tevens unaniem aangenomen. Een krachtig besluit met empathie voor de situatie en de moeilijkheid ervan vanuit het college. Onze bijdrage in de Raad: De klankbordgroep Vitale Binnenstad, bewoners en ondernemers uit Doesburg, en de gemeenteraad hebben het afgelopen jaren meerdere malen uitgesproken of onderstreept: we hebben een parkeerprobleem in Doesburg. Er is nu sprake van willekeur, onmogelijke handhaving, onveiligheid, veel onduidelijkheid voor bezoekers en bewoners en er staan tientallen mensen op wachtlijsten omdat ze hun auto met het huidige systeem niet in de buurt kunnen parkeren. Boetes worden met succes aangevochten en het systeem is niet al te klantonvriendelijk. Dit is allemaal niet nieuw. Het in de vorige Raad vastgestelde rapport Vitale Binnenstad dateert van oktober 2020. Hierin zat klip en klaar, stap 2, de herijking van het parkeervergunningensysteem. De in de raad van januari 2022 aangenomen Startnotie herijking parkeervergunningensysteem was zelfs een hamerstuk. De Raad is eerder akkoord gegaan met een herijking in 3 stappen: De herijking van het parkeervergunningenbeleid zelf De digitalisering En als derde de werking van het nieuwe systeem in 2023 Het doel was altijd, maak het eerlijker, kloppender en transparanter en, eerder, leefbaar. De vraag die voorligt is dan ook of we met het voorliggend voorstel onze doelstellingen halen. De discussie OF we dus moeten herijken of digitaliseren begrijpen we niet zo goed. Laten we na Flora23 niet opnieuw een tegenstrijdig besluit nemen. In de startnotie gaf het college aan rond de afgelopen zomer meer duidelijkheid te willen geven rond de eventuele kosten van de digitalisering. We zijn blij dat er, met vragen, nu iets op tafel ligt, maar dit had, zoals eerder aangegeven, bij het raadsvoorstel moeten zitten. Eerlijker Bij de waarde en deugd van de eerlijkheid denken we aan gelijke kansen, geen willekeur, recht doen, redelijkheid en billijkheid, goed luisteren. Het zegt ook iets over ons. Is de procedure eerlijk? Wordt er correcte informatie gebruikt? Konden burgers participeren? En wat is daarmee gedaan? Zijn er mogelijkheden in beleid om fouten later te herstellen? Het beleid zoals dit nu voorligt is wat ons betreft eerlijker dan het was. Iedere bewoner moet straks kunnen parkeren op beperkte loopafstand. Gelijke kansen. Er is geen willekeur meer en mensen wordt de optie geboden bezwaar te maken. Het proces om te komen tot dit beleid kon wellicht beter. De Klankbordgroep voelt zich niet of beperkt gehoord waarmee de participatie aanwezig, maar beperkt was. Daarbij was niet alle informatie, zoals goede cijfers en financiële inzage van de kosten van digitalisering, voorhanden. Kloppender Het klopt, maar het moet nog meer kloppen. Dit is een lastige doelstelling voorzitter. We zien deze ook niet echt concreet uitgewerkt. Tegelijkertijd begrijpen we hem wel. Iets wat eerlijk is moet ook kunnen werken. Voor iedere belanghebbende. Transparanter Een meer transparant parkeervergunningensysteem betekent dat de keuzes helder zijn, waarom de keuzes zo gemaakt zijn en is duidelijk en inzichtelijk welke spelregels worden gehanteerd. Van vergunningsaanvraag tot bebording. Hier komt ook de keuze voor de digitalisering om de hoek kijken. Het is niet voor niets dat we de Raad hier belang aan hecht: transparantie, eerlijkheid en dingen kloppender maken liggen dicht bij elkaar. In deze lijn hebben wij ook een bijdrage geleverd aan de door de Stadspartij Doesburg ingediende motie. We vinden het eerlijker als bewoners die reeds een vergunning hadden van voor het staande beleid, dus voor 2009, uitgezonderd worden van de regel dat je met een POET geen vergunning krijgt. Dit is toegevoegd aan de motie. We vinden het eerlijker dat het bezit van wel of geen POET omkeerbaar moet zijn voor nieuwe bewoners. Via een omgevingsvergunning. Dit draagt op een positieve manier bij aan de waarde van de huizen en eventuele kosten voor het herstraten voor de POET komen op rekening van degene die de verandering wenst. Daarom hebben we hier ook een bepaling voor opgenomen in de motie. We vinden het transparanter dat evaluatie niet alleen op het stadskantoor of in dit stadhuis plaatsvindt, maar dat de Wijkraad hierin ook wordt betrokken. Dit helpt de Wijkraad belangrijker worden en biedt de mogelijkheid voor wijkbewoners om dingen op hun eigen manier te monitoren en te delen. Ook deze is toegevoegd aan de motie. Er zijn ook zorgen en er blijven vragen. Een van die zorgen is de bereikbaarheid en leefbaarheid van de binnenstad voor bezoekers die slecht ter been, of minder valide zijn. Vaak onze eigen inwoners. De ondernemers in de binnenstad maken zich zorgen over de nabije toekomst van de binnenstad. Hoeveel ondernemers gaan de komende jaren stoppen? Hoe aantrekkelijk en bereikbaar is de binnenstad? We zullen moeten knokken om de binnenstad aantrekkelijk en bereikbaar te houden de komende jaren. Het is daarom goed dat de markt als betaald parkeerterrein gehandhaafd blijft. Zou het college willen nadenken of zij hier nog specifiek oplossingen voor kan aandragen? Wellicht in overleg met de ondernemers en bijvoorbeeld de Stichting Gehandicaptenraad? Het parkeerprobleem voor bezoekers is daarmee niet opgelost. Dit probleem wordt ook al jaren groter. Er staat gelukkig iets over in het coalitieakkoord maar als CDA doen we wederom de oproep: onderzoek de mogelijkheden tot verdiept of ondergronds meerlaags parkeren op de Bleek in combinatie met woningbouw, het liefst in de stijl van de oude Ambachtschool. 2 vliegen in 1 klap. Mooie woningen, geen uitzicht op blik, meer veiligheid en capaciteit. Er leven ook zorgen over de indeling van de zones. De indeling hiervan volgt logischerwijs het stratenpatroon maar kan ter plekke nog best wat onhandige situaties oproepen daarmee. Want aan welke kant van het lijntje mag je parkeren? In straten waar geen parkeerplaatsen voor de deur is kan dit onhandige situaties opleveren. De bewoners hier in de Roggestraat bijvoorbeeld parkeren grotendeels op de vlakbij gelegen Markt. Het kaartje is hier niet geheel duidelijk over. De bijbehorende tabel zegt echter duidelijk dat de Roggestraat (o.a.) een grens is en niet in het vergunningengebied van de Markt valt. Als oud-bewoner van de Roggestraat triggert mij dit om het college te verzoeken hier nauwkeurig naar te kijken en de indeling, waar nodig, slimmer te maken en daarmee de leefbaarheid te garanderen. Wilt u dat toezeggen? De andere zorg gaat over de financiën. Daar moeten we geen euro teveel van uitgeven. Dat is eerlijk richting alle Doesburgers en helpt ons om de beperkte financiële slagkracht die we hebben te behouden. Het college heeft enig, maar beperkt, inzicht gegeven in de kosten van digitalisering en het instraten. Onze vraag aan het college is of zij kan zeggen of zij voor 90% scherp heeft wat de kosten/baten zijn van het nieuwe systeem tov het oude. Als op dit moment de handhavingskosten gelijk blijven omdat we het nu nog niet uitbesteden dan is de vraag: gaan/moeten we het wel gaan uitbesteden en wat is het financiële perspectief daarbij 4000 uur interne besteding parkeervergunningen. Wat zijn de uren excl de toezichthouders? Gaan onze huidige toezichthouders met de nieuwe apparatuur werken? zijn er naast het digitale vergunningensysteem geen structurele (andere, tov het huidige systeem) lasten te verwachten mbt het parkeervergunningenbeleid? orde van grootte: wat zijn de kosten van een update van de software van de controleapparatuur? We hebben lang en vaak gesproken: stellen we eerst het kader vast zodat alles zich kan gaan zetten, we eventueel bij kunnen sturen op detailniveau en dan alles per huis weten of gaan we wederom uitstellen, alles tot op huisniveau in kaart brengen en dan een kader stellen. Voor beide zijn degelijke argumenten. We hebben gekozen voor het eerste. Omdat de kaders voldoen aan de doelstellingen, we eerder al duidelijke richting hebben gegeven als raad en omdat het tijd wordt. We hebben al tijd gekregen, die hebben we goed kunnen gebruiken, daar zijn we dankbaar voor. Nu tijd om als Raad niet alles vooruit te schuiven. Dus laten we starten. Wellicht ziet het college in de tussentijd nog mogelijkheden om de zorgen rondom de kosten van de digitalisering weg te nemen.

Het is niet geheel duidelijk hoe parkeren op eigen terrein nu wordt beoordeeld en het is onzeker wat de financiele consequenties zijn van de digitalisering van het parkeervergunningensysteem. Wat ons betreft is de raad aan zet om nu de kaders zo te stellen dat iedereen ermee door kan. Onze inbreng tijdens deze avond: Een zorgvuldige behandeling van de adviesnota herijking parkeervergunningensysteem zal een belangrijke bijdrage leveren aan de beste oplossing en het grootste draagvlak, zo is onze overtuiging. De adviesnota is begrijpelijk geschreven en inhoudelijk onderbouwd. Onze dank voor de opstellers hiervan. Nut en noodzaak Dat er een herijking van het parkeervergunningensysteem nodig was is evident. Zowel de klankbordgroep Parkeren alsook de gemeenteraad hebben dit een of meerdere keren onderstreept. Er zijn belangrijke knelpunten rondom handhaving, wachtlijsten (tot wel acht jaar zegt het college, dat is wel uitzonderlijk) en de omgang met de vigerende regelgeving, door onszelf vastgesteld. Dat niet iedereen direct op één lijn zou zitten is wat ons betreft logisch. Elke wijziging raakt een grote groep mensen en kent voor- en nadelen. Maar er valt wat te besluiten nu, daar zitten we voor. Als CDA hebben we het als prettig en nuttig ervaren dat er op dit dossier ruimte zat tussen de eerdere behandeling in januari dit jaar en het voorliggend raadsvoorstel nu. Het heeft geholpen met belanghebbenden te spreken en de tijd te krijgen om de geleverde cijfermatige input vanuit het college goed te bestuderen. Wat ons betreft voor herhaling vatbaar. Doelstelling Zoals eerder in de commissie aangegeven missen we naast de genoemde doelen over transparantie, efficiëntie en het faciliteren van de juiste doelgroepen de kapstok van de leefbaarheid. Deze was helder opgenomen in het rapport Vitale Binnenstad en is wat ons betreft ook een rode draad in dit betoog. De oplossingen in de adviesnota De adviesnota schetst ons 3 mogelijke oplossingen. En zo hoort het in een adviesnota. Een oplossing van 1 vergunningsgebied, 3 vergunningsgebieden en 6 vergunningsgebieden. Optie 2 en 3 zijn daarmee afwijkend of aanvullend ten opzichte van de input bij de commissie in januari. Dit is de resultante van opgehaalde geluiden in Doesburg, zo lezen we. Als CDA herkennen we dat. Wij hoorden twee belangrijke geluiden: handhaaf het systeem per straat of werk met een dusdanig aantal zones dat loopafstanden altijd beperkt zijn. Dit sluit ook enigszins aan op de eerdere geluiden uit de klankbordgroep Parkeren en het rapport Vitale Binnenstad. Niet helemaal, maar een niet al te grote zone zal, naar wij verwachten, in de praktijk snel neerkomen op parkeren in je eigen straat met overloop. Naast deze zonering worden onder andere maatregelen genoemd over het parkeren op eigen terrein, het instraten van parkeervakken (ook al genoemd in het rapport Vitale Binnenstad), het inwisselen van betaald parkeervakken en het toestaan van gehandicapten parkeerplaatsen op kenteken. Als CDA kunnen we ons grotendeels vinden in de maatregelen. Goed dat mensen met een gehandicapten parkeerkaart een eigen plek dichtbij kunnen krijgen. Goed dat er betaalde parkeerplekken worden opgeheven en er mogelijk minder zoekverkeer ontstaat. Mooi dat parkeervakken worden ingestraat en er geen witte verf op de bestrating komt. We hebben meerdere malen gepleit het belang van de leefbaarheid te onderstrepen. En misschien nog wel het meest voor de senioren in onze binnenstad waarvan niet iedereen goed ter been is. Het is in die zin goed te zien dat onze motie uit november 2020 over een zorgvuldige herijking van het parkeervergunningensysteem waarin rekening gehouden wordt met de soms beperkte mobiliteit van binnenstad bewoners niet is aangenomen, maar toch wordt uitgevoerd. Het opknippen in zones beperkt immers de loopafstand, zeker als we in ogenschouw nemen dat een vergunningensysteem per straat niet overal kan. De voorgestelde oplossing om de stad in 6 parkeerzones te verdelen roept blijvend onduidelijkheid op. Er zijn toch immers meer plaatsen dan vergunningen te verdelen? Goede uitleg hierover lijkt ons evident. Want het klopt. Maar het is niet zo prettig om een paar honderd meter te moeten lopen om je auto op te halen, zeker als je niet al te goed ter been bent. De vraag die daarom ook voorligt gaat wederom over de leefbaarheid. Hoe zorg je dat je auto zo dichtbij mogelijk is? De effecten van deze oplossingen en genoemde problemen Het zou goed zijn als de oplossingen bijdragen aan het behalen van de doelen. En de leefbaarheid. En aan draagvlak. Maar er zijn nog wel mogelijke knelpunten die een effect lijken te zijn van de voorgestelde maatregelen. Allereerst roepen we het college op geen parkeervakken in te wisselen voor tijdelijke fietsenstallingen of terrassen. Wilt u dat toezeggen? Ten tweede de uitvoerbaarheid. Op dit moment is de handmatige behandeling van de verstrekking van vergunningen door de betreffende ambtenaren complex en tijdrovend. Daarom gaan we digitaliseren, want, zo lezen we, dit is minder tijdrovend en minder foutgevoelig. Als CDA vinden we het wat lastig om voor de aanbesteding uit hier fiat aan te geven. We kunnen ons voorstellen dat dit besparingen enerzijds oplevert qua inzet of inhuur ambtenaren, maar een aanbesteding doe je ook alleen maar als het geld kost. Onze vraag is dan ook, neem ons mee, waar hebben we het grofweg over? Is het parkeervergunningensysteem straks kostendekkend? Dan wat ons betreft misschien wel de belangrijkste uitdaging van het voorliggende voorstel. Het parkeren op eigen terrein. Mensen die al jaren in de binnenstad wonen, een garage hebben en een parkeervergunning, daar moet zorgvuldig mee omgegaan worden. Maar ook rechtvaardig. Kunnen we hier zo mee omgaan dat er geen willekeur ontstaat, het parkeerprobleem wordt opgelost en dat mensen hun garage kunnen gebruiken zoals zij dat willen? Het voorstel is om de mensen met een parkeergelegenheid op eigen terrein een vorm van bezwaar te laten maken op de beslissing hun parkeervergunning in te trekken. Procesmatig een werkbare methode al hopen we dat de drempel tot reageren zo laag mogelijk wordt gemaakt. Een voorbeeld. Mevrouw X woont reeds twintig jaar in haar huis in de binnenstad. Zij heeft een kleine garage die volgens de genoemde normering een parkeerplaats op eigen terrein is. Omdat zij de draai in het smalle straatje bij de garage lastig vindt en de garage al jaren gebruikt om haar fietsen, grasmaaier en haardhout in te plaatsen maakt zij bezwaar. Er komt iemand namens de gemeente. Hij of zij gaat het gesprek aan over de (on)mogelijkheden van de situatie. Er is, zo lezen wij op de website van de gemeente, immers aandacht voor de individuele aandacht voor de bewoners. De gemeente toont begrip voor de situatie en mevrouw behoudt haar vergunning. De buurman van mevrouw heeft echter net geïnvesteerd in een kleine berging omdat hij graag kippenhokken in zijn garage timmert en daarom de fietsen elders neer moest zetten. Ook hij maakt bezwaar. De gemeente vertelt hem echter dat zijn bezwaar ongegrond is omdat de garage leeg is gezien. Hij heeft namelijk net een kippenhok af en verkocht. Dit roept bij ons toch echt wat fundamentele vragen op: Welke ruimte heeft de gemeente als er een verordening en aanvullende regels worden vastgesteld waar dit niet in staat? En als die ruimte er is, waar staat dit dan? Zou een hardheidsclausule geen integraal onderdeel van dit besluit moeten zijn, als hij al is te definiëren? En andersom: als iemand zijn hobby in zijn garage houdt, of zijn opslag…wanneer is dit dan wel of geen reden voor het toekennen van een parkeervergunning of niet? Stel dat iemand een parkeergelegenheid op eigen terrein heeft en om moverende redenen toch een parkeervergunning krijgt, en gaat verhuizen… hebben de nieuwe eigenaren dan automatisch weer recht op een vergunning of wordt dit opnieuw bekeken? Als dit zo is, leidt dit dan niet tot mogelijke waardevermindering van het pand? We lezen dat als iemand een garage oid heeft maar deze niet als dusdanig wil gebruiken er voor zijn garage een openbare parkeerplaats ingestraat kan worden. De persoon krijgt vervolgens een parkeervergunning. Wat gebeurt er als deze mensen verhuizen? Is de bepaling dat dit geen POET is definitief? Wellicht dat de garage wel weer wordt omgebouwd? Graag een toelichting Hoe verder? In het algemeen zouden we willen oproepen: laten we ons niet rijk rekenen met parkeergelegenheden op eigen terrein. Dit zou ruimte bieden voor een wat coulantere methode van omgang met deze materie. Tegelijkertijd: leg dit vast. Zo voorkomen we willekeur. Zou een voorwaardelijke vergunning op deze plekken geen soelaas kunnen bieden? Of zou het uiteindelijk niet gemakkelijker zijn een generieke oplossing te verzinnen waar het gaat over parkeren op eigen terrein? Wellicht een die wat minder stringent is als de verordening, maar wel redelijker en billijker in de uitvoering, juist daar waar het gaat om specifieke gevallen? Daarbij, laten we na een jaar eens evalueren om te kijken hoe alles zich is gaan zetten. Ontstaat er ruimte? Zijn er specifieke of algemene knelpunten? Etcetera. Als CDA zijn we benieuwd naar de reactie van het college en zijn we bereid hier actief ook onze rol op te pakken. De onduidelijkheden en vragen Een commissie als deze is ook om verder inzicht te krijgen alvorens een besluit te nemen, gewijzigd of niet. Daarom nog een aantal vragen: De gehandicapten parkeerplaats zal op kenteken komen. Hoe gaan we daarmee om als er bijvoorbeeld 3 per straat zijn? beetje ambigue tekst in de nota: “Aangezien wij als gemeente de ambitie hebben om meer te focussen op het contact met de burger en om zoveel mogelijk de samenwerking met andere gemeenten in de Groene Metropoolregio te zoeken, vinden wij het aanschaffen van een systeem waarmee de vergunningverlening kan worden gedigitaliseerd niet bij onze ambities passen.” Toch staat er dat het een zeer wenselijke maatregel is om de vergunningverlening te digitaliseren. Graag uw toelichting. Past digitalisering bij onze ambitie? Over digitalisering gesproken: hoe gemakkelijk moet het zijn om van kenteken voor de vergunninghouder te wisselen? Kunnen mensen met een airbnb hun vergunning voor een week gemakkelijk op een ander kenteken zetten? Of voor de tweede wagen? tijdens cie vrom in januari gaf het college bij monde van wethouder van Veldhuizen aan dat er 680 garages waren. In de toelichting bij de adviesnota op pagina 6 zijn er 150 genoemd die zeker zijn en iets minder dan 300 die onzeker zijn. Dan missen we er nog 230. Graag duiding. Hoe gaat de bebording en communicatie werken als we toch op de betaalde parkeerplaatsen op de Markt houden? Dan is het nog steeds lastig zoekverkeer te weren. De brief van de brandweer verrast ons wat. Wij hebben eerder ook wel eens gevraagd naar knelpunten, toen waren ze er niet behalve bij evenementen. Hoe moeten we deze knelpunten nu lezen? Is er nu reeds een veiligheidsprobleem? En als dat er wel is, waarom grijpen we dan niet snel in? En als het er niet is, waarom dan veranderen? Er is eerder gesproken over het verstrekken van parkeervergunningen buiten de eigen straat. Hiermee zou de wachtlijst op korte termijn worden verkleind. Overweegt het college dit nog uit te voeren?

In de commissie VROM van 8 mei hebben we een rondvraag over de uitbreiding van de terrassen op de agenda gezet. In april jongstleden is er namelijk aan vier horeca ondernemers in de binnenstad vergunning verleend voor een tijdelijke terrasuitbreiding tot en met eind september dit jaar. In november 2021 hebben een groot aantal insprekers hun zorgen geuit over enkele terrassen in de binnenstad. Vanuit het college is toen gewezen naar onze Nota Ruimtelijke Kwaliteit en er is toegezegd met bewoners en ondernemers om de tafel te gaan om verdere polarisatie te voorkomen en te werken aan een goede uitstraling. We weten dat vanuit Vitale Binnenstad is gewezen op het belang van het creëren van ruimte voor het verblijf van toeristen. Tegelijkertijd is er de mogelijke overlast voor bewoners en een rechtvaardigheidsbeginsel richting horeca ondernemers die niet of beperkt kunnen uitbreiden. Wat is de reden om wederom een vergunning te verlenen voor tijdelijke uitbreiding van terrassen? Eerder gaf het college aan dat het goed is om rond de tafel te gaan alvorens zaken hier te bespreken. Een en ander mocht niet leiden tot overlast voor bewoners namelijk. Is er met omwonenden gesproken of gecommuniceerd hierover? In de driehoek ondernemers, overheid, bewoners bijvoorbeeld? Kan er door horeca ondernemers enig recht ontleend worden aan het feit dat zij reeds meerdere jaren een tijdelijke uitbreiding van hun terras vergund krijgen? Het college bij monde van wethouder van Veldhuizen gaf tot onze verrassing aan dat structurele uitbreiding van de terrassen is toegestaan. Ook gaf het college aan dat door eerdere bezwaarden en betrokken is aangegeven dat ze elkaar eerst zouden opzoeken als er overlast is, alvorens het groter te maken.

Tijdens de commissie VROM van 11 januari is een voortgangsbrief over de herijking van het parkeervergunningensysteem besproken. Er waren 6 insprekers die helder en concreet hun zorgen deelden bij de uitgangspunten zoals in de brief omschreven. Onze conclusie bij de avond was: raadsbreed zijn er vraagtekens vergelijkbaar met die van de insprekers. Waarom is deze algehele maatregel (vergunningen niet meer straatgebonden maar gehele binnenstad) de juiste, welke cijfers onderbouwen dit en hoe werkt het maatwerk rondom mensen die lastig in hun garage kunnen parkeren of inmanouvreren? Onze bijdrage deze vergadering: Parkeren raakt iedereen. Bewoners, goed of slecht te been, ondernemers, bezoekers en het raakt zelfs onze portemonnee. Het gaat over gemak, bereikbaarheid en leefbaarheid. We zijn daarom ook content met de insteek van het college om eerst uitgangspunten en voortgangspunten te delen met de Raad alvorens een besluit voor te liggen. Dit helpt iedereen om elkaar zo goed mogelijk te begrijpen en uitvoeriger te beraadslagen, ook en vooral buiten deze zaal. Complimenten daarvoor. Bij dit soort onderwerpen is het goed eens terug te kijken waar we vandaan komen en wat de aanleiding was. Belangrijk punt was het aannemen van de adviesnota Vitale binnenstad Doesburg in november 2020. Voorzien van een presentatie, moties, een amendement en het advies van de eerder opgerichte Klankbordgroep Verkeer. Tevens ligt er een startnotie die als onderligger fungeert bij het nu uitgevoerde onderzoek. Uiteindelijk hebben we in oktober 2020 besloten de adviezen vanuit het boekje Vitale Binnenstad over te nemen. Hierbij zat ook het advies tot herijking van het vergunningsysteem. Kortom: er is gedragen besluitvorming rondom de voorkant van dit proces. Doelstellingen bij Vitale binnenstad waren oa: Leefbare en prettige binnenstad voor bewoners en ondernemers Oplossen verkeersknelpunten Oplossen parkeerproblemen We lezen in de voorliggende brief dat knelpunten opgelost worden (conform Vitale binnenstad) en dat eea toekomstbestendig wordt. De doelstelling over leefbaarheid vinden we helaas niet terug. Dat zou wat ons betreft wel moeten en plaatst enkele discussies toch in een ander licht. Wil het college dit meenemen in de verdere uitwerking? We lezen en weten dat het huidige systeem tot knelpunten heeft geleid en dat er ook wel willekeurigheid ingeslopen lijkt, die niet gemakkelijk te veranderen is. Het is daarom goed alles nu tegen het licht te houden, met de doelstellingen voor alle bewoners en ondernemers daarbij in gedachten. Daarbij hebben we ons als CDA verdiept in de eerdere verslagen van de klankbordgroep en de argumenten van de briefschrijvers. Alles in perspectief beschouwend komen we daarom tot de volgende vragen: Het huidige systeem zou bewerkelijk zijn voor ambtenaren. Wilt u toelichten hoe groot het verschil zou zijn als we dit zouden automatiseren? Minder parkeerplaatsen in de binnenstad voor bezoekers betekent ook minder zoekverkeer. Mits aldus bebord, volgens het rapport Vitale Binnenstad. Daar lezen we niet over. Komt er ook nieuwe of aangepaste bebording om bezoekers hier op te wijzen? En worden met de vrije plaatsen de bewoners niet de nieuwe zoekers? We gaan parkeerplaatsen instraten. Betekent dit ook dat je enkel nog daar mag parkeren? Met andere woorden: alleen parkeren in de vakken? In 2022 is een nieuwe inventarisatie gedaan van adressen met eigen parkeergelegenheid. Mensen worden aangeschreven en om te controleren of hun parkeergelegenheid voldoet aan de minimale eisen die in de Nadere Regels Parkeerverordening zijn opgenomen. Wat is dit? Wij kunnen geen aparte verordening Nadere Regels Parkeerverordening vinden en het staat hier met hoofdletters geschreven. Wel lezen we in art 13 van de parkeerverordening dat het college van B&W nadere regels KAN stellen, maar ze staan er niet. Wat wordt hier bedoeld? Graag een toelichting.https://doesburg.raadsinformatie.nl/document/7088982/1#search=%22parkeerverordening%22 Stap 5 van het overgenomen advies Vitale Binnenstad was het toevoegen van extra handhaving. Zeker met een overgang van het ene naar het andere systeem wel extra belangrijk. Wat zijn de plannen hiervoor? We lezen bij een van de briefschrijvers dat er mensen bereid zijn om mee te denken. Tegelijkertijd lezen we dat parallel aan dit proces inwoners en andere belangstellenden geïnformeerd worden via een persbericht en een artikel in de Regiobode. Serieus? Gaan we dat nu weer zo doen? Dit college heeft een duidelijke opdracht in het kader van burgerparticipatie en wij kunnen ons prima voorstellen dat dit ook beter kan. Graag een toelichting of het college bereid is hier op een andere manier mee om te gaan. Het lijkt ons evident dat alle betrokken burgers goed kunnen begrijpen waarom er welke keuzes gemaakt gaan worden. Ook dat is politiek. De leefbaarheid. Heel specifiek willen we aandacht vragen voor de oudere bewoners van de binnenstad en hen die minder mobiel zijn. Sommige garages voldoen net aan de minimale eisen maar de smalle straten vragen toch een goed bestuurder met het insteken. Daarbij moeten de garagedeuren naar binnen open slaan en is de toegang en draairuimte op straat soms erg beperkt. Zo willen we toch niet de toenemende vergrijzing in de binnenstad bestrijden? We zijn blij te lezen dat er maatwerk gezocht wordt, maar wat ons betreft ook coulance. Houd rekening met de situatie en de bewoners. Wij verzoeken het college daarom om de menselijke maat te hanteren. Wellicht met tijdelijke oplossingen. Graag een toelichting hoe dit maatwerk eruit kan zien. Daarbij: is er voldoende capaciteit om tijdig maatwerk te leveren? Eerder hebben wij een motie ingediend omdat we ons zorgen maken over mensen die slecht ter been zijn en door het nieuwe systeem wellicht geconfronteerd worden met een grotere loopafstand tot hun auto. Aan welke oplossing denkt het college voor deze mensen? Het college geeft heldere argumenten over het huidige vergunningsysteem per straat. De klankbordgroep en het rapport Vitale Binnenstad spraken over oplossingen in kleine sectoren of middels een overloop per straat. Hier is van afgeweken. Wat zijn hiervan de redenen? Cijfers. De nieuwe situatie is beperkt onderbouwd in de brief maar schetst dat men in de gehele binnenstad en bijbehorende schil met een vergunning kan gaan parkeren. Dit zou een verruiming zijn. In aantal vergunningen, maar niet in plaatsen, toch? Graag een toelichting. Er is onduidelijkheid over alle genoemde aantallen. Zeker als we die gaan vergelijken met de stukken vanuit de Klankbordgroep en Vitale Binnenstad. Begrip helpt bij draagvlak, daarom cruciaal dat er duidelijkheid gaat komen. Op een rij: Hoe was het in 2020? Er waren 555 parkeerplaatsen voor vergunninghouders in de binnenstad + 121 in betaalde parkeerzones. Totaal dus 676 parkeerplaatsen Er waren 511 vergunningen totaal waarvan er maar 461 uitgegeven waren. Er waren er dus 50 over De wachtlijst in 2020 was voor 39 woningen en 7 bedrijven Mensen met eigen parkeerruimte hadden soms een vergunning Hoe is het idee nu voor de toekomst Er komen 700 parkeerplaatsen voor vergunninghouders. Dat is 24 meer Er kunnen 600 vergunningen worden verstrekt, dat is inclusief de wachtlijst van 75 bewoners Mensen met eigen parkeer ruimte krijgen geen vergunning meer. Er is dus naast een stijging ook een mindering in vergunningen Dit roept bij ons een paar belangrijke vragen op: Wat is de verklaring van het aantal uit te geven vergunningen van 461 naar 600? Wat is de verklaring van de stijging van de wachtlijst van 39 naar 75? Hoeveel bewoners staan op de nominatie hun vergunning te verliezen? Zou u ons schriftelijk willen informeren waar en hoeveel de knelpunten en wachtlijsten zijn? Laat dit rekensommetje niet zien dat het probleem beperkt is en misschien wel op te lossen is door de methode zoals in de Vitale Binnenstad en klankbordgroep benoemd, namelijk het verdelen van de binnenstad in sectoren met een overloo

De voorgedragen CDA lijsttrekker voor Waterschap Rijn en Ijssel komt uit Doesburg! Als bij de ALV de lijst ongewijzigde wordt vastgesteld, schuift de nummer 2, Danielle Robbertsen-Boon uit Doesburg, door naar nummer 1 en wordt daarmee lijsttrekker. Nummer 1 (Hans Martijn Ostendorp ziet zich namelijk genoodzaakt terug te trekken. Danielle zegt: "Natuurlijk was het een verrassing voor mij en heb ik nagedacht of ik er klaar voor ben, maar na gesprekken thuis en met de fractie werd het duidelijk dat er veel steun en vertrouwen is en ontstond er ook direct energie. Ik heb er zin in om met het team te gaan voor een mooi resultaat voor het CDA en het Waterschap. Het zal even wennen zijn, maar het voelt goed. Wij zijn er klaar voor".

De Programmabegroting voor 2023-2026 is unaniem aangenomen. Tijdens een buitengewoon prettige en inhoudelijke behandeling van de stukken is zowel de Programmabegroting alsook enkele amendementen cq moties aangenomen. Op inhoud en niet op partijpolitiek. Dat doet ons deugd en geeft vertrouwen voor de toekomst en de wind onder de vleugels van het nieuwe college. Tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen hield fractievoorzitter Wim Robbertsen het volgende betoog: "Er liggen 2 dingen voor ons: een programmabegroting met een geïntegreerd nieuw collegeprogramma en een onzekere tijd. Onzekerheid door toedoen van anderen, onzekerheid door gebrek aan kennis en inzicht. Even in perspectief: Mijn vriend Artjom woont in Kiev en heeft op dit moment meestal geen stroom en geen stromend water. De fabriek waar hij werkt is soms open, maar op dit moment meestal niet. Er is volstrekte onzekerheid over de dag van vandaag en die van morgen. Andere goede vrienden wonen in Armenië. Zij zijn in grote onzekerheid omdat zij elke dag een nieuwe aanval van een buurland verwachten. Beide vrienden hebben een mening maar kunnen zelf de onzekerheid niet veranderen. Dat is ontzettend moeilijk. Het zorgt er nog meer voor dat je vandaag gaat leven. Carpe diem in optima forma. De onzekerheid in Nederland, in Doesburg, gaat meestal over onzekerheid door een gebrek aan kennis of inzicht. Wat zal het effect zijn van de uitspraak van de Raad van State als zelfs het aanleggen van windmolens vertraging oploopt doordat er onvoldoende mensen zijn om aan te tonen wat de stikstof uitstoot van de aanleg doet met natuurgebieden? Of, wat is het effect op onze samenleving, zorg en voorzieningen van de huidige en komende vergrijzing? Of wat is het effect van de capaciteitstekorten op de arbeidsmarkt? Voor diezelfde zorg, maar ook voor tal van andere beroepen? Wat betekent het voor bewoners als er veel meer asielzoekers verplicht opgenomen moeten worden? Of, wat is eigenlijk een piekbelaster? Al deze onzekerheden zullen we met inzet en doorzettingsvermogen aan moeten pakken. En dat kan ook. Sterker nog, daarvoor zitten we hier. Toch lijkt het er op dat er meer en meer invloeden van buiten de onzekerheid voeden. Ook in Nederland, ook in Doesburg. Kosten voor energie, militaire dreiging, een onbetrouwbare overheid zoals in het toeslagenschandaal, et cetera.We zien tegelijkertijd dat het vertrouwen in de overheid is gedaald en misschien het vertrouwen in de burgers ook wel. Toch willen we inzetten op burgerparticipatie. Hoe gaat dat samen? Kun je met het een het ander bouwen? De overheid heeft een belangrijke taak te werken aan bestaanszekerheden. Adeldom verplicht. We kunnen onze taken voor de voet wegwerken, maar deze tijd roept om meer perspectief, om zekerheid daarin. We zullen dus ook moeten weten wat op ons afkomt. En wat zijn de effecten van al die veranderingen? Kunnen we dat aan? Moeten we prioriteiten stellen? Anders of beter samenwerken? Is dit een taak van het college? Ja, ook. Maar als coalitiepartijen hebben we ook opgetekend dat we zelf, als Raad, de regie vaker willen nemen. We, en dan kijken we ook als CDA in de spiegel, zijn misschien wel teveel afwachtend geweest. Het college schotelt iets voor, daar vinden we wat van en door. 2023 zal wat ons betreft een jaar zijn waarin we een begin maken om zelf actief kennis en inzicht te vergaren. Het zou mooi zijn als we daarin als raadsfracties gezamenlijk optrekken. De raadsconferentie over eenzaamheid staat opgenomen in het coalitieakkoord. Dat is een mooie eerste stap, wat ons betreft volgen er meer. Denk aan thema’s als de effecten van vergrijzing, hoe om te gaan met woningnood, hoe geef je vorm aan ontmoeting etc. Het coalitieakkoord ligt onder het nu integraal aangeboden collegeprogramma en begroting. Het coalitieakkoord geeft duidelijk richting aan voor ons belangrijke zaken als, wonen, leefbare wijken, ontmoeting, een zwembad met sporthal, een sociaal domein 2.0 waarin we veel mooier betrokken zijn bij en met burgers, aanpak van eenzaamheid, perspectief in contracten met maatschappelijke organisaties, burgerparticipatie niet voor de vorm maar omdat het goed is en een Doesburg waarin toeristen en bewoners beiden zich thuis voelen. Zeker gelet op de huidige situatie in de arbeidsmarkt alleen al best ambitieus. Toch hebben we daar als CDA vertrouwen in. Het college heeft ook al laten zien voortvarend en slagvaardig te werk te kunnen gaan zoals met de aankoop van het nieuwe huis voor de stad (..). We zijn blij met de toezegging tijdens de commissie financiën dat het college het collegeprogramma wil uitwerken in een document of vorm die ook voor niet politici leesbaar en bruikbaar is. Hopelijk is hierin goed te zien of te lezen welke doelen we willen halen en hoe. We staan aan het begin van een breed pakket aan uitvoeringstaken en nieuw beleid. Het is bemoedigend dat het college een forse steun in de rug krijgt door de financiële meevaller die we in deze begroting terugzien. Veel zaken zijn nog in onderzoek, moeten nog opgepakt worden en visies zijn in ontwikkeling. In die zin lijkt het ons ook niet verstandig om enorm uit te pakken. We zijn blij dat zoveel zaken uit het coalitieakkoord kunnen starten, dat we geen taakstellende bezuiniging hoeven uit te voeren en dat we ruimte hebben om gas te geven.Ook mooi dat we hierdoor serieuzer mee kunnen doen met het landelijke Hanzejaar. Een buitenkans voor Doesburg om zo een heel jaar lang mee te liften met alle marketing voor de Hanzesteden. Er zijn wat ons betreft ook aandachtspunten. De Japanse Duizendknoop gaat zich, zo denken wij, niet aan onze begroting houden. Een soort Terminator, hij komt altijd terug. Voor volgend jaar staat er nog geld begroot, maar of de bestrijding ervan uit het potje reguliere groenonderhoud kan blijven komen lijkt ons wat te optimistisch ingeschat. Daarom goed dat we komende tijd gaan kijken wat er nodig is en wat het kost. We hadden het amendement al bijna geschreven, maar we hopen daar bij de Kadernota meer van te horen. Dan kan een amendement alsnog. De burger is mondiger geworden. Burgerparticipatie is een containerbegrip, maar begrijpen wat de burger zegt, luisteren en betrekken bij besluiten vormt wel de noodzakelijke kern voor de komende tijd. Hoe helpen we de burger in zijn ambt? Op welk moment dit moet zullen we ook als Raad over na moeten denken, daar zitten we nog niet op één lijn, zo lijkt. De Omgevingswet komt. Een keer. Maar hij komt. We hebben het idee dat we hier nog te weinig mee druk zijn. Ook een serieuze uitdaging en iets waar we niet mee moeten versloffen. Heel fijn, er komt een toeristische visie. Hopelijk gaat deze helpen bij het alsmaar beter op de kaart zetten van Doesburg enerzijds en balans met de inwoners van de stad anderzijds. We kijken ernaar uit. We moeten aan de bak, misschien wel meer dan in de afgelopen decennia. Een dienende overheid als verstandige rentmeester en als schild voor kwetsbare mensen. Er valt wat te winnen. Zekerheid in onzekere tijden.Want tegenover onzekerheid staat houvast en hoop. Daarvoor is vertrouwen nodig. In elkaar, in de wil en inzet van de burger, maar ook andersom. Doesburgers die de overheid niet als van buitenaf zien. Die mensen daar op het stadhuis. Maar als van het volk. Om met Lincoln te spreken: of the people, by the people and for the people. Laten we elkaar niet aan blijven staren maar als Raad de handschoen oppakken. Met een dienende, duale houding, met het toe-eigenen van kennis, met het nemen van regie. En volhouden, gewoon degelijk volhouden. Zodat we kunnen laten zien dat we werken aan zekerheden, daarmee hoop geven. En om met GroenLinks te spreken zeggen: we hebben zin in de toekomst. Alle raadsfracties dienen alle Doesburgers. Laten we werken aan ons samenwerken. Elkaar niet de maat nemen. Zuinig zijn op onze mooie democratie in Doesburg."

Tijdens de Raadsvergadering van 29 september heeft onze fractie samen met die van de SP en PvdA/GL een motie ingediend die ervoor moet zorgen dat veel Doesburgers in acute financiele problemen geholpen kunnen worden. Want we weten het allemaal, voordat de maatregelen van het kabinet in werking treden zitten en komen mensen in de knel te zitten door oa stijgende energieprijzen en inflatie. Ondertussen zien en weten we dat ook middeninkomens, het MKB en het verenigingsleven getroffen worden. Het mag best gezegd worden: wat hebben we hiermee geworsteld. Hoe helpen we mensen in nood op korte termijn? Hoe voorkomen we een onwerkbare situatie voor het stadhuis en hoe voorkomen we een financiele uitglijder. Het liefst wil je maatwerk bieden. Maar dit kost tijd en capaciteit. Een te generieke maatregel kost teveel geld. En wat is rechtvaardig naar chronisch zieken die misschien op 155% zitten maar ivm reuma de kachel hoger moeten zetten en daardoor in de financiële problemen komen? De ingediende motie heeft heldere kaders: een afgebakende periode, een afgebakend bedrag en een afgebakende groep mensen. Samen met andere onder andere maatschappelijke organisaties voor onze stad zou dit snelheid moeten kunnen geven zonder al te veel capaciteit te kosten. En zo werken we aan een oplossing voor mensen die nu knel zitten. Daarbij kunnen we niet anders toejuichen dat maatschappelijke organisaties meer betrokken raken. Goed voor het de gemeenschapszin en een samenwerking die uitgaat van het ‘wij’. De motie is unaniem aangenomen!