Poliflw

De gemeenteraad van Doesburg organiseerde op 1 februari een raadsconferentie over de effecten van vergrijzing. Spreker deze avond was Kees Telder en te gast waren professionals vanuit diverse maatschappelijke organisaties. Kees Telder gaf een inhoudelijke en op Doesburg gerichte lezing. Doesburg kent vaak bovengemiddelde cijfers. Meer vergrijzing, meer problematiek en veel ouderen die niet mee kunnen komen. Tijdens de paneldiscussie werd er warm gepleit voor levend beleid en geen wollige documenten. Omgaan met vergrijzing is ook vooral doen. “Breng daarom wind onder de vleugels van vrijwilligers”, bepleitte Susanne Boks van Coöperatie IJsselstromen. Lucien Peeters van Samenso bepleitte te werken aan meer algemene voorzieningen. Zo ontstaat ruimte voor slimmere oplossingen op maat. Iets wat prima kan in klein Doesburg. “Iedereen zal iets moeten doen en Doesburg leent zich daar uitstekend voor”. Maar het bewustzijn van de effecten van vergrijzing en wat dit betekent voor de Doesburgse samenleving zijn nog onvoldoende op peil, zo was een brede conclusie. En weten we eigenlijk wat de ouderen zelf belangrijk vinden? Jelle Berends, voorzitter van de SGRD, bepleitte daarom om vooral echt te luisteren naar de ouderen. Iedereen sprak uit dat er veel moois gebeurt in Doesburg. Buurtsportcoach Ouderen, Joost van der Kooij, riep dan ook om niet te vergeten dat we goede dingen ook vooral goed moeten blijven doen.

Enige tijd was onze hoop gevestigd op het gastheermodel. Een variant van samenwerking met een andere gemeente waarbij we afspraken maken over welke taken we van elkaar overnemen. Dat leek een mooie variant waarbij Doesburg zelfstandig kon blijven en op ambtelijk niveau kan samenwerken. Het rapport van TwynstraGudde is klip en klaar. Het gastheermodel zelf heeft namelijk forse nadelen. Het kost meer geld en lost maar weinig op. Daarmee kleden we Doesburg ambtelijk en financieel uit. Tegelijkertijd verbetert er procesmatig weinig. Er komen wellicht alleen maar meer taken richting de gemeente en waarschijnlijk ook nog minder geld. Om het wel kansrijker te maken zou Doesburg samen met de andere gemeente eenzelfde ambitie en intrinsieke motivatie moeten hebben. Die hebben we nu niet. Het is geen duurzame oplossing. En wat we willen bereiken, bijvoorbeeld zoals in de toekomstvisie staat, gaan we niet realiseren. Het is een duidelijke no go. Keuzes maken is het adagium. Dat horen we niet voor het eerst. Als CDA willen we werken aan een toekomst voor onze mooie stad waarbij de dienstverlening past bij de door ons gewenste kwaliteit. En waar onze dienstverlening en bestuur efficiënt is. Dit betekent dat we goed werk leveren voor passende kosten. En dat we effectief ons werk kunnen doen. Met een capabel ambtenarenapparaat en de financiën om de juiste kwaliteit in te kopen. Als overheid zijn we er om te dienen. Dit betekent ook dat we het doel van ons bestuur en dienstverlening goed in het oog moeten houden. Middelen als zelfstandigheid zijn geen doel op zich en bezuinigingen al helemaal niet. Daarom is het wat ons betreft cruciaal om maximale zekerheid te hebben over de vraag of we hier nog die overheid zijn die we willen zijn en onze ambities waar kunnen gaan maken. Dit kan wat ons betreft goed middels een bestuurskrachtonderzoek door een extern, ervaren, bureau. Daarbij zouden wij de graag de volgende vragen mee willen geven: Zijn we in staat om kwaliteit te leveren in onze dienstverlening, effectief te werken en dusdanig efficiënt dat we financieel gezond blijven In hoeverre zijn onze ambities vanuit sociaal domein 2.0 en toekomstvisie realistisch haalbaar met de huidige formatie en financiën? Hoe bereikbaar is ons bestuur en ambtelijke organisatie voor inwoners en samenwerkingspartners? Als raad moeten we in de lead zijn. Het gaat over de toekomst van onze stad op bestuurlijk en ambtelijk niveau en is existentieel van aard. Onze overtuiging is dat dit traject aan kracht groeit wanneer we het samen doen. Samen met elkaar als raadsfracties, in samenspraak met college en ambtenaren, samen met ervaringsdeskundigen uit andere gemeentes en samen met de Provincie. We zijn daarom ook content met de paar bijeenkomsten die de fractievoorzitters met elkaar hebben gehad. Een gezamenlijk persbericht over de conclusies van het rapport en het idee om met een amendement tot een bestuurskrachtonderzoek te komen. Goed dat we met elkaar proberen de ogen op de bal te houden. Het is ons verlangen dat we deze insteek goed met elkaar blijven vasthouden. Goed als we spoedig met een amendement de inrichting van een werkgroep en de opdracht voor een bestuurskrachtonderzoek kunnen formaliseren. Dan kunnen we samen voortvarend en zorgvuldig werken richting onze conclusie. Die voortvarendheid, zorgvuldigheid en transparantie zijn voor ons kernwaarden in dit proces. Voortvarend omdat we perspectief nodig hebben. Voor onze ambtenaren allereerst, maar ook voor onze financiele situatie. Op 16 november j.l. hebben we het bericht ontvangen dat, indicatief nog, de meerkosten voor de ingekochte WMO producten en Jeugd 850 en 500 k zijn. Daarmee wordt het de hoogste tijd in beweging te komen. Niet overhaast, maar wel voortvarend. En zorgvuldig. Voorwaar geen gemakkelijke balans, maar het strijden waard. Wat ons betreft zijn juist daarom nu twee dingen het belangrijkst. Allereerst: We moeten zuinig zijn op elkaar. Dit betekent respect hebben voor elkaars mening, gevoel en zelfs sentiment. Dingen kosten tijd, dingen kosten energie en belangrijke zaken vragen zorgvuldige afstemming. Ten tweede: we moeten ons doel voor ogen houden. Dit betekent geen oogkleppen op, maar wel focus. Geen eindeloze discussies over uitgangspunten die niets toevoegen, maar wel de goede zoektocht naar een onvermijdelijk besluit. Pas daarna gaan we praten over hoe verder. Stap voor stap. Zorgvuldig, maar voorwaarts. Voor de inwoners van onze mooie stad.

Een van onze mooie verenigingen zit knel en heeft een noodkreet bij college en gemeenteraad neergelegd. De oorzaak is helder en wordt volledig onderschreven door de vereniging: er is geluidsoverlast bij bewoners. Een klacht bij de ODRA zet alles onder tijdsdruk en de effecten, vooral na 19:00u kunnen uiterst vervelende consequenties hebben. In het kader van bewegen is gezond en het belang van het behouden van sporters in onze eigen woonplaats, verwachten we van het college een proactieve houding. We zien dat het college dan ook duidelijk heeft aangegeven waar de vereniging wel de ruimte krijgt. Ernaast, maar niet erachter. Dit past binnen bestaande plannen. Hiervoor krijgt de gemeente echter niet de handen voor op elkaar bij de vereniging. Daar lijkt een technisch aspect in te zitten, namelijk: waarom zou een geluidsscherm geen oplossing bieden? Is dat omdat het rekentechnisch lastig is aan te tonen wat het meetbare effect in werkelijkheid is? Gaat het om technische eisen aan de baan die achter de tennisbanen niet zouden ontstaan? Of gaat het om financiën? Het lijkt ons cruciaal dat we gezamenlijk op zoek gaan naar perspectief. Daarbij hadden wij enkele vragen: Wat is het perspectief op invulling van het Looierspark cq de Blauwe Knoop? Is het college bekend met de argumenten waarom een geluidsscherm geen optie zou zijn voor de vereniging? Klopt het dat bij het verstrekken van de huidige vergunning geen akoestisch onderzoek is uitgevoerd? Klopt het dat bij het verstrekken van de vergunning de afstand tot de woningen al korter was dan de toen vigerende richtafstand? En als dat zo was: Waarom is er toen wel een vergunning verstrekt? Is hier geen sprake van noblesse oblige? Een wellicht wat verder gaande handreiking dan normaal? Misschien door samen te werken in een onderzoek naar technische en haalbare mogelijkheden? Een weg vooruit zou kunnen zijn om gezamenlijk te onderzoeken welke creatieve en technische mogelijkheden er zijn voor de huidige situatie. Daarbij is een verdere onderbouwing van prijsopgaves vanuit de vereniging gewenst. Al met al: er moet snel perspectief komen. De vereniging en het college moeten daarin samen echt een weg vooruit gaan vinden.

Basisschool de Anne Frank zit in zwaar weer. De kwaliteit van onderwijs en de resultaten zijn door het ijs gezakt. Daarbij waren er bestuurlijke tekortkomingen en kwam de bestaanszekerheid op de lange termijn in het geding. Dat het voor een eenpitter, met één directeur-bestuurder moeilijk is om overeind te blijven verbaast ons op zich niet. Toch zijn we wel benieuwd waarom het mis is gegaan. Waarom eerder kinderen van school werden gehaald en naar andere scholen in omringende dorpen gingen, bijvoorbeeld. Het antwoord zal niet eenvoudig zijn, maar we zien duidelijk dat de schoolleiding zichzelf eerlijke vragen heeft durven stellen. En die zijn gefocust op kwaliteit, effectiviteit en resultaat. Kernwaarden dus. Onze focus ligt ook daar: wat is goed voor de leerlingen van de Anne Frank? De voorgestelde fusie met het gezonde IJsselgraaf lijkt een belangrijke opmaat naar een betere toekomst. Betrokkenen die wij hebben gesproken bevestigen dat. Een belangrijk signaal. Ook voor Doesburg en de Ooi in het bijzonder lijkt het goed. De enige school in de Ooi blijft hiermee behouden en gaat hopelijk aantrekkelijker worden voor bewoners in de wijk. Het zou helemaal mooi zijn als het mogelijk is kinderen terug te krijgen die de afgelopen tijd naar school zijn gegaan in de dorpen om ons heen. Goed voor de saamhorigheid in de wijk, maar ook voor de continuïteit van de school zelf.

In de raadsvergadering van oktober is een raadsvoorstel behandeld dat nieuwe kaders zou geven aan de invulling van de rol van een stadsfotograaf. Als CDA, en initiatiefnemer van het hele concept, hebben we tegen gestemd. Net zoals alle andere raadsfracties. Het voorstel is daarmee verworpen en de invulling van de stadsfotograaf ongewijzigd. Onze bijdrage tijdens de raadsvergadering: De stadsfotograaf is een prachtige, eervolle en creatieve invulling van de verbinding in onze stad. Zij of hij brengt de samenleving in beeld waardoor vooral Doesburgers meer betrokken kunnen raken bij wat er in hun stad speelt, wat de rol is van heel veel Doesburgers en wat onze stad zo mooi maakt. Ons initiatiefvoorstel om tot een stadsfotograaf te komen is niet op een namiddag geschreven. We hebben ons goed verdiept, veel contacten gehad en er is overleg geweest met zowel college als ambtenaren. Na de toenmalige commissiebespreking is het voorstel nog wat verder aangescherpt waardoor het voorstel met ruime meerderheid werd aangenomen. Toen kwam corona en was alles een tijdje anders. De huidige stadsfotograaf is enthousiast betrokken en is nu een jaar actief en goed zichtbaar op social media. Daar zijn we erg blij mee. Vanavond willen we reageren op het raadsvoorstel en we willen wederom benadrukken dat dit niet over de stadsfotograaf gaat maar over de kaders waar binnen het concept stadsfotograaf functioneert. En daar wringt het voor ons. In de kern gaat het hierom: als er een voorstel zou liggen met goede overtuigende argumenten dat de gestelde kaders niet werken of niet OK zijn en er dus een verbetering nodig is dan kunnen we het daar gewoon over hebben. Wat er nu voorligt zijn zaken die niet binnen de kaders vallen of waarbij in de argumentatie wordt verwezen naar niet bestaande kaders of zelfs tegenstrijdige kaders. Ook wordt voorbij gegaan aan de destijds zorgvuldige afweging waarom een stadsfotograaf wordt aangenomen voor één jaar. Namelijk: om spin-off te genereren, om nieuwe fotografen een kans te geven en om jaarlijks af te sluiten met een expositie en de onbezoldigde functie van iemands schouders te kunnen nemen. Een persoonlijk feit is dat ik, en dat zal opvoeding zijn, gevoelig ben voor goede argumentatie. Die ontbreekt mijns inziens geheel. Bijvoorbeeld: waarom kan een stadsfotograaf pas goede foto’s van de samenleving maken als zij of hij een half jaar of langer stadsfotograaf is? Als raad dienen wij te controleren of de uitvoering binnen de door haar gestelde kaders plaatsvindt. Er ligt nu een slecht onderbouwd voorstel om eigenlijk op basis van niet bestaande of tegenstrijdige kaders anders te besluiten. Daarnaast begrijpen we nut en noodzaak niet. Het moge duidelijk zijn: wij kunnen niet akkoord gaan met dit voorstel en roepen andere partijen op hetzelfde te doen. Stick to the plan. We zijn pas een jaar effectief op weg.

Tijdens de commissievergadering van 12 september stonden alle partijen, college en Stichting GehandicaptenRaad Doesburg positief tegenover ons voorstel om houders van een gehandicaptenparkeerkaart gratis tijdelijke te laten parkeren in Doesburg. Het college zal dit meenemen in haar voorstel voor de verordening van 2024. Daar zijn we ontzettend blij mee! Onderstaand onze uitleg en inbreng tijdens de commissie. Wat was er aan de hand? In de vigerende Verordening op de heffing en invordering parkeerbelastingen zit een intrekkingsbesluit waarmee een eerdere verordening inzake vrijstelling betaald parkeren voor mensen met een handicap is ingetrokken. De motivering hierbij is ons onbekend. Op de website van de gemeente lezen we dat mensen met een gehandicaptenparkeerkaart ‘gewoon’ parkeergeld moeten betalen net als op de andere betaalde parkeerplaatsen. Hieruit lezen wij dat het college gedacht heeft hiermee een rechtvaardige oplossing te vinden en daarmee een gelijke behandeling te geven aan mensen met een gehandicaptenparkeerkaart. Maar is dat ook zo? Allereerst een mea culpa. Zoals in art 149 van de Gemeentewet al staat is het de Raad die verordeningen maakt die hij in het belang van de gemeente nodig oordeelt. Het is ons niet in het bijzonder opgevallen wat hier gewijzigd is en of dit wel conform het VN Verdrag voor mensen met een handicap is. We hebben daarom alsnog geprobeerd vanuit de basis af te wegen wat rechtvaardig is en een gelijke behandeling van mensen met en zonder een gehandicaptenparkeerkaart borgt. De feiten: De duurste gehandicaptenparkeerkaart, incl keuring, kost, volgens de tabel in de leges verordening 133 Euro en is 5 jaar geldig. Dat kost dus zo’n 27 Euro per jaar Er zijn 12 parkeerplaatsen gereserveerd voor houders van een gehandicaptenparkeerkaart in de betaald parkeren zone De gemeente mag leges vragen indien eea in de legeverordening is vastgelegd en zij moeten niet meer dan kostendekkend zijn In beginsel moet iedereen gewoon betalen voor parkeren zegt de VNG. Maar gemeenten hebben autonomie om dat anders in te regelen. Tegelijkertijd geeft de VNG het advies om deze mensen via een voorziening (..) dusdanig te helpen dat ze wel kunnen voldoen aan de betalingsplicht In de uitwerking van het VN verdrag bij art 19.b staat dat, quote: “structurele ondersteuning, inclusief persoonlijke assistentie, om te leven en te participeren in de maatschappij, niet uit eigen inkomen betaald moet worden”. Vergelijken we de verordeningen in Doesburg met het VN-verdrag dan constateren we dat mensen met een gehandicaptenparkeerkaart anders behandeld worden ten opzichte van mensen zonder gehandicaptenparkeerkaart doordat zij dubbele lasten hebben om hun wagen in een betaald parkeren zone te zetten. Als CDA worstelen we met wat nu een goede oplossing zou zijn waarmee voorkomen wordt dat we mensen met een handicap anders behandelen en mogelijks zelfs benadelen. Want als we zeggen dat houders van een gehandicaptenparkeerkaart helemaal geen parkeerkosten hoeven te betalen dan hebben zij bij een overschrijding van de 27 euro per jaar een voordeel ten opzichte van mensen zonder. Dat is ook niet de bedoeling. Maar als we hen de kosten voor hun GPK kwijtschelden en mensen willen graag volwaardig meedoen en moeten veel parkeren in de binnenstad waardoor zij veel parkeerkosten maken die zij wellicht niet kunnen betalen dan worden zij beperkt in hun inclusie in onze maatschappij. Bij het zoeken naar een oplossing hebben wij gewerkt met de uitgangspunten vanuit het VN-verdag, maar ook dat mensen met een GPK zullen begrijpen dat de lasten van de voorzieningen in ons stadje samen zullen moeten dragen. Naar vermogen. Met een overheid die fungeert als een schild voor mensen die deze lasten niet kunnen dragen. Als je vastloopt moet je je horizon verbreden. We hebben daarom advies gevraagd aan koepelorganisatie IederIn en gekeken hoe andere steden hiermee omgaan. IederIn is helder. Artikel 19 zegt dat een persoon met een handicap of een chronische ziekt niet meer uitgaven mag hebben dan iemand zonder handicap of chronische aandoening. Omdat na de ratificatie van het VN verdrag de overheid maatregelen moet nemen om de genoemde rechten waar te maken kan dit principe gebruikt worden bij dit onderwerp. Daar zit geen woord Spaans bij. Tegelijkertijd begrijpen we ook dat je toch zoveel mogelijk generieke maatregelen wilt nemen om eea helder en overzichtelijk te maken. De gemeente Zwolle lijkt daarin wel een mooie oplossing gevonden te hebben waarvan wij denken dat deze prima in Doesburg inpasbaar zou kunnen zijn. Het principe is dat houders van een gehandicaptenparkeerkaart overdag maximaal 3 uur gratis kunnen parkeren op een gehandicaptenparkeerplaats met behulp van een blauwe parkeerschijf. Zo creeer je een situatie waarin mensen volwaardig kunnen participeren, houders van een GPK niet onevenredig voorgetrokken worden en de legeverordening niet hoeft aangepast te worden. We zouden de oude vervallen verordening inzake vrijstelling betaald parkeren Doesburg voor gehandicapten kunnen revitaliseren, maar doorvoor moeten we ook de nieuwe verordening aanpassen. Ons voorstel is dan ook te komen met een amendement om de Verordeningen mbt de parkeerbelasting 2023 aan te passen hierop. Dit amendement wordt overbodig wanneer het college besluit dit voorstel te verwerken in een aanpassing van de verordening van 2024, daar er dit jaar toch niet gehandhaaft wordt.