Al sinds mensenheugenis leven mensen en dieren samen op aarde. Door de tijd heen heeft de manier waarop er over dieren gedacht werd verschillende vormen aangenomen en kent het vele paradoxen. Waar de bij onlangs nog is verheven tot redder van ons voedselproductiesysteem, wacht de wesp dood door verdrinking in siroop of een mep met de krant. Of kijk naar Dierendag. Op Dierendag krijgt huisdier Fikkie een extra botje. ’s Avonds ligt er een stuk vlees op ons bord, wel of niet afkomstig uit de bio-industrie.
De manier waarop dieren in de bio-industrie hun korte leventje slijten, leidde afgelopen jaren wel steeds meer tot verontwaardiging en protest. Middels het aantal sterren op de verpakking kan een consument nu een betere keuze maken tussen het soort leven dat het dier gehad heeft, alhoewel de prijs die ervoor afgerekend moet worden vaak nog de doorslag geeft.
Lange tijd bestond het idee in de ethiek dat mensen een verheven status boven dieren hadden. Wij mensen zouden unieke vermogens hebben die dieren ontberen, zoals denken en praten. De wetenschap heeft lange tijd geprobeerd om het idee dat dieren gevoelens zouden kunnen hebben te weren. Diegenen die zich toch in die richting probeerden te bewegen werd het stempel ‘antropomorfist’ opgedrukt: iemand die menselijke eigenschappen op dieren projecteert. Maar langzaamaan komt er toch beweging in publicaties over onderzoek naar dieren. Neem bijvoorbeeld het recent verschenen artikel van Frans de Waal ‘Zo speciaal zijn wij mensen niet’ waarin hij wederom duidelijk maakt dat het onmogelijk is om een scherpe grens te trekken tussen mens en dier.
In de wetgeving erkent de overheid sinds 1981 de waarde van het dier. In de Nota Dierenwelzijn van het LNV staat te lezen: ‘Net als mensen hebben dieren een eigen intrinsieke waarde, die los staat van het nut of de waarde van het dier voor de mens’. De Wet Dieren van 2014 gaat hierop door. Zij spreekt over dieren ‘zijnde wezens met gevoel’ en ‘dat er in elk geval in wordt voorzien dat de inbreuk op de integriteit of welzijn van dieren, verder dan redelijkerwijs noodzakelijk, wordt voorkomen en dat de zorg die dieren redelijkerwijs behoeven is verzekerd’.
Wat betreft dierenwelzijn zijn er wettelijke taken vastgelegd waarvoor gemeenten verantwoordelijk zijn. Nu het onderwerp dierenwelzijn in de maatschappij een steeds grotere rol wordt toebedeeld, zie je dat de afzonderlijke gemeenten op gebied van beleid zeer verschillend met dierenwelzijn omgaan. Waar de ene gemeente een 80 pagina groot document voorhanden heeft en er een wezenlijk budget aan gekoppeld is, moet de andere gemeente nog de eerste stappen zetten om tot beleid te komen. GroenLinksaf heeft met de andere coalitiepartijen in het coalitieakkoord laten vastleggen dat aan het einde van deze regeerperiode dierenwelzijn terugkomt in belangrijke documenten. Om daartoe te kunnen komen werkt GroenLinksaf al een aantal maanden aan een initiatiefvoorstel voor een Dierenwelzijnsbeleid. Inwoners die graag betrokken willen zijn bij het verbeteren van het welzijn van dieren in gemeente Waalwijk kunnen hiervoor onder andere terecht bij de groep Hart voor Dieren. Deze groep bestaat uit inwoners die het welzijn van dieren naar een hoger niveau willen tillen. Wilt u meedenken over hoe we met dieren in onze gemeente zouden moeten omgaan? U kunt contact opnemen via www.facebook.com/hartvoordierenwaalwijk . Een mail naar GroenLinksaf kan natuurlijk ook.
