Poliflw

Politiek is persoonlijk. Politieke besluiten raken mensen in hun leven. Dat is precies waarom wij SP’ers vinden dat je politiek niet aan politici moet overlaten. De politieke onwil om de lonen te verhogen leidt tot meer werkende armen. De politieke keuze om werk te ‘flexibiliseren’ leidt tot grote onzekerheid voor werkende mensen en exorbitante winsten voor de steenrijken. De politieke besluiten om hard te bezuinigen op de zorg raken mensen direct in hun leven. Dat zijn geen abstracties. Dat is geen kwestie van smaak. Dat is zeer persoonlijk.

Ik hecht er in alles wat ik doe om de wereld een beetje beter te maken aan om zuiver te zijn in deze redenering. Als politiek voor mij persoonlijk is betekent dat ook dat ik streng ben voor mezelf. Het resultaat van de Europese verkiezingen is bitter en extreem teleurstellend. We voelen allemaal de enorme pijn die bij zo’n nederlaag hoort. Bij een dergelijke nederlaag hoort het nemen van verantwoordelijkheid.

Die neem ik. De afgelopen 3,5 jaar heb ik als partijvoorzitter alles gegeven voor onze partij en onze idealen. Dat is elk moment een grote eer. De komende tijd zal ik dat blijven doen, maar daarna zal ik mij niet opnieuw verkiesbaar stellen. Ik zal ervoor zorgen dat het stokje in het najaar op een goede manier wordt overgedragen, in de diepste overtuiging dat onze idealen het waard zijn om met branie voor op te komen.

Met strijdbare groet,

Ron Meyer

Loonondermijning om de kosten laag te houden

Naast uitbuiting ziet Van Dijk dat bedrijven arbeidsmigratie misbruiken om de lonen te drukken. Die stelling is onderwerp van debat. Publicist Ewald Engelen denkt bijvoorbeeld dat er amper gevolgen zijn voor de lonen: “Er is natuurlijk een beetje loondruk. Maar die is voor de rest van de economie tamelijk beperkt.”

Engelen beroept zich op een rapport van CPB en SCP uit 2018. Dat ziet inderdaad positieve kanten aan arbeids­migratie voor de Nederlandse bevolking, maar stelt tegelijkertijd dat “bepaalde groepen, vaak laagopgeleiden die direct concurreren met arbeidsmigranten, geraakt kunnen worden door immigratie”. Simpel gesteld: is er in jouw sector weinig sprake van arbeidsmigratie, dan is de kans groot dat je vooral profiteert van de goedkoop bezorgde pakketjes. Maar als een baas jou kan vervangen door een arbeidsmigrant die meer produceert tegen minder kosten, dan loop je kans je baan te verliezen.

Ook voeren bedrijven de werkdruk op als gevolg van extreem onzekere arbeidscontracten. Jeroen van Bergeijk beschrijft in de Volkskrant zijn undercover-ervaring bij een distributiecentrum van bol.com.

Natuurlijk hield Van Bergeijk dit niet lang vol. Dat is geen kwestie van willen, maar van kunnen. Voor bol.com is dit de ideale situatie: een Pool die door zijn rug gaat kan terug naar Polen en het uitzendbureau regelt een nieuwe arbeidskracht. Bovendien is de productiviteit van iemand die niet weigert om drie in plaats van twee zware dozen tegelijk te tillen, op korte termijn hoger. Het doet denken aan de verhalen van de Duitse journalist Wallraff, die beschrijft hoe Turkse arbeiders in de Duitse mijnen geen helm krijgen. Zo’n helm kost de werkgever alleen maar geld en levert hem niets op, omdat de kosten van een ‘beschadigde Turk’ niet bij hem terecht komen.