Poliflw

De afgelopen jaren hebben gemeenten grote moeite om de kosten voor de jeugdzorg op te brengen. Omdat op initiatief van de landelijke VVD de zorg is overgeheveld naar de gemeenten, maar een groot deel van het benodigde geld in de schatkist achterbleef. Natuurlijk hebben we ook vanuit Gemert-Bakel opgeroepen om de gemeenten een eerlijke vergoeding voor de kosten te geven. Maar daar is het niet bij gebleven. In Gemert-Bakel gaan we niet achterover zitten, we gaan zelf aan de slag. Met als gevolg dat we nu eindelijk grip hebben op de kosten voor de jeugdzorg. Dat ging niet zomaar, daar is hard aan gewerkt. En er is lef getoond om het voor elkaar te krijgen. Want om zaken te verbeteren, moet je durven het anders aan te pakken. En dat is gebeurd. De opvoedondersteuners zijn in dienst genomen. De losse eilandjes van verschillende organisaties zijn nu één groep en als zodanig direct aanspreekbaar. Dat ging niet zonder slag of stoot. Er werden grote vraagtekens bij gezet, door de (ex)werkgevers van de professionals en de oppositiepartijen in de Raad, de VVD voorop. Het zou slecht zijn voor de jeugdprofessionals en voor de zorg. En nergens anders waren gemeenten zo dom dit te doen. Maar wij als CDA zagen kansen. Terecht! We hebben nu een club gemotiveerde professionals. Die goed samenwerkt met de huisartsen. Er is onderling vertrouwen. Onze jeugdprofessionals leveren nu zelf de zorg waar ze voor opgeleid zijn. Dat heeft ertoe geleid dat er minder jongeren worden doorverwezen naar externe trajecten. Als het nodig is wordt uiteraard wel doorverwezen. De kwaliteit van zorg blijft altijd vooropstaan! En deze kan nog verbeteren. Het CDA staat volledig achter de volgende stap die het college gaat zetten. Een verdere integratie van het team rondom de zorg van onze jongeren. Door ook de jongerenwerkers in huis te halen. Want die positie dichtbij, daar is winst te behalen. Er is nu ook al overleg met het CJG, op reguliere basis, met contactpersonen. Maar wij zien meerwaarde in betere contacten, onderling sparren, om te kijken hoe dingen het beste aan te pakken. Hou ik een zaak in eigen beheer, of is het beter op te schalen? Of andersom, iemand die vanuit het CJG bij de jongerenwerkers terecht komt. Ook nu is er weerstand, uit precies dezelfde hoek. Maar het CDA is ervan overtuigd dat ook deze stap de juiste zal blijken te zijn. We hebben goede jongerenwerkers, professionals, die prima bij onze andere professionals passen. Of de werkplek nu in het gemeentehuis is of in een grote maatschappelijke instelling, het zijn de jongerenwerkers zélf en hún kwaliteit die ervoor zorgen of jongeren hen wel of niet vertrouwen. Zij zullen, net zoals de opvoedondersteuners, onbezwaard kunnen werken. Ze krijgen de vrijheid en ruimte om dat te blijven doen wat ze nu al doen en waarschijnlijk meer ruimte voor eigen invulling en ontwikkeling. En dat komt, denken wij, de jongeren in onze gemeente alleen maar ten goede. CDA Gemert-Bakel Rick van Kessel 0651071512 rickvankessel@gmail.com

Nieuwe Beweeg- en Sportvisie legt relatie tussen sport- en bewegen en gezondheid. Belangrijk dat die link wordt gelegd, bewegen en sport dragen bij aan de fitheid en gezondheid van mensen. Het is mooi om te constateren dat kinderen in Staphorst relatief meer bewegen dan in omliggende gemeenten. Maar ze doen minder aan georganiseerde sport, dat is wel jammer. Want naast het bewegen heeft sporten in georganiseerd verband ook een meerwaarde op het gebied van sociale contacten, het bijbrengen van verantwoordelijkheden enz. Volwassenen bewegen minder en juist ook voor de ouderen is bewegen belangrijk. Daarom is et goed dat er ambities en doelen vastgesteld worden en dat erop ingezet wordt meer inwoners in beweging te krijgen. De visie is wel algemeen en je kunt er meerdere kanten mee op kan. Alles staat of valt dus met de uitvoeringsagenda. Er worden een aantal onderwerpen genoemd die vanuit de huidige situatie worden voortgezet, zoals de combinatiefunctionarissen. Zijn we blij mee. Maar over de werkelijke uitvoering moet nog gesproken worden met steakholders. Het is belangrijk om de doelgroepen mee te nemen en te horen waar knelpunten liggen en wat de wensen zijn. De concept uitvoeringsagenda moet dan ook voldoende ruimte bieden voor aanpassingen na de gesprekken die in september plaats zullen vinden. Het CDA heeft eerder gepleit voor speel- en beweegtuinen in de openbare ruimte. Uitgangspunt in het nieuwe beweeg- en sportbeleid is om de openbare ruimte beweeg- en sportvriendelijk in te richten. Steeds meer mensen sporten individueel- maar ook georganiseerd in de openbare ruimte. Zeker in deze bijzondere tijd is dat een uitkomst voor velen. Daarnaast zijn ook veel sportverenigingen in de gemeente actief. De accommodaties daarvoor zijn over het algemeen goed op orde, maar juist door intensiever gebruik, moet er wel blijvend aandacht zijn voor onderhoud en aanpassing van accommodaties. Over accomodaties wordt in de visie gezegd dat ze moeten voldoen aan geldende normen, maar wat zijn die normen? Zijn dat landelijke normen, normen van sportbonden? Of lokale normen. En gaan die normen niet knellen? Houden we voldoende rekening met de lokale behoefte? Helaas kon de wethouder daar geen antwoord op geven. Wel opschrijven ‘volgens geldende normen’ maar niet aangeven wat die normen zijn. Positief is dat ingezet wordt op een gevarieerder, intensiever en gezonder gebruik. Over de accommodaties wordt ook gezegd dat de bezettingsgraad hier en daar verhoogd kan worden en om dat te bereiken wordt ingezet op een gevarieerder en intensiever gebruik. Als CDA hebben hebben we daar een kanttekening bij geplaatst. Bewegen en sporten doen mensen in de vrije tijd. Na school en na het werk. Dat kan betekenen dat overdag of aan het begin van de avond nog ruimte beschikbaar is, maar dat juist wanneer werkende inwoners tijd hebben, de capaciteit beperkt is. Het beter benutten van de bezettingsgraad moet daarom wel in het juiste perspectief worden gezien. We hebben de wethouder gevraagd hier goed oog voor te houden en vooral ook rekening te houden met de vele vrijwilligers die gebonden zijn aan avonduren. Ook op zaterdag wordt door veel jongeren gewerkt. Een langere openstelling van accomodaties kan er toe bijdragen dat werkende jongeren kunnen blijven sporten. Er wordt ook genoemd dat er capaciteitsproblemen zijn die veroorzaakt worden door discrepantie tussen landelijke normen en de ambities van de voetbalvereniging. Volgens ons valt dat reuze mee, is er vooral behoefte aan een multifunctioneel trainingsveld. We zien hoe goed en veel het multifunctionele veld in Rouveen wordt gebruikt. In Staphorst is dat nog een wens en als we kijken naar de natte perioden aan het begin van het jaar maar ook in voorgaande jaren, dan constateerden we dat kinderen slechts sporadisch konden trainen. Dat is niet meer van deze tijd en als we om ons heen kijken naar omliggende gemeenten, dan is er nog een inhaalslag te maken. We moeten daarom bij de uitvoering ook kijken naar multifunctionele sportmogelijkheden in Staphorst waar sportclubs en scholen het hele jaar gebruik van kunnen maken. Nu is dat in de winter met slechte weersomstandigheden niet mogelijk en in mei moeten de velden dicht om weer in conditie te komen. En het biedt ook mogelijkheden voor ouderen. In Rouveen blijkt dat ouderen juist op kunstgras weer meer zijn gaan bewegen. Over het huldigen van sporters wordt verschillend gedacht. Zo wordt het eren van sporters door de SGP afgekeurd. Wij zien het vooral als waarderen van prestaties. Dat is niet uitsluitend topsport, het gaat om het waarderen van uitzonderlijke prestaties. Aandacht daarvoor kan anderen juist stimuleren ook in beweging te komen. Feit is dat er nu twee huldigingen zijn in Staphorst: één door de gemeente en één door Sport en Business. Het CDA heeft ervoor gepleit die beide huldigingen samen te voegen.Vanuit het nieuwe sportbeleid is dat nu ook de doelstelling. Staphorst in Beweging - Beweeg- en Sportvisie 2020-2024

Het CDA heeft gepleit om het openbaar groen op bedrijventerreinen netjes te onderhouden, in elk geval op basis niveau. Helaashebben andere partijen ons voorstel niet gesteund. Verschillende keren heeft de raad gesproken over het groen beheer. Naast het renoveren van een deel van het groen, gingen de afgelopen discussies vooral over het onderhoud. Vanwege de financiële situatie stelde het college voor het onderhoud naar een laag niveau te brengen. Als CDA hebben we steeds gezegd dat bezuinigen op onderhoud een verkeerde keuze is. Binnen de kortste keren komt dit terug bij de gemeente om een inhaalslag te maken en dus weer extra geld aan uit te geven. Na een gesprek van het college met de groenbeheerders is een nieuwe variant uitgewerkt: een deel van het groen vervangen door meer sobere beplanting wat gemakkelijker onderhouden kan worden. Een goed alternatief waardoor het groen weliswaar minder divers wordt, maar wel op de meeste plaatsen op basisniveau wordt onderhouden. Inwoners en wij ook, willen eigenlijk een hoger onderhoudsniveau, maar gezien de financiële situatie is dat nu niet realistisch. Echter op bedrijventerreinen wil het college, ondanks de versobering een laag onderhoudsniveau toepassen. Het CDA vindt dat niet correct ten opzichte van de bedrijven. Ook daar moet het openbaar groen netjes onderhouden worden. We hebben verschillende malen gevraagd wat de extra kosten hiervoor zijn. Helaas is daar nog geen duidelijk antwoord op gekomen, het is in elk geval minder dan de eerder genoemde 45 duizend euro kregen we als antwoord. Wij denken dat het, juist vanwege de sobere inrichting, helemaal niet zoveel meer hoeft te kosten om het ook op bedrijventerreinen netjes te houden. Helaas zijn andere fracties het niet met ons eens en hebben de motie die we als CDA hebben ingediend, niet gesteund. Klik hier voor de motie Klik hier voor CDA artikel van september 2019

Busvervoerder Keolis heeft de wensen van Staphorst voor verbetering van Lijn 40 naast zich neergelegd. De provincies gaan over het openbaar vervoer, maar gemeenten kunnen jaarlijks wel hun wensen indienen. Gezien de reactie van Keolos lijkt dat een wassen neus: ‘we hebben uw wensen bekeken maar kunnen deze helaas niet inpassen…’ Zal het antwoord volgend jaar anders zijn? De reden waarom een halte op een bedrijventerrein niet wenselijk is voor de busmaatschappij is ronduit belachelijk: op een bedrijventerrein stappen vooral stagiaires en studenten met een OV studentenkaart uit. Ja, die brengen misschien niet het meeste geld in het laatje, maar is wel een belangrijke doelgroep voor de bus. Slecht argument Keolis! De CDA fractie heeft ook geopperd te kijken naar de verdeling van de verschillende bushaltes. Nu zijn er veel haltes op dichte afstand van elkaar, door enkele te schrappen komt er ruimte (tijd) voor een extra halte op of dicht in de buurt van een bedrijventerrein. Op vragen van het CDA op dit punt gaf de wethouder aan het anders verdelen van de haltes niet ingebracht te hebben, volgens hem levert dit amper tijd op. Dat is echter maar de vraag. Door goed te kijken naar de route, is er wel degelijk tijdwinst te halen waardoor beter op de behoeftes kan worden ingespeeld. Dit had in elk geval bij Keolis op de agenda gezet moeten worden. Desgevraagd geven enkele busreizende jongeren aan dat de bus nu wel erg vaak en kort achter elkaar stopt. Daar kunnen best enkele haltes uit waardoor er tijd vrijkomt om de route uit te breiden richting industrieterreinen. Ze noemen als voorbeeld de Oude Rijksweg maar ook Bergerslag waar 2 haltes dicht op elkaar staan en ook nog één dicht daarbij aan de Hogeweg. Het CDA heeft eerder gepleit voor snellere en slimmere openbaarvervoer verbindingen met onder meer een betere aansluiting van bus op trein en een betere verdeling bushaltes waarbij bussen ook reizigers brengen en halen op bedrijventerreinen. De jongerenraad heeft ook nadrukkelijk aandacht gevraagd voor verbetering van lijn 40 in Staphorst en daarvoor een behoefte onderzoek gedaan. Het CDA heeft in maart 2019 ook met reizigers en instanties gesproken over wensen en behoeften. Verschillende ondernemers benadrukten het belang van een bushalte op het bedrijventerrein en een goede aansluiting van de bus op de trein. Opmerkelijk was dat iedereen onafhankelijk van elkaar het erg belangrijk te vinden dat bussen eerder moeten vertrekken en net iets langer door moeten rijden. Studenten en personeel kunnen dan wel op tijd op hun stageplek of werk komen. En het ontlast de overvolle bussen in de spits.

De overheid moet betrouwbaar zijn. Iedere inwoner of ondernemer moet erop kunnen vertrouwen dat hij dezelfde rechten en plichten heeft als de buurman. Wat bij de ene inwoner niet wordt toegestaan, moet de overheid ook bij de andere niet toestaan. Bouwt de één een illegale schuur of woning, dan moet dat op dezelfde wijze worden behandeld als bij de ander. Maar in het dossier ‘Recreatiechalets Europarcs aan de Veldhuisweg in IJhorst’ lijkt het wel of er met een andere maat wordt gemeten. Twee recreatiechalets zijn illegaal – zonder vergunning – gebouwd, en het college wil deze woningen nu toch legaliseren. Ondanks dat ze niet voldoen aan beleid en regelgeving. Het college zegt dit als volgt: “Samengevat kan gesteld worden dat het legaliseren van de twee 10-persoons recreatiechalets niet in strijd is met een goede ruimtelijke ordening.” Dus wanneer men iets illegaals bouwt, wat niet volgens de geldende regels is, dan kan achteraf altijd nog gesteld worden dat het toch voldoet aan een goede ruimtelijke ordening. Maar wat is een goede ruimtelijke ordening? Heeft dat misschien te maken met het nieuwe plan dat de initiatiefnemer heeft om grote recreatiewoningen rondom deze woningen te zetten? Dan worden deze woningen gelinkt aan plannen die nog niet vergund zijn en die zelfs momenteel helemaal niet voldoen aan het beleid van onze gemeente. Daarnaast is het heel bijzonder dat in dit nieuwe plan plattelandswoningen met een schuin dak moeten komen die passen in het landschap. De twee chalets die nu illegaal zijn gebouwd lijken in de verste verte niet op ‘plattelandswoningen’. Maar schijnbaar is dit toch ook een goede ruimtelijke ordening. Al met al wordt er op een subjectief criterium ‘een goede ruimtelijke ordening’ gesteld dat deze woningen gelegaliseerd kunnen worden. Terwijl deze woningen niet voldoen aan regelgeving. Met andere woorden, wanneer iemand nu een vergunning zou aanvragen voor dergelijke woningen, dan zou de vergunning worden afgewezen. Dit is meten met twee maten. Een betrouwbare overheid zou deze woningen niet legaliseren!

De overheid moet betrouwbaar zijn. Iedere inwoner of ondernemer moet erop kunnen vertrouwen dat hij dezelfde rechten en plichten heeft als de buurman. Wat bij de ene inwoner niet wordt toegestaan, moet de overheid ook bij de andere niet toestaan. Bouwt de één een illegale schuur of woning, dan moet dat op dezelfde wijze worden behandeld als bij de ander. Maar in het dossier ‘Recreatiechalets Europarcs aan de Veldhuisweg in IJhorst’ lijkt het wel of er met een andere maat wordt gemeten. Twee recreatiechalets zijn illegaal – zonder vergunning – gebouwd, en het college wil deze woningen nu toch legaliseren. Ondanks dat ze niet voldoen aan beleid en regelgeving. Het college zegt dit als volgt: “Samengevat kan gesteld worden dat het legaliseren van de twee 10-persoons recreatiechalets niet in strijd is met een goede ruimtelijke ordening.” Dus wanneer men iets illegaals bouwt, wat niet volgens de geldende regels is, dan kan achteraf altijd nog gesteld worden dat het toch voldoet aan een goede ruimtelijke ordening. Maar wat is een goede ruimtelijke ordening? Heeft dat misschien te maken met het nieuwe plan dat de initiatiefnemer heeft om grote recreatiewoningen rondom deze woningen te zetten? Dan worden deze woningen gelinkt aan plannen die nog niet vergund zijn en die zelfs momenteel helemaal niet voldoen aan het beleid van onze gemeente. Daarnaast is het heel bijzonder dat in dit nieuwe plan plattelandswoningen met een schuin dak moeten komen die passen in het landschap. De twee chalets die nu illegaal zijn gebouwd lijken in de verste verte niet op ‘plattelandswoningen’. Maar schijnbaar is dit toch ook een goede ruimtelijke ordening. Al met al wordt er op een subjectief criterium ‘een goede ruimtelijke ordening’ gesteld dat deze woningen gelegaliseerd kunnen worden. Terwijl deze woningen niet voldoen aan regelgeving. Met andere woorden, wanneer iemand nu een vergunning zou aanvragen voor dergelijke woningen, dan zou de vergunning worden afgewezen. Dit is meten met twee maten. Een betrouwbare overheid zou deze woningen niet legaliseren!

Burgerparticipatie voor (her)inrichting van eenstraat of wijk is prima, voor opstellen van beleid minder geschikt. Van de moderne geëmancipeerde mens wordt verwacht dat deze overal een mening over heeft en zich actief opstelt. We willen als overheid bijvoorbeeld graag dat onze inwoners meedenken over ons fietspadenplan of over het groenbeleidsplan. We gaan eropuit, inloopsessies worden gehouden in de drie dorpen. Er wordt reclame gemaakt om onze inwoners te triggeren mee te denken. Maar is ons beleid hierdoor beter geworden? En heeft de inwoner hierdoor een beter ‘gevoel’ bij de gemeentelijke overheid? Al jaren horen we in Nederland dat het vertrouwen in de politiek laag is. Politieke partijen komen beloftes niet na, beleidsvorming duurt te lang en is heel stroperig. Het antwoord hierop lijkt het inzetten van meer burgerparticipatie te zijn. Hoe meer mensen mee kunnen praten, hoe meer vertrouwen men krijgt in de overheid, lijkt het idee te zijn. In deze tijd van burgerparticipatie zou het vertrouwen in de overheid de afgelopen 5 jaar dus gestegen moeten zijn. Maar landelijk onderzoek laat een percentage zien dat gedaald is van 44% in 2012 naar 42% in 2017. (bron: https://www.cbs.nl/nl-nl/achtergrond/2018/18/vertrouwen-op-de-kaart) Daar valt op af te dingen dat dit een landelijk onderzoek is en wij op zoek zijn naar cijfers voor de gemeente Staphorst. Anderzijds is het zo dat burgerparticipatie in heel Nederland bovenaan de agenda van gemeenteraden staat. Hebben we als overheid misschien overspannen verwachtingen van burgerparticipatie? Laten we allereerst eens kijken naar de betrokkenheid. De overheid verwacht dat inwoners over heel veel zaken hun mening willen geven. Maar wanneer er geen directe betrokkenheid is bij het onderwerp, is de motivatie om mee te praten laag. Logisch, veel mensen zijn druk met werk, gezin en hobby’s. Dat is precies de reden dat ze eens in de vier jaar stemmen op de politieke partij van hun keuze, zodat die partij over alle onderwerpen nadenkt en een afweging maakt. De gemeenteraad is democratisch gekozen om volksvertegenwoordiger te zijn. Ieder lid van de raad staat in contact met inwoners, hoort alle meningen aan die leven in de samenleving. Daarna overlegt een partij, waarbij ze alle meningen meeneemt en een afgewogen keuze maakt. Want dat is de taak vaak de gemeenteraad: iedereen horen, en dan een afweging maken waarin een ieders belang weerklinkt. Dat vergt nuance, dat vergt ook afstand nemen tot de individuele burger. Want de gekozen oplossing moet voor de gehele gemeenschap de beste zijn, niet voor één individuele burger. Er is wel een onderscheid te maken tussen meedenken over beleid en meedenken over je eigen leefomgeving. Beleid is abstract. Inwoners moeten zich enorm verdiepen in beleid voordat ze daar goed over mee kunnen praten. Het is wat anders wanneer het gaat om uitvoering. Wordt een park opnieuw ingericht, een straat of een wijk, dan is het wel van belang dat de inwoners daarover inspraak hebben. Zij weten tenslotte zelf het beste wat past in hun straat of wijk. Maar het is aan de gemeenteraad om daarbij duidelijke kaders te stellen. Geef mensen keuzes: A of B. Geef een duidelijk budget mee. Dat voorkomt teleurstelling achteraf. De overheid moet duidelijk durven communiceren dat er bij bepaalde onderwerpen geen participatie plaatsvindt. Burgerparticipatie is niet de heilige graal. Van dat idee moeten we af. Om participatiemoeheid te voorkomen, maar vooral om te komen tot een overheid die wél betrouwbaar is en een overheid die luistert naar haar inwoners. Mr. Corry-Anne van der Tang-Everse zegt het heel treffend in het RD van 9 dec. 2016: “Niet aan burgerparticipatie is behoefte, maar aan burgerschap. De overheid moet minder zelf willen doen en verantwoordelijkheden aan de burgers teruggeven. Dan kunnen burgers participeren op het juiste niveau: niet in de politiek, maar in de samenleving. Stop burgerparticipatie, start burgerschap!”

Burgerparticipatie voor (her)inrichting van eenstraat of wijk is prima, voor opstellen van beleid minder geschikt. Van de moderne geëmancipeerde mens wordt verwacht dat deze overal een mening over heeft en zich actief opstelt. We willen als overheid bijvoorbeeld graag dat onze inwoners meedenken over ons fietspadenplan of over het groenbeleidsplan. We gaan eropuit, inloopsessies worden gehouden in de drie dorpen. Er wordt reclame gemaakt om onze inwoners te triggeren mee te denken. Maar is ons beleid hierdoor beter geworden? En heeft de inwoner hierdoor een beter ‘gevoel’ bij de gemeentelijke overheid? Al jaren horen we in Nederland dat het vertrouwen in de politiek laag is. Politieke partijen komen beloftes niet na, beleidsvorming duurt te lang en is heel stroperig. Het antwoord hierop lijkt het inzetten van meer burgerparticipatie te zijn. Hoe meer mensen mee kunnen praten, hoe meer vertrouwen men krijgt in de overheid, lijkt het idee te zijn. In deze tijd van burgerparticipatie zou het vertrouwen in de overheid de afgelopen 5 jaar dus gestegen moeten zijn. Maar landelijk onderzoek laat een percentage zien dat gedaald is van 44% in 2012 naar 42% in 2017. (bron: https://www.cbs.nl/nl-nl/achtergrond/2018/18/vertrouwen-op-de-kaart) Daar valt op af te dingen dat dit een landelijk onderzoek is en wij op zoek zijn naar cijfers voor de gemeente Staphorst. Anderzijds is het zo dat burgerparticipatie in heel Nederland bovenaan de agenda van gemeenteraden staat. Hebben we als overheid misschien overspannen verwachtingen van burgerparticipatie? Laten we allereerst eens kijken naar de betrokkenheid. De overheid verwacht dat inwoners over heel veel zaken hun mening willen geven. Maar wanneer er geen directe betrokkenheid is bij het onderwerp, is de motivatie om mee te praten laag. Logisch, veel mensen zijn druk met werk, gezin en hobby’s. Dat is precies de reden dat ze eens in de vier jaar stemmen op de politieke partij van hun keuze, zodat die partij over alle onderwerpen nadenkt en een afweging maakt. De gemeenteraad is democratisch gekozen om volksvertegenwoordiger te zijn. Ieder lid van de raad staat in contact met inwoners, hoort alle meningen aan die leven in de samenleving. Daarna overlegt een partij, waarbij ze alle meningen meeneemt en een afgewogen keuze maakt. Want dat is de taak vaak de gemeenteraad: iedereen horen, en dan een afweging maken waarin een ieders belang weerklinkt. Dat vergt nuance, dat vergt ook afstand nemen tot de individuele burger. Want de gekozen oplossing moet voor de gehele gemeenschap de beste zijn, niet voor één individuele burger. Er is wel een onderscheid te maken tussen meedenken over beleid en meedenken over je eigen leefomgeving. Beleid is abstract. Inwoners moeten zich enorm verdiepen in beleid voordat ze daar goed over mee kunnen praten. Het is wat anders wanneer het gaat om uitvoering. Wordt een park opnieuw ingericht, een straat of een wijk, dan is het wel van belang dat de inwoners daarover inspraak hebben. Zij weten tenslotte zelf het beste wat past in hun straat of wijk. Maar het is aan de gemeenteraad om daarbij duidelijke kaders te stellen. Geef mensen keuzes: A of B. Geef een duidelijk budget mee. Dat voorkomt teleurstelling achteraf. De overheid moet duidelijk durven communiceren dat er bij bepaalde onderwerpen geen participatie plaatsvindt. Burgerparticipatie is niet de heilige graal. Van dat idee moeten we af. Om participatiemoeheid te voorkomen, maar vooral om te komen tot een overheid die wél betrouwbaar is en een overheid die luistert naar haar inwoners. Mr. Corry-Anne van der Tang-Everse zegt het heel treffend in het RD van 9 dec. 2016: “Niet aan burgerparticipatie is behoefte, maar aan burgerschap. De overheid moet minder zelf willen doen en verantwoordelijkheden aan de burgers teruggeven. Dan kunnen burgers participeren op het juiste niveau: niet in de politiek, maar in de samenleving. Stop burgerparticipatie, start burgerschap!”

Afgelopen dinsdagavond heeft de gemeenteraad in meerderheid de begroting voor volgend jaar vastgesteld. Meerdere fracties hebben ook tegen de begroting gestemd. Als fractie van de ChristenUnie hebben we ingestemd met deze begroting.

Staphorst is met 17.000 inwoners een ontwikkelgemeente. Op economisch en agrarisch gebied boeren we goed. Onze industrieterreinen zitten vol en we treffen voorbereidingen om ze uit te breiden. We gaan aan de slag met nieuwe woonkavels in Rouveen en IJhorst. Ook in de Staphorst wordt gebouwd. Op het gebied van preventie en zorg timmeren we aardig aan de weg. De wijze waarop wij de samenwerking van zorg, onderwijs en maatschappelijke organisaties (zoals bijvoorbeeld de peuterspeelzalen en consultatiebureaus) hebben georganiseerd is een voorbeeld voor veel gemeenten. Maar niet alleen als gemeente zijn wij aan het ontwikkelen, ook onze samenleving zelf pakt de handschoen op. Denk aan de plannen op de oude Levensboomlocatie in Rouveen of de doelen waar Wij Duurzaam Staphorst aan werkt.  

En te midden van dit positief nieuws lezen we vlak voor de zomer een krantenkop: “De gemeente Staphorst moet fors bezuinigen”. De aanleidingen zijn inmiddels wel bekend. De Rijksoverheid geeft fors minder geld aan gemeenten. Onze kosten voor de  (jeugd)zorgtaken zijn hoger dan geraamd. Onze Reestmond kost meer geld. Kortom onze inkomsten en uitgaven raken uit balans. Een ‘kaasschaafmethode’ is niet meer aan de orde; als politiek moeten we nu keuzes maken.

“De manier waarop je naar iets kijkt, bepaalt ook je handelen”. Met die insteek zijn we als fractie van ChristenUnie gestart. Wij vinden dat we trots en zuinig moeten zijn op onze ontwikkel-gemeente  en het beste is daarvoor een zelfstandige gemeente Staphorst. Randvoorwaarde hiervoor is wel dat de gemeente een sluitende begroting voor het jaar 2020 moet hebben of, wanneer dat niet lukt,  minimaal een sluitende meerjarenperspectief voor het jaar 2023. En om dat te bereiken hebben we, als fractie van ChristenUnie, vier doelen voor ogen gehad:

De gemeente moet minder geld uitgeven, door werkzaamheden te prioriteren. Als gemeente hebben we voldoende personeel nodig om (wettelijke en geprioriteerde)  werkzaamheden uit te voeren en onze inwoners goede dienstverlening aan te kunnen bieden. Omdat we in de gelukkige omstandigheden zitten dat we kunnen terugvallen op onze reserves kunnen we daar nu ‘gecontroleerd’ gebruik van maken. We vinden het gerechtvaardigd om te bezien of we een extra bijdrage van onze inwoners kunnen vragen.

Allereerst vinden wij het belangrijk om te prioriteren in werkzaamheden die we als gemeente Staphorst doen. Niet alles is (meer) mogelijk. Maar hoe bepalen we nu welke werkzaamheden prioriteit hebben? In onze eerdere bijdragen hebben we daarvoor een aantal uitgangspunten benoemd. Een paar voorbeelden: we moeten geen taken en werkzaamheden schrappen die leiden tot een desinvestering. Ook hebben we benoemd dat we beter kunnen bezuinigen op fysieke zaken dan op welzijn- en zorgtaken. Op basis van deze uitgangspunten hebben we  onze prioriteiten benoemd. Wat ons betreft zijn dat voornamelijk taken en werkzaamheden op het gebied van verkeersveiligheid, voldoende en diverse woningen, de zorg voor onze kwetsbare dorpsgenoten en aandacht voor duurzaamheid. Ook andere fracties hebben zo hun punten kenbaar gemaakt. Het college heeft - aan de hand van de verkregen input - een begroting opgesteld met een voorstel van taken, werkzaamheden en investeringen voor het komend jaar. Als fractie zien we dat veel van onze inbreng door het college is overgenomen. Wij kunnen daarom achter de inhoud van deze prioritering staan. Gevolg is wel dat we ook moeten constateren dat bepaalde taken on-hold worden gezet waar wij graag mee door wilden gaan, bijvoorbeeld een verdere uitvoering van het fietspadenplan, herinrichting van de Bergerslag/Staphorster Kerkweg en plannen met betrekking tot Museum(steeg) Staphorst

Wanneer we over het (gemeente)personeel hebben blijkt uit onderzoek dat onze gemeente -in vergelijking met andere gemeenten- ruim 20 fte minder medewerkers heeft. Daarbij komt dat aan gemeenten taken zijn overgedragen zonder daarbij extra financiële middelen mee te geven. Denk bijvoorbeeld aan de transitie van zorgtaken of duurzaamheidsopgave. Onze medewerkers moeten dus in verhouding meer taken met minder mensen uitvoeren. En volgens ons kan dat niet zonder gevolgen blijven. Het college heeft  deze situatie ook onderschreven: "de uitvoering van wettelijke taken en basistaken staan onder druk". En als ChristenUnie vinden wij dat de (wettelijke en geprioriteerde) taken en werkzaamheden uitgevoerd moeten worden door voldoende personeel. Dat betekent niet dat we moeten overgaan tot het aanstellen van 20 fte, maar in deze situatie hebben wij ingestemd met een maatwerk-oplossing door financiële middelen beschikbaar te stellen voor het aanstellen van 12 fte (tijdelijke en structurele) medewerkers om daarmee de dienstverlening te kunnen bieden.  

En wanneer we achter deze inhoudelijke doelen staan, moeten we ook ons financieel huishoudboekje op orde brengen. En daarin liggen lastige keuzes. Als gemeente Staphorst zitten we in de gelukkige omstandigheden dat we kunnen terugvallen op onze reserves; de graanschuren van Staphorst zoals we ze eerder hebben genoemd. Opgebouwd in de tijden dat het financieel goed ging en wat ons betreft nu in te zetten om te overbruggen. Als fractie van de ChristenUnie vinden het verdedigbaar om nu 4 miljoen uit onze reserves beschikbaar te stellen. Hoewel we weten dat onze reserves ook eindig zijn, blijven onze “financiële reserve verkeerslichten” op groen staan.

Vinden wij, gelet op deze omstandigheden, het gerechtvaardigd om een extra financiële bijdrage van onze inwoners te vragen en zo ja hoeveel?  Aan de hand van deze begroting lag heel concreet de vraag voor: zijn we bereid om voor het jaar 2020 gemiddeld 31 euro (bijna 3 euro per maand) per huishouden extra te vragen en van onze toeristen 28 cent per nacht extra te vragen om daarmee onze basis op orde te brengen. Met deze bijdrage hoeven we geen (sport)accommodaties te privatiseren, geen subsidies  voor verenigingen en instellingen te korten, dan blijft onze hulp en ondersteuning voor onze kwetsbare dorpsgenoten in stand. Daarmee kunnen we meerdere onveilige verkeerssituatie aanpakken en goed materieel aanschaffen voor onze buitendienst.  En als ChristenUnie vinden wij, gegeven de omstandigheden waar we dit jaar in zitten, we dat van onze inwoners kunnen vragen. Temeer omdat we in de afgelopen zes jaar geen extra middelen van onze inwoners hebben gevraagd. Deze verhoging zal ook voor de komende jaren gaan gelden. Een moeilijke keuze, maar in onze optiek nodig om onze basis op orde te brengen. Wel hebben we afgesproken dat we volgend jaar, wanneer de begroting voor 2021 wordt vastgesteld opnieuw bekijken of de voorgestelde  OZB verhoging noodzakelijk is of dat deze bijgesteld kan worden. Tijdens de vergadering van afgelopen dinsdag zijn door alle fracties meerdere moties en amendementen ingediend. Met elkaar hebben hierover gesproken en gedebatteerd. Moties en amendementen die wij ook gesteund hebben. Bijvoorbeeld als het gaat om verkeersveiligheid, dienstencentrum, nota sport en spelen en centrumvisie. Mooi dat ook meerdere moties en amendementen unaniem door de raad zijn vastgesteld. 

De begroting voor het jaar 2020 is vastgesteld. Wij willen ook aanspreekbaar zijn op onze keuzes. U kunt dat ons laten weten.

Wat ons betreft zetten we samen,  met onze inwoners, de schouders eronder!

In de afgelopen periode hebben we meerdere keren over de zomernota en begroting gesproken. Onze eerdere bijdragen kunt u hieronder weer terugvinden. 

Zomernota (juli 2019)  

Zomernota (september 2019)

Algemene Beschouwingen (oktober 2019) 

De begroting van de gemeente Staphorst is vastgesteld. Alleen door de coalitiepartijen SGP en CU. Wij hebben als CDA tegen deze begroting gestemd. Omdat in deze begroting verkeerde keuzes worden gemaakt. De rekening van het tekort dat is ontstaan wordt bij de burger neergelegd. Dat is de wereld op z’n kop. Gaat het minder, dan ga je eerst bezuinigen. Taken die niet per se hoeven, moeten geschrapt worden. Maar wat stelt het college in deze begroting voor? Precies het tegenovergestelde: we gaan meer mensen aannemen. Bijna 12 fte’s extra worden er in 2020 aangenomen. Staphorst zit momenteel in zwaar weer: een bestuurlijke crisis en een financiële crisis. Dan is er in ieder geval een goede visie nodig hoe we uit deze crisis gaan komen. En dat ontbreekt helaas in deze begroting. Wij vinden dat we terug naar de basis moeten: terug naar de kerntaak waar een gemeente voor is. Zonder allerlei poespas. Dat betekent een minder grote formatie en geen OZB-verhoging. Daarom konden we helaas niet met deze begroting instemmen. Klik hieronder op de wijzigingsvoorstellen van de CDA fractie: Amendement 2020 Amendement 2021-2022