Poliflw

Het kabinet Rutte-III wil de opschalingskorting handhaven. Deze korting kost heringedeelde gemeenten fors geld. Het idee achter deze korting is dat het samengaan van gemeenten leidt tot lagere apparaatskosten. Gemeenten zouden eigenlijk ten minste 100.000 inwoners moeten bedienen. Dit bevordert de doelmatigheid en scheelt het rijk in zijn bijdrage aan het gemeentefonds. De kortingen gelden sinds 2015. In 2018 en 2019 lopen deze jaarlijks op met 60 miljoen euro. Vanaf 2020 gaan de kortingen verder omhoog. De grootste kortingen volgen in de jaren 2023-2025. Landelijk gaat het om in totaal 405 miljoen euro. Súdwest-Fryslân drukte toenmalig minister Plasterk van Binnenlandse Zaken al in april 2013 op het hart dat herindelingen niet worden gestimuleerd door deze financiële systematiek. Wij moesten inleveren, vooral door het wegvallen van vaste bedragen aan algemene uitkering. Jaarlijks gaat het om 2,8 miljoen euro. Tegenover deze blijvende verlaging staan inderdaad voordelen, bijvoorbeeld door de forse daling van het aantal wethouders. Maar de schaalsprong leidde ook tot een krachtige intensivering van het beleid richting dorpen, wijken en kernen. Dit betekent een jaarlijkse kostenpost van 1,25 miljoen euro, zonder dat hier extra middelen tegenover staan. De onzalige opschalingskorting komt daar nu nog bovenop. Voor Súdwest-Fryslân voelt de opschalingskorting dan ook als een forse, onbegrijpelijke en onterechte boete op herindeling. Súdwest-Fryslân is qua oppervlakte de grootste gemeente van Nederland. Ook gemeten naar het aantal kernen (83 dorpen en 6 steden, samen bijna 90.000 inwoners) kent Súdwest-Fryslân in Nederland haar gelijke niet. Toch is de omvang nog te klein naar de maatstaven van de Haagse rekenmeesters. Zodoende moeten wij rekening houden met een extra opschalingskorting die oploopt tot 2,1 miljoen euro in 2025. Het is vreemd dat deze opschalingskorting blijft, terwijl het plan voor verplichte herindeling door het huidige kabinet is teruggedraaid. De gemeenten die onder Rutte-II gehoor gaven aan de verplichting tot herindeling worden zo financieel gestraft. Dit is ronduit onbehoorlijk. De gemeenten komen zo geld te kort, bovenop de kortingen op bijvoorbeeld het sociaal domein. Te vrezen valt dat de gemeentelijke belastingen op termijn omhoog moeten en de inwoners uiteindelijk de rekening betalen. En dat terwijl het huidige kabinet de ideeën voor de verruiming van het lokaal belastinggebied juist niet van Rutte-II overnam. Voor Súdwest-Fryslân voelt de opschalingskorting dan ook als een forse, onbegrijpelijke en onterechte boete op herindeling. Maarten Offinga CDA-wethouder gemeente Súdwest-Fryslân

Zoals gezegd gaan we verder met het voorstellen van de kandidaten! Hieronder stelt Thomas van Dijk zich voor: Ik ben opgegroeid in een arbeidersgezin, na mijn opleiding ben ik mijn loopbaan begonnen als elektromonteur. Na een aantal jaren ben ik over gestapt naar het onderwijs als docent techniek in het VMBO. Mijn leven lang ben ik geïnteresseerd geweest in de politiek. Dit heeft er toe geleid dat ik drie jaar geleden raadslid geworden ben voor SAM-Littenseradiel. Littenseradiel, een kleine plattelands gemeente van 29 dorpen, 15 van deze dorpen gaan over naar SúdwestFryslân. Waar ik mij vooral voor in wil zetten is: • Een groene, duurzame gemeente waar kinderen gezond op kunnen groeien. • Leefbare dorpen waar voldoende betaalbare woningen zijn, waar kinderen naar school kunnen, waar dorpshuizen ontmoetingsplaatsen kunnen zijn, waar sportverenigingen de ruimte krijgen voor hun leden. • De (on)veiligheid op de smalle wegen op het platteland. • De ‘verbinding’ van de dorpen met de steden. • Stimuleren van natuurinclusieve landbouw. Kleinschalig energie-initiatieven stimuleren die gedragen worden door een dorp of een wijk.

Student geschiedenis Thijs Kleipaste uit Amsterdam, heeft dit voorjaar een boek uitgegeven met als titel: “Nederland als vervlogen droom”. Als 24-jarige beschrijft hij hoe Europa de laatste dertig jaar is verkild en fundamenteel individualiseert. Eerst het individuele belang en in de tweede plaats het (algemeen) Nederlands belang. Volgens Thijs heeft ons land z’n langste tijd gehad. Hij beschrijft hoe de generatie in de jaren 1950-1980 is opgevoed. Solidariteit en verantwoordelijkheid waren zo kenmerkend voor die jaren. Je maakte deel uit van een groter geheel, van een gemeenschap. Maar de jongere generatie heeft niets met die vastomlijnde hokjes-sfeer. Daarom vindt hij het begrijpelijk dat de 50+ generatie nog heimwee heeft naar die tijd. Maar hij kijkt ook naar het grote Europa. Europa is niet één gemeenschap; Littenseradiel wel Thijs schrijft: ‘ . . . een Europa zonder binnengrenzen en de EU voor de interne markt, prima allemaal. Je moet er niet aan denken om die dingen te moeten missen. Maar Europa neerzetten als een groots meeslepend project, dan zeg ik: Hou er alsjeblieft mee op. Europa is niet de uitdrukking van een volk, dat is er niet. Het blijkt dus dat de begeestering van dat ene Europa en die ene gemeenschap, er niet is of gewoon weg is. Onze maatschappij is individualistischer geworden . . . “ Geldt dit ook voor onze gemeente? Na 23 inspreekavonden is gebleken van niet. Er is wel zeker een saamhorigheidsgevoel en ook bij de jongere generatie. Er is een grote mate van betrokkenheid in en met onze gemeente. Iets Tijden komen en tijden doen veranderen. Ontwikkelingen in onze omgeving gaan door en wij moeten vooral niet stil blijven staan. Waaruit bestaat onze inzet om iets van die betrokkenheid te bewaren. In de eerste plaats is betrokkenheid iets dat door mensen is/wordt opgebouwd. In de tweede plaats heb je “iets” met je straat of dorp. Bij dit “iets” moet ik terug denken aan de laatste raadsbijeenkomst waar gesproken werd over de toekomst van de gemeente. Een ambtenaar vertelde, namens zijn collega’s, hoe hij dacht over onze gemeente en over zijn toekomst. Tot slot vertelde hij nog over de bijzondere sfeer in de ambtelijke organisatie. Dat er “iets” is dat medewerkers ervaren. Je kunt het niet echt benoemen, maar het is er wel! Burgerschapsideaal levend houden Maar voelt de gemeenteraad de keuze over de toekomst van de gemeente Littenseradiel een uitdaging of een bedreiging? Welk model je ook voor ogen mag hebben, een grote(re) gemeente heeft voor- en nadelen. Voelen wij ons slachtoffer of hemelbestormer? Betrokkenheid bindt ons. Dus moeten wij op zoek gaan naar een nieuwe vaste gemeentelijke bodem onder onze voeten. Hoe kunnen wij dit burgerschapsideaal levend houden in onze straat, buurt of dorp en straks misschien in een nieuwe gemeente? De handen uit de mouwen want dit is de kans om aan een nieuwe toekomst te bouwen. Het komt echt aan op vindingrijkheid en vooral nieuwe initiatieven, waarbij dat “iets” blijvend mag worden.