Poliflw

“Meneer, het was chaos op het vliegveld in Kabul. Ik was daar eindelijk met mijn zus aangekomen. In de stad controleren de Taliban elk kruispunt, ik weet niet hoe vaak onze bus is teruggestuurd. Mijn zus raakte in het gedrang zo’n zes meter achter mij. Toen we in het vliegtuig zaten en opstegen, ontdekte ik dat zij er niet in zat. Ik weet niet waar ze nu is. Maar ik ben Nederland zo dankbaar dat ze ons wilden redden.”

Sinds 17 mei jl. zijn er langs de doorgaande wegen in de kern Ede 10 lichtgevende reclamezuilen geplaats. Ze zijn niet te missen. Waar voorheen op enkele locaties heen-en-weer bewegende reclamedoeken stonden, zijn er nu lichtbakken neergezet. Middels het indienen van vragen en een motie heb ik, samen met vier andere partijen, het college opdracht gegeven om hier iets aan te gaan doen. Lees hier verder.

Fractievoorzitter, Cora Otter, sprak de volgende bijdrage uit tijdens de 1e termijn van de Algemene Beschouwingen behorende bij de behandeling van de Perspectiefnota 2022 - 2025. We vragen aandacht voor de bloei van stad en dorpen, aandacht voor elkaar en aandacht voor de schepping. Lees hier de volledige bijdrage. 

Aanstaande maandag is het precies één jaar geleden dat de scholen dichtgingen i.v.m. de coronamaatregelen en de bijbehorende lockdown. Hierdoor konden leerlingen, scholieren en studenten halverwege 2020 een lange periode niet naar school. Naast inzet van scholen en gemeente werd ook door ouders, soms met ondersteuning van heel veel vrijwilligers, hard gewerkt om kinderen en jongeren de begeleiding te geven die ze nodig hadden en die ze ook verdienden.  

Als de coronacrisis ons iets duidelijk maakt, is het wel dat het leven niet maakbaar is en eindeloze economische groei een prijs heeft. We zien ook dat aandacht en zorg voor elkaar, de ander echt zien staan, veel verschil kunnen maken.

Heeft u  ook -net als ik- dankbaar en verwonderd opgemerkt hoeveel bereidheid er sinds corona blijkt te zijn om elkaar te helpen? Taartenacties, boodschappen doen voor elkaar, een hart onder de riem, maar ook de creativiteit van ondernemers en vrijwilligersorganisaties. Wat zijn we als mensen toch inventief in het bedenken van nieuwe ideeën én hebben we met elkaar veel organisatietalent.

Regelmatig probeer ik me er een voorstelling van te maken: Dreigende omstandigheden, leven in angst, uiteindelijk de keuze maken om alles achter te laten en weg te vluchten van huis. Daarna een plek vinden waar onderdak is. Eerst misschien nog wel opgelucht zijn, iets van veiligheid ervaren. En dan de confrontatie met gebrek aan voorzieningen, barre weersomstandigheden.

Een economie waarin we minder consumeren en spullen repareren in plaats van weggooien. We vinden dat vaak belangrijk vanuit het oogpunt van het verkleinen van onze voetafdruk: we gebruiken nu meer grondstoffen dan er op deze wereld zijn, en we vervuilen de aarde met het afval van onze koopzucht. Maar er is een ander element waar ik u graag mee naartoe neem: we houden deze levensstijl in stand over de rug van kwetsbare mensen in verre buitenlanden.