Poliflw

Nieuwe Beweeg- en Sportvisie legt relatie tussen sport- en bewegen en gezondheid. Belangrijk dat die link wordt gelegd, bewegen en sport dragen bij aan de fitheid en gezondheid van mensen. Het is mooi om te constateren dat kinderen in Staphorst relatief meer bewegen dan in omliggende gemeenten. Maar ze doen minder aan georganiseerde sport, dat is wel jammer. Want naast het bewegen heeft sporten in georganiseerd verband ook een meerwaarde op het gebied van sociale contacten, het bijbrengen van verantwoordelijkheden enz. Volwassenen bewegen minder en juist ook voor de ouderen is bewegen belangrijk. Daarom is et goed dat er ambities en doelen vastgesteld worden en dat erop ingezet wordt meer inwoners in beweging te krijgen. De visie is wel algemeen en je kunt er meerdere kanten mee op kan. Alles staat of valt dus met de uitvoeringsagenda. Er worden een aantal onderwerpen genoemd die vanuit de huidige situatie worden voortgezet, zoals de combinatiefunctionarissen. Zijn we blij mee. Maar over de werkelijke uitvoering moet nog gesproken worden met steakholders. Het is belangrijk om de doelgroepen mee te nemen en te horen waar knelpunten liggen en wat de wensen zijn. De concept uitvoeringsagenda moet dan ook voldoende ruimte bieden voor aanpassingen na de gesprekken die in september plaats zullen vinden. Het CDA heeft eerder gepleit voor speel- en beweegtuinen in de openbare ruimte. Uitgangspunt in het nieuwe beweeg- en sportbeleid is om de openbare ruimte beweeg- en sportvriendelijk in te richten. Steeds meer mensen sporten individueel- maar ook georganiseerd in de openbare ruimte. Zeker in deze bijzondere tijd is dat een uitkomst voor velen. Daarnaast zijn ook veel sportverenigingen in de gemeente actief. De accommodaties daarvoor zijn over het algemeen goed op orde, maar juist door intensiever gebruik, moet er wel blijvend aandacht zijn voor onderhoud en aanpassing van accommodaties. Over accomodaties wordt in de visie gezegd dat ze moeten voldoen aan geldende normen, maar wat zijn die normen? Zijn dat landelijke normen, normen van sportbonden? Of lokale normen. En gaan die normen niet knellen? Houden we voldoende rekening met de lokale behoefte? Helaas kon de wethouder daar geen antwoord op geven. Wel opschrijven ‘volgens geldende normen’ maar niet aangeven wat die normen zijn. Positief is dat ingezet wordt op een gevarieerder, intensiever en gezonder gebruik. Over de accommodaties wordt ook gezegd dat de bezettingsgraad hier en daar verhoogd kan worden en om dat te bereiken wordt ingezet op een gevarieerder en intensiever gebruik. Als CDA hebben hebben we daar een kanttekening bij geplaatst. Bewegen en sporten doen mensen in de vrije tijd. Na school en na het werk. Dat kan betekenen dat overdag of aan het begin van de avond nog ruimte beschikbaar is, maar dat juist wanneer werkende inwoners tijd hebben, de capaciteit beperkt is. Het beter benutten van de bezettingsgraad moet daarom wel in het juiste perspectief worden gezien. We hebben de wethouder gevraagd hier goed oog voor te houden en vooral ook rekening te houden met de vele vrijwilligers die gebonden zijn aan avonduren. Ook op zaterdag wordt door veel jongeren gewerkt. Een langere openstelling van accomodaties kan er toe bijdragen dat werkende jongeren kunnen blijven sporten. Er wordt ook genoemd dat er capaciteitsproblemen zijn die veroorzaakt worden door discrepantie tussen landelijke normen en de ambities van de voetbalvereniging. Volgens ons valt dat reuze mee, is er vooral behoefte aan een multifunctioneel trainingsveld. We zien hoe goed en veel het multifunctionele veld in Rouveen wordt gebruikt. In Staphorst is dat nog een wens en als we kijken naar de natte perioden aan het begin van het jaar maar ook in voorgaande jaren, dan constateerden we dat kinderen slechts sporadisch konden trainen. Dat is niet meer van deze tijd en als we om ons heen kijken naar omliggende gemeenten, dan is er nog een inhaalslag te maken. We moeten daarom bij de uitvoering ook kijken naar multifunctionele sportmogelijkheden in Staphorst waar sportclubs en scholen het hele jaar gebruik van kunnen maken. Nu is dat in de winter met slechte weersomstandigheden niet mogelijk en in mei moeten de velden dicht om weer in conditie te komen. En het biedt ook mogelijkheden voor ouderen. In Rouveen blijkt dat ouderen juist op kunstgras weer meer zijn gaan bewegen. Over het huldigen van sporters wordt verschillend gedacht. Zo wordt het eren van sporters door de SGP afgekeurd. Wij zien het vooral als waarderen van prestaties. Dat is niet uitsluitend topsport, het gaat om het waarderen van uitzonderlijke prestaties. Aandacht daarvoor kan anderen juist stimuleren ook in beweging te komen. Feit is dat er nu twee huldigingen zijn in Staphorst: één door de gemeente en één door Sport en Business. Het CDA heeft ervoor gepleit die beide huldigingen samen te voegen.Vanuit het nieuwe sportbeleid is dat nu ook de doelstelling. Staphorst in Beweging - Beweeg- en Sportvisie 2020-2024

“Mensen, beweeg!” Dat is de oproep van Nederlands meest bekende beweegprofessor Erik Scherder. Deze hoogleraar klinische neuropsychologie en bewegingswetenschappen heeft veel onderzoek gedaan naar onze hersenen en de belangrijke rol die bewegen daarin speelt. Wellicht een  open deur: maar het is van essentieel belang dat we in beweging zijn en blijven, zo concludeert Erik Scherder.  Bij de behandeling van de startnotitie hebben wij vorig jaar er voor gepleit om eerst een  visie op te stellen alvorens over te gaan tot een uitvoeringsplan. In een visie ligt immers het antwoord op de vraag: waar gaan we voor? Wat willen we bereiken?  Wat is onze stip op de finishlijn?

Projectontwikkelaars van zonneparken lijken inwoners te verdringen op het energienet. Zij hebben hun claims al bijna verzilverd, zodat daar voor de gewone burger geen plaats meer is. Een dilemma voor gemeenten en netbedrijven dat ten koste kan gaan van de eigen inwoner. De ChristenUnie in de gemeenten van West Overijssel en de provincie vragen daar aandacht voor. Provincie en gemeenten hebben een voorkeur van zonnepanelen op de daken maar dat moet dan wel mogelijk zijn.

Het CDA heeft gepleit om het openbaar groen op bedrijventerreinen netjes te onderhouden, in elk geval op basis niveau. Helaashebben andere partijen ons voorstel niet gesteund. Verschillende keren heeft de raad gesproken over het groen beheer. Naast het renoveren van een deel van het groen, gingen de afgelopen discussies vooral over het onderhoud. Vanwege de financiële situatie stelde het college voor het onderhoud naar een laag niveau te brengen. Als CDA hebben we steeds gezegd dat bezuinigen op onderhoud een verkeerde keuze is. Binnen de kortste keren komt dit terug bij de gemeente om een inhaalslag te maken en dus weer extra geld aan uit te geven. Na een gesprek van het college met de groenbeheerders is een nieuwe variant uitgewerkt: een deel van het groen vervangen door meer sobere beplanting wat gemakkelijker onderhouden kan worden. Een goed alternatief waardoor het groen weliswaar minder divers wordt, maar wel op de meeste plaatsen op basisniveau wordt onderhouden. Inwoners en wij ook, willen eigenlijk een hoger onderhoudsniveau, maar gezien de financiële situatie is dat nu niet realistisch. Echter op bedrijventerreinen wil het college, ondanks de versobering een laag onderhoudsniveau toepassen. Het CDA vindt dat niet correct ten opzichte van de bedrijven. Ook daar moet het openbaar groen netjes onderhouden worden. We hebben verschillende malen gevraagd wat de extra kosten hiervoor zijn. Helaas is daar nog geen duidelijk antwoord op gekomen, het is in elk geval minder dan de eerder genoemde 45 duizend euro kregen we als antwoord. Wij denken dat het, juist vanwege de sobere inrichting, helemaal niet zoveel meer hoeft te kosten om het ook op bedrijventerreinen netjes te houden. Helaas zijn andere fracties het niet met ons eens en hebben de motie die we als CDA hebben ingediend, niet gesteund. Klik hier voor de motie Klik hier voor CDA artikel van september 2019

Busvervoerder Keolis heeft de wensen van Staphorst voor verbetering van Lijn 40 naast zich neergelegd. De provincies gaan over het openbaar vervoer, maar gemeenten kunnen jaarlijks wel hun wensen indienen. Gezien de reactie van Keolos lijkt dat een wassen neus: ‘we hebben uw wensen bekeken maar kunnen deze helaas niet inpassen…’ Zal het antwoord volgend jaar anders zijn? De reden waarom een halte op een bedrijventerrein niet wenselijk is voor de busmaatschappij is ronduit belachelijk: op een bedrijventerrein stappen vooral stagiaires en studenten met een OV studentenkaart uit. Ja, die brengen misschien niet het meeste geld in het laatje, maar is wel een belangrijke doelgroep voor de bus. Slecht argument Keolis! De CDA fractie heeft ook geopperd te kijken naar de verdeling van de verschillende bushaltes. Nu zijn er veel haltes op dichte afstand van elkaar, door enkele te schrappen komt er ruimte (tijd) voor een extra halte op of dicht in de buurt van een bedrijventerrein. Op vragen van het CDA op dit punt gaf de wethouder aan het anders verdelen van de haltes niet ingebracht te hebben, volgens hem levert dit amper tijd op. Dat is echter maar de vraag. Door goed te kijken naar de route, is er wel degelijk tijdwinst te halen waardoor beter op de behoeftes kan worden ingespeeld. Dit had in elk geval bij Keolis op de agenda gezet moeten worden. Desgevraagd geven enkele busreizende jongeren aan dat de bus nu wel erg vaak en kort achter elkaar stopt. Daar kunnen best enkele haltes uit waardoor er tijd vrijkomt om de route uit te breiden richting industrieterreinen. Ze noemen als voorbeeld de Oude Rijksweg maar ook Bergerslag waar 2 haltes dicht op elkaar staan en ook nog één dicht daarbij aan de Hogeweg. Het CDA heeft eerder gepleit voor snellere en slimmere openbaarvervoer verbindingen met onder meer een betere aansluiting van bus op trein en een betere verdeling bushaltes waarbij bussen ook reizigers brengen en halen op bedrijventerreinen. De jongerenraad heeft ook nadrukkelijk aandacht gevraagd voor verbetering van lijn 40 in Staphorst en daarvoor een behoefte onderzoek gedaan. Het CDA heeft in maart 2019 ook met reizigers en instanties gesproken over wensen en behoeften. Verschillende ondernemers benadrukten het belang van een bushalte op het bedrijventerrein en een goede aansluiting van de bus op de trein. Opmerkelijk was dat iedereen onafhankelijk van elkaar het erg belangrijk te vinden dat bussen eerder moeten vertrekken en net iets langer door moeten rijden. Studenten en personeel kunnen dan wel op tijd op hun stageplek of werk komen. En het ontlast de overvolle bussen in de spits.

De overheid moet betrouwbaar zijn. Iedere inwoner of ondernemer moet erop kunnen vertrouwen dat hij dezelfde rechten en plichten heeft als de buurman. Wat bij de ene inwoner niet wordt toegestaan, moet de overheid ook bij de andere niet toestaan. Bouwt de één een illegale schuur of woning, dan moet dat op dezelfde wijze worden behandeld als bij de ander. Maar in het dossier ‘Recreatiechalets Europarcs aan de Veldhuisweg in IJhorst’ lijkt het wel of er met een andere maat wordt gemeten. Twee recreatiechalets zijn illegaal – zonder vergunning – gebouwd, en het college wil deze woningen nu toch legaliseren. Ondanks dat ze niet voldoen aan beleid en regelgeving. Het college zegt dit als volgt: “Samengevat kan gesteld worden dat het legaliseren van de twee 10-persoons recreatiechalets niet in strijd is met een goede ruimtelijke ordening.” Dus wanneer men iets illegaals bouwt, wat niet volgens de geldende regels is, dan kan achteraf altijd nog gesteld worden dat het toch voldoet aan een goede ruimtelijke ordening. Maar wat is een goede ruimtelijke ordening? Heeft dat misschien te maken met het nieuwe plan dat de initiatiefnemer heeft om grote recreatiewoningen rondom deze woningen te zetten? Dan worden deze woningen gelinkt aan plannen die nog niet vergund zijn en die zelfs momenteel helemaal niet voldoen aan het beleid van onze gemeente. Daarnaast is het heel bijzonder dat in dit nieuwe plan plattelandswoningen met een schuin dak moeten komen die passen in het landschap. De twee chalets die nu illegaal zijn gebouwd lijken in de verste verte niet op ‘plattelandswoningen’. Maar schijnbaar is dit toch ook een goede ruimtelijke ordening. Al met al wordt er op een subjectief criterium ‘een goede ruimtelijke ordening’ gesteld dat deze woningen gelegaliseerd kunnen worden. Terwijl deze woningen niet voldoen aan regelgeving. Met andere woorden, wanneer iemand nu een vergunning zou aanvragen voor dergelijke woningen, dan zou de vergunning worden afgewezen. Dit is meten met twee maten. Een betrouwbare overheid zou deze woningen niet legaliseren!

De overheid moet betrouwbaar zijn. Iedere inwoner of ondernemer moet erop kunnen vertrouwen dat hij dezelfde rechten en plichten heeft als de buurman. Wat bij de ene inwoner niet wordt toegestaan, moet de overheid ook bij de andere niet toestaan. Bouwt de één een illegale schuur of woning, dan moet dat op dezelfde wijze worden behandeld als bij de ander. Maar in het dossier ‘Recreatiechalets Europarcs aan de Veldhuisweg in IJhorst’ lijkt het wel of er met een andere maat wordt gemeten. Twee recreatiechalets zijn illegaal – zonder vergunning – gebouwd, en het college wil deze woningen nu toch legaliseren. Ondanks dat ze niet voldoen aan beleid en regelgeving. Het college zegt dit als volgt: “Samengevat kan gesteld worden dat het legaliseren van de twee 10-persoons recreatiechalets niet in strijd is met een goede ruimtelijke ordening.” Dus wanneer men iets illegaals bouwt, wat niet volgens de geldende regels is, dan kan achteraf altijd nog gesteld worden dat het toch voldoet aan een goede ruimtelijke ordening. Maar wat is een goede ruimtelijke ordening? Heeft dat misschien te maken met het nieuwe plan dat de initiatiefnemer heeft om grote recreatiewoningen rondom deze woningen te zetten? Dan worden deze woningen gelinkt aan plannen die nog niet vergund zijn en die zelfs momenteel helemaal niet voldoen aan het beleid van onze gemeente. Daarnaast is het heel bijzonder dat in dit nieuwe plan plattelandswoningen met een schuin dak moeten komen die passen in het landschap. De twee chalets die nu illegaal zijn gebouwd lijken in de verste verte niet op ‘plattelandswoningen’. Maar schijnbaar is dit toch ook een goede ruimtelijke ordening. Al met al wordt er op een subjectief criterium ‘een goede ruimtelijke ordening’ gesteld dat deze woningen gelegaliseerd kunnen worden. Terwijl deze woningen niet voldoen aan regelgeving. Met andere woorden, wanneer iemand nu een vergunning zou aanvragen voor dergelijke woningen, dan zou de vergunning worden afgewezen. Dit is meten met twee maten. Een betrouwbare overheid zou deze woningen niet legaliseren!

Komende maand hopen we te herdenken dat onze gemeente 75 jaar geleden is bevrijd. In de media horen en zien we volop berichten voorbij komen over dit onderwerp. Over de daadwerkelijke bevrijding, maar ook over de verschrikkingen die daarmee gepaard gingen. Ook in onze gemeente zijn diverse werkgroepen aan de slag gegaan om hier aandacht aan te besteden. Erg belangrijk!

Burgerparticipatie voor (her)inrichting van eenstraat of wijk is prima, voor opstellen van beleid minder geschikt. Van de moderne geëmancipeerde mens wordt verwacht dat deze overal een mening over heeft en zich actief opstelt. We willen als overheid bijvoorbeeld graag dat onze inwoners meedenken over ons fietspadenplan of over het groenbeleidsplan. We gaan eropuit, inloopsessies worden gehouden in de drie dorpen. Er wordt reclame gemaakt om onze inwoners te triggeren mee te denken. Maar is ons beleid hierdoor beter geworden? En heeft de inwoner hierdoor een beter ‘gevoel’ bij de gemeentelijke overheid? Al jaren horen we in Nederland dat het vertrouwen in de politiek laag is. Politieke partijen komen beloftes niet na, beleidsvorming duurt te lang en is heel stroperig. Het antwoord hierop lijkt het inzetten van meer burgerparticipatie te zijn. Hoe meer mensen mee kunnen praten, hoe meer vertrouwen men krijgt in de overheid, lijkt het idee te zijn. In deze tijd van burgerparticipatie zou het vertrouwen in de overheid de afgelopen 5 jaar dus gestegen moeten zijn. Maar landelijk onderzoek laat een percentage zien dat gedaald is van 44% in 2012 naar 42% in 2017. (bron: https://www.cbs.nl/nl-nl/achtergrond/2018/18/vertrouwen-op-de-kaart) Daar valt op af te dingen dat dit een landelijk onderzoek is en wij op zoek zijn naar cijfers voor de gemeente Staphorst. Anderzijds is het zo dat burgerparticipatie in heel Nederland bovenaan de agenda van gemeenteraden staat. Hebben we als overheid misschien overspannen verwachtingen van burgerparticipatie? Laten we allereerst eens kijken naar de betrokkenheid. De overheid verwacht dat inwoners over heel veel zaken hun mening willen geven. Maar wanneer er geen directe betrokkenheid is bij het onderwerp, is de motivatie om mee te praten laag. Logisch, veel mensen zijn druk met werk, gezin en hobby’s. Dat is precies de reden dat ze eens in de vier jaar stemmen op de politieke partij van hun keuze, zodat die partij over alle onderwerpen nadenkt en een afweging maakt. De gemeenteraad is democratisch gekozen om volksvertegenwoordiger te zijn. Ieder lid van de raad staat in contact met inwoners, hoort alle meningen aan die leven in de samenleving. Daarna overlegt een partij, waarbij ze alle meningen meeneemt en een afgewogen keuze maakt. Want dat is de taak vaak de gemeenteraad: iedereen horen, en dan een afweging maken waarin een ieders belang weerklinkt. Dat vergt nuance, dat vergt ook afstand nemen tot de individuele burger. Want de gekozen oplossing moet voor de gehele gemeenschap de beste zijn, niet voor één individuele burger. Er is wel een onderscheid te maken tussen meedenken over beleid en meedenken over je eigen leefomgeving. Beleid is abstract. Inwoners moeten zich enorm verdiepen in beleid voordat ze daar goed over mee kunnen praten. Het is wat anders wanneer het gaat om uitvoering. Wordt een park opnieuw ingericht, een straat of een wijk, dan is het wel van belang dat de inwoners daarover inspraak hebben. Zij weten tenslotte zelf het beste wat past in hun straat of wijk. Maar het is aan de gemeenteraad om daarbij duidelijke kaders te stellen. Geef mensen keuzes: A of B. Geef een duidelijk budget mee. Dat voorkomt teleurstelling achteraf. De overheid moet duidelijk durven communiceren dat er bij bepaalde onderwerpen geen participatie plaatsvindt. Burgerparticipatie is niet de heilige graal. Van dat idee moeten we af. Om participatiemoeheid te voorkomen, maar vooral om te komen tot een overheid die wél betrouwbaar is en een overheid die luistert naar haar inwoners. Mr. Corry-Anne van der Tang-Everse zegt het heel treffend in het RD van 9 dec. 2016: “Niet aan burgerparticipatie is behoefte, maar aan burgerschap. De overheid moet minder zelf willen doen en verantwoordelijkheden aan de burgers teruggeven. Dan kunnen burgers participeren op het juiste niveau: niet in de politiek, maar in de samenleving. Stop burgerparticipatie, start burgerschap!”

Burgerparticipatie voor (her)inrichting van eenstraat of wijk is prima, voor opstellen van beleid minder geschikt. Van de moderne geëmancipeerde mens wordt verwacht dat deze overal een mening over heeft en zich actief opstelt. We willen als overheid bijvoorbeeld graag dat onze inwoners meedenken over ons fietspadenplan of over het groenbeleidsplan. We gaan eropuit, inloopsessies worden gehouden in de drie dorpen. Er wordt reclame gemaakt om onze inwoners te triggeren mee te denken. Maar is ons beleid hierdoor beter geworden? En heeft de inwoner hierdoor een beter ‘gevoel’ bij de gemeentelijke overheid? Al jaren horen we in Nederland dat het vertrouwen in de politiek laag is. Politieke partijen komen beloftes niet na, beleidsvorming duurt te lang en is heel stroperig. Het antwoord hierop lijkt het inzetten van meer burgerparticipatie te zijn. Hoe meer mensen mee kunnen praten, hoe meer vertrouwen men krijgt in de overheid, lijkt het idee te zijn. In deze tijd van burgerparticipatie zou het vertrouwen in de overheid de afgelopen 5 jaar dus gestegen moeten zijn. Maar landelijk onderzoek laat een percentage zien dat gedaald is van 44% in 2012 naar 42% in 2017. (bron: https://www.cbs.nl/nl-nl/achtergrond/2018/18/vertrouwen-op-de-kaart) Daar valt op af te dingen dat dit een landelijk onderzoek is en wij op zoek zijn naar cijfers voor de gemeente Staphorst. Anderzijds is het zo dat burgerparticipatie in heel Nederland bovenaan de agenda van gemeenteraden staat. Hebben we als overheid misschien overspannen verwachtingen van burgerparticipatie? Laten we allereerst eens kijken naar de betrokkenheid. De overheid verwacht dat inwoners over heel veel zaken hun mening willen geven. Maar wanneer er geen directe betrokkenheid is bij het onderwerp, is de motivatie om mee te praten laag. Logisch, veel mensen zijn druk met werk, gezin en hobby’s. Dat is precies de reden dat ze eens in de vier jaar stemmen op de politieke partij van hun keuze, zodat die partij over alle onderwerpen nadenkt en een afweging maakt. De gemeenteraad is democratisch gekozen om volksvertegenwoordiger te zijn. Ieder lid van de raad staat in contact met inwoners, hoort alle meningen aan die leven in de samenleving. Daarna overlegt een partij, waarbij ze alle meningen meeneemt en een afgewogen keuze maakt. Want dat is de taak vaak de gemeenteraad: iedereen horen, en dan een afweging maken waarin een ieders belang weerklinkt. Dat vergt nuance, dat vergt ook afstand nemen tot de individuele burger. Want de gekozen oplossing moet voor de gehele gemeenschap de beste zijn, niet voor één individuele burger. Er is wel een onderscheid te maken tussen meedenken over beleid en meedenken over je eigen leefomgeving. Beleid is abstract. Inwoners moeten zich enorm verdiepen in beleid voordat ze daar goed over mee kunnen praten. Het is wat anders wanneer het gaat om uitvoering. Wordt een park opnieuw ingericht, een straat of een wijk, dan is het wel van belang dat de inwoners daarover inspraak hebben. Zij weten tenslotte zelf het beste wat past in hun straat of wijk. Maar het is aan de gemeenteraad om daarbij duidelijke kaders te stellen. Geef mensen keuzes: A of B. Geef een duidelijk budget mee. Dat voorkomt teleurstelling achteraf. De overheid moet duidelijk durven communiceren dat er bij bepaalde onderwerpen geen participatie plaatsvindt. Burgerparticipatie is niet de heilige graal. Van dat idee moeten we af. Om participatiemoeheid te voorkomen, maar vooral om te komen tot een overheid die wél betrouwbaar is en een overheid die luistert naar haar inwoners. Mr. Corry-Anne van der Tang-Everse zegt het heel treffend in het RD van 9 dec. 2016: “Niet aan burgerparticipatie is behoefte, maar aan burgerschap. De overheid moet minder zelf willen doen en verantwoordelijkheden aan de burgers teruggeven. Dan kunnen burgers participeren op het juiste niveau: niet in de politiek, maar in de samenleving. Stop burgerparticipatie, start burgerschap!”