Poliflw

Mijn opa komt thuis van zijn werk in de timmerwerkplaats. Dat thuis is in het “Rode Dorp” in Steenwijk. Een klein arbeidershuisje, maar in mijn beleving een fijne warme plek waar ik heel graag logeerde. Overgrootouders aan de andere kant van het steegje, op de kopse kant van het huizenblok staat het kruidenierswinkeltje van Tante Jantje, een oudtante.

Opa heeft een grote plaat hout bij zich. Daarop komt een papier met een foto van een besnorde man. Er komt plastic overheen en dat geheel wordt pontificaal in het voortuintje gezet, voor het raam. “Wie is die man opa?”. “Dat is Drees, en die zorgt voor ons als we niet meer kunnen werken “. Het is 1956, ik ben goed 4 jaar oud en de AOW wordt ingevoerd.

Van opa hoor ik verhalen over Domela Nieuwenhuis, over onderlinge ziekenfondsen en het verzet van de werkgevers. Mijn overgrootvader, ook timmerman en oprichter van de “ziekenbusse”is er een keer om ontslagen. En ik hoor verhalen over kerken waarin de rijken een plaats huren en de armeren moeten wachten tot er een lamp uitgaat en ze de vrije plaatsen mogen innemen. Er worden nieuwe kerken gesticht, vrije zendingsgemeenten die niet onder het juk van de “Staatskerk” vallen.

Mijn andere opa, smid, heeft een lijfspreuk:” de heren gooien elkaar de bal toe en de arbeiders vechten elkaar de tent uit “.

Al deze herinneringen heb ik meegenomen toen ik theologie ging studeren. Ik las over ds Jan de Liefde die in Amsterdam probeerde de arbeiders “te verheffen “. Hij stichtte “tot Heil des Volks “. Dromend van een betere, rechtvaardiger wereld.

Al deze herinneringen heb ik meegenomen toen ik dominee werd, eerst in Balk, daarna Varsseveld en tenslotte (letterlijk) in Wierden.

Terwijl mijn vader zich inzette in de vakbond, mijn oudste broer uiteindelijk wethouder voor de PvdA werd, was ik predikant. En in de Hervormde Kerk was voor predikanten geen ruimte voor politiek actief zijn. Ik heb dat altijd wat gevoeld als een “Berufsverbot”. Terwijl gereformeerde collega’s ongeremd actief waren in de ARP. Maar dat had natuurlijk met de oude Abraham Kuyper te maken die een echte zuil oprichtte: een kerk, een krant, een partij en een universiteit.

Mijn vader geloofde in de “doorbraak”: je juist niet opsluiten in een zuil, maar als christen midden in die maatschappij staan. Altijd verbinding zoeken, altijd samenwerken waar het kan, zonder je identiteit te verliezen. Geen christelijke scholen maar naar de openbare school. Later heb ik met onze kinderen een andere keuze gemaakt. Omdat de kloof tussen thuis en school te groot werd.

Actief dromen van een betere, rechtvaardiger wereld

Ik denk dat uit die herinneringen voor mij het woord “progressief” zijn invulling heeft gekregen: actief dromen van een betere, rechtvaardiger wereld. Is dat waar het uiteindelijk over gaat als we kijken naar de “gele hesjes” in Frankrijk?

Een onderklasse die geen dromen meer heeft? En daar ligt voor mij de verbinding tussen geloof en maatschappij. Om die oude collega Domela te citeren (voordat hij definitief de kansel heeft verlaten) als hij vertelt over een preek die hij op 25 november 1877 heeft gehouden:

De preek handelde over Rom. 13:8: ‘wie den ander liefheeft, heeft de wet vervuld’. Het was met recht een sociale of wil men liever socialistische preek.(..). Hoe vreemd moet het menigeen in de ooren hebben geklonken van den kansel te hooren zeggen: ‘goed drinkwater, goede woningen, goed voedsel en goed onderwijs voor allen – ze leggen de schoonste getuigenis af van den godsdienstigen zin, die woont in hen, aan wien de belangen van stad en land zijn toevertrouwd’. En als ik dan aan het einde de vraag stel: hebben we godsdienst, nog godsdienst of reeds godsdienst? dan antwoord ik daarop: ‘op die vraag kan alleen het leven antwoord geven.

(uit: van christen tot anarchist”)

Ik begon met het woord “progressief” met een vraagteken. Ik ben nu sinds november 2017 met emeritaat (in gewoon Nederlands: met pensioen) als predikant van de Kapel in Wierden. Maar ik geloof nog steeds in een betere rechtvaardiger samenleving en ik vind nog steeds inspiratie in dat oude boek, die zo vaak verguisde Bijbel. En daarom ben ik lid van de enige echte progressieve partij in Wierden. Een partij die nog dromen heeft.

Het PPW.

Eén van de verplichtingen die de Europese Unie haar lidstaten heeft opgelegd is het beschermen van de biodiversiteit binnen Europa. De lidstaten doen dit onder andere door het aanwijzen en in stand houden van bijzondere gebieden die samen de parels van de Europese natuur vormen. Naast de Sallandse Heuvelrug is ook het Wierdense veld aangewezen als Natura 2000 gebied.

PPW is voor het robuuster maken van de natuur en het handhaven en op den duur vergroten van de biodiversiteit. De wereld kan niet zonder biodiversiteit! Soorten en ecosystemen zorgen bijvoorbeeld voor de productie van zuurstof, bestuiving van planten (waaronder landbouwgewassen) en waterzuivering. Biodiversiteit betekent voor de mens voedsel, bouwmateriaal, brandstof en grondstoffen en medicijnen.

PPW stemt in met de adviesnota. Omdat er sprake is van een bestemmingswijziging in Hellendoorn en Wierden is het gewenst om daar waar nodig mogelijk zaken te combineren in een provinciaal inpassingsplan (PIP). Hellendoorn geeft aan bereid te zijn om te kiezen voor een PIP. Daarnaast is een PIP een eenvoudiger instrument om te komen tot een procedure, waarbij de provincie als verantwoordelijke meer zelf de planning kan bepalen.

PPW vindt het maatschappelijk draagvlak voor Natura 2000 ook belangrijk. Het moet een levend project blijven, dat niet alleen gedragen wordt door de Europese Commissie, lidstaten en experts, maar ook door de inwoners van Wierden. Het is dan ook van groot belang dat de omwonenden/belanghebbenden en de gemeente voldoende betrokken worden bij de totstandkoming van de het PIP. Door in te stemmen blijft de gemeente een belangrijke schakel in de gebiedsprocessen en behoudt het de mogelijkheid tot het indienen van een zienswijze.

In de ledenvergadering van woensdag 17 oktober heb ik, Henk van Dieten, de voorzittershamer voor het laatst gehanteerd. Reden genoeg om even terug te blikken op een periode van ruim elf en een half jaar PPW.

Vanaf de oprichting van het PPW, zo’n twintig jaar geleden, ben ik lid van PPW geweest. Maar de eerste jaren wel “slapend lid”. Na een eerdere periode als voorzitter van de Wierdense PvdA en druk met mijn werk in het onderwijs had ik even geen behoefte om politiek actief te zijn.

Maar ja, het liep anders. Peet Lub en Pelle Mug hadden begin 2007 de opdracht gekregen een nieuwe voorzitter te zoeken. Ik zat thuis na een heupoperatie en moest ze dus wel ontvangen. Bovendien was mijn pensioen in aantocht en dus had ik ook geen argumenten om ‘nee’ te zeggen tegen hun verzoek.

Wel heb ik de leden in de vergadering waarin ik gekozen moest worden gewaarschuwd: ik woon in het buitengebied, mijn werk en vrije tijd spelen zich af buiten Wierden: eigenlijk ken ik Wierden en de Wierdenaren (en natuurlijk ook Enternaren) eigenlijk maar matig. Het mocht niet baten, gerustgesteld door mijn verzekering dat ik geen politieke ambities koesterde, werd ik dat voorjaar als voorzitter gekozen.

Ik heb er nooit spijt van gehad! Ik heb Wierden beter leren kennen en vooral veel aardige ,bevlogen mensen van het PPW.

Waarvoor heb ik mij als voorzitter ingezet?

In die ruim tien jaar heeft het bestuur, in regelmatig wisselende samenstelling, gewerkt aan:

• Het professionaliseren van de organisatie: denk aan reglementen, handleidingen, maar ook aan communicatie

• Het organiseren van alle activiteiten ten behoeve van de politieke continuïteit: verkiezingsprogramma’s, kieslijsten, campagnes

• Ondersteunen van de politieke vertegenwoordigers: raadsleden en wethouder

Niet in alles is mijn voorzitterschap geslaagd te noemen. Het ledental en vooral de aanwas van jonge leden blijft nog steeds een punt van zorg.

Het politieke klimaat is in die afgelopen jaren veranderd, ook in Wierden. Het is dan ook noodzakelijk dat er een nieuwe voorzitter aantreedt met nieuw elan en enthousiasme. Ik ben dan ook verheugd met het initiatief om onder die nieuwe voorzitter aan de slag te gaan met een aantal themagroepen onder de noemer “Bouwers van PPW”. Themagroepen, met jonge enthousiaste deelnemers die het tot hun taak rekenen de raadsleden te ondersteunen en te voeden. En het thema waar ik zelf nog wel eens de tanden in zou willen zetten betreft de organisatie van de lokale democratie. Juist op lokaal terrein kan er volgens mij veel meer geëxperimenteerd worden met andere vormen van democratische besluitvorming, met participatie.

Graag bedank ik alle leden van PPW voor hun vertrouwen en steun en ik wens Aalsen Everts als nieuwe voorzitter veel succes en plezier.

PPW, het ga je goed!

In oktober 2017 dacht ik: laat ik mij eens meer verdiepen in de gemeentepolitiek. Ik ben destijds aangesloten bij een fractievergadering van het PPW en voelde mij hier gelijk op mijn plek. Onderwerpen als maatschappelijke betrokkenheid, duurzaamheid en oog voor de medemens zijn onderwerpen die mij erg aan het hart liggen.

Sinds de verkiezingen van dit jaar zijn we met een groep actieve mensen de “bouwers”-groep gestart. Een mooie club met een diversiteit aan mensen met verschillende achtergronden die actief mee willen denken en openstaan voor onze mooie gemeente. Het is prettig om te merken dat je als individu mee kunt denken en ook een stem kan hebben binnen de politiek. Het gaat immers over onze mooie gemeente waar we allemaal met plezier willen kunnen blijven wonen, werken en vertoeven.

Ik ben een geboren Enternaar, al zal mijn achternaam anders doen vermoeden. In het dagelijks leven ben ik maatschappelijk werker/wijkcoach en werkzaam in een van de grotere Twente gemeentes. Daarnaast heb ik de opleiding voor mediator gevolgd. Ik woon samen met mijn ruwharige teckel Theo.

De afgelopen jaren ben ik actief betrokken geweest bij het opzetten van het lokale initiatief “Noaberschap”. Een oud buurmeisje kwam destijds met het plan om voor de feestdagen boodschappen in te zamelen voor mensen die net buiten de boot vallen als het gaat om financiële regelingen en/of juist een steuntje in de rug nodig hebben. Samen met mijn zus en buurmeisje hebben we de schouders hieronder gezet. Dit initiatief hebben wij drie jaar gedaan en het was een succes! Het was mooi om te zien hoe een klein dorp als Enter zo meeleefde en massaal doneerde en namen doorgaf. Noaberschap in de grootste zin. En zo hoort het mijns inziens ook. Heb oog voor je medemens, want er gebeurt meer dan het oog kan zien. Ook de verborgen armoede en leed is niet aan mensen te zien.

Mijn speerpunten binnen het PPW zijn: sociaal domein, armoede, jongeren en alles op het gebied van de maatschappij waar mensen bij betrokken zijn.

De rol die ik krijg en vrij in kan vullen past mij als gegoten. Vind jij het nou ook leuk om mee te denken over onderwerpen die actueel zijn binnen de gemeente en ben je, net als ik in 2017, benieuwd wat jij kan betekenen voor het PPW en onze gemeente? Kom dan gewoon eens kijken bij de ‘bouwers’groep. Iedereen is van harte welkom!

Na de verkiezingen van 21 maart hadden wij, PPW, nog slechts twee zetels over. De volgende ochtend bleek dat naast lijsttrekker Roselien Slagers ook de nummer 6 van de kieslijst, Sander Salakory, zitting kon nemen de de Raad. Hiermee kwam een abrupt einde aan twaalf jaar raadslidmaatschap van Bert Klaas, vier jaar raadslidmaatschap van Egbert Wessels en Herman Minkjan en daarnaast ruim een jaar van Jan Willem Bronsgeest.

Er is in de periode na de verkiezingen in de ledenvergadering uitgebreid gesproken over hoe dit heeft kunnen gebeuren, maar al snel werd de blik ook weer op de toekomst gericht. Ieder nadeel heeft zijn voordeel en in dit geval minstens twee voordelen. Sander, pas 35 jaar jong, heeft zitting genomen in de Raad namens PPW. Hij is daarmee het jongste raadslid in onze geschiedenis, mooi toch!

Een tweede voordeel is het volgende. Er is een groep PPW leden opgestaan die heeft aangegeven de raadsleden te willen ondersteunen, stukken mee te willen lezen en vergaderingen te bezoeken. De fractie is hier heel erg blij mee, want voor twee personen is het gewoon teveel werk. Een groep van 15 personen van diverse pluimage heeft al een aantal keer bij elkaar gezeten om vergaderingen voor te bereiden en taken te verdelen.

De allereerste opdracht voor de fractie was het kiezen van een steunfractie. Deze steunfractieleden kunnen names PPW aanschuiven in de commissievergaderingen. De fractie heeft gekozen voor de ervaring van Egbert Wessels en daarnaast voor nieuwkomer Aalsen Everts, gezien zijn jarenlange ervaring in de gemeenteraad van Montfoort. Als politiek adviseur blijft gelukkig Bert Klaas ook betrokken. Jan Willem Bronsgeest blijft ook zeer betrokken en maakt ook onderdeel uit van de eerder genoemde groep die zichzelf ‘De Bouwers’ heeft genoemd. Herman Minkjan moet helaas een stapje terug nemen om gezondheidsredenen. ‘De Bouwers’ is een enthousiaste groep en eenieders inbreng is welkom, dus kom gewoon eens langs!

Inmiddels zijn de nieuwe wethouders benoemd is en op 5 juni het coalitieakkoord besproken. Wij hebben vooral geconstateerd dat er weinig nieuws onder de zon is en dat de nieuwe coalitie voortborduurt op reeds bestaand beleid. Eigenlijk was het enige concrete punt in het coalitieprogramma dat de winkels op zondag open mogen. Een overijverige winkelier die meteen de daad bij het woord wilde voegen hebben we een handje geholpen door een motie in te dienen zodat er niet meer op allerlei verordeningen gewacht hoefde te worden. Dit wordt gedoogd totdat ook alles formeel rond is. Deze motie werd door alle partijen, met uitzondering van ChristenUnie, ondertekend!

Ook hebben we beide coalitiepartijen de uitspraak weten te ontlokken dat zij de duurzaamheidsdoelstellingen, zoals die in augustus 2017 zijn vastgesteld door de Raad, willen halen en dat we nauwgezet worden geïnformeerd over de stand van zaken, het eerst in het eerste kwartaal van 2019.

Het was een rumoerige periode, maar al met al is dit toch een goed begin!