Poliflw

Ook dit jaar organiseert de PvdA Deventer een 1-meiviering op de Dag van de Arbeid, dit jaar echter in aangepaste vorm. Het organisatiecomité van de Deventer afdeling heeft gezocht naar een manier waarop de traditionele viering op 1 mei toch door kan gaan tijdens de Corona-crisis. Er is een gevarieerd en creatief programma bedacht.

Zo wordt de 1-meiviering online via video-chat in een Zoomsessie gehouden met de leden. Daarbij zal ook de Deventer Stadstroubadour Maarten van Veen een live-optreden verzorgen. Hij vraagt daarbij aandacht voor o.a. kunstenaars en ZZP’ers die in deze moeilijke tijden ook erg hard geraakt worden, een groep mensen waarvoor ook de PvdA zich sterk maakt om ze te ondersteunen.

PvdA-leden nemen individueel filmpjes op om kort en krachtig hun betekenis van de Dag van de Arbeid toe te lichten. Deze filmpjes worden online op social media en tijdens de ledensessie op Zoom getoond. Daarnaast zullen de duo-afdelingsvoorzitters de jubilarissen onder de leden virtueel hun speldje opspelden. Op een later moment krijgen ze deze alsnog in het echt.

Vanaf de toren van de Deventer Lebuïnus zal de Stadsbeiaardier op 1 mei van half 1 tot half 2 diverse socialistische strijdliederen ten gehore brengen.

Door de Corona-maatregelen is het traditionele bezoek in de ochtend aan woon- en zorgcentrum Humanitas niet mogelijk. Hier reikt de PvdA jaarlijks rode rozen uit aan bewoners en personeel. Ook dit zal op alternatieve wijze vorm krijgen doordat draaiorgel de Turk deze traditie op muzikale wijze vorm zal geven. Een compilatie van de verschillende onderdelen zal in filmvorm aan Humanitas aangeboden worden en via Humanitas-televisie worden getoond aan bewoners en personeel.

Het organisatiecomité voor de 1-meiviering bestond dit jaar uit: Marien van Schijndel, Tanja Eekhuis, Bep Spa, Marry Dijkshoorn en Wil van der Ouderaa.

Het bericht 1-meiviering gaat in alternatieve vorm door verscheen eerst op PvdA Deventer.

Op zondag 8 maart jl. vond op internationale vrouwendag de Deventer bijeenkomst plaats in de bibliotheek. In een drukbezochte en gevarieerde bijeenkomst werd ook de tweede Trijntje Blaauboerlezing gegeven. Trijntje was een van de eerste 4 vrouwelijke wethouders in Nederland. Ze werd wethouder in 1927. Oud-raadslid Bep Spa deed de introductie van deze lezing door oud-Kamerlid Keklik Yucel.

Introductie door Bep Spa:

Wie was Trijntje Blaauboer?

Lamberthe de Jong, historica uit Diepenveen heeft dat allemaal uitgezocht en beschreven.

Trijntje is in 1887 geboren in Amsterdam en in 1919 naar Deventer gekomen vanwege het werk van haar man Johannes Saunders.

Trijntje wordt lid van de SDAP en komt op de kandidatenlijst voor de SDAP.

Na de verkiezingen wordt Trijntje wethouder van onderwijs en ze is daarmee de eerste vrouwelijke wethouder in Deventer en de vierde in Nederland.

In 1931 komt er een einde aan haar wethouderschap vanwege een wijziging in de gemeentewet;

echtgenoten van onderwijzers van het lager en middelbaar onderwijs (ambtenaren) kunnen geen raadslid zijn.

Trijntje is daarover diep teleurgesteld, maar toch blijft ze actief op maatschappelijk gebied met name op het gebied van onderwijs en volksgezondheid.

Ze wordt lid van de Landelijke Onderwijsraad en zal die functie tot aan haar dood in 1951 bekleden.

Wat mogen we blij zijn dat vrouwen als Trijntje Blaauboer zich ingespannen hebben voor onderwijs en volksgezondheid en daarmee inspiratie hebben geboden aan de vrouwen in hun tijd maar ook nog steeds aan vrouwen in deze tijd.

 

Trijntje Blaauboer lezing door Keklik Yucel

Het is mij een eer en genoegen om juist hier, in mijn geliefde Deventer, in de prachtige nieuwe bibliotheek, de Trijntje Blaauboer-lezing te mogen uitspreken.

We komen van ver. Trijntje Blaauboer bijvoorbeeld die als één van de eerste vrouwen wethouder werd in Nederland, in Deventer. Een inspirerende vrouw naar wie deze lezing is vernoemd. Zo hebben we allemaal een verhaal. Nadat ik als tweejarig Turks-Nederlands meisje hier was komen wonen, was het iedere week weer een feest als we naar de bieb gingen. Het waren de jaren zeventig en tachtig in het Rode Dorp. Een gastarbeidersgezin. Met strikte zedelijkheidsnormen. Tradities waar stevig aan werd vastgehouden. Een vertrouwd baken in het nieuwe, vreemde land. Als meisje had ik een dienende rol, met veel huishoudelijke taken. Je wist niet beter.

Maar de spotjes over een slimme meid, die op haar toekomst is voorbereid bereikten ook het Rode Dorp. De tijdgeest ademde ook in Deventer verheffing, emancipatie en vooruitgang.

Gelukkig waren mijn ouders stiekem een klein beetje feministisch. Ze hadden in ieder geval een heldere boodschap voor me:

Pak je kansen, maak je school af en word economisch zelfstandig. Wees nooit afhankelijk van een man of van de staat!

Mijn eerste baan kreeg ik in het Deventer ziekenhuis. Dat heette toen nog het Sint Geertruiden Ziekenhuis.

Niet meer dan een bijbaantje naast mijn school, maar ik leerde er misschien wel de belangrijkste les uit mijn leven. Ik leerde zelfvertrouwen, ook als het moeilijk werd.

Ik was vijftien en werkte als voedingsassistente op een verpleegafdeling.

‘Fruitmeisje’ heette dat toen. Als fruitmeisje met ook nog eens een Turkse achtergrond kreeg ik wat andere vragen dan andere meisjes.

‘Moet jij ook als maagd het huwelijk in?’

‘Word je uitgehuwelijkt?’

U kunt zich voorstellen dat ik me als vijftienjarige heeeeel ongemakkelijk voelde. Het zweet brak me al uit als ik een zaal vol patiënten binnenliep.

Op een dag riep Joke, de verpleegkundige, mij naar de keuken van de afdeling en zei:

‘Keklik, je mag antwoord geven, maar het hoeft niet hè.’

Ik begreep dat wat jij wel of niet wilt belangrijk is. Ik mag er ook zijn, ook ik heb zeggenschap. Weer had ik iets wezenlijks geleerd. Vanaf dat moment ben ik rechtop gaan lopen. Geen enkele vraag kon mij nog van mijn stuk brengen…

In het examenjaar op de Hanzeschool, die hiernaast stond, was ik op een dag weer eens met mijn moeder mee naar het ziekenhuis om te vertalen. Mijn moeder vertelde met grote trots aan haar internist:

‘Mijn dochter is bijna klaar met haar school.’

De internist draaide zich om en zei:

‘Gefeliciteerd! En? Wat ga je doen? Doorleren?’

Daar hadden wij het thuis eigenlijk nooit over gehad! De wereld van de internist was een andere dan de mijne. Dat kwartje viel onmiddellijk. In de jaren tachtig was het niet in ieder gezin vanzelfsprekend om door te leren. De ambities en mogelijkheden in zijn wereld reikten als vanzelfsprekend verder dan die in de mijne. Mijn eigen pad had mij alweer iets geleerd. Gescheiden werelden andere toekomstperspectieven.

Na de Meao ging ik werken en trouwen. Wel met de aller- allerleukste en misschien wel meest geëmancipeerde man ter wereld. Vind ik dan hè.

Ondertussen waren er ook nieuwe wegbereiders opgestaan.

De maatschappelijke emancipatiestrijd ging verder.

Deeltijdwerk, betaalbare kinderopvang, studeren in deeltijd, leven lang leren dat werd allemaal mogelijk gemaakt.

Mijn ambities durfde ik inmiddels hardop te formuleren.

Studeren ging ik ook, eerst bij Saxion HRM en daarna Politicologie/ Bestuurskunde aan de VU. Dat combineerde ik met mijn werk en zorg voor jonge kinderen. Ik werkte toen bij de gemeente Deventer waar overigens een gemeentesecretaris zat die vrouwen aanmoedigde om door te groeien in de organisatie. Ik groeide door naar het managementteam.  Ook jij bedankt Theo Bakhuizen.

Daar waar het ertoe doet, daar waar ik een verschil kon maken voor de samenleving voor de mensen, zette ik me in. In allerlei maatschappelijke, politieke en bestuurlijke rollen, tot in de Tweede Kamer.

Op de vraag van een vriendinnetje waarom ik actief werd in de politiek zei mijn dochter ooit eens “Zij heeft alles moeten bevechten en probeert het nu makkelijker te maken voor ons meisjes” Mijn dochter sprak eigenlijk over u allemaal. Wij proberen het allemaal, ieder op haar en zijn eigen manier, een stukje makkelijker te maken voor de meisjes en jongens na ons. Ook wij plaveien nog de wegen.

Ruim honderd jaar geleden zou dat nog onmogelijk zijn geweest. Het algemeen kiesrecht voor vrouwen werd toen geregeld met een initiatiefwet van de Deventenaar Henri Marchant. Ik zeg het wel vaker: Deventer heeft iets unieks. Het ademt tegelijkertijd geschiedenis en vooruitgang. Het heeft een historische bezieling en een toekomstgerichte lef. Dat was vroeger al zo en dat is nog steeds zo.

Dankzij de overwinning die Marchant in 1919 boekte, schreef Deventer nog een keer sociale en politieke geschiedenis. Trijntje Saunders-Blaauboer werd in 1927 de eerste vrouwelijke wethouder van Deventer. Voor de SDAP uiteraard, de voorganger van de Partij van de Arbeid. Daar bleef het voor haar niet bij, want maatschappelijk betrokken als zij was had ze tal van functies in het openbare leven.

Trijntje was een wegbereider voor de generaties die na haar kwamen. Er is veel bereikt en nog veel te doen, maar wat mij betreft is het tijd voor een volgende stap in de emancipatie. Van streven naar doen. Van vooral een vrouwenzaak naar vrouwen- en mannenzaak. Van vele hobbels wegnemen, routes plaveien en pionieren naar een daadwerkelijke gelijkwaardige participatie. In alle lagen van onze samenleving.

Werken aan een gelijkwaardige positie van alle vrouwen, zowel maatschappelijk, politiek als bestuurlijk, is geen gunst, maar onze dure plicht. Van vrouwen én mannen. Vrouwenrechten zijn mensenrechten en daarmee niet alleen een vrouwenzaak maar ook een mannenzaak. Vindt u ook niet? We moeten het voortaan samen doen.

Het voelt onwerkelijk dat er zelfs nog tientallen jaren geleden zoveel ongelijkheid bestond tussen mannen en vrouwen. Nog zoveel traditionele rollenpatronen. Maar het geeft ook hoop in de toekomst. Vooruitgang? Ook als het traditioneel ingebakken is? Het kan! We komen van ver. Het is ook bewonderenswaardig dat dankzij de onvermoeibare inzet van vrouwen, zoals Aletta Jacobs en de Dolle Mina’s, zoveel stappen zijn gezet om de rechten van vrouwen gelijk te stellen aan die van mannen.

We komen allemaal van ver. Onze juridische vrijheid en gelijkwaardigheid is na maatschappelijke en politiek strijd wel zo’n beetje beslecht. Al zijn er nog strijdpunten.

Ik heb zelf als Tweede Kamerlid een initiatiefwet gelijke beloning voor gelijk werk voor mannen en vrouwen ingediend. Lilliane Ploumen heeft deze wet weer opgepakt, want vrouwen verdienen voor gelijk werk vandaag de dag nog steeds minder dan mannen.

We zijn er nog niet!

Nog steeds is rond de 50% van alle vrouwen niet financieel onafhankelijk.

Nog steeds zijn vrouwen kwetsbaarder voor armoede.

Nog steeds worden vrouwen voor gelijke werk minder beloond dat mannen.

Nog steeds worden typisch mannelijke eigenschappen hoger gewaardeerd dan typisch vrouwelijke eigenschappen.

Nog steeds hebben heel veel vrouwen nog te maken met huiselijk geweld.

Nog steeds werken er vooral vrouwen in beroepen en sectoren waar de beloningen wat lager zijn.

Denk aan de salarissen van de kassières, onderwijzers, thuiszorgmedewerkers, schoonmakers enzovoort.

Nog steeds zijn er weinig vrouwen in topfuncties.

Nog steeds zijn er te weinig vrouwen in de Tweede Kamer

Nog steeds zijn er te weinig vrouwen in gemeenteraden.

Nog steeds zijn er veel minder vrouwelijke wethouders

Nog steeds zijn burgemeesters vaak een man.

De Man is nog steeds de norm. De Man is nog steeds de Macht.

De laatste stap kunnen we samen zetten, vrouwen en mannen. Net als al die moedige vrouwen die ik in de wereld steeds weer zie strijden tegen het patriarchaat, tegen zedelijkheidsvoorschriften van de staat, tegen de machthebbers in allerlei onvrije landen, die de vrouwen klein willen houden. Zij gaan met de dood voor ogen de straat op, in de hoop dat het leven voor hun dochters vrijer en gelijker zal zijn. Stuk voor stuk moedige vrouwen en mannen.

Wij zijn schatplichtig aan alle wegbereiders, pioniers, ijsbrekers, baanbrekers, heldinnen en helden voor ons. Wij staan hier dankzij hen. Het is geen gunst, het is onze dure plicht om ons heen te kijken en hen die achter blijven mee te nemen. Maar ook om het makkelijker te maken voor andere vrouwen en onze dochters en zonen.

En laten we altijd naast alle mannen en vrouwen staan, hier en elders, die moedig strijd voeren voor hun meest elementaire vrijheden, hun nek uitsteken en opstaan tegen hen die hen klein, ongelijk en onvrij willen houden. Anderen hebben het ook voor ons gedaan.

Vrijheid en gelijkwaardigheid, broederschap én zusterschap! Daar gaat het ons om. Het betekent opstaan tegen geweld tegen vrouwen, tegen het klein houden van vrouwen, maar bijvoorbeeld ook het herinvoeren van eigentijds moedermavo’s voor al die vrouwen die nog geen arbeidsmarktkwalificatie hebben. Van gelijke beloning voor gelijk werk tot meer Angela Merkels, Jacinda Arderns en Liesbeth Grijsens.

En ja ook Deventer feliciteert Khadija Arib, een topper en voormalig collega, met haar afgelopen vrijdag nog zeer verdiende Aletta Jacobsprijs.

“Heel haar leven vecht zij al voor de emancipatie en gelijkheid voor vrouwen” Zij is een wegbereider voor andere vrouwen. Net als Mariette Hamer nu voorzitter van de SER die onlangs ook zeer verdiend de Joke Smit prijs won. Gefeliciteerd.

Wegen bereiden en routes plaveien……

Laten wij dat allemaal zijn en blijven voor de vrouwen om ons heen en onze dochters. Gewoon omdat de wereld daarmee een stukje eerlijker én mooier wordt.

Een fijne internationale vrouwendag!

Dank u wel

Het bericht Trijntje Blaauboerlezing 2020 verscheen eerst op PvdA Deventer.

Bedroefd hebben we kennis genomen van het overlijden van Jan Bugter, die namens de PvdA onder meer raadslid en wethouder was in Deventer. Jan was een bevlogen sociaaldemocraat die enorm veel voor Deventer en de PvdA heeft betekend. Hij zette zich in voor sociale vernieuwing, voor verbinding, voor betaalbaar werk en betaalbare woningbouw: thema's die vandaag de dag nog steeds actueel zijn. Zijn overlijden is een groot verlies voor onze partij en voor de stad Deventer. Onze gedachten zijn bij zijn familie en vrienden. https://deventer.pvda.nl/nieuws/in-memoriam-jan-bugter/

Op vrijdag 8 maart zal in de Lebuïnuskerk de allereerste Trijntje Blaauboer-lezing gegeven door PvdA-Kamerlid Kirsten van den Hul. Het in Deventer geboren Tweede Kamerlid zal in het kader van internationale vrouwendag een lezing geven over Trijntje Blaauboer (1887-1951), de eerste vrouwelijke wethouder in Deventer in 1927.

De lezing zal een ode zijn aan een heldin, zoals Blaauboer kan worden beschouwd gezien de vrijwel unieke rol die zij innam als vrouwelijke bestuurder in een tijd dat dit nog veel weerstand opriep bij veel mensen. Blaauboer werd in 1927 onverwacht gekozen voor de Sociaal Democratische Arbeiders Partij (SDAP, de voorganger van de PvdA) als gemeenteraadslid in Deventer en werd in het najaar ook wethouder van onderwijs. Een ambt dat zij vier jaar zou vervullen, totdat zij gedwongen werd haar ambt neer te leggen omdat getrouwd was met een leraar, wat volgens de gemeentewet van 1931 niet mocht.

Blaauboer is daarmee niet alleen een pionier in een tijd dat vrouwelijke deelname aan politiek en bestuur nog een zeldzaamheid was maar wel zijn ontwikkeling inzette, ze is ook een voorbeeld van een heldin die tegen de stroom inging en helaas op teleurstellende wijze haar positie moest opgeven vanwege het werk van haar man.

Van den Hul – in de Tweede Kamer woordvoerder emancipatiebeleid namens de PvdA-Kamerfractie – zal in haar lezing ingaan op de rol ban Blaauboer voor de positie van vrouwen binnen de politiek en binnen Deventer en zal hiermee ook de aftrap geven voor een lezingenserie die van vanaf nu jaarlijks onder titel ‘de Trijntje Blaauboer-lezing’ zal worden opgestart. Oud-PvdA-raadslid in Deventer Bep Spa zal Van den Hul inleiden bij haar lezing.

De eerste Trijntje Blaauboer-lezing is gratis en openbaar toegankelijk in de Lebuïnuskerk en begint om 17.30 uur op het Hoogkoorpodium. De lezing maakt onderdeel uit van het internationale vrouwendagfestival Deventer. https://internationalevrouwenfestivaldeventer.nl/

Het bericht Eerste Trijntje Blaauboer-lezing door Kamerlid Kirsten van den Hul verscheen eerst op PvdA Deventer.

Vorige week overleed tot ons grote verdriet Bernard Duimel op 81-jarige leeftijd. Een markante en eigenzinnige man met een grote inzet gedurende zijn leven voor Deventer en haar inwoners. Tussen 1970 en 1988 was hij zeer actief voor de PvdA in Deventer, o.a. als raadslid en tussen 1974 en 1988 was hij wethouder.

Bernard had een groot hart en een energieke inzet voor de stad Deventer en haar inwoners. Als bestuurder is hij van grote betekenis geweest op de beleidsterreinen wonen, het stadsherstel (o.a. de restauraties van het Bergkwartier en het Noordenbergkwartier), het onderwijs (o.a. voor de pabo in Deventer) en het culturele leven in Deventer. Ook na zijn wethouderschap bleef hij zich actief en met passie inzetten, o.a. op het terrein van cultureel historisch erfgoed.

Wij zullen zijn daadkracht, kennis van zaken, eigenzinnigheid en humor missen. Bij de kerkdienst voor Bernard op vrijdag 31 augustus jl. sprak oud-raadslid Bep Spa – die veel met Bernard te maken heeft gehad in zijn bestuurdersjaren maar ook in de jaren erna – een korte tekst uit namens PvdA-bestuur en -fractie over Bernard, richting zijn echtgenoot Brayan, familie en andere naasten, o.a. over zijn verdiensten voor de stad en de partij.

 

—————– uitgesproken tekst door Bep Spa op vrijdag 31 augustus 2018 —————–

Namens de Partij van de Arbeid, fractie en afdeling wil ik Brayan en overige nabestaanden mijn bijzondere medeleven betuigen bij het overlijden van Bernard. We hebben Bernard leren kennen in Deventer als sociaal cultureel en jongerenwerker.

De positie van jongeren, hun weerbaarheid, huisvesting en vrijetijdsbesteding gingen Bernard aan ’t hart, flamboyant en betrokken toog hij aan de slag.

Bernard was wethouder vanaf 1974 en had Ruimtelijke Ordening, Stadsvernieuwing, Onderwijs en Cultuur in zijn portefeuille.

In samenwerking met Harry Rademaker heeft hij de restauratie van het Stadhuis ter hand genomen, naar de mening van Bernard hoorde het stadsbestuur in het hart van de stad.

Bernard heeft dit ook beschreven in het boek over het oude stadhuis In en om het Stadhuis.

De nieuwbouw van het Stadhuis heeft Bernard nauwlettend gevolgd en er zich danig in geroerd. Zijn betrokkenheid bij de Binnenstad bleef onverminderd groot.

In zijn tweede periode als wethouder heeft hij veel betekend voor het herstel van het Bergkwartier en het Noordenbergkwartier. Als je nu door de stad loopt dan herken je zeer veel plekken die bewaard zijn, opgeknapt en hersteld zijn – dankzij Bernard – hij heeft zijn stempel op de stad gedrukt!

Zoals bij het Burgerweeshuis dat gekraakt werd om als jongerencentrum in gebruik te worden genomen en kon rekenen op steun van de Partij van de Arbeid èn ook van de VVD.

Zijn verkiezing voor deze tweede periode kwam niet zonder slag of stoot tot stand. Bernard was op een onverkiesbare plaats 27 gezet, samen met een aantal vernieuwers waaronder Stef Huis in ’t Veld. Als reactie verscheen Bernard bij het plaatselijke carnaval met shirtnummer 27.

Gelukkig waren er veel PvdA’ers die zich inzetten voor Bernard èn voor de vernieuwing van de Partij van de Arbeid en zo kwam Bernard alsnog op de tweede plaats en werd wederom wethouder.

In de periode van het Linkse college 1982-1986 heb ik Bernard zien acteren op allerlei beleidsterreinen, maar ook buiten het stadhuis bij het tegenhouden van de munitietrein en de toestemming voor het Doe Wat festival voor jongeren.

De gezamenlijke 1 meivieringen met Links – die mooie thema’s hanteerden en inspirerend waren – konden niet onverdeeld op steun rekenen, maar wel van Bernard.

En een van zijn glansrollen was het vervullen van het loco burgemeesterschap, wat hij voortreffelijk deed.

Met hart en ziel werd er aan Bergkwartier en Noordenbergkwartier gewerkt, restauratie, volkshuisvesting maar ook een cultuurbeleid om U tegen te zeggen. Er moest aandacht komen voor kinderen, jongeren, jazz en popmuziek en als de gevestigde instelling hieraan niet kon of wilde voldoen dan herschikte de gemeente de middelen naar de nieuwe instellingen en doelgroepen èn dat gebeurde dus ook.

In dezelfde periode kwam er een structurele subsidieregeling voor het COC waarmee huisvesting, activiteiten, voorlichting en educatie bekostigd konden worden.

Bernard steunde een ieder die minder kansen kreeg of die in de problemen was geraakt, of het nu vluchtelingen waren, bijstandscliënten, woonwagenbewoners of het kattenvrouwtje Hanna Brisee.

Alles vanuit een rood hart, uit een menselijk hart.

Bernard hield zich ook bezig met allerlei organisaties en besturen die zich inzetten voor het behoud van de Binnenstad.

En het was niet gemakkelijk om met hem in een bestuur te zitten maar je had wel iemand die betrokken was en besluiten wilde nemen en ze ook uitvoerde of liet uitvoeren.

In de advertenties die deze week verschenen wordt die dank dan ook uitgesproken door diverse organisaties.

Bernard, als ik je bedank voor de kleurrijke en eigenzinnige wijze waarop je het wethouderschap voor de Partij van de Arbeid hebt ingevuld, in en buiten het stadhuis, je daarna hebt ingezet voor onze mooie stad en voor veel organisaties dan rest mij een diepe buiging te maken en met een glimlach aan je terug te denken. Dank voor al je werk, je inzet, dank voor je humor en rust zacht.

Lieve Brayan, je hebt een fantastiche inspirerende partner verloren maar met zoveel mooie herinneringen dat je daaruit de kracht mag putten om verder te gaan.

—————-

Het bericht In memoriam: Bernard Duimel (1937-2018) verscheen eerst op PvdA Deventer.

De Partij van de Arbeid in Deventer biedt haar verkiezingsprogramma voor de komende gemeenteraadsverkiezingen ook in een audio-versie op CD aan voor blinden en slechtzienden. De partij is daarmee in Deventer de eerste partij om het programma op deze wijze beschikbaar te stellen voor mensen een visuele beperking. Het is ook geschikt voor mensen die in algemene zin moeite met het lezen van teksten hebben. Naast een CD-versie is de audio ook online beschikbaar via Soundcloud.

Het programma is in audio-vorm ingesproken door PvdA-lijsttrekker en -wethouder Jan Jaap Kolkman, raadslid Bep Spa en fractievoorzitter Rob de Geest. De PvdA vindt dat voorzieningen voor mensen een beperking toegankelijk moeten zijn, in lijn met het VN-verdrag dat de rechten voor mensen met een beperking regelt. Daarbij is deze audio-versie van het lokale verkiezingsprogramma een stap.

PvdA-fractievoorzitter Rob de Geest:  “Het is van groot belang dat iedereen mee kan doen. Ook verkiezingsprogramma’s moeten door politieke partijen in een vorm worden aangeboden die standpunten en ideeën voor de komende jaren helder maken een zo groot mogelijke groep. Met deze audio-versie van ons programma nemen we hopelijk bij een deel van de mensen met een visuele beperking een drempel weg.”

PvdA-lijsttrekker Jan Jaap Kolkman: We staan als PvdA voor een inclusieve samenleving, waarin we moeten zorgen dat iedereen mee kan doen en waarbij we proberen drempels weg te nemen. Dat is een hele klus maar ook een noodzakelijke klus. Dit soort voorzieningen, zoals een verkiezingsprogramma, moeten voor iedereen toegankelijk zijn.”

De PvdA Deventer wil de komende tijd zorgen dat het programma beschikbaar is via de bibliotheek en zal het ook aanbieden aan Stichting Fooruit, als belangenbehartiger van mensen met een beperking in Deventer en de stichting Bartiméus, de expertise- en ondersteuningsorganisatie voor blinden en slechtzienden, met een vestiging in Deventer.

De audio-CD is opvraagbaar bij de Partij van de Arbeid via info@pvdadeventer.nl en wordt dan opgestuurd of thuisbezorgd. Er wordt ook online een audio-versie in hoofdstukken aangeboden worden via https://soundcloud.com/pvdadeventer

Het bericht Verkiezingsprogramma op audio-CD voor Deventenaren met visuele beperking verscheen eerst op PvdA Deventer.