Poliflw

Door Eppo Bruins op 19 november 2019 om 10:16

Op de bres voor unieke Nederlandse meetstandaarden

Hoe weet je of jouw weegschaal, jouw thermometer of jouw meetlint klopt? Het product dat je koopt is geijkt: een gram is precies een gram, een graad Celsius is precies een graad Celsius en een meter is precies een meter

Dat ijken (kalibreren met een mooi woord) van producten gebeurt aan de hand van meetstandaarden, die nauwkeurig beheerd worden door een kalibratieinstituut en al die kalibratieinstituten samen ijken hún meetstandaarden weer aan het nationale metrologie instituut van Nederland: het Van Swinden Laboratorium (VSL), dat wereldwijd haar standaarden en de manier waarop die beheerd worden weer afstemt met andere nationale metrologie instituten. Zo is overal ter wereld de meter, de gram, de ampère of de graad Celsius even groot. En dus kunnen Nederlandse technische bedrijven hun producten wereldwijd verkopen.

Het VSL is niet zo lang geleden verkocht aan TNO die het weer verkocht heeft aan een investeerder ‘First Dutch’. Een commercieel investeerder heeft een heel andere focus en winstgevendheid speelt natuurlijk een belangrijke rol in de overwegingen.

De ChristenUnie maakt zich zorgen dat de kwaliteit van het metrologisch werk minder belangrijk wordt dan de winstgevendheid. Bovendien bestaat de kans dat de bij het VSL werkzame specialistische wetenschappers zullen vertrekken. Technische bedrijven en instituten merken dat de veranderde omstandigheden er nu al toe leiden dat kalibraties voor luchttemperatuur en luchtvochtigheid niet meer uitgevoerd kunnen worden. Hierdoor kunnen andere kalibratielaboratoria hun meetstandaarden niet meer door het VSL laten ijken waardoor zij op hun beurt hun klanten niet meer (op tijd) kunnen voorzien van gekalibreerde meetmiddelen. Nederlandse technische bedrijven lopen hiermee het risico hun apparatuur niet meer te kunnen ijken, waardoor de export van hightech producten gevaar loopt. Nationale metrologie instituten in andere landen laten vaak hun binnenlandse klanten voorgaan, waardoor lange wachttijden voor Nederlandse bedrijven kunnen ontstaan.

Achtergrond

In de Metrologiewet (2006) is opgenomen dat de Minister van Economische Zaken (EZ) “één in Nederland gevestigde instelling aanwijst die tot taak heeft zorg te dragen voor het verwezenlijken en beheren van de nationale meetstandaarden”. Deze meetstandaarden dienen het openbaar belang en zijn relevant voor onder meer eerlijke handel, wetenschap en industrie. Van Swinden Laboratorium (afgekort VSL) in Delft is door de Minister aangewezen als de instantie die verantwoordelijk is voor de uitvoering van deze taak. Via een overeenkomst heeft VSL zich verplicht de nationale meetstandaarden in stand te houden met de daarbij behorende faciliteiten om die standaarden te ijken. De manier waarop dit wordt uitgevoerd is omschreven in de jaarlijks af te sluiten overeenkomst betreffende het meetstandaarden-beheer.

De stap om het VSL te verkopen aan een commerciële partij is volgens de ChristenUnie onverstandig geweest. De meetopstellingen en standaarden van het VSL zijn vitale infrastructuur voor de economische bedrijvigheid en de handel in ons land. In de afgelopen 10 jaar hebben enkele andere landen hun metrologie instituut geprivatiseerd, maar men is hier met rasse schreden op teruggekeerd. De overheid zou weer controle moeten krijgen over het beheer en behoud van de unieke apparatuur van het instituut, en ook behoud van de specialistische kennis van de VSL-medewerkers is een onderwerp waar de overheid zich actiever mee zou moeten kunnen bemoeien. De afgelopen maanden heeft de ChristenUnie schriftelijke vragen gesteld over het in gebreke blijven van het VSL bij het kalibreren van luchttemperatuur en luchtvochtigheid. Ook heeft een meerderheid van de Tweede Kamer ingestemd met de eis van de ChristenUnie dat staatssecretaris Mona Keijzer jaarlijks moet rapporteren over hoe zij de fundamentele kennisbasis van het VSL in stand houdt.

Door Eppo Bruins op 30 oktober 2019 om 09:56

Onze samenleving heeft grote behoefte aan vakmensen. De uitdagingen van deze tijd vragen om technisch geschoold personeel. Denk aan de energietransitie, digitalisering, de uitdagingen in de zorg.

Daarom is het van belang dat we genoeg jongeren interesseren om een vak te leren en dat we kansen bieden aan werkenden om hun leven lang te blijven leren en waar nodig bij- of om te scholen.

In 2016 vroeg ik aandacht voor ‘de gouden handen van Nederland’. We deden diverse voorstellen om technisch vakmanschap te versterken en de kennissector een boost te geven. Veel van die voorstellen zijn inmiddels gerealiseerd: zo is er in het regeerakkoord extra geld vrijgemaakt voor het technisch vmbo en voor wetenschappelijk onderzoek in de bèta/technieksector. Ook is er hard gewerkt aan regionale netwerken van scholen en bedrijven om de arbeidsmarkt zo goed mogelijk te bedienen.

Maar we zijn er nog niet. Er is blijvende aandacht nodig voor vakmanschap. We moeten jongens en meisjes blijven stimuleren om te kiezen voor een techniekopleiding en we moeten nog veel stappen zetten om een leven lang leren daadwerkelijk mogelijk te maken. Daarom lanceer ik vandaag een nieuw Actieplan Vakmanschap op het SOMA College in Harderwijk, een vakschool waar jongens en meisjes een vak leren dat bij hen past.

We doen nieuwe voorstellen waarmee we stappen kunnen zetten om te zorgen dat Nederland klaar is voor de toekomst. Zo stellen we een systeem van leerrechten voor, waarbij iedereen recht heeft op 18 jaar onderwijs, die tijdens de carrière worden ingezet voor bekostigd onderwijs, voor het halen van certificaten of voor het bijspijkeren van competenties en vaardigheden.

We willen dat de numeri fixi op technische studierichtingen waar veel vraag naar is worden afgeschaft. Dat er een dekkend netwerk komt voor technisch VMBO en beroepsopleidingen. En we willen meer meer gebruik maken van vormen van hybride docentschap: professionals die deels actief zijn in de snel veranderende bedrijfsomgeving en deels voor de klas staan. Hiervoor is het nodig dat belemmeringen zoals het gebrek aan opleidingsmogelijkheden snel worden weggenomen.

Dit is nog maar een beperkte selectie van de voorstellen die we in het nieuwe Actieplan Vakmanschap doen. Tijdens de begrotingsbehandeling van het ministerie van Onderwijs ga ik verder op alle voorstellen in, die je nu hier al kunt lezen.

Door Webredactie op 10 oktober 2019 om 06:12

ChristenUnie en PvdA willen fonds voor opkopen problematische schulden

De schuldenproblematiek in Nederland is enorm en groeit nog steeds. Anderhalf miljoen huishoudens hebben risicovolle of problematische schulden: een gezin in elke straat. ChristenUnie en PvdA willen daarom dat er een Nationaal Saneringsprogramma komt om mensen met schulden te helpen. Tweede Kamerleden Gijs van Dijk (PvdA) en Eppo Bruins (ChristenUnie) vragen staatssecretaris Van Ark om hier onderzoek naar te doen en een pilot te starten.

Volgens brancheorganisatie NVVK hebben mensen met problematische schulden gemiddeld 14 schuldeisers, en een gemiddelde schuld van 43.000 euro. Het woud aan schuldeisers leidt tot een onoverzichtelijke administratie, financiële stress, en hoog oplopende kosten.

ChristenUnie en PvdA pleiten er daarom voor om probleemschulden over te laten nemen door een daarvoor opgericht publiek-privaat fonds. De overheid, maar bijvoorbeeld ook banken, vermogensfondsen, maatschappelijke organisaties en kerken kunnen hieraan een bijdrage leveren. Door tussenkomst van het fonds, hebben mensen nog maar één schuldeiser, lopen de schulden niet meer verder op, en hulpverleners kunnen zich richten op schuldhulpverlening en de schuldsanering. Afgeloste schulden stromen weer terug in het fonds, waardoor dat op peil blijft.

Breekijzer

ChristenUnie-Kamerlid Eppo Bruins: “Schulden zijn een pervers verdienmodel geworden van incassobureaus en handelaren die een slaatje willen slaan uit de situatie waar mensen met schulden zich in bevinden. Door die industrie houden schulden zichzelf vaak in stand en zorgen ze voor een stapeling van problemen. Het is tijd om het breekijzer daarin te zetten en te zorgen dat mensen met schulden daadwerkelijk kunnen werken aan nieuw perspectief, hun schulden kunnen aflossen en waar nodig met hulp van vrijwilligers structureel afscheid nemen van hun schuld.”

PvdA-Kamerlid Gijs van Dijk: “Probleemschulden hebben een enorme impact op mensen. Kan je de boodschappen nog wel betalen? Kunnen je kinderen wel mee op schoolreisje? Wat begint als een kleine schuld, groeit mensen al snel boven het hoofd. Een geldverslindende schuldenindustrie maakt nu winst ten koste van de problemen van mensen. Een gezin met problematische schulden heeft gemiddeld 14 schuldeisers. Dat levert enorme chaos en stress op en bemoeilijkt een oplossing. We willen deze mensen helpen. Door probleemschulden over te nemen creëren we rust zodat mensen kunnen werken aan een oplossing. Dan kan je weer zeker zijn dat je een toekomst kunt opbouwen.”

Nu worden schuldpakketten vaak opgekocht door incassobureaus die winst willen maken op de schulden van mensen. Ze kopen de schulden op tegens soms maar vier procent van de oorspronkelijke waarde en proberen dan met een agressieve incassostrategie om winst te maken met de handel in schulden. Het fonds wil dat verdienmodel breken door de schuldpakketten zelf op te kopen.

Bij het Kamerdebat over schulden gaan Van Dijk en Bruins de Staatssecretaris vragen om verder onderzoek te doen naar een dergelijk fonds, bijvoorbeeld naar de kosten en de maatschappelijke baten. Brancheorganisatie NVVK en vrijwilligersorganisaties als SchuldHulpMaatje hebben al aangegeven enthousiast te zijn over dit plan en begeleiding te willen bieden aan mensen die door dit programma geholpen worden.

Door Eppo Bruins op 6 september 2019 om 15:56

Meer belasting voor pandjesbazen, minder voor spaarders

Spaarders gaan minder belasting betalen, mensen die geld lenen om winsten te maken door huizen op te kopen en dan te verhuren, gaan juist meer betalen. Een belangrijke stap. De woningmarkt in de steden zit op slot en dat komt mede door mensen die grote hoeveelheden huizen opkopen. Dat willen we breken. Tegelijkertijd is sparen heel verstandig, wat we juist níet willen bestraffen.

Mensen die sparen, gaan belasting betalen over de spaarrente die ze daadwerkelijk hebben gekregen, ook als dat om grotere bedragen spaargeld gaat. Tot voor kort rekende de overheid vanaf een bepaald bedrag met een hoger rendement dan dat je krijgt als je alleen maar spaargeld hebt. Je wordt dus niet langer gestraft voor sparen door middel van een hogere belasting.

Mensen die met geleend geld meerdere huizen of aandelen kopen, gaan dus juist méér belasting betalen. Hiermee wordt het minder aantrekkelijk om huizen te kopen om die vervolgens te verhuren, wat een groot probleem is op de woningmarkt. Dit zogeheten ‘buy-to-let’ is een verdienmodel van pandjesbazen in de grote steden.

Door Eppo Bruins op 15 augustus 2019 om 13:20

Lasten voor gezinnen en andere huishoudens verder verlagen

Goed om te zien dat het CPB voor volgend jaar stijging van de lonen en ook weer een stijging van de koopkracht verwacht. Gezinnen met kinderen gaan er gemiddeld het meest op vooruit.

Toch is er internationaal veel economische onzekerheid, daalt de dekkingsgraad van de pensioenfondsen en zien we dat voor jongeren en in de grote steden het wonen steeds duurder wordt. Bij een economische omslag zullen kwetsbare groepen, zoals zzp-ers en jongeren op flexcontracten, harder geraakt worden en daarom is het belangrijk verder te kijken dan de koopkrachtplaatjes 2020.

Het is belangrijk dat we de financiële ruimte die we nu hebben gebruiken om de lastendruk voor gezinnen en andere huishoudens verder te verlagen, en om te investeren in de toekomst van ons land. De ChristenUnie wil een duurzame groei die dienstbaar is aan mensen, aan de samenleving en aan de volgende generatie.

Door Eppo Bruins op 19 juni 2019 om 11:26

Eerlijker pensioen voor elke generatie

Het hoogtepunt van deze maand en misschien wel dit jaar. Zo noem ik het pensioenakkoord. Ik ben er oprecht dankbaar voor!

Wel zijn er een paar belangrijke groepen die extra aandacht nodig hebben in de uitwerking.  Vandaag zal ik in het debat in de Tweede Kamer aandacht vragen voor de jongste generaties, voor de zzp’ers en voor kwetsbare weduwen.

Ik weet dat er veel vragen zijn over de herziening van het pensioenstelsel. Wat betekent dit akkoord? Waarom is de ChristenUnie zo positief? Daar ga ik graag op in.

Allereerst hoe het was.

Ons pensioensysteem was lange tijd het beste ter wereld. Naast de AOW die jaarlijks door de belastingbetaler wordt opgebracht, betalen veel werknemers mee aan een pensioenfonds, waardoor ze na hun werkzame leven aanvullend pensioen ontvangen. Het zijn de twee manieren waarop mensen een financiële bodem krijgen onder hun oude dag.

Maar dit systeem is dringend aan onderhoud toe. Het is namelijk ingericht op een maatschappij waarin mensen hun leven lang bij dezelfde baas blijven werken. En dat is tegenwoordig al lang niet meer zo: mensen wisselen vaker van baan. Bovendien worden veel mensen (tijdelijk) zelfstandig ondernemer en betalen in die periode ook niet mee aan het systeem.

En door het steeds grotere aandeel hoger opgeleiden gaan steeds meer mensen later werken en zij betalen dus minder jaren pensioenpremie, maar zij worden gemiddeld wel ouder en krijgen dus meer pensioen. Het systeem stokt dus.

Daarnaast is er sprake van vergrijzing: we krijgen minder kinderen en daardoor zijn er verhoudingsgewijs meer ouderen waar een steeds kleiner aantal jongeren voor moet betalen. De huidige en toekomstige generaties werkenden dragen dus steeds meer pensioenpremie af, maar krijgen straks een steeds kariger pensioen. Dat is onrechtvaardig. Jongeren zouden de dupe zijn van dit scheefgegroeide systeem.

Tot slot is de economie in een tijd van lage rente terechtgekomen. Pensioenfondsen moeten daardoor heel veel geld achter de hand houden om nu en in de toekomst aan alle pensioenaanspraken te kunnen voldoen. Deze buffer is niet echt van iemand, maar toch mag die niet worden uitgegeven omdat het huidige pensioencontract zekerheid belooft aan de pensioendeelnemers. Daardoor zijn de pensioenen al jarenlang niet geïndexeerd en er dreigen zelfs kortingen.

Ik snap dus best dat het vertrouwen in het pensioenstelsel tanende was. Het werkte minder goed in deze tijd dan toen het decennia geleden bedacht werd. Een systeem dat goed en rechtvaardig was, werd steeds duurder en steeds onrechtvaardiger.

In het akkoord dat nu is gesloten, zijn een paar wissels omgezet. We gaan naar nieuwe vormen van pensioenopbouw. In het nieuwe systeem wordt je premie straks persoonlijker en dus meer voor je eigen pensioen gebruikt. Er ontstaat dus een meer directe relatie tussen je inleg nu en de uitkering later. Zo krijgen jongeren meer perspectief op een eerlijk pensioen.

In de overgangsfase zorgt deze verandering in het systeem voor bepaalde leeftijdsgroepen wel voor een gat in de pensioenopbouw. Met name voor 40-ers en 50-ers, die in de tweede helft van hun carrière niet veel jaren meer hebben waarover hun inleg zal renderen. We gaan dus wel over naar een persoonlijker en rechtvaardiger systeem, maar in de overgang mag deze groep niet de dupe worden.

Ik vraag de minister hoe hij de effecten voor deze groep wil opvangen. Sommige pensioenfondsen hebben mogelijkheden om te compenseren en anderen minder of niet. De inzet voor de ChristenUnie is dat bij de uitwerking ook aan deze groep recht wordt gedaan.

Voor ouderen en gepensioneerden is de herziening positief. Zij krijgen eerder zicht op verhoging van hun pensioenuitkering. En dankzij het akkoord kunnen ze met pensioen gaan met de gedachte dat het nieuwe systeem ook recht zal doen aan hun  kleinkinderen. Jongeren krijgen een persoonlijker pensioen, dat inzichtelijker is en een betere kans op rendement heeft – maar (dat zij gezegd:) ook met minder zekerheid dan het zo op papier ultra-zekere ‘oude’ pensioen.

Kortom: Voor de ChristenUnie staat voorop dat we een pensioensysteem willen dat recht doet aan iedere generatie. Dit akkoord is een reuzestap in die richting.

In het akkoord werden ook andere belangrijke afspraken gemaakt.

Omdat we in de gelukkige omstandigheid zijn dat Nederlanders steeds ouder zijn, is jaren geleden al besloten om de AOW leeftijd mee te laten stijgen met de levensverwachting. Een stap om het systeem betaalbaar te maken. Maar de afgesproken stijging was te scherp. Velen vreesden niet gezond hun pensioen te halen.

In het nieuwe akkoord is daarom afgesproken dat de stijging van de AOW leeftijd wordt beperkt. Dit zorgt ervoor dat oudere werknemers eerder zicht op pensioen krijgen, en dat de stijging van de AOW-leeftijd ook voor komende generaties behapbaar blijft. Hier is ontzettend veel geld mee gemoeid: de tragere stijging van de AOW-leeftijd kost zo'n 3,2 miljard euro per jaar dat Nederlanders samen gaan betalen. Ik benadruk dit nog maar eens om aan te geven hoe fors het pakket is dat het kabinet hier op tafel heeft gelegd om ouderen te ontzien.

Een andere belangrijke afspraak is het akkoord over een betere bescherming van zzp’ers bij arbeidsongeschiktheid. Dat is een langgekoesterde wens van de ChristenUnie. Hiermee wordt de kloof tussen werknemers en zzp’ers kleiner. Zzp’ers krijgen meer zekerheid, en we voorkomen dat er op dit soort cruciale arbeidsvoorwaarden een race naar beneden ontstaat.

Sommige zzp-ers maken zich bezorgd, omdat ze weten hoe duur een arbeidsongeschiktheidsverzekering voor zzp-ers nu is. Maar omdat het verplicht wordt, is de bedoeling dat het veel goedkoper gaat worden. Daarom vraag ik de minister hoe hij de uitwerking van deze arbeidsongeschiktheidsverzekering voor zzp’ers ziet. Hoe gaan we zorgen dat dit een betaalbaar en toegankelijk product wordt voor iedereen?

De ChristenUnie vindt het ook belangrijk dat het nabestaandenpensioen daadwerkelijk goed wordt geregeld. Nabestaanden, en in de meeste gevallen zijn dit weduwen, worden naast hun verlies vaak ook nog eens geconfronteerd met een enorme terugval in inkomsten. Er is nu teveel onduidelijkheid als het gaat om nabestaandenpensioen en er zijn forse verschillen tussen fondsen. Dit kan gemakkelijk leiden tot schrijnende situaties, zoals we in de praktijk regelmatig zien. Ik wil van de minister weten hoe dit belangrijke onderwerp in het vervolg een plek krijgt en hoe het pensioenstelsel recht doet aan nabestaanden.

Er blijft dus de komende tijd genoeg werk te doen in de uitwerking van de afspraken. De ChristenUnie zal oog hebben voor de middengroepen, voor de kwetsbaren en voor de jongeren die onze toekomst gaan bouwen. Maar de stap vooruit is groot en die steunen we van harte.

Tot slot is het - naast de inhoud - ook echt winst dat de partijen in de polder het eens werden. We vreesden vaak dat het niet zou lukken. Dit was echt een van de laatste kansen voor het redelijke en moedige midden om een akkoord te sluiten in het belang van Nederland. Dan zitten er compromissen in, maar het geheel is een stap vooruit.

Dat stemt hoopvol voor de toekomst van de polder en daarmee voor ons land.

Door Eppo Bruins op 5 juni 2019 om 16:24

Pensioenstelsel wordt rechtvaardiger

Vandaag is er eindelijk een pensioenakkoord gesloten. Het akkoord geeft gepensioneerden en werknemers duidelijkheid, meer bescherming aan zzp’ers en biedt jongeren meer perspectief op een eerlijker pensioen.

Negen jaar is er onderhandeld over een nieuw pensioenstelsel en telkens liepen de onderhandelingen stuk. Het is voor de ChristenUnie en mijzelf reden tot dankbaarheid dat de besturen van werkgevers en werknemers samen met een aantal oppositiepartijen en de coalitie een akkoord hebben gesloten. Als de achterbannen de komende weken definitief instemmen, heeft “de polder” haar bestaansrecht bewezen.

Bij dit akkoord moet ik in de eerste plaats denken aan de jongere generatie. Ik sprak pas een groep studenten bij een bijeenkomst met jongerenbeweging Coalitie-Y. We spraken over stress, de druk die ze ervaren door en hun zorgen over de toekomst. Zonder nieuw pensioenstelsel zou deze generatie jongeren steeds meer moeten betalen voor ouderen, terwijl het pensioen voor hun generatie steeds soberder wordt.

Dat onrechtvaardige systeem is nu doorbroken. Voor al die jongeren ben ik nu dankbaar dat we een stap in de goede richting zetten. Zij betalen in het nieuwe stelsel niet langer onevenredig voor oudere generaties. Door de afschaffing van de zogeheten ‘doorsneesystematiek’ wordt het pensioenstelsel rechtvaardiger voor jongeren en behouden we de solidariteit tussen generaties.

Want de aanpassing van het pensioenstelsel gaat niet over gepensioneerden, maar over iedere werkende Nederlander. Vanuit de politiek wil de ChristenUnie zorgen voor huidige én komende generaties. Daarom stond het opheffen van die onrechtvaardige doorsneesystematiek ook in het ChristenUnie verkiezingsprogramma.

Maar er zijn meer winstpunten. Het akkoord gaat over de volle breedte over een rechtvaardiger arbeidsmarkt:

Er komt een betaalbare en breed gedragen arbeidsongeschiktheidsverzekering voor zelfstandigen (ook rechtstreeks uit het ChristenUnie verkiezingsprogramma). Daarmee wordt de kloof tussen werknemers en zzp-ers kleiner.

De te snelle stijging van de AOW-leeftijd wordt beperkt. Bij een stijging van een jaar in de levensverwachting stijgt de AOW-leeftijd straks 8 maanden mee (in plaats van een jaar).

Er komt een betere en ruimere regeling voor mensen in zware beroepen voor wie de hogere AOW-leeftijd een probleem is.

Er komt meer geld voor leven lang ontwikkelen en duurzame inzetbaarheid.

Het vertrouwen in het oude pensioenstelsel was tanende. Een nieuw pensioenstelsel is hoognodig. We waren vaak bang dat het unieke Nederlandse Polderoverleg hier zou stranden en de hoognodige herziening er niet zou komen. Met dit principe-akkoord kunnen werkgevers en werknemers laten zien dat ze in staat zijn afspraken te maken in het belang van Nederland. In deze tijd van maatschappelijke tegenstellingen en diepe kloven, biedt dat hoop en perspectief voor de toekomst.

Er moet nu nog veel uitgewerkt worden en de komende weken gaan we aan de slag om alles met spoed in wetgeving om te zetten, maar ik heb er vertrouwen in dat ons veilige pensioenstelsel zo ook voor komende generaties het beste ter wereld kan zijn.

Door Eppo Bruins op 1 juni 2019 14:06

Afgelopen week waren Johan Toet en zijn vrouw Brenda te gast bij de ChristenUnie in de Tweede Kamer. Johan opende onze fractievergadering door zijn indrukwekkende levensverhaal met ons te delen.

Hij vertelde in vogelvlucht over zijn criminele drugsverleden en zijn jaren in de gevangenis. En ook over zijn radicale bekering: hoe hij Jezus vond in de diepste duisternis van zijn leven, alleen in zijn cel. Het boek dat Johan heeft geschreven heet ‘Goed genoeg’ omdat hij in Jezus heeft ontdekt dat hij niet hoeft te streven naar meer en hoger, dat het goed genoeg is wie hij is. In Christus heeft hij de rust en vrijheid gevonden waar hij altijd naar verlangde.

Johan’s verhaal deed me meteen denken aan de ontmoeting die ik een paar dagen daarvoor had gehad met een grote groep jongeren in Utrecht om te praten over onderwijs, prestatiedruk, burn-out en leenangst. Vanuit de ChristenUnie organiseren we ontmoetingen met jongeren van de generatie Y, samen met CNV Jongeren en studentenorganisaties. We praten met jongeren over wat ze bezig houdt, waar ze bang voor zijn en wat ze nodig hebben van ons als politici maar ook van hun omgeving. Zo willen we samen, als ‘Coalitie-Y’, na de zomer komen met een manifest en met nieuwe voorstellen waarmee we jongeren kunnen helpen op de terreinen van onderwijs, arbeidsmarkt en wonen.

Het valt op dat de verhalen die we horen bij de bijeenkomsten telkens hetzelfde patroon hebben: de verwachtingen zijn hoog, falen is geen optie en het moet altijd beter en hoger. De prestatiedruk die op jongeren ligt, is enorm. Het is heel gemakkelijk om jezelf (te) hoge verwachtingen op te leggen, maar uit de verhalen blijkt dat de verwachtingen echt van buiten komen en niet ingebeeld zijn. Daar waar mijn generatie nog wel eens een jaartje kon lanterfanten of een verkeerde keuze maken, zo lijkt tegenwoordig de genade geheel verdwenen. Het begint al op de middelbare school: je moet een profielkeuze maken waarvan wordt gezegd dat het je studie, je carrière en daarmee de rest van je leven zal bepalen. Aan het einde van de middelbare school “kun je wel kiezen uit 400 studies” (quote uit de bijeenkomst van vorige week) en deze keer is je keuze niet alleen allesbepalend maar moet ook meteen raak zijn: want vanaf dag één begin je een schuld op te bouwen. En als je de verkeerde keuze maakt en je verandert na een jaar, dan heb je al zo een paar duizend euro schuld en sta je weer aan het begin.

Natuurlijk had de vorige generatie ook last van keuzes maken. En ook toen ging je schulden aan voor je studie, al bleven die beduidend lager dankzij het bestaan van de basisbeurs. De leenangst en de prestatiedruk komen voort uit een nieuw fenomeen: je weet als jongere niet of je ooit goed genoeg  bent om te kunnen genieten van wat je nu allemaal investeert. Het leenstelsel werd door politieke partijen geframed als “investeren in jezelf”, maar deze jongeren weten door de overspannen huizenmarkt niet of ze met die tienduizenden euro’s schuld ooit een huis zullen kunnen kopen. Daarnaast zijn de huurprijzen voorbij alle grenzen van redelijkheid geschoten en is de kans op een baan met een vast contract steeds kleiner. Investeren in jezelf wordt zo wel heel dun. Als jongere lijkt de toekomst niet alleen onzeker, voor generatie-Y is ze onzeker.

En daarom zijn al die jongeren bezig met het oppoetsen van hun cv: een buitenlandstage, een bijbaantje, een bestuursjaar bij de studentenvereniging…. met alleen maar een diploma kom je er niet meer. Want wat maakt dat jij uitsteekt boven al die anderen?

Ik denk dat veel jongeren er baat bij zouden hebben als er een ouder, een docent en de samenleving tegen ze zegt: je bent goed genoeg. We missen in Nederland de waardering voor al die andere vormen van leren: gezond verstand dat je opdoet met ervaring, maakintelligentie die je krijgt door te doen, wijsheid die je vormt door te luisteren naar anderen, en niet te vergeten: falen. Falen is de meest effectieve vorm van leren. Dat je de verkeerde studie kiest, het profiel dat niet bij je past, of dat je een avond ergens te lang blijft hangen en de volgende ochtend merkt dat je dat beter niet had kunnen doen. Maar de ruimte of te falen is er niet meer bij generatie-Y. Het moet hoger en sneller. Anders ben je niet goed genoeg.

Ik pleit voor een samenleving met genade. Een samenleving waar jongeren fouten mogen maken, juist in die leeftijd van 15 tot 25 jaar waar je volop aan het onderzoeken bent naar wie je bent, wat bij je past en hoe het leven eigenlijk werkt. Juist in deze fase zouden ontspanning en creativiteit moeten bloeien. Ruimte om te genieten van het leven, fouten te maken, verkeerde keuzes te maken, vertraging op te lopen, en dan toch met een schone lei te kunnen beginnen. En niet met een bindend studieadvies, een studieschuld en een diploma waarvan je niet weet wat het waard is.

Laten we onze jonge mensen een samenleving met genade schenken. En zeggen: het is goed genoeg.

Deze column verscheen ook op CIP.nl

Door Eppo Bruins op 28 maart 2019 18:13

Strengere criteria voor huisbankier Rijk

De Rijksoverheid gaat op zoek naar een nieuwe huisbankier. Die krijgt te maken met strengere criteria voor integriteit, maatschappelijk verantwoord ondernemen en duurzaamheid. Dat is het resultaat van schriftelijke vragen en moties die onder meer zijn ingediend door ChristenUnie-Kamerlid Eppo Bruins.

Op dit moment is ING de huisbankier van de Rijk. Betalingen aan en van de Rijksoverheid gaan via deze bank. ING is als bank echter in opspraak geraakt vanwege betrokkenheid bij witwaspraktijken en trof een schikking van 775 miljoen met het OM.

In reactie op vragen van onder meer Eppo Bruins laat minister Hoekstra nu weten dat de overeenkomst met ING als huisbankier niet wordt verlengd, terwijl dat normaal stilzwijgend wel zou zijn gebeurd. Bij de nieuwe aanbesteding gelden bovendien strengere voorwaarden waar de bank aan moet voldoen. ING kan dan alleen nog in aanmerking komen als het bedrijf voldoende maatregelen heeft genomen om zijn betrouwbaarheid aan te tonen.

ChristenUnie-Kamerlid Eppo Bruins: “De overheid heeft een voorbeeldfunctie als het gaat om integriteit en het maken van verantwoorde keuzes. De keuze voor een bank zegt daarin ook wat. Ik vind het een goede zaak dat de overheid de criteria opschroeft voor banken die in aanmerking willen komen voor de financiële dienstverlening voor het Rijk.”

Door Eppo Bruins op 22 maart 2019 11:02

Extra geld voor de aanpak van laaggeletterdheid

De wereld is ingewikkeld geworden. Veel mensen vinden het moeilijk om brieven van de overheid te begrijpen, informatie op een website te doorgronden of via internet hun bankzaken af te handelen. Dit leidt tot gevoelens van onzekerheid, tot sociale achterstand en soms zelfs tot schulden die voorkomen hadden kunnen worden.

Het kabinet heeft nu besloten om 7 miljoen per jaar extra te investeren in de aanpak van laaggeletterdheid. Vier ministeries gaan aan de slag samen met gemeenten, werkgevers en bibliotheken om mensen te helpen die op dagelijkse basis moeite hebben met taal, rekenen en digitalisering.

Het is goed dat dit kabinet deze mensen een steuntje in de rug wil geven. In het regeerakkoord werd afgesproken dat er een impuls voor deze groep mensen zou komen. Nu komt die er ook echt.

Met extra geld voor laaggeletterdheid kan de overheid meer mensen helpen met de vaardigheden waar ze moeite mee hebben. Daarvoor worden Taalambassadeurs ingezet, mensen die vroeger zelf moeite hadden met taal, rekenen en digitalisering. Via een landelijk programma krijgen gemeenten hulp om taalmaatjes te trainen. Er komt subsidie voor werkgevers voor opleidingen op de werkvloer. Ook gaat er extra geld naar ouders die moeite hebben met taal, om lezen in gezinnen te bevorderen. Ook is er geld beschikbaar voor nieuwe ideeën in de aanpak van laaggeletterdheid en het delen van goede voorbeelden.

Een heel goede zaak, als u het mij vraagt.