Poliflw

Er gaan miljarden om in de farmaceutische industrie. Is dat geld nodig voor de ontwikkeling van medicijnen? Of maken bedrijven enorme winsten over de rug van zieke mensen? Jesse Klaver en jurist Ellen 't Hoen gaan erover in gesprek in de nieuwe aflevering van de podcast Jesse&.

Middenin de coronacrisis was er een tekort aan coronatests, maar toch wilde farmaceut Roche het recept ervoor niet delen. Terwijl het bedrijf (met een marktwaarde van bijna €200 miljard in 2019) niet genoeg productiecapaciteit had om zelf in de vraag naar de testen te voldoen. Het leek kenmerkend voor de farmaceutische industrie waarin miljardenwinsten worden gemaakt, maar er nauwelijks transparantie is over hoe duur het nou is een nieuw medicijn te ontwikkelen.

Jurist Ellen ’t Hoen werkt al 30 jaar om geneesmiddelen toegankelijker te maken. Met succes: zo introduceerde ze een ‘patentpool’ waardoor bijvoorbeeld HIV-medicatie in veel landen eindelijk betaalbaar werd.

Hoe we de ongebreidelde macht van de farmaceutische industrie breken, waarom een patentpool ons ook uit deze coronacrisis kan helpen én wat de rol is van de politiek, hoor je in deze aflevering van Jesse&!

Luister op Spotify, Apple Podcasts of met de RSS-feed in jouw favoriete podcast-app. Op Youtube kun je fragmenten uit de podcast mét beeld bekijken.

Lees hier meer over de podcast Jesse&.

GroenLinks dient vandaag een wetsvoorstel in waardoor bedrijven die hun hoofdkantoor verhuizen naar een land zonder dividendbelasting een eindafrekening gepresenteerd krijgen. Multinationals met zogenaamde ‘uitgestelde winsten’ moeten daar bij vertrek alsnog in Nederland dividendbelasting over betalen. Als deze initiatiefwet wordt aangenomen geldt de wet met terugwerkende kracht vanaf 10 juli 2020. Jesse Klaver: “Het is eigenlijk doodeenvoudig: wie in Nederland winst maakt, betaalt daar in Nederland belasting over. Bij verhuizing naar het buitenland krijg je gewoon de eindafrekening.

De afgelopen jaren is de dividendbelasting een groot onderwerp geweest in het publieke debat. Het kabinet wilde de dividendbelasting afschaffen om een handjevol bedrijven hier te houden. Dat zou 2 miljard euro kosten. GroenLinks was hier fel op tegen omdat het niet uit te leggen is dat er voor grote multinationals speciale regels werden gemaakt en uiteindelijk is het voorstel gestrand.  

Al jarenlang maakt de partij zich hard voor een eerlijk belastingsysteem waarin zowel burgers, kleine bedrijven als grote bedrijven belasting betalen. In 2018 leidde een GroenLinks wetsvoorstel ertoe dat de dividendbelasting niet werd afgeschaft. In 2019 werd een wetsvoorstel van GroenLinks overgenomen waardoor grote bedrijven meer winstbelasting gaan betalen. En nu zet GroenLinks een nieuwe stap om belastingontwijking tegen te gaan.

Vrijwel alle Europese landen hebben een dividendbelasting. Het Verenigd Koninkrijk is hierop een van de weinige uitzonderingen. De eindafrekening in de dividendbelasting geldt alleen voor grote bedrijven (met een omzet van meer dan €750 miljoen) die zich verplaatsen naar een land waar geen dividendbelasting wordt geheven. In een dergelijke situatie is er namelijk sprake van een fiscale mismatch waarbij de dividendbelasting in geen enkel land wordt geheven en de belastingclaim tussen wal en schip valt. GroenLinks wil dat er een einde komt aan deze vorm van belastingontwijking en gaat het heffingslek met dit wetsvoorstel dichten. GroenLinks Kamerlid en initiatiefnemer Bart Snels: “Het is niet uit te leggen dat grote bedrijven hier jarenlang vermogen kunnen opbouwen dankzij alle goede voorzieningen in Nederland en dan plotseling de belasting ontlopen door naar het buitenland te vertrekken”.  

Grote bedrijven die na 10 juli 2020 uit Nederland willen vertrekken, zullen belasting moeten betalen over hun winst die in Nederland is opgebouwd. Hierdoor hebben ze minder fiscale redenen om te verhuizen naar een land zonder dividendbelasting. Dit kan ertoe leiden dat hoofdkantoren gaan heroverwegen of het wel verstandig is om te vertrekken uit Nederland. Snels: “Dit wetsvoorstel is een ultieme poging om grote bedrijven die overwegen te vertrekken naar het Verenigd Koninkrijk op andere gedachten te brengen”.

In een gezamenlijk opiniestuk in De Volkskrant roepen GroenLinks-partijleider Jesse Klaver en de wereldberoemde Franse econoom Thomas Piketty Europese regeringsleiders op niet opnieuw de fouten van de vorige economische crisis te maken. Dit keer zouden niet gewone mensen de crisis betalen, maar de sterkste schouders de zwaarste lasten moeten dragen.

Ze pleiten ervoor om op Europees niveau de winsten van multinationals, enorm grote vermogens en CO2-uitstoot zwaarder te belasten. De discussie moet niet gaan over transfer van geld tussen Europese landen, schrijven ze, maar over het herverdelen van geld tussen de rijkste 1% van Europa naar de overige 99%.

Vorige week in de Tweede Kamer vond een fel debat plaats tussen Klaver en premier Rutte over de ideeën van Piketty. Rutte vond de opstelling van Klaver populistisch en beweerde dat het aanhangen van Piketty en het creëren van banen niet samen kan gaan. Klaver gaf aan dat de het vasthouden van Rutte aan verouderde economische ideeën in een notendop weergeeft wat er mis gaat met beleid van de regering.

Het volledige opinieartikel is hier te vinden.

Nederland zit nog midden in een gezondheidscrisis, maar die vraagt wel om ook al na te denken over de volgende crisis: de economische. Daar mag niet te lang mee worden gewacht en daarom deelt GroenLinks vandaag haar eerste ideeën voor een Nederland na corona.  

De afgelopen weken heeft GroenLinks zich hard gemaakt om te zorgen dat de kosten van deze crisis niet – net zoals na de economische crisis van 2008 – weer bij de burger worden neergelegd. De petitie die oproept om van overheidssteun aan grote bedrijven een lening te maken, is in drie dagen tijd al meer dan 50.000 keer ondertekend. Het laat zien dat meer mensen een solidaire en eerlijke weg uit de crisis willen.

Maar we moeten nog meer doen als we willen dat het ook echt anders gaat.

Jesse Klaver: “Voor we het weten zijn er alweer afspraken gemaakt met grote multinationals, wordt er bezuinigd op zorg, onderwijs en cultuur, gaan er weer miljarden naar aandeelhouders, terwijl de lonen achterblijven en is het business as usual.”

Rechtse politiek heeft er de afgelopen jaren voor gezorgd dat de publieke sector is verzwakt en de sociale zekerheid is uitgehold. Dat is nu pijnlijk zichtbaar. Maar deze coronacrisis laat ook zien waar mensen samen toe in staat zijn en waar ze naar verlangen. Alles draait nu om samenwerking. Voor de gezondheid van individuen, maar ook voor de gezondheid van de samenleving.

Jesse Klaver: “Die solidariteit vanuit de mensen zelf is prachtig om te zien, maar laat ook zien waar het huidige systeem tekortschiet. De keuzes die we nu maken, kunnen ervoor zorgen dat dit een keerpunt wordt. Het begin van een rechtvaardiger economisch systeem, waarin niet geld of de laagste prijs, maar welzijn voorop staat.”

Het is aan ons om ervoor te zorgen dat de #SolidaireSamenleving er komt.

Meer weten? Lees hier ons manifest over onze vijf ideeën voor Nederland na corona.

Zorgverzekeraars moeten zorginstellingen blijven betalen en voorkomen dat wijkverpleegkundigen en medewerkers in de geestelijke gezondheidszorg hun baan verliezen. Op die manier kan de zorg voor kwetsbare mensen tijdens en na de corona-crisis op peil blijven. Een Kamermeerderheid steunde vandaag een motie van GroenLinks hiervoor. 

Jesse Klaver: “Mensen die afhankelijk zijn van psychische zorg of van wijkverpleging worden hard geraakt door de corona crisis. Zij dreigen geïsoleerd te raken, omdat het sociale leven stilligt. Soms worden hun behandelingen stopgezet vanwege het risico op besmetting van corona. We moeten zorgen dat zij straks er van op aan kunnen dat ze de zorg kunnen krijgen waar ze recht op hebben.”

De corona-crisis heeft een grote impact op zorginstellingen. Vanwege gezondheidsrisico’s kunnen zorgverleners hun patiënten niet op dezelfde wijze behandelen als voorheen. Zij kunnen mensen niet meer persoonlijk zien, en hebben ook geen beschermingsmateriaal zoals mondkapjes. Sommige instellingen hebben hun behandelingen moeten opschorten. Dat betekent dat zij minder of geen vergoedingen meer ontvangen van zorgverzekeraars.

Nu hun inkomsten teruglopen, dreigen instellingen failliet te gaan. Zonder ingrijpen van de overheid zullen zorgmedewerkers - die alle flexibiliteit en creativiteit inzetten om mensen te blijven helpen - hun baan verliezen. En zijn er na deze crisis onvoldoende mensen en plekken waar mensen die zorg nodig hebben, terecht kunnen.

De motie zorgt ervoor dat zorgverzekeraars de duizenden psychologen, psychiaters en behandelaars nu tegemoet komen. Zodat patiënten ook na deze crisis kunnen rekenen op zorg.

Het kabinet heeft vanavond een grootschalig noodpakket aangekondigd met maatregelen om te voorkomen dat mensen in grote financiele problemen  komen door de Corona-crisis. Dat is nodig omdat horeca en andere bedrijven noodgedwongen de deuren dicht houden en evenementen zijn gecancelled.

Om te zorgen dat mensen niet ontslagen worden en hun inkomen verliezen gaat de overheid tot 90% van het salaris vergoeden aan bedrijven die in de problemen komen. Dit noodfonds moet ook voor oproepkrachten met een 0-urencontract een oplossing bieden. Voor ZZP’ers die plots geen opdrachten meer hebben worden de regels voor de bijstand versoepeld zodat mensen snel inkomensondersteuning krijgen als dat nodig is, en niet eerst hun spaargeld op hoeven te maken.

Jesse Klaver: “Dit is een heel belangrijk besluit. Terwijl de helden in de zorg dag en nacht aan het werk zijn, zijn er ook mensen die hun werk en hun inkomen plots totaal zien wegvallen. In deze crisis moeten we solidair zijn met elkaar en deze mensen ondersteunen.  De overheid zorgt ervoor dat salarissen worden doorbetaald en ook zzp’ers inkomen krijgen.”

Het is belangrijk dat de maatregelen zo snel mogelijk in werking treden zodat mensen die acuut in de problemen zitten worden geholpen. Vertrouwen in mensen moet centraal staan, benadrukt GroenLinks.

Klaver: “In de uitwerking en bij de uitvoering van deze maatregelen moet het kabinet goed oog houden voor mensen die alsnog in financiële nood dreigen te raken. Iedereen die door de coronacrisis in de knel komt verdient onze steun. Solidariteit staat voorop.”

Dit is de inbreng van Jesse Klaver bij het debat over de maatregelen tegen het coronavirus. De inbreng is ook integraal te bekijken op YouTube.

Het is nog veel te vroeg om conclusies te trekken uit de corona-uitbraak, maar een ding durf ik te zeggen: deze crisis laat ons zien wie wij ten diepste als mensen en als samenleving zijn.

Geen homo economicus, maar homo empathicus. Het is hartverwarmend hoeveel initiatieven er zijn gestart om elkaar te helpen, om iets te doen voor de mensen die nu het hardst getroffen worden.

Jarenlang is onze samenleving ingericht met winst en concurrentie als antwoord op alle problemen. Meer markt, minder overheid. Maar nu staan we voor een écht groot probleem, en wat blijkt? Samenwerken en solidariteit zijn het antwoord, niet winst en concurrentie. Iedere oplossing voor deze crisis gaat uit van samenwerking.

Op al die beroepen die we nu zo ongelooflijk hard nodig hebben, is de afgelopen jaren bezuinigd. Verpleegkundigen, schoonmakers en wetenschappers – die helpen ons uit de brand. Het applaus van gisteravond vond ik ontroerend en mooi, maar ook een beetje pijnlijk. De mensen voor wie wij met z’n allen klapten waren altijd al het kloppend hart van onze samenleving. Eindelijk krijgen ze de erkenning die ze verdienen en dat moeten we ze ook geven als deze crisis voorbij is.

Deze crisis raakt ons allemaal. Ik hoor van mensen die doodzieke familieleden niet bij kunnen staan in deze tijd. Mensen wiens behandelingen worden afgezegd, mensen die niet meer naar de psycholoog kunnen, die hun financiële vangnet zien verdampen. Mensen voor wie het noodgedwongen thuiszitten een verschrikking is.

Voor sommigen kan het voelen alsof het licht even niet schijnt. Alsof de wereld om je heen, alsof de aarde donker even donker is geworden. Daarom moeten we elkaar helpen, steunen en naar elkaar luisteren.

Dit virus is geen Chinees virus of Frans virus of een Nederlands virus. Het is een pandemie. We zitten allemaal in dezelfde boot op de onvoorspelbare zee die klinisch Covid-19 wordt genoemd. En we moeten allemaal roeien met de riemen die we hebben.

De vraag die we elkaar nu moeten stellen is niet: Waar kom je vandaan? Wat is je politieke kleur? Wat is je geloof? De enige vraag die nu telt is: Heb je hulp nodig? Dan zijn wij er voor elkaar.

Bekijk hier de inbreng op YouTube of deel hier de inbreng via Facebook.

De maatregelen om de corona-pandemie in te dammen zijn zwaar, maar noodzakelijk. In deze crisis is de belangrijkste oproep aan ons allen die van solidariteit. Het is mooi en bewonderenswaardig dat zoveel mensen in Nederland de richtlijnen opvolgen, en bijdragen aan het bestrijden van deze crisis. Niet alleen omwille van henzelf, maar vooral ook ter bescherming van anderen.

Dat zegt partijleider Jesse Klaver naar aanleiding van de maatregelen die zijn afgekondigd in de strijd tegen corona.

“Deze periode vraagt veel van iedereen. Het is een periode van angst en van zorgen. Van groot leed voor mensen die ernstig ziek worden, mensen die naasten verliezen. En van duizenden kleine tragedies: bruiloften die niet door kunnen gaan. Begrafenissen waarin we elkaar niet de troost kunnen bieden die we zouden willen geven. Kinderen die hun verjaardagsfeestje niet kunnen vieren. We komen hier bovenop, als we elkaar steunen en oog houden voor elkaar.”

Solidariteit Het Covid-19 virus dat corona veroorzaakt heeft de hele wereld in een crisis gebracht. Ook ons land is zwaar getroffen. De crisis en de maatregelen hebben impact op ieders leven. Maar vooral ouderen en mensen met een slechte gezondheid lopen het grootste risico om ernstig ziek te worden.

“De zwaksten in de samenleving worden het meest geraakt door dit virus. Deze crisis vraagt om solidariteit. Solidariteit van jongeren naar ouderen. Solidariteit met onze chronisch zieken. En solidariteit met andere landen, die ook zwaar getroffen zijn door dit virus.”

Corina heeft niet alleen een impact op de volksgezondheid. Ook de economische gevolgen zijn  enorm. Want dit betekent ook een terugval in inkomsten en in werkgelegenheid. Kleinere bedrijven met weinig vet op de botten worden als eerste hard geraakt. En ook veel zzp-ers, flexwerkers, mensen met nul-urencontracten zitten ineens zonder inkomsten. Voor mensen in de culturele sector - kunstenaars, makers en musici - worden optredens, tournees en exposities afgezegd.

Oog voor economische gevolgen “Het kabinet roepen wij op: zorg voor economische solidariteit. Heel goed dat het voorstel van D66 en GroenLinks voor een steunfonds voor de culturele sector wordt uitgevoerd. Maar kijk ook naar andere sectoren en onderzoek de mogelijkheid om deeltijd WW uit te breiden”

Met name is het belangrijk om oog te hebben voor de mensen in de publieke sector: zorgverleners, de agenten, leraren en alle andere mensen die in deze sectoren werken, zoals assistenten en schoonmakers. Zij zijn onontbeerlijk om deze crisis te boven te komen.

Lof en waardering  “Deze crisis maakt pijnlijk duidelijk op wie de samenleving draait, op welke beroepsgroepen de premier een extra beroep moet doen. Het zijn al die mensen die werken in de zorg. En leraren en leraressen. Het zijn de mensen die werken in sectoren waar jarenlang enorm op bezuinigd is, maar die er nu voor ons zijn. We moeten ervoor zorgen dat zij zo goed mogelijk hun werk kunnen doen en hen ondersteunen waar mogelijk is. Zij verdienen alle lof en waardering voor het werk dat zij doen.”

Het kabinetsplan om grote bedrijven volgend jaar een nieuwe jaarlijkse korting van 2,4 miljard te geven op de winstbelasting moet van tafel. Als dat niet gebeurt steunen PvdA, SP en GroenLinks het Belastingplan niet. De partijen roepen het kabinet op om in de plaats daarvan te investeren in aanpak van de grote maatschappelijke problemen: een eerlijk klimaatbeleid, betaalbare huizen, kwetsbare natuur, het onderwijs en de zorg. Dat zeiden Lilian Marijnissen, Jesse Klaver en Lodewijk Asscher op een gezamenlijke bijeenkomst in de Tolhuistuin in Amsterdam.

 PvdA, SP en GroenLinks kwamen vanavond met honderden belangstellenden bij elkaar, omdat de coalitie binnenkort begint aan de onderhandelingen over de begroting en het belastingplan voor volgend jaar.   Jesse Klaver: “Vanavond hebben wij een heldere boodschap aan het kabinet: de tijd van rechtse politiek is voorbij. De tijd dat de samenleving accepteert dat multinationals miljarden krijgen die de burger moet betalen, die ligt achter ons. Vanavond komen wij samen met een pleidooi voor solidariteit, met een uitgestoken hand en een visie voor een samenleving waarin het niet ieder voor zich is, maar samen voor elkaar.”   Lilian Marijnissen: “Afgelopen weken deed ik avonden door het hele land met mensen die in de zorg, het onderwijs en bij de politie werken. Het is duidelijk, de nood is hoog en investeringen zijn daar keihard nodig voor onze samenleving. Vandaag staan we hier dus met zijn drieën om een duidelijke boodschap af te geven aan het kabinet. Zijn we het nu opeens overal over eens? Nee natuurlijk niet. Dat hoeft ook niet. Waar we het wel over eens zijn is dat er andere keuzes nodig en mogelijk zijn. Zodat grote bedrijven hun eerlijke deel betalen en er miljarden vrij komen om te investeren in de samenleving: om het eigen risico aan te pakken, betaalbare huizen te bouwen en te investeren in goed onderwijs.”   Lodewijk Asscher:  ‘Er zijn volop mogelijkheden om mensen meer kansen te geven in het leven. Laten we daarom nu investeren in wat echt belangrijk is: de zekerheid van een betaalbaar huis, van een leraar voor de klas en van mooie natuur waarvan we kunnen genieten. Daarvoor is een koerswijziging nodig van het kabinet. Geen belastingverlaging voor grote bedrijven, maar keuzes die goed zijn voor alle Nederlanders.’

Bewindspersonen moeten de macht krijgen om voor patiënten met acute psychische problemen met voorrang een behandelplek te regelen. Deze noodmaatregel is nodig, omdat de wachtlijsten voor jongeren en volwassenen zo lang zijn, dat mensen levensgevaar lijden. Dat zegt GroenLinks-leider Jesse Klaver in de aanloop van het debat vandaag in de Tweede Kamer over de GGZ (geestelijke gezondheidszorg). 

Jesse Klaver: “De wachtlijsten voor mensen die psychische zorg nodig hebben zijn onmenselijk lang. Als banken omvallen, grijpt de minister in. Dan moeten we ook willen dat de minister of de staatssecretaris verantwoordelijkheid kan nemen, als mensen dreigen om te vallen.”

Niet de markt, maar de patiënt als uitgangspunt Staatssecretaris Blokhuis zei gisteren (dinsdag) dat hij wil ingrijpen wanneer GGZ-instellingen niet binnen een maand gespecialiseerde hulp bieden aan psychiatrische patiënten met complexe problemen. Met de noodmaatregel wil GroenLinks zorgen dat deze toezegging niet vrijblijvend is. Bovendien wil GroenLinks dat niet alleen staatssecretaris Blokhuis (GGZ) maar ook minister de Jonge (Jeugdzorg) van de maatregel gebruik kan maken.

Klaver: “De maatregel zorgt dat de bewindspersonen in de positie worden gebracht om mensen met de meest schrijnende zorgvraag niet over te laten aan de markt. Om te zorgen dat de overheid kan afdwingen dat het belang van de patiënt het uitgangspunt is.”

Minimaal 90.000 volwassenen wachten op psychische hulp via de GGZ (geestelijke gezondheidszorg). Hoeveel jongeren in de jeugdzorg op een wachtlijst staan weten we niet. Het ministerie geeft hier géén cijfers over.

Af van systeem waarin patiënten "onrendabel" zijn GroenLinks wil dat de minister en staatssecretaris doorzettingsmacht krijgen, zodat zij de impasse tussen zorgverzekeraars en instellingen kunnen doorbreken. Zodat de overheid weer zijn verantwoordelijkheid neemt. 

Deze noodmaatregel is bedoeld als tijdelijke oplossing. Intussen moet worden gewerkt aan een beter systeem voor psychische zorg. Een systeem waarin de zorgvraag voor patiënten uitgangspunt wordt voor handelen, en waarin de overheid verantwoordelijkheid neemt, in plaats van die over te laten aan de markt.  

Jesse Klaver: “We moeten af van een systeem waarin patiënten “onrendabel” kunnen zijn.”

Waarom 'doorzettingsmacht' nodig is Op dit moment stellen de staatssecretaris en minister zich op als observator van onze geestelijke gezondsheidszorg in plaats van regisseur. Wanneer mensen geen passende zorg kunnen krijgen en een beroep doen op de overheid worden zij terug verwezen naar het systeem van zorgverzekeraars en instellingen. Maar het is juist het systeem waar deze mensen in vastlopen.

Daarom is het nodig dat de staatssecretaris en minister "doorzettingsmacht" krijgen; zodat zij met hun vuist op tafel kunnen slaan als de markt er niet in slaagt om voldoende behandelplekkken te organiseren en financieren. Immers moet wat GroenLinks betreft niet geld het uitgangspunt zijn, maar de zorgvraag van mensen zelf.

Hoe het marktsysteem in de GGZ nu werkt en wat GroenLinks anders wil In de geestelijke gezondheidszorg hebben zorgverzekeraars een hoofdrol. Zij maken afspraken over budgetten en maximale behandeltermijnen met instellingen. Daardoor is het voor instellingen aantrekkelijker om mensen met een 'lichte' of voorspelbare zorgvraag te behandelen. De behandeling van meer complexe psychische problemen zijn kostbaar, minder voorspelbaar en minder aantrekkelijk om te behandelen. Deze marktprikkel is een van de oorzaken waarom juist de wachttijden bij ernstige of specialistische geestelijke gezondsheidszorg maanden, en soms zelfs jaren, duren. Deze marktprikkel is ook de reden dat veel gespecialiseerde instellingen afdelingen sluiten.

GroenLinks wil wegkomen van deze marktwerking, omdat we willen dat de zorgbehoefte van mensen centraal staat in plaats van het beschikbare budget. Wij willen dat de behandelaar bepaalt welke behandeling een patiënt nodig is en daar financiering voor aanvraagt, in plaats van de financiering het uitgangspunt te laten zijn.

Meer zorgpersoneel nodig Meer professionele behandelaars zijn nodig om de wachtlijsten tegen te gaan. Al eerder wist GroenLinks steun te krijgen om 7 miljoen euro extra te investeren in de GGZ om 100 extra GZ-psychologen op te leiden. Vandaag heeft GroenLinks opnieuw in het debat gepleit om structureel geld vrij te maken voor het opleiden van mensen.