Poliflw

Opa Ton. Hij is niet meer onder ons, Ton Hofland overleed op 17 juli 2019, voor mij nog onverwacht, aan een korte ernstige ziekte. Hij was geen bestuurs, of fractielid meer, dat stond zijn gezondheid niet meer toe, maar toch willen we hem hier herdenken, want wat was hij van belang!!! Voor mij persoonlijk, vanwege de grote scherpzinnigheid waarmede hij de weg van Jezus aan de orde stelde. Of het nu ging om vluchtelingen, mensenrechten, wegenbouw, spoorlijnen, rotondes..... Het was immers vriendelijk en goed beargumenteerd. Wat dat laatste betreft hadden we veel voordeel van het feit dan hij bouwkundig ingenieur was. Er zijn zelfs adviezen van hem meegenomen in de uitvoering van de N381 (Emmen-Drachten) Ook zijn openheid en vrijmoedigheid in het spreken over Jezus, trof mij. Ik die altijd bang was om voor "blikken dominee" te worden uitgemaakt. Hij leerde me de juiste maat. Zijn woorden van liefde voor het verdrukte gaf hij ook vorm door voor vluchtelingen te vertalen, door met hen naar rechtszaken te gaan, of gewoon met hen te zwemmen. Voor de ChristenUnie als afdeling, hij was er altijd, met optimistische blijmoedige maar ook intelligente betogen en aandachtspunten. Zo gaf hij op de laatste ledenvergadering in maart nog bijna college over het exacte tracé van de zo gewenste spoorlijn van Lelystad naar Groningen. En was hij het die in de landelijke vergadering bewerkstelligde dat we pal achter het Armeense volk gingen staan in hun conflict met Turkije. Wij zijn als partij een man van het eerste uur kwijtgeraakt. Hoewel, ik zeg dit niet goed..... Onze Ton is door God geliefd, bevorderd tot hoger heerlijkheid. We gaan in zijn voetspoor verder, blijmoedig en vol vertrouwen. Laten we ook zijn zieke vrouw en kinderen in ons gebed opdragen aan onze Heer, opdat ze dit verlies mogen verwerken en zoals één van zijn vrienden bij de dankdienst zei: "tot straks"

Berend Leistra. Ons raadslid heeft kortgeleden een nieuwe heup gekregen. De operatie is succesvol verlopen, en gelukkig gaat het herstel voorspoedig. Dankbaar en blij dat het zo mag gaan. Jeugdzorg. De opgroeiende jeugd is al de eeuwen door een bron van zorgen geweest. Ik las eens een artikel van een neuropsycholoog die bijvoorbeeld op een oude kleitablet van 2000 voor Christus de tekst vond dat "de jeugd van tegenwoordig opgroeit als de meest leugenachtige wezens die er zijn. Totaal verdorven zijn ze" . Het schijnt echter vandaag de dag wel heel ernstig te zijn. Bijna 1 op de 10 heeft te maken met de zorgverlening en dit jaar zijn er dubbel zoveel zelfmoorden onder jongeren dan vorig jaar. De jeugdzorg ligt eveneens in de vuurlinie. Geweld, machtsmisbruik, tekorten, ineffectieve organisaties etc... Verwacht hier geen analyse van de geldproblemen of een handreiking voor gemeentelijke aanpak. Daar zijn onze raadsleden voor. Toch een paar opmerkingen die ons samen tot nadenken moeten stemmen. Relatief een heel groot aantal van de aangemelde kinderen komt uit gebroken gezinnen. De huidige carrière jacht van vader en moeder heeft soms tot gevolg dat de opvoeding volstrekt niet tot zijn recht komt in zorg, liefde en aandacht. De zeer liberale opvoedkundige principes waarbij kinderen de vrijheid krijgen om te doen en laten wat ze willen, zorgen ervoor dat kinderen vaak niet de grenzen kennen van wat wel en niet goed is, terwijl ze daar terdege recht op hebben. (Kinderen hebben recht op straf als ze verkeerde dingen doen) Het vrij en zonder toezicht beschikbaar hebben van geld en luxe komt bevorderd een gezonde ontwikkeling niet. Het is prachtig als je als jong stel kiest om een gezin te stichten. Maar weet wel dat je kinderen dan ook centraal moeten staan in je leven. Hen opvoeden tot volwassenen die evenwichtig het leven aankunnen is je belangrijkste taak. Het is misschien ook wel het mooiste wat er is. We moeten een beetje af van dat individualisme. Natuurlijk blijven er kleine en grote problemen. Ik laat die discussie graag aan de mensen in het veld over. Maar ik ben ervan overtuigd dat ze beter te op te lossen zijn wanneer we weer echt: huwlijk, opvoeding en gezin leren waarderen als belangrijkste bouwstenen van de samenleving.

Photos from Christenunie DeStellingwerven's post

Bezetting Boxtel. Toen ik de artikelen over de bezetting van het varkensbedrijf las, moest ik denken aan de “vergismoord” waar Hakim Changachi in 2017 het slachtoffer van werd. Klinkt misschien wat cru, maar ook hier werden doel en slachtoffer verwisseld. Men was op het verkeerde adres en trof de verkeerde mensen. Dat is zeer ernstig te noemen en bovendien ongelooflijk dom. Het werkt averechts. Er kleven best grote bezwaren aan wat men de bio-industrie noemt, maak die maar duidelijk aan de consument. Door voorlichting, door te met elkaar in gesprek gaan, door te waarschuwen. Dan krijg je het effect dat enerzijds de boeren zich gaan bezinnen op hun manieren van dieren houden, dat verwerkende bedrijven zich anders gaan richten dat het grootwinkelbedrijf zich misschien echt gaat inspannen om voldoende aanbod in de schappen te hebben. Waarschuwen en voorlichten, noem het beestje maar bij de naam: plofkip. Noem de supermarkt maar die geen keuze bied. Laat maar zien dat de industrie zich hult in mistige nepkeurmerken. Begin echter niet aan het verkeerde einde. Het aanbod is er immers alleen omdat de vraag er is. Dat werkt echt in ons polderland. Zo hebben we toch ook de batterij-eieren verdrongen? De bontmantel bijna afgeschaft. Daarom zie je toch tegenwoordig in elke streek plattelandswinkels? Door keihard werkende boeren, die hun zaken steeds diervriendelijker voor elkaar proberen te krijgen op deze manier als zwakste schakel in de keten te traumatiseren schiet je jezelf in de voet. Kweek je antipathie. Ja boeren proberen hun zaken beter voor elkaar te krijgen. Als ik kijk naar de vele foto’s van het getroffen bedrijf, en ik breng me de situatie van jaren geleden in herinnering, (Ik ben door mijn vak vaak op het boerenbedrijf) is er al veel beter geworden. Natuurlijk mag er van de ChristenUnie, die nu ook de minister van Landbouw levert verwacht worden dat ze in de regelgeving doet wat ze kan om het dierenwelzijn te bevorderen. Maar wel in een doenlijk tempo, immers wie van de vloer op de zolder wil springen, loopt grote kans zijn doel niet te bereiken. Vriend en vijand zijn het er over eens dat ze dat ook daadwerkelijk doet.

Photos from Christenunie DeStellingwerven's post

De Wolf terug in Appelscha? We hebben al weer 40 wolven in Nederland juicht de gelijknamige organisatie. En tegelijk berichten boeren zo’ n 150 schapen die aan hen ten prooi vielen. Gaan we er nu met elkaar voor zorgen dat dit prachtige dier ook weer in onze natuurrijke gemeente kan floreren? Als het aan mij ligt niet. Ik heb voor het onderstaande niet de sprookjes van Andersen of de Donald Duck geraadpleegd, maar vond wel bij Lily Clerkx in 1992 een uitgebreide wolvenstudie. (Archief Rijksuniversiteit Groningen) Om overlast te voorkomen worden voorstellen tot stevige afrastering gedaan. Terwijl ik graag zou zien dat er een grote verwevenheid is tussen natuur, landschap en agrarisch gebied. Volgens genoemde organisatie staan schapen nauwelijks op het menu. De werkelijkheid hier is anders. Tja als er weinig anders is, maar onze weiden zijn bezaaid met schapen. Ook een wolf “denkt” waarom moeilijk doen als het gemakkelijk kan. De wolf zou een cultuurvolken zijn en niet gauw mensen iets aan doen. De werkelijkheid is anders, de geschiedenis van ons land en die van België spreekt van 10 tallen doden, vrouwen en kinderen, van wolvenplagen, van door het rijk aangestelde wolvenvangers die voor veiligheid moesten zorgen. Ja maar de wolf hoort toch ook bij de oorspronkelijke natuur? Jazeker, en we zullen er samen ook alles voor moeten doen om de biodiversiteit een kans te geven. Dat doen we niet door in ons docht bevolkte landje ad hoc de wolf weer te omarmen. Laten we de ecologische verbindingszones eindelijk afmaken, zodat natuurgebieden weer met elkaar verbonden zijn. Laten we werk maken van de terugkeer van Kieviet, Korhoen en veldleeuwerik. En als we dan toch goed bezig willen zijn, zou het Everzwijn en het Edelhert een aanwinst zijn in de bossen van Appelscha e.o. Laten we bij dit alles goede beheers jacht toepassen, want het is een illusie te denken dat in ons dicht bevolkte landje de natuur “zelfregulerend” kan zijn. Tenslotte, de verkiezingen voor de staten zijn net geweest. Als ChristenUnie mogen we dankbaar zijn voor een bescheiden groei, toch was er een andere partij die uit het niets verscheen. Daarom toch ook een kleine waarschuwing.

Photos from Christenunie DeStellingwerven's post

Verkiezingen. Woensdag naar de stembus. Wie gaan de komende jaren de dienst uitmaken in het provinciehuis? Wij mochten Wiebo de Vries in Donkerbroek onze eigen lijsttrekker ontvangen. Een thuiswedstrijd dus want hij woont er ook. Hij had een goed verhaal met een gedegen onderbouwing. Het ging over kleine windmolens, over veenweidegebieden, over woningbouw in de dorpen, over onderwijs in kleine kernen. Over..... Maar zei iemand uit de zaal, dat wil de FNP en het CDA toch ook? Ja dat willen ze, sterker nog ze hebben de afgelopen vier jaren de kans gehad om het te doen, maar ze hielden verschillende ontwikkelingen (bijvoorbeeld de “Groninger Molen” ) gewoon tegen. Een Fries zegt dan.... juist Stem op een partij die doet wat ze zegt.

Photos from Christenunie DeStellingwerven's post

Terug van weggeweest? Ja, eigenlijk zou ik me na 17 jaar raadslid een beetje terugtrekken uit de ChristenUnie. Niet omdat er handgemeen was geweest, integendeel de relatie onderling was heel goed. Maar er zijn zoveel andere zaken die van belang zijn in het leven. Maar nu werd ik voorgedragen en verkozen als nieuwe voorzitter. Tja... Maar een paar vergaderingen per jaar zei men. Als ChristenUnie man met hart en ziel kon ik geen nee zeggen. Maar twee vergaderingen? Ik hoop dat we er samen een b(l)oeiende afdeling van kunnen smeden die de mensen echt weer laat genieten van politiek betrokken zijn.

Ingetogen. We leven in een tijd waarin de aandacht voor "Me Too" volop aanwezig is. Wat met Harvey Weinstein begon, zorgt voor een stevige storm. Een storm die zuiverend werkt en duidelijk maakt dat niet alles kan. Zo zag ik wie mijn jeugdheld Bill Cosby werkelijk was. Ook in Nederland is er volop discussie. Protocollen op scholen met open deuren, en (hoe erg kan het zijn) rolmodellen in de Kerk die zich vergrijpen. Ze gaan diep door het stof. We zijn blij met deze ontwikkeling, want als je de kwalijke gevolgen van incest en grensoverschrijdend sexueel gedrag ziet. Van zelfmoord, psychische problemen tot levenslang het vertrouwen kwijt zijn, moet alles in het werk gezet worden om dit te voorkomen. Hef bijvoorbeeld het celibaat op, het mist bijbelse onderbouwing en het geeft de Satan een ingang in je lustgevoel. Bedek het niet te gemakkelijk met de mantel der liefde, en geef het aan. Er is echter ook een andere kant die genoemd moet worden. We zien overal de "oktober feesten" trendy worden. Je weet hoe de meisjes/vrouwen er geacht worden bij te lopen. We leven in een tijd dat bij daten vooral de foto's van belang zijn. Dat vele jongeren zich vooral sexy op het internet begeven. Met alle gevolgen (tot wraakporno) van dien. Een tijd dat sommige bekende Nederlanders er prat op gaan met hoeveel vrouwen ze naar bed zijn geweest. En die oude feministische vrouwengroep die nog protesteerde dat blote vrouwen smeerolie moesten aanprijzen. Ze zijn niet meer, de moderne vrouw etaleert zich weer. Nee, je hoort me niet zeggen dat vrouwen zelf aanleiding geven. Integendeel, je hoort ten allen tijde de andere betamelijk te behandelen. Ook niet dat ze met hoofddoek of niqaab door het leven moeten. Integendeel ik kan geweldig genieten van een mooie vrouw. Net als je andere wonderen van de natuur mooi vind. Toch gaat het dieper. Laten we terug gaan naar de bijbelse regels van Paulus. Een vrouw hoort zich ingetogen, eerbaar en waardig te kleden. Sober zonder opzichtig te zijn. Laten we terug gaan naar de vele plaatsen in de Bijbel waar ons duidelijk gemaakt word dat liefde, trouw en sexualiteit niet los verkrijgbaar zijn, maar een drievoudig snoer vormen voor duurzame relaties. Nieuwe preutsheid? Nee, bijbelse waarheid.

Vluchtelingen. Een beladen onderwerp. We zijn bang dat ze onze welvaart en religie afnemen. Daarom houden zoveel mogelijk de boot af. We maken angstvallig onderscheid tussen echte vluchtelingen en zoals we dat noemen "gelukzoekers" En langzamerhand dempen we ons geweten. Erdogan, vrije pers? Vrijheid van meningsuiting? Sst, we zijn hem nodig. Met vele voorbeelden aan te vullen, welkom, maar niet in mijn achtertuin. En als we het dan niet kunnen voorkomen maken we ze geestelijk stuk door gedwongen nietsdoen, door ... En juist door deze arrogante houding kweken we verbittering die zich vroeg of laat tegen ons zal keren. Want heus, het gezin van de gemiddelde vluchteling groeit sneller dan uw familie. Wat nu? Is het erg als straatarme mensen hulp zoeken bij de rijken? Wie zegt dat je voor familie niet het geluk mag zoeken? Ligt er ook schuld bij ons in een geschiedenis van uitbuiting? Hebben we alles voor onszelf gekregen? Daarom de harten open. Leer de taal, ga aan studie en werk. En weet je zo welkom. Er is plek, er is werk. We kunnen nog veel van elkaar leren. Geluk, als voldoende eten, drinken,onderwijs, vrijheid het is hier te vinden. Een wet die waarden geeft en beschermt. Als je het land echter te min vind om haar echt te leren kennen, als je de boel verstierd door verminkingen, lanterfanteren, diefstal op ophitsing. Korte metten, wegwezen. Je zult het geluk in elk geval hier nooit vinden.

Landschapspijn. Een nieuwe term die goed aangeeft welk gevoel je soms krijgt als je kijkt naar de teloorgang van de prachtige stoffering van ons Friese land. Steeds maar grotere percelen waar alleen dat op groeit wat we willen. Geen boterbloemen in het raaygras, geen korenbloemen langs het koren. Waar is de grutto en de veldleeuwerik? Kortom een beangstigende achteruitgang van planten en dieren. We zien het met elkaar en leggen hier en daar ecologische verbindingszones aan, we geven beheersvergoeding aan boeren die aandacht willen geven aan het landschap. Is dit de manier. Nee, het blijft pappen en nathouden. Er groeit alleen wat we willen? Dat is de sleutel. We moeten wat anders willen. We hebben kennis genoeg maar passen het niet toe. Weg met die sleufbemesting, waar geen nest veilig voor is. Een moderne potstal geeft mest die nesten ontziet en het bodemleven stimuleerd. Waarom alleen aandacht voor kleinschaliger coulissen landschap als je beheersvergoeding krijgt? Natuurverbindingszones zijn nodig, maar beter is de natuur te verweven in het bestaande landschap. Jagers kunnen de grootste natuurvrienden zijn, als ze in plaats van hazen schieten, actief bezig zijn om de wildstand zo te beheren dat de kraaien en de vossen niet alle eieren van de kraanvogels roven. En zo zijn er tientallen maatregelen te treffen die zorgen dat het landschap weer vrolijk wordt, vogels zingen en vlinders fladderen. We kunnen het wel. Kijk maar naar de ooievaar. Maar willen we het?