Poliflw

Afgelopen dinsdag stond de bespreking van de verkenning van capaciteitsvergroting van de stovonde opnieuw op de agenda van de raad. In oktober 2020 deed het college een voorstel aan de raad om deze verkenning uit te voeren. De reden waarom dit voorstel naar de raad kwam was het alsmaar drukker worden verkeer in die omgeving. Enerzijds zorgt dit voor een steeds minder veilige situatie. Juist op deze plek waar veel fietsers, automobilisten en vrachtverkeer elkaar veelvuldig kruisen. Daarnaast loopt Staphorst mogelijk tegen nog een ander probleem aan. Doordat het verkeer, vooral tijdens de spits niet snel genoeg kan doorstromen, verwacht Rijkswaterstaat problemen op de A28.

Op 23 juni 2020 heeft de raad het stedenbouwkundig plan Poeleweg vastgesteld. Een plan met een grote variatie aan woningen en een enorme impuls voor IJhorst, voor de plaatselijke basisschool en het verenigingsleven. Vooral om jeugd en jonge gezinnen langer in dorp IJhorst te houden. Voor de leefbaarheid van IJhorst is het belangrijk dat de woningbouw weer op gang komt.

Het plan heeft ter inzage gelegen en diverse omwonenden hebben een zienswijze ingediend, ze zijn vooral bezorgd over hun woongenot. Zij vinden dat het stedenbouwkundig plan nauwelijks is afgestemd op de stedenbouwkundige structuur van de Ywehof. De omwonenden stellen voor om een blok vrijstaande woningen om te wisselen met een blok vrijstaande woningen.

Vorige week was het 70 jaar geleden dat de eerste grote groep Molukse KNIL-militairen en hun gezinnen in de haven van Rotterdam arriveerde. In de drie daaropvolgende maanden maakten in totaal ruim 12.000 militairen en hun gezinnen een overtocht naar Nederland. Ze moesten in allerijl onderdak krijgen in ons land.  Verschillende woonoorden, zoals ze genoemd worden, werden voor hen ingericht. Ook in onze gemeente Staphorst waren twee woonoorden aanwezig, Kamp Conrad en Kamp Beugelen. De omstandigheden waren zwaar. Te meer omdat de Molukse bevolking zich in de steek voelde gelaten door de overheid, omdat de verwachting, dat hun verblijf in Nederland maar slechts tijdelijk was, niet uitkwam.

Vanmiddag was er op evenemententerrein de Tippe in Staphorst een bijeenkomst voor boeren waarbij politieke partijen met elkaar en met de boeren in debat gingen over het thema landbouw. De bijeenkomst was een initiatief van Albert de Hon, René Dunnink en Henri Haasjes, van Actiegroep de Lichtmis. Het was een echte trekker-drive-in: van heinde en ver kwamen de trekkers de Tippe oprijden.

Naar aanleiding van een onderzoek van de Jongerenraad in 2017 hebben wij als ChristenUnie in 2018, samen met de SGP, het college verzocht zelf een onderzoek uit te voeren naar drugsgebruik in onze gemeente. In het afgelopen jaar heeft de GGD dit onderzoek uitgevoerd. Daarbij hebben ze enerzijds gekeken naar de cijfers, maar ook tientallen gesprekken gevoerd met inwoners en vertegenwoordigers van allerlei instanties en verenigingen. Begin 2020 is het onderzoek afgerond. Vanwege de corona heeft de gemeenteraad afgelopen dinsdag het rapport met elkaar besproken.

“Mensen, beweeg!” Dat is de oproep van Nederlands meest bekende beweegprofessor Erik Scherder. Deze hoogleraar klinische neuropsychologie en bewegingswetenschappen heeft veel onderzoek gedaan naar onze hersenen en de belangrijke rol die bewegen daarin speelt. Wellicht een  open deur: maar het is van essentieel belang dat we in beweging zijn en blijven, zo concludeert Erik Scherder.  Bij de behandeling van de startnotitie hebben wij vorig jaar er voor gepleit om eerst een  visie op te stellen alvorens over te gaan tot een uitvoeringsplan. In een visie ligt immers het antwoord op de vraag: waar gaan we voor? Wat willen we bereiken?  Wat is onze stip op de finishlijn?

Komende maand hopen we te herdenken dat onze gemeente 75 jaar geleden is bevrijd. In de media horen en zien we volop berichten voorbij komen over dit onderwerp. Over de daadwerkelijke bevrijding, maar ook over de verschrikkingen die daarmee gepaard gingen. Ook in onze gemeente zijn diverse werkgroepen aan de slag gegaan om hier aandacht aan te besteden. Erg belangrijk!

Afgelopen dinsdagavond heeft de gemeenteraad in meerderheid de begroting voor volgend jaar vastgesteld. Meerdere fracties hebben ook tegen de begroting gestemd. Als fractie van de ChristenUnie hebben we ingestemd met deze begroting.

Staphorst is met 17.000 inwoners een ontwikkelgemeente. Op economisch en agrarisch gebied boeren we goed. Onze industrieterreinen zitten vol en we treffen voorbereidingen om ze uit te breiden. We gaan aan de slag met nieuwe woonkavels in Rouveen en IJhorst. Ook in de Staphorst wordt gebouwd. Op het gebied van preventie en zorg timmeren we aardig aan de weg. De wijze waarop wij de samenwerking van zorg, onderwijs en maatschappelijke organisaties (zoals bijvoorbeeld de peuterspeelzalen en consultatiebureaus) hebben georganiseerd is een voorbeeld voor veel gemeenten. Maar niet alleen als gemeente zijn wij aan het ontwikkelen, ook onze samenleving zelf pakt de handschoen op. Denk aan de plannen op de oude Levensboomlocatie in Rouveen of de doelen waar Wij Duurzaam Staphorst aan werkt.  

En te midden van dit positief nieuws lezen we vlak voor de zomer een krantenkop: “De gemeente Staphorst moet fors bezuinigen”. De aanleidingen zijn inmiddels wel bekend. De Rijksoverheid geeft fors minder geld aan gemeenten. Onze kosten voor de  (jeugd)zorgtaken zijn hoger dan geraamd. Onze Reestmond kost meer geld. Kortom onze inkomsten en uitgaven raken uit balans. Een ‘kaasschaafmethode’ is niet meer aan de orde; als politiek moeten we nu keuzes maken.

“De manier waarop je naar iets kijkt, bepaalt ook je handelen”. Met die insteek zijn we als fractie van ChristenUnie gestart. Wij vinden dat we trots en zuinig moeten zijn op onze ontwikkel-gemeente  en het beste is daarvoor een zelfstandige gemeente Staphorst. Randvoorwaarde hiervoor is wel dat de gemeente een sluitende begroting voor het jaar 2020 moet hebben of, wanneer dat niet lukt,  minimaal een sluitende meerjarenperspectief voor het jaar 2023. En om dat te bereiken hebben we, als fractie van ChristenUnie, vier doelen voor ogen gehad:

De gemeente moet minder geld uitgeven, door werkzaamheden te prioriteren. Als gemeente hebben we voldoende personeel nodig om (wettelijke en geprioriteerde)  werkzaamheden uit te voeren en onze inwoners goede dienstverlening aan te kunnen bieden. Omdat we in de gelukkige omstandigheden zitten dat we kunnen terugvallen op onze reserves kunnen we daar nu ‘gecontroleerd’ gebruik van maken. We vinden het gerechtvaardigd om te bezien of we een extra bijdrage van onze inwoners kunnen vragen.

Allereerst vinden wij het belangrijk om te prioriteren in werkzaamheden die we als gemeente Staphorst doen. Niet alles is (meer) mogelijk. Maar hoe bepalen we nu welke werkzaamheden prioriteit hebben? In onze eerdere bijdragen hebben we daarvoor een aantal uitgangspunten benoemd. Een paar voorbeelden: we moeten geen taken en werkzaamheden schrappen die leiden tot een desinvestering. Ook hebben we benoemd dat we beter kunnen bezuinigen op fysieke zaken dan op welzijn- en zorgtaken. Op basis van deze uitgangspunten hebben we  onze prioriteiten benoemd. Wat ons betreft zijn dat voornamelijk taken en werkzaamheden op het gebied van verkeersveiligheid, voldoende en diverse woningen, de zorg voor onze kwetsbare dorpsgenoten en aandacht voor duurzaamheid. Ook andere fracties hebben zo hun punten kenbaar gemaakt. Het college heeft - aan de hand van de verkregen input - een begroting opgesteld met een voorstel van taken, werkzaamheden en investeringen voor het komend jaar. Als fractie zien we dat veel van onze inbreng door het college is overgenomen. Wij kunnen daarom achter de inhoud van deze prioritering staan. Gevolg is wel dat we ook moeten constateren dat bepaalde taken on-hold worden gezet waar wij graag mee door wilden gaan, bijvoorbeeld een verdere uitvoering van het fietspadenplan, herinrichting van de Bergerslag/Staphorster Kerkweg en plannen met betrekking tot Museum(steeg) Staphorst

Wanneer we over het (gemeente)personeel hebben blijkt uit onderzoek dat onze gemeente -in vergelijking met andere gemeenten- ruim 20 fte minder medewerkers heeft. Daarbij komt dat aan gemeenten taken zijn overgedragen zonder daarbij extra financiële middelen mee te geven. Denk bijvoorbeeld aan de transitie van zorgtaken of duurzaamheidsopgave. Onze medewerkers moeten dus in verhouding meer taken met minder mensen uitvoeren. En volgens ons kan dat niet zonder gevolgen blijven. Het college heeft  deze situatie ook onderschreven: "de uitvoering van wettelijke taken en basistaken staan onder druk". En als ChristenUnie vinden wij dat de (wettelijke en geprioriteerde) taken en werkzaamheden uitgevoerd moeten worden door voldoende personeel. Dat betekent niet dat we moeten overgaan tot het aanstellen van 20 fte, maar in deze situatie hebben wij ingestemd met een maatwerk-oplossing door financiële middelen beschikbaar te stellen voor het aanstellen van 12 fte (tijdelijke en structurele) medewerkers om daarmee de dienstverlening te kunnen bieden.  

En wanneer we achter deze inhoudelijke doelen staan, moeten we ook ons financieel huishoudboekje op orde brengen. En daarin liggen lastige keuzes. Als gemeente Staphorst zitten we in de gelukkige omstandigheden dat we kunnen terugvallen op onze reserves; de graanschuren van Staphorst zoals we ze eerder hebben genoemd. Opgebouwd in de tijden dat het financieel goed ging en wat ons betreft nu in te zetten om te overbruggen. Als fractie van de ChristenUnie vinden het verdedigbaar om nu 4 miljoen uit onze reserves beschikbaar te stellen. Hoewel we weten dat onze reserves ook eindig zijn, blijven onze “financiële reserve verkeerslichten” op groen staan.

Vinden wij, gelet op deze omstandigheden, het gerechtvaardigd om een extra financiële bijdrage van onze inwoners te vragen en zo ja hoeveel?  Aan de hand van deze begroting lag heel concreet de vraag voor: zijn we bereid om voor het jaar 2020 gemiddeld 31 euro (bijna 3 euro per maand) per huishouden extra te vragen en van onze toeristen 28 cent per nacht extra te vragen om daarmee onze basis op orde te brengen. Met deze bijdrage hoeven we geen (sport)accommodaties te privatiseren, geen subsidies  voor verenigingen en instellingen te korten, dan blijft onze hulp en ondersteuning voor onze kwetsbare dorpsgenoten in stand. Daarmee kunnen we meerdere onveilige verkeerssituatie aanpakken en goed materieel aanschaffen voor onze buitendienst.  En als ChristenUnie vinden wij, gegeven de omstandigheden waar we dit jaar in zitten, we dat van onze inwoners kunnen vragen. Temeer omdat we in de afgelopen zes jaar geen extra middelen van onze inwoners hebben gevraagd. Deze verhoging zal ook voor de komende jaren gaan gelden. Een moeilijke keuze, maar in onze optiek nodig om onze basis op orde te brengen. Wel hebben we afgesproken dat we volgend jaar, wanneer de begroting voor 2021 wordt vastgesteld opnieuw bekijken of de voorgestelde  OZB verhoging noodzakelijk is of dat deze bijgesteld kan worden. Tijdens de vergadering van afgelopen dinsdag zijn door alle fracties meerdere moties en amendementen ingediend. Met elkaar hebben hierover gesproken en gedebatteerd. Moties en amendementen die wij ook gesteund hebben. Bijvoorbeeld als het gaat om verkeersveiligheid, dienstencentrum, nota sport en spelen en centrumvisie. Mooi dat ook meerdere moties en amendementen unaniem door de raad zijn vastgesteld. 

De begroting voor het jaar 2020 is vastgesteld. Wij willen ook aanspreekbaar zijn op onze keuzes. U kunt dat ons laten weten.

Wat ons betreft zetten we samen,  met onze inwoners, de schouders eronder!

In de afgelopen periode hebben we meerdere keren over de zomernota en begroting gesproken. Onze eerdere bijdragen kunt u hieronder weer terugvinden. 

Zomernota (juli 2019)  

Zomernota (september 2019)

Algemene Beschouwingen (oktober 2019) 

In de afgelopen periode hebben we als fractie keuzes moeten maken. Keuzes tussen idealen en pragmatisme; de praktijk van de dag. We hechten er waarde aan om u mee te nemen in de afwegingen die we gemaakt hebben.

Om dat te kunnen doen, nemen we u mee naar vorig jaar. In maart waren er de verkiezingen voor de gemeenteraad. De ChristenUnie heeft er toen voor gepleit om geen traditioneel coalitieakkoord op te stellen. Wij hebben voorgesteld om in plaats daarvan een raadsakkoord op te stellen. Een akkoord op hoofdlijnen waarin de vijf fracties en de zeventien gekozen raadsleden invloed op hebben. Helaas was dit voorstel voor de andere partijen nog een brug te ver.

Natuurlijk is het eenvoudiger om met twee partijen een akkoord op te stellen waarin elke partij zijn eigen speerpunten kan regelen. Dat is niet de politiek zoals we die, als ChristenUnie, voor ons zien. Wij willen geen politiek van macht, maar politiek van verbinding. Politiek met een constante zoektocht naar de beste oplossing voor iedereen. Je bent immers pas echt democratisch bezig als je in de positie bent om je wil op te leggen aan een minderheid, maar besluit om dat niet te doen.

Dit was… dit is ons ideaal. Zoals het echter met idealen gaat, zijn ze nooit direct te realiseren. Ons ideaal voor een raadsakkoord is vorig jaar niet gerealiseerd. Wel is er een akkoord opgesteld op hoofdlijnen dat veel ruimte biedt voor inbreng van alle partijen. Een akkoord dat ook rekening houdt met de breedte van de samenleving. Kortom, een akkoord dat past in onze visie en intentie om als vijf fracties, zeventien raadsleden samen te werken.

We hebben dus een sterke voorkeur voor om open te staan voor samenwerking met andere fracties. Na het vertrek van het CDA hebben we vanuit deze visie daarom voorgesteld om andere fracties te betrekken hoe zij aankijken tegen de toekomst van Staphorst. Ook is gevraagd hoe zij hun eigen rol zien in een toekomstig collegebestuur. De zogenoemde orientatieronde. In het eindverslag hebben we de uitkomst van deze gesprekken weergegeven met als uitkomst dat geen van de overige fracties bereid is om onderdeel te worden van het huidige collegebestuur.  

Dit gegeven heeft ons voor een nieuwe situatie en afweging geplaatst. We hebben ons afgevraagd waar we onze gemeente nu het meest mee kunnen dienen. En onze keuze is geweest om politieke verantwoordelijkheid te nemen om dit akkoord waarbij rekening is gehouden met de breedte van de samenleving als college dragende partij, met alle fracties die dat willen, uit te voeren. Om te kiezen voor continuïteit door achter dit coalitieakkoord te staan.  

Wat betreft het collegebestuur zou onze gemeente het meest gebaat zijn met een omvang van drie wethouders die een afspiegeling vormen naar raad en samenleving. Ook het coalitieakkoord gaat uit van drie wethouders. Vanuit de orientatieronde weten we dat de overige fracties dit ook onderschrijven. En idealiter vinden wij dat ook. Ondanks deze idealen hebben we hierin ook pragmatisch naar deze situatie willen kijken. Veel ambities worden, gelet op de financiële situatie van de gemeente Staphorst, uitgesteld of op een laag pitje gezet. De huidige bestuurders hebben aangegeven bereid te zijn de extra portefeuilles te continueren tot het eind van deze bestuursperiode. En is een extra wethouder dan nodig? Vanuit deze situatie maken wij nu een keuze om niet over te gaan tot uitbreiding van het aantal wethouders. De huidige bestuurders maken onderdeel uit van dit college. Daar kiezen wij voor en hebben wij, als fractie, vertrouwen in.

Voorzitter, keuzes tussen idealen en pragmatisme. Vanuit ons ideaal vinden wij het ongelofelijk jammer dat geen van de fracties bereid is gevonden om onderdeel te worden van het huidige collegebestuur. U kunt dan ook nagaan dat in dat licht deze situatie van twee collegedragende partijen met twee bestuurders niet onze eerste voorkeur is. Maar gegeven deze situatie willen wij wel onze verantwoordelijkheid nemen om dit coalitieakkoord met deze bestuurders uit te voeren.

En om terug te komen op onze idealen… als fractie van de ChristenUnie stellen wij onszelf de opdracht om niet als coalitiepartij, maar als collegedragende partij actief te zijn, door in deze raadzaal , met goede debatten, op zoek te gaan naar verschillende politieke meerderheden. Waarin wij allemaal een deel van onze samenleving vertegenwoordigen. En met elkaar onze verantwoordelijkheid nemen voor onze gemeente Staphorst.

Lees hier het eindverslag: “Eindverslag voortgang SGP-CU” die aan de raad is gepresenteerd.

Ik neem u mee naar donderdagavond 5 oktober 1905. Op deze avond wordt door de aanwezige Rouveners bij kastelein Kooiker besloten een eigen boterfabriek op te richten met de ietwat merkwaardige naam: De Kleine Winst. Een coöperatieve fabriek met 45 leden, samen goed voor ongeveer 200 koeien. De Kleine Winst begint te draaien en de zaken gaan goed. Op deze foto uit 1930 staat het bestuur van de coöperatie De Kleine Winst. Links naast directeur Sligman staat mijn overgrootvader Wicher Veerman. Een boer, benoemd als voorzitter van de Raad van Commissarissen van De Kleine Winst. Omdat het gebouw uit 1905 van pakweg 80 m2 niet meer voldoet besluit dit bestuur een nieuwe fabriek te bouwen. Schouders worden er onder gezet, nieuwe kansen en mogelijkheden dienen zich aan. De Kleine Winst groeit uit naar Rouveen Kaasspecialiteiten. Een coöperatie van 250 melkveehouders en ruim 200 medewerkers met één doel: mooie producten ontwikkelen van de kostbare melk van de melkveebedrijven.

Onze kracht Samen de schouders eronder zetten, met elkaar iets opbouwen, uitdagingen aangaan. Dat is niet ingewikkeld; het werkte vroeger en het is een belangrijke kracht in onze Staphorster samenleving. Het zit in onze aard, in onze genen. Ik zal een paar voorbeelden geven. We hebben goed een vestigingsklimaat, met volop belangstelling voor onze bedrijventerreinen. We hebben meer banen dan het landelijk gemiddelde. In heel Overijssel daalt het aantal WWuitkeringen, Staphorst is de koploper. We zetten onze schouders eronder in het sociaal domein. De wijze waarop wij, als gemeente Staphorst, de zorg rondom onze inwoners van jong tot oud hebben georganiseerd is een voorbeeld voor veel gemeenten. We kennen een goede en sluitende samenwerking tussen onze consulenten, huisartsen en voorliggende maatschappelijke organisaties waaronder het onderwijs. Een percentage van 5,2% van het aantal jongeren dat in onze gemeente jeugdhulp ontvangt is één van de laagste, zo niet het laagste percentage in ons land. In onze samenleving ontstaan ook nieuwe coöperatieve samenwerkings-initiatieven. Denk aan het project Levensboomlocatie in Rouveen of het doel van Wij Duurzaam Staphorst. Ook zij leveren een belangrijke bijdrage aan onze samenleving. Samen met onze 17.000 inwoners zijn wij een ontwikkelgemeente. Hoe mooi is dat! Daar mogen we best trots, maar moeten we ook zuinig op zijn.

Onze opgave En te midden van deze kracht staan wij in het hier en nu. En voor ons ligt een begroting met een oorspronkelijk structureel tekort van 4,8 miljoen. Een groot omvangrijk tekort. In de afgelopen maanden hebben we meerdere keren gesproken over de oorzaak en impact hiervan. We hebben onze perspectieven genoemd, onze richtingen aangegeven. Het college heeft geluisterd en de voorliggende begroting met oplossingen aangeboden. In de komende weken moeten we als gemeenteraad besluiten hoe we hiermee omgaan. En wat ons betreft gaan we niet bij de pakken neerzitten. We zetten samen met onze inwoners onze schouders eronder. We denken in kansen en geloven in de kracht van onze samenleving.

Onze gezamenlijke opdracht In onze optiek moeten we nu twee zaken doen. Dat is een opdracht aan ons zelf, maar ook aan onze inwoners. Allereerst moeten we kritisch kijken naar uitvoering van taken. Terug naar de basis. De taken die we gaan doen, moeten we goed en met voldoende mensen uitvoeren. Maar wat zijn die taken? Wat vinden onze dorpsgenoten belangrijk? Ik wil nu een aantal prioriteiten van ons benoemen. In de tweede termijn komen wellicht nog meer taken aan de orde.

Onze prioriteiten Een van onze prioriteiten is de verkeersveiligheid. Het veiliger maken van bijvoorbeeld de kruising en spoorwegovergang Gorterlaan – Oosterparallelweg. Volgend jaar wordt aansluiting van Oosterparallelweg met de Gorterlaan aangepast en nu stelt u voor in 2021 de spoorwegovergang te verbreden. We hadden dit liever volgend jaar al gezien, maar begrijpen de keuze voor 2021 in verband met ontwikkelingen op het spoor. Maar waarom vinden wij dit nu zo belangrijk? Dat heeft te maken met een ander/hoger belang. Met een aanpassing van deze kruising en overgang komt een beter en veiliger alternatief voor vrachtverkeer beschikbaar. Daarom willen wij ook dat in 2021 de Gemeenteweg tussen Stovonde en Spoorlijn wordt afgesloten voor alle vrachtverkeer, met uitzondering van bestemmingsverkeer. Vanaf dat moment geen grote vrachtauto’s en kleine kinderen op fietsen die elkaar moeten passeren. Het is ongelofelijk druk in dit deel van ons dorp. Ik stuur mijn dochter niet op een vrije middag op de fiets over de rotonde om een vriendinnetje naar huis te brengen. Wij willen uw college verzoeken samen met ondernemers en winkeliers de gevolgen van deze voorgestelde afsluiting in kaart te brengen en vanuit eigen verantwoordelijkheden hier uitvoering aan te geven.

Een tweede prioriteit gaat over huisvesting. We zien dat prijzen stijgen, mogelijkheden voor jongeren beperkter worden, doorstroming stagneert en verduurzaming van woningen gevraagd wordt. We moeten wel zorgen dat Staphorst een aantrekkelijke gemeente blijft. Wij zijn blij met de ontwikkelingen op De Slagen. Wel vragen we aandacht voor voldoende sociale huurwoningen in onze gemeente. Een plan voor huisvesting van arbeidsmigranten vinden wij belangrijk. Wij wachten met belangstelling op de actualisatie van de woonvisie. Voor nieuwbouw in Rouveen Zuid wordt gewerkt aan een omgevingsplan. Wat kunnen wij doen om dit proces te versnellen?

Een derde prioriteit heeft betrekking op de zorg voor onze kwetsbare dorpsgenoten. We hebben eerder gezien dat we als gemeente Staphorst goed op weg zijn. We zien gelukkig in deze begroting geen grote verschraling van sociaal aanbod. Daar zijn we blij mee. Wel willen wij blijven benadrukken: we moeten blijven investeren in preventie! Gemeenten die geen jeugdzorgtekorten hebben, hebben juist in de afgelopen jaren fors geïnvesteerd in preventie.

Maken wij onze dan geen zorgen over een aantal zaken?

Het alcohol en drugsgebruik onder onze jongeren blijft onze aandacht hebben. Vorige week kwam het bericht dat juist ouders van jongeren een meer bepalende rol spelen bij het middelengebruik. We wachten de uitkomsten van het onderzoek van de GGD in onze gemeente af. We maken ons zorgen over het gevoel van eenzaamheid onder onze ouderen. We blijven het zeggen: 46% van onze ouderen geeft aan eenzaam te zijn. 46%! We zien dat dit college de strijdt tegen eenzaamheid aangaat. Daar zijn we blij mee. Senioren worden bezocht en er heeft een uitbreiding van activiteiten voor ouderen in de verschillende kernen plaatsvinden. En hoe moeten we omgaan met een nieuwsbericht dat jongeren die seksueel anders geaard zijn vier tot vijf keer vaker denken over suïcide dan hun heteroseksuele leeftijdgenoten. Is onze gemeente ook een veilige plek voor deze jongeren?

En als we aan deze zaken van alcoholgebruik, eenzaamheid en veiligheid denken: wat doe ik? Wat doet u? Wat doen wij? Maken we zaken bespreekbaar? Spreken we elkaar aan op bepaald gedrag? Gaan we op bezoek? Gunnen we elkaar onze vrijheden? Ook daarin, of beter gezegd, juist daarin wordt de kracht van onze samenleving bepaald.

Onze financiële uitdaging Een tweede taak, naast een keuze in taken, is het op orde brengen van ons huishoudboekje. We lossen het tekort niet in één jaar op. Het meerjarenperspectief is sluitend. Het is een understatement, maar we moeten minder geld uitgeven. Heel simpel, zo werkt ons huishoudboekje thuis ook. Maar met minder geld uitgeven redden we het niet, daarvoor is het tekort te groot! Als gemeente Staphorst zitten we in de gelukkige omstandigheden dat we kunnen terugvallen op onze reserves; de graanschuren van Staphorst zoals ik ze eerder heb genoemd. Goed dat het college ook kritisch heeft gekeken naar deze inzet. Hoewel we weten dat deze reserves ook eindig zijn, blijven onze “financiële reserve verkeerslichten” op groen staan wanneer we deze reserves gaan inzetten. En daarmee komen we ook bij de lastenverzwaring van onze inwoners en toeristen. Een verzwaring van deze lasten is wat ons betreft verdedigbaar. Wat betreft de inwoners betekent dit voor het jaar 2020 de lasten voor elk huishouden gemiddeld met € 31,-- stijgen. Wel gaan wij volgend jaar opnieuw afweging maken om dan, in het licht van de begroting, opnieuw een keuze te maken.

Onze waarden Voorzitter, ik ga afronden. Ik wil stilstaan bij een beweging die momenteel in onze Nederlandse samenleving gaande is. Er is bezorgdheid, onvrede over diverse zaken en een behoefte aan waardering. Het gaat om grote en complexe vraagstukken met tegenstrijdige belangen. Vraagstukken die op alle politieke niveaus moeten worden besproken. En wanneer ik hierover spreek met inwoners merk ik het soms diep zit en het gepaard kan gaan met emoties. En dat raakt mij. En ik spreek de wens uit dat onze samenleving ook een aantal waarden koestert: De waarden van vertrouwen in elkaar, in waardering om elkaar en in zorg en respect voor elkaar! Als mens voor onze schepping, als samenleving onderling en als overheid met onze inwoners. Waarden die zo bepalend zijn voor de kracht van onze Staphorster samenleving. Vanuit deze overtuiging en mijn persoonlijke christelijke overtuiging wil ik mijn bijdrage afronden met een gedicht van Koos Geerds.

Toen God het dorp schiep, oost en west schiep Hij ook mensen naar Zijn evenbeeld boerinnen met een hart van wieg tot graf en boeren met verstand en ziel en wil om naar hun aard een waardig mens te zijn. De burger kent hen niet, de wereld lacht hen uit, ieder denkt van het dorp het zijne. Maar elke dag doet God alleen de zon weer schijnen omdat nooit in het dorp Zijn licht ontbreken mag.

CHRISTENUNIE STAPHORST Jan Carlo Bos Klaasje Lier Luuk Hoeve Meilof Troost Alberto Schra