Poliflw

In de extra commissie Stedelijke Ontwikkeling en Beheer van 16 september zijn de kaders besproken voor de nieuwbouwnorm 30-30-40. GroenLinks wil dat deze kaders leiden tot zoveel mogelijk sociale huurwoningen. Raadslid Marône Welbergen sprak over dit onderwerp het onderstaande betoog uit.  

'GroenLinks hoopt dat er nu duidelijkheid komt over de 30-30-40 norm.  Er is onduidelijkheid over de omschrijving van 30-30-40. In sommige gevallen verschilt deze van de omschrijving in het coalitieakkoord. Daar staat de norm omschreven als minimaal 30 % sociale huur 30 % middeldure huur en betaalbare koop en 40 % vrije keuze. In sommige voorstellen is de omschrijving inmiddels 30 % sociale huur 30% middensegment en 40 % vrije SECTOR. U zult begrijpen dat wij hechten aan het woordje minimaal voor de 30 % sociale huurwoningen en de 40 % vrije keuze voor GroenLinks niet 40 % vrije sector hoeft te betekenen. GroenLinks wil graag dat in alle stukken dezelfde omschrijving wordt gebruikt. 

Meerdere malen staat er in het stuk genoemd dat er wordt gekeken naar hoe wenselijk het is om in een wijk sociale huurwoningen, of woningen in een ander segment, te bouwen. De woningnood is zeer hoog en de wachtlijst voor een sociale huurwoning is lang. Voor GroenLinks weegt de noodzaak van het bouwen van sociale huur vele malen zwaarder dan de wenselijkheid ervan in een bepaalde wijk. Ook zijn we geïnteresseerd in de mogelijkheid van particuliere realisatie van sociale huur, mits de afspraken en voorwaarden helder zijn en sociale huur ook echt sociale huur blijft. 

Verder heeft GroenLinks een aantal vragen als het gaat om de minimum grootte van een sociale huurwoning zoals deze staat beschreven in de kaders. Namelijk 40m2. Betekent dit dan dat Tiny houses, die doorgaans kleiner zijn dan 40 m2, geen sociale huur kunnen zijn? Op die manier sluit je volgens GroenLinks mogelijkheden voor een grote hoeveelheid sociale huurwoningen op een klein stuk grond uit. Ook hebben wij een vraag over de betaalbaarheid van de sociale huurwoningen die niet kleiner mogen zijn dan 40m2. De tijdelijke woningen hebben een oppervlakte van om en nabij 25m2 en volgens het puntensysteem mogen die 500 euro huur in de maand gaan kosten. Hoe blijven sociale huurwoningen beschikbaar ook onder de eerste aftoppingsgrens van 605 euro wanneer de woningen niet kleiner mogen zijn dan 40 m2? 

  Dan de fysieke compensatie op de 30-30-40 norm. We hopen van harte dat projecten altijd minimaal zullen voldoen aan de 30-30-40 norm, maar mocht dit toch niet lukken dan is het belangrijk dat ook dan de verhoudingen van 30-30-40 gerealiseerd worden. De voor particuliere vastgoedontwikkelaars geldende 30-30-40 norm staat in de kaders omschreven als minimaal 30% sociale huur, minimaal 30% middeldure huur en betaalbare koop en 40 % vrije keuze. Het college benoemt hiervoor drie rekenmethodes en ik ga uitleggen waarom de tweede rekenmethode voor GroenLinks de juiste is. Het college geeft de voorkeur aan de eerste en tevens huidige methode. Deze gaat uit van 30% van het geplande project van de in deze casus 20 woningen bestaande uit 12 vrije sector en 8 middensegment woningen. Dan zou de fysieke compensatie 6 sociale huurwoningen zijn. 30% van 20 is 6 woningen. Maar als 6 woningen 30% is. Dan zijn 8 woningen geen 30% en 12 woningen zeker geen 40%. Deze berekening resulteert in minder sociale huurwoningen en twee keer zoveel dure woningen als het aantal sociale huurwoningen. Een optie die in het voordeel van projectontwikkelaars valt en niet in het voordeel van woningzoekenden. De derde rekenmethode zal nauwelijks haalbaar zijn omdat er niet vaak twee locaties gelijktijdig ontwikkeld worden. Waar de onduidelijkheid over de tweede manier van berekenen vandaan komt is voor GroenLinks een raadsel. Het percentage voor sociale huur en het percentage voor het middensegment staan in de kaders als minimum benoemd. Wat logischerwijs wil zeggen dat het restpercentage van 40 % vrije keuze (in de praktijk vrijwel altijd vrije sector) een maximum is en dus de uiterste bovengrens voor de hoeveelheid vrije sector woningen. Het aantal dure woningen in een project mag dan wel minder zijn, maar nooit meer dan 40%. Het aantal te compenseren sociale huurwoningen kan je daarom alleen berekenen aan de hand van het geplande aantal dure woningen omdat dat het enige segment is met een maximum bovengrens. Bij deze casus zijn er 12  vrije sector woningen. Dat is maximaal 40% dus het aantal sociale huurwoningen is dan minimaal 9. Waarom de suggestie tot het berekenen aan de hand van het aantal woningen in het middensegment er als onduidelijkheid bij genoemd staat is een raadsel. Wanneer je de berekening met het aantal middensegment woningen als richtlijn maakt, overschrijdt je met 12 dure woningen de bovengrens van maximaal 40%.  

Rekenmethode 2 zal meer sociale huurwoningen opleveren dan bij rekenmethode 1, de huidige en voorkeursmethode van het college. Het verschil tussen de twee methodes, bij het relatief kleine project in de casus van het college, is 3 sociale huurwoningen. de fysieke compensatie is dan 6 sociale huurwoningen bij methode 1 tegenover 9 bij methode 2. Maar reken je dezelfde casus door naar een groter project van bijvoorbeeld 300 geplande woningen bestaande uit 180 vrije sector en 120 middensegment woningen, dan loopt het al op naar een verschil van 60 sociale huurwoningen. De fysieke compensatie is dan 90 sociale huurwoningen bij methode 1 tegenover 150 bij methode 2. Het college geeft aan zo veel mogelijk sociale huurwoningen te willen bouwen. GroenLinks kan de keuze voor rekenmethode 1 van het college dan ook niet volgen en wij vragen ons af: waarom kiest het college voor de rekenmethode met het minste aantal sociale huurwoningen en de meeste dure woningen als resultaat?'   

Alleen de gesproken tekst geldt

In de raadsvergadering van 31 januari diende initiatiefnemer SP, samen met PvdA, AOV ouderenpartij Purmerend en GroenLinks een motie in om naar het kabinet en de Vereniging Nederlandse Gemeenten (VNG) aan te geven dat met ingang van 2020 de verhuurderheffing in zijn geheel geschrapt moet worden.  

Raadslid Marône Welbergen voerde namens GroenLinks het woord en sprak de volgende eerste termijn uit:

'Mensen die een eigen woning hard nodig hebben moeten veel te lang wachten voor ze in aanmerking komen voor een sociale huurwoning. GroenLinks vindt dat de focus moet liggen op het bouwen van sociale huurwoningen en dat het gemeentebestuur van Purmerend er alles aan moet doen om de woningbouwcorporaties bij te staan in deze opdracht. De verhuurdersheffing is voor woningbouwcorporaties in Purmerend gemiddeld 3 maanden huur per huurder. GroenLinks vindt dat dit geld veel beter kan worden besteed aan de verlichting van de lasten van huurders. Investeringen in en verduurzaming van de huidige woningvoorraad zijn belangrijke aandachtspunten en zullen leiden tot lagere woonlasten van huurders en dragen bij aan een duurzaam Purmerend. GroenLinks wil dan ook dat de verhuurdersheffing wordt afgeschaft en wel per 2020. Het noemen van deze termijn is, zoals de PvdA ook al aangaf, voor ons belangrijk. 

De motie is een signaal vanuit de gemeenteraad en daarom hebben we deze mede-ingediend.' 

De motie is aangenomen met 19 stemmen voor en 17 tegen. 

In de commissie Stedelijke ontwikkeling en beheer van 6 december werd gesproken over een bespreeknotitie van de Stadspartij en een initiatiefvoorstel van de PVV om urgentie van statushouders te schrappen.  Lees hieronder het betoog in de eerste termijn van raadslid Marône Welbergen.  

Allereerst dank aan de inspreker voor haar bijdrage. GroenLinks heeft de ontstane discussie over urgentie voor statushouders met verbazing gevolgd. Verbazing, niet omdat er boosheid is onder Purmerenders. Die boosheid is voor GroenLinks begrijpelijk. Wanneer je een woning nodig hebt maar nog lang niet aan de beurt bent, kom je snel en makkelijk uit bij de gedachte ‘waarom zij wel en wij niet.’ Maar dat is een gedachte die je als onderdeel van het gemeentebestuur niet bij inwoners onderling moet willen opwekken. En dat is meteen waar onze verbazing wel vandaan komt.

De grote woningnood in Purmerend willen oplossen door een groep mensen, die ook onze hulp hard nodig heeft, niet meer te helpen alleen op basis van hun afkomst vindt GroenLinks niet alleen onfatsoenlijk, we vinden het discriminatie. Wij betreuren het dat partijen het wij-zij denken, dat de samenleving polariseert, met deze notitie bevorderen. GroenLinks vindt het absurd om te denken dat de woningnood oplosbaar is door mensen simpelweg van een lijst te schrappen. Dat is geen oplossing, dat is je kop in het zand steken. De woningmarkt zit NIET op slot door statushouders. Het zijn woningzoekenden, net als veel andere Purmerenders, waar de gemeente Purmerend verantwoordelijk voor is. En net als bij alle andere Purmerendse woningzoekenden wordt gekeken naar de situatie waarin zij verkeren en op basis daarvan urgentie verleend.

Wat de woningmarkt WEL op slot zet is het enorme tekort aan sociale huurwoningen. Daar zijn het gemeentebestuur en projectontwikkelaars voor verantwoordelijk. Daar is maar een oplossing voor en ik ga hem weer noemen: door het bouwen van sociale huurwoningen. Geen riante penthouses, geen luxe appartementen, maar woningen waardoor in een snel tempo die ellenlange wachtlijst kan krimpen. GroenLinks vraagt zich af waarom er statushouders nodig zijn voor de Stadspartij om te zoeken naar alternatieve woonvormen. Wanneer er mogelijkheden zijn voor andere woonvormen, waarom moeten deze dan alleen voor statushouders beschikbaar komen? Waarom niet ook voor alle andere Purmerendse woningzoekenden? GroenLinks hecht grote waarde aan de grondwet, en met name artikel 1: Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie op welke grond dan ook, is niet toegestaan.

Dan nog het initiatiefvoorstel van de PVV. Het beeld dat de PVV creëert over migranten en statushouders geeft op een foute manier aandacht aan de grote schaarste aan woningen. Het draagt niet bij aan een oplossing maar werkt polariserend. GroenLinks weigert mee te werken aan de migratiehysterie en vluchtelingenwoede van de PVV. Nogmaals: Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie op welke grond dan ook, is niet toegestaan. GroenLinks heeft dan ook geen behoefte aan verdere behandeling van dit onderwerp.

In de commissievergadering Stedelijke ontwikkeling & beheer op 21 november is er gesproken over de toewijzing van tijdelijke woningen.  Lees hier de bijdrage van Marône Welbergen.

Allereerst wil ik de insprekers bedanken voor het delen van hun verhaal. GroenLinks hoopt dat het gesprek over tijdelijke woningen slechts tijdelijk is. Het is een korte termijn oplossing voor het grote tekort aan sociale huurwoningen.

De voorgestelde doelgroepen en de verhouding van toewijzing en loting zijn acceptabel. waar GroenLinks echter wel moeite mee heeft is het grote risico dat de huurders op deze woningen nemen. Het tijdelijke contract duurt slechts twee jaar en daarna moeten de bewoners zelf onderdak hebben geregeld. “De gemeente kan hiervoor de verantwoordelijkheid niet dragen” is te makkelijk gezegd. Er is een groot tekort aan sociale huurwoningen en daardoor een kleine kans van slagen voor heel veel woningzoekenden. Dat verandert niet of nauwelijks in twee jaar tijd. Onderdak is een eerste levensbehoefte en het gemeentebestuur heeft de plicht om te zorgen dat wanneer bewoners moeten uitstromen uit de tijdelijke woningen, er voldoende permanente sociale huurunits beschikbaar zijn. Niemand komt op straat te staan. GroenLinks wil dat huurders een contract krijgen voor bepaalde tijd, namelijk tot het moment dat er een nieuw te bouwen sociale huurwoning is opgeleverd.

Daarnaast heeft GroenLinks een belangrijk aandachtspunt, namelijk de hoogte van de huur. Voor jongeren tot 23 jaar is het namelijk niet mogelijk om huurtoeslag te ontvangen wanneer de huur hoger is dan €424,44. De huur voor de tijdelijke woningen zal 500 euro worden. kunnen zij dan wel in een tijdelijke woning wonen, en hoe gaat de wethouder dit punt voor deze doelgroep dan aanpakken?

GroenLinks neemt dit voorstel mee terug naar de fractie.

Gisteravond 21 november werd de woonruimteverdeling ter meningsvorming voorgelegd aan de commissie Stedelijke ontwikkeling & beheer.  Hieronder is de bijdrage van Marône Welbergen terug te lezen. 

GroenLinks vindt het moeilijk te accepteren dat deze discussie plaats moet vinden. Wij dienen te voldoen aan een eerste levensbehoefte en moeten hierin te vaak en te lang een grote groep mensen teleurstellen. Jarenlang zijn er te weinig sociale huurwoningen gebouwd en zijn er veel gesloopt en verkocht. Er is geen vraag maar een schreeuw naar deze woningen en die los je maar op één manier op. Door het bouwen van sociale huurwoningen, en veel ook. De schaarste beter verdelen is volgens GroenLinks dweilen met de kraan open. Maar we vinden het wel belangrijk dat de weinig woningen gaan naar de mensen die ze het hardst nodig hebben. Wat GroenLinks betreft zijn er twee kwalificaties die niet onder spoedzoekers zouden moeten vallen maar moeten worden gerekend als urgenten. Situaties waar kinderen in betrokken zijn en situaties waarin een serieuze psychische zorgproblematiek speelt en de woonsituatie deze verergert en mogelijk zelfs een gevaar kan vormen. In deze situaties is stabiliteit nodig en dat kan met een andere woonruimte. Toewijzen op basis van omstandigheden is volgens GroenLinks het beste bij spoedzoekers. Bij woningzoekenden die geen hoge nood hebben kan dat ook op basis van inschrijfduur en eventueel zoekduur. Die laatste is wel lastig want wat is zoekduur? Het aanbod is niet voor iedere doelgroep hetzelfde. Voor sommige doelgroepen is er niet elke week een mogelijkheid tot reageren op een woning simpelweg om dat er geen woning is. Afgaan op hoe vaak iemand reageert is dan geen eerlijke vergelijking. Ook wil GroenLinks weten of er een overgangsregeling komt voor inschrijfduur voor woningzoekenden die al veel jaren hebben staan. GroenLinks is geen voorstander van tijdelijke woningen en contracten. Geen verantwoordelijkheid dragen voor mensen die na 2 jaar uit een tijdelijke woning moeten is te makkelijk. Het gemeentebestuur moet verantwoordelijkheid nemen door te zorgen dat er genoeg sociale huurwoningen beschikbaar zijn wanneer bewoners met een tijdelijk contract een woning uit moeten. De focus zou tijdelijk op het bouwen van twee kamer appartementen in het sociale segment moeten zijn zodat er geen noodzaak is voor tijdelijke contracten, of wanneer mensen uitstromen zij in ieder geval een permanente woning krijgen.   Als een woning toewijzen aan urgenten  maatwerk is waarin goed rekening wordt gehouden met situaties die absoluut niet te accepteren zijn voor de woningzoekende, dan is het niet nodig voor de woningzoekende om selectief te zijn. Wanneer je bijvoorbeeld in een vechtscheiding zit en je een huis aangeboden krijgt in dezelfde wijk als je ex, terwijl is aangegeven dat dat echt niet kan is het begrijpelijk dat je de woning niet wil accepteren. Luisteren naar de woningzoekende en maatwerk is voor GroenLinks belangrijk. De woning als voorziening gaan zien door te blijven sturen na verhuizing zorgt volgens GroenLinks voor ongelijkheid tussen verschillende inkomensgroepen. Iedereen hoort zicht thuis te kunnen voelen in de eigen woonruimte en dus ook in een sociale huurwoning. Wat wel bespreekbaar is, is het verleiden van bewoners die niet meer passend wonen om over te gaan naar een andere woning. Vrijblijvend en geen verplichting.  Om ruimte te kunnen blijven bieden aan de reguliere woningzoekenden wordt voorgesteld om het aanbod te splitsen in twee groepen. De spoedbak en de kwalitatief betere woningen. Op deze manier kan de woningzoekende, urgent of niet, zelf aangeven snel een woning te willen. Maar niet reageren op een woning uit de spoedbak betekent niet dat er geen spoed is. Bijvoorbeeld mensen met kinderen kunnen nou eenmaal niet elke woning accepteren. Tot slot: We kunnen het aandeel van de te verdelen woningen niet vergroten, dat is wettelijk bepaald. Maar we kunnen wel het aantal te verdelen woningen vergroten. Namelijk door vooral sociale huurwoningen te laten bouwen.

GroenLinks, PvdA en SP willen wettelijk vastleggen dat het aantal sociale huurwoningen in Nederland tenminste op peil blijft. De partijen presenteren daartoe vandaag een initiatiefwetsvoorstel. De nieuwe wet garandeert dat er in gemeenten altijd tenminste evenveel nieuwe sociale huurwoningen bij moeten komen, als er gesloopt of verkocht worden. Dit is nodig om voldoende betaalbare huurwoningen voor mensen met een kleine beurs beschikbaar te houden.

GroenLinks Tweede Kamerlid Linda Voortman: “De enorme afname van sociale huurwoningen en de enorme toename van vraag ernaar is natuurlijk geen natuurverschijnsel. Het is het gevolg van een lakse overheid die onterecht vertrouwde op de markt. Wij willen dat iedereen betaalbaar en prettig kan wonen. Deze wet zorgt ervoor dat de overheid meer regie neemt om daarvoor te zorgen.”

PvdA-Kamerlid Henk Nijboer: "Iedereen moet zeker zijn van een goede, betaalbare woning. Maar voor veel Nederlanders is het vinden van een fijn huis een hopeloze zoektocht. Wachtlijsten van vele jaren zijn onacceptabel maar wel vaak de praktijk. In veel gemeenten is echt sprake van woningnood, daarom moeten we de sociale woningbouw beschermen en juist meer gaan bijbouwen.”

SP-Kamerlid Sandra Beckerman: "De komende jaren dreigen vele tienduizenden sociale huurwoningen gesloopt of verkocht te worden, terwijl het aantal mensen dat in aanmerking komt voor een sociale huurwoning juist toeneemt. Deze initiatiefwet beschermt de sociale woningbouw."

21 maart zijn er gemeenteraadsverkiezingen. Meer weten over GroenLinks in jouw gemeente? Vind jouw gemeente op onze speciale verkiezingspagina.