Misbruik, uitbuiting en gedwongen prostitutie. Hulporganisaties luiden constant de noodklok voor de alleenstaande vluchtelingen op Lesbos. Kinderen snijden zichzelf om angst en stress te reguleren. Er zijn verschillende suicidepogingen gemeld en er leven kinderen op Lesbos die gestopt zijn met praten. Tentjes staan tussen het open riool, er is nauwelijks medische zorg en de trauma’s blijven zich maar opstapelen. Wat wordt hier veel schade toegebracht in het leven van deze kids….
In Nederland hebben 100 gemeenten aangegeven met alle liefde 500 kinderen te willen opvangen, dit betekent in de praktijk een opvang van gemiddeld 5 kids per gemeente. Het kabinet heeft echter voor een andere ‘oplossing’ gekozen. Een lijn die wij als ChristenUnie fractie in Zwolle moeilijk kunnen volgen. Volgens ons is het compromis van het voogdijplan niet de oplossing. De Griekse hulporganisatie Metadrasi heeft laten weten dat het vinden van voldoende geschikte voogden in haar land, met haar eigen problematiek en grote aantallen alleenstaande vluchtelingen, een onmogelijke opgave is. Er zijn te veel kinderen die nu acuut bescherming nodig hebben. Metadrasi werkt samen met Nidos (een onafhankelijke voogdij instelling) en heeft eerder in een door de Europese Commissie gesteund project een grote inspanning geleverd om pleeggezinnen voor alleenstaande kinderen te vinden. Dit heeft sinds de aanvang in 2016 voor slechts 95 kinderen geleid tot plaatsing in een gezin. Ook de organisatie European Lawyers op Lesbos toont zich, onder andere op grond hiervan, kritisch over de haalbaarheid van het plan van de Nederlandse regering. Het is echt zorgelijk dat dit plan het Nederlandse antwoord lijkt te zijn op het Griekse verzoek om 500 kinderen een veilige opvang te bieden.
Raadslid Ruth Stoorvogel : ‘Samen met vele andere politici, maar ook artsen, geestelijk leiders, wetenschappers, mensenrechten- en hulporganisaties willen wij als ChristenUniefractie in de genereuze stad Zwolle een krachtig signaal afgeven: TOON SOLIDARITEIT IN EUROPA, met deze kinderen op de vlucht, met Griekenland en met andere landen die mee doen. Want elke dag in het vluchtelingenkamp op Lesbos is een dag te veel voor deze kids, die ongeacht hun status, situatie of vluchtreden, bovenal kind zijn.’
