Poliflw

Vandaag is het Stille Zaterdag in een verder intense en bewogen week. De week van het afscheid van de oude fractie met Joël, Carla, Eppo en Stieneke. De week van de beëdiging van de nieuwe fractie met Carola, Mirjam, Don en Pieter. En het is zeker ook de week van een vastgelopen formatieproces en een dramatisch debat over de gesprekken van fractieleiders met de verkenners. En over dat laatste wil ik graag iets meer schrijven, zeker omdat de politieke keuzes die we in en na het debat hebben gemaakt, bepalende keuzes zijn.

Gisteren zagen we het inferno op Lesbos. We zagen de beelden van mensen in paniek, zwervend over het eiland, zonder eten en onderdak. De tragische situatie die er al veel langer is op Lesbos, is na de brand extra schrijnend geworden. U weet dat we al langer voor en achter de schermen aandringen op hulp voor de meest kwetsbaren op dat eiland. U weet dat we al langer kinderen in Nederland willen opvangen. U weet dat we hier binnen de coalitie veel gesprekken over voerden die tot afspraken over hulp ter plekke hebben geleid, maar tot nu toe niet tot opvang in Nederland.

Vanochtend bereikte ons het vreselijke nieuws dat een brand het vluchtelingenkamp Moria op Lesbos grotendeels heeft weggevaagd. Duizenden vluchtelingen zwerven nu over het eiland, zonder eten en zonder onderdak. We horen berichten over gewonden en er zou in ieder geval één persoon zijn omgekomen. De hel van Moria is nu compleet. De afschuw is groot en de vraag die nu prangender dan ooit naar voren komt is hoe lang het moet duren voordat men inziet dat het niet zo langer kan?

Het kabinet heeft de afgelopen tijd gewerkt aan een Coronawet en de eerste versie daarvan voldeed niet aan de criteria die de ChristenUnie hanteert als het gaat om bescherming van onder andere onze persoonlijke vrijheden en de godsdienstvrijheid. Nu ligt er een ingrijpend aangepaste versie en ook deze wet zullen wij toetsen aan de hand van een aantal heldere criteria, waarover ik hieronder meer zal schrijven.

De eerste zaterdag van maart van dit jaar was de laatste zaterdag dat we normaal bij elkaar konden komen. En ik weet het nog heel goed, omdat we de verjaardag van mijn moeder vierden. Ze werd 79 en we kwamen als hele familie bij elkaar en we konden haar omhelzen, we konden een zoen geven en we konden veel dichterbij komen dan 1,5 meter. En dat was eigenlijk de laatste normale zaterdag.

Het was heel onwerkelijk. Waar normaal gesproken elke dag duizenden vliegtuigen witte strepen aan de hemel achterlieten, was de lucht nu helderblauw. De vliegtuigen die zich dagelijks, vol met duizenden vakantiegangers, zakenmensen en andere reizigers een weg door ons luchtruim baanden, stonden nu aan de grond. De normaal gesproken volle vertrekhallen in de luchthavens waren nu leeg. Aan de groei leek geen einde te komen. En opeens stond de luchtvaart stil, waren mensen thuis en vroeg het kabinet om na te denken over het ‘nieuwe normaal’.

De ChristenUnie en SP roepen het kabinet op om de situatie van kwetsbare arbeidsmigranten te verbeteren. Juist nu, in de coronacrisis, wordt pijnlijk zichtbaar hoe kwetsbaar die positie van veel arbeidsmigranten is. Hun woon- en werkomstandigheden zijn vaak belabberd, wat nu een extra gevaar voor de (volks)gezondheid oplevert. SP en ChristenUnie roepen maandag bij het debat over hun initiatiefnota Actieplan Arbeidsmigratie het kabinet op om de misstanden rond arbeidsmigratie snel aan te pakken.

ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers en VVD-fractievoorzitter Klaas Dijkhoff kruisen binnenkort publiek de degens over onderwijsvrijheid. Dijkhoff zette eerder in een discussiestuk vraagtekens bij de houdbaarheid van het veelbesproken artikel 23. Volgens Segers zoekt Dijkhoff daarmee ‘ruzie met de verkeerde mensen’. Op 23 september gaan de beide coalitieleiders met elkaar in debat.

In mei 2015 stond ik op het Italiaanse eiland Lampedusa en zag hoe er honderden migranten aankwamen die week. In oktober 2015 stond ik op de grens tussen Macedonie en Griekenland en zag hoe daar inmiddels 7.000 mensen totaal ongecontroleerd de grens overstaken op 1 dag. Op Lesbos zagen we in maart 2016 als commissie Migratie hoe vluchtelingen werden opgepikt uit zee door onze eigen mariniers. En enkele weken geleden bezochten we als commissie de detentiekampen in Libie en zagen de onmenselijke en schrijnende leefomstandigheden van de migranten. 

Vorige week was ChristenUnie Tweede Kamerlid Joël Voordewind samen met enkele andere Kamerleden op werkbezoek in Libië en Tunesië. Vooraf hadden ze al niet al te veel hoop. en na afloop van hun bezoek moesten de Kamerleden inderdaad concluderen dat eeen 'Turkije-deal' met Tunesië en Libië er niet in zit.