Poliflw

Door Stieneke van der Graaf op 27 mei 2020 om 14:46

ChristenUnie: Meer actie nodig voor opsporen mensenhandelaren

In 2019 zijn minder verdachten van mensenhandel door de politie opgespoord dan daarvoor. De daling staat haaks op de ambitie van het kabinet om juist méér mensenhandelaren op te sporen. Ik maak mij hier grote zorgen over en heb daarom staatssecretaris Broekers-Knol door middel van schriftelijke vragen om opheldering gevraagd.

Mensenhandel is en blijft een ongelooflijk groot kwaad. Ik weet dat het lastig is om daders te vinden, maar deze daling maakt mij ongerust. De staatssecretaris heeft de Kamer wat uit te leggen: zij heeft namelijk als doel om de strijd tegen mensenhandel op te voeren. Dat doel lijkt steeds verder buiten beeld te raken.

In september zorgden de ChristenUnie en Partij van de Arbeid ervoor dat de politie tien miljoen euro extra krijgt om mensenhandel aan te bestrijden. Ikwil weten wanneer de eerste resultaten hiervan zichtbaar zullen zijn. Er gaan miljoenen naar opsporing, zowel op straat als online. Dat moet snel tot resultaat leiden. Ik wil van de staatssecretaris weten wanneer zij die verwacht.

De ChristenUnie wil ook dat wordt geleerd van de aanpak Tilburg waar het afgelopen jaar vijftig slachtoffers van mensenhandel zijn opgespoord. Onderdeel van de aanpak daar was een campagne onder professionals én Tilburgers.

Slachtoffers van mensenhandel komen niet snel naar voren. Het is dan ook ontzettend knap wat er in Tilburg is gelukt. Als een campagne daar een bijdrage heeft geleverd, moeten andere gemeenten én het ministerie dat serieus overwegen. Wat de ChristenUnie betreft moet de strijd tegen mensenhandel altijd de aandacht hebben.

Vragen van het lid Van der Graaf (ChristenUnie) aan de minister van Justitie en Veiligheid en de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid over de bestrijding van mensenhandel.

Bent u bekend met het gegeven dat de politie er niet in is geslaagd de doelstelling voor 2019 te realiseren van 190 OM-verdachten mensenhandel, en dat er met 145 zaken zelfs sprake is van een daling?[1] Wat is uw reactie hierop?

Bent u tevens bekend met het feit dat de oorspronkelijke ambitie van 190 OM-verdachten mensenhandel door de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en het maatschappelijk middenveld al als onvoldoende werd beschouwd?

Wat is de doelstelling van het aantal OM verdachten mensenhandel voor 2020? Hoeveel zaken zijn er tot op heden aangemeld? Is de doelstelling van 240 zaken voor 2020 met de huidige inzet nog haalbaar? In hoeverre bieden de middelen uit de motie Segers/Asscher hiervoor afdoende ruimte?

In hoeverre is het uitblijven van groei een gevolg van de toename van het aantal Dublinclaimanten en in hoeverre ziet u ook andere factoren? Kunt u aangeven in hoeverre de bezetting en inzetbaarheid AVIM-medewerkers meer/minder onder druk staat vergeleken met andere politie-eenheden vanwege ziekteverzuim, opleidingen en deelname aan de Regeling Partieel Uittreden (RPU)?

Hoe staat het met het aangekondigde fenomeenonderzoek door het WODC naar aanleiding van de motie Segers/Buitenweg? Vinden er momenteel, in het licht van de coronacrisis, nog uitzettingen plaats onder mensen uit deze groep?

Is er zicht op de ontwikkeling van het aantal aangiftes van minderjarigen? Hoeveel minderjarige slachtoffers van mensenhandel hebben er vorig jaar aangifte gedaan? Hoeveel slachtoffers mensenhandel hebben er na het informatieve gesprek geen aangifte gedaan? Kunt u beide cijfers uitsplitsen per regio? In hoeverre draagt de proeftuin aangiftebereidheid bij aan het vergroten van de contactbereidheid tussen slachtoffers en de politie?

Hoe vaak is het afgelopen jaar in de opsporing bij mensenhandelzaken gebruik gemaakt van de webcrawler? Kunt u in de beantwoording concreet het aantal zaken vermelden, in tegenstelling tot de beantwoording zoals is gedaan in de nota naar aanleiding van het verslag van het schriftelijk overleg over o.a. overzicht op hoofdlijnen Citrix-kwetsbaarheden

Is het juridisch kader voor de webcrawler, die volgens het jaarverslag van de politie begin 2020 gefinaliseerd zou zijn, inmiddels formeel vastgesteld?

Hoe vaak is het afgelopen jaar in de opsporing gebruik gemaakt van lokprofielen?

Worden lokprofielen ook ingezet in onderzoeken naar zogenaamde pro-ana coaches? Zo ja, hoeveel zaken zijn er überhaupt opgestart naar deze coaches in de afgelopen twee jaar?

Is het aantal van 39 complexe zaken een toename of afname ten opzichte van eerdere jaren? Hoe verhoudt dit zich tot de constatering van de Nationaal Rapporteur in de Dadermonitor 2013-2017 waarin wordt gesteld dat het aantal betrokkenen per strafzaak de laatste jaren is verminderd hetgeen verklaard kan worden doordat de politie minder complexe mensenhandelzaken op zich neemt?

Bent u voorts bekend met het bericht ‘Nieuwe aanpak Tilburg leidt naar vijftig slachtoffers mensenhandel’?[2]

Bent u bereid in gesprek te gaan met de betrokkenen om te bezien of de (bewustwordings)campagne ook in andere gemeenten of zelfs landelijk kan worden uitgerold?

Bent u tevens bereid in gesprek te gaan met betrokkenen om te zien of onderdelen van de Tilburgse aanpak ook in de structurele aanpak, opsporing en nazorg van mensenhandel kan worden verwerkt?

Kunt u deze vragen beantwoorden voor het Notaoverleg Veiligheid van 8 juni aanstaande?

Door Webredactie op 1 april 2020 om 20:20

ChristenUnie wil meer actie in 'stille ramp' voor prostituees

De ChristenUnie wil dat het kabinet veel meer actie onderneemt voor vrouwen en mannen in de prostitutie die door de coronacrisis in de problemen komen. Volgens ChristenUnie-Kamerlid Stieneke van der Graaf voltrekt zich in de prostitutie momenteel een ‘stille ramp’. “Zij vallen vaak buiten alle regelingen die het kabinet nu optuigt.”

Door de coronacrisis vallen de reguliere inkomsten van prostituees weg. Omdat zij – veelal vrouwen – vaak niet zijn ingeschreven als ZZP’er, krijgen ze daarvoor geen enkele compensatie. Andere prostituees hebben geen recht op bijstand omdat ze nog niet lang genoeg in Nederland verblijven. Bovendien bevinden ze zich vaak in een afhankelijkheidsrelatie, hebben hoge lasten en worden fysiek of financieel gedwongen om toch te gaan werken. Omdat de bordelen sluiten, ontvangen zij klanten nu thuis of gaan ze als escort op bezoek, met alle risico’s voor hun eigen gezondheid en de volksgezondheid in het algemeen. Volgens de ChristenUnie is veel meer actie van het kabinet nodig.

Stieneke van der Graaf: “Daar waar de hele samenleving wordt platgelegd, werken mensen in de prostitutie noodgedwongen door. We voelen allemaal aan dat dat niet gezond is. Zij gaan, vaak gedwongen, in onveilige omstandigheden door met hun werk. De toename van het aantal advertenties op internet doet een grote verschuiving naar de thuisprostitutie vermoeden. Ik verwacht hier veel meer actie van het kabinet. Online-advertenties moeten stoppen, prostituees moeten gebruik kunnen maken van de financiële regelingen die nu zijn opengesteld voor zzp’ers en er moet hulp zijn voor vrouwen die nu het moedige besluit nemen om uit de prostitutie te stappen. Er vindt een stille ramp plaats en het kabinet doet te weinig.”

De ChristenUnie doet de volgende voorstellen:

Verbod op online-advertenties voor prostitutie

Openstellen financiële regelingen voor prostituees, ook als zij daar strikt genomen nu niet onder vallen

Extra ondersteuning voor mensen die uit de prostitutie willen stappen

Door Gert-Jan Segers op 4 februari 2020 om 09:29

Excuses en de plicht tot het goede (ND-column)

Op zondagmorgen zit ik altijd in de kerk. Behalve vorige week. Ik was bij de indrukwekkende Nationale Holocaust Herdenking in het Wertheimpark in Amsterdam, precies 75 jaar na de bevrijding van Auschwitz. Het was de herdenking met het indrukwekkende en ontroerende moment waarop premier Rutte namens de regering de Joodse gemeenschap excuses aanbood. Eindelijk.

Premier Rutte erkende in zijn toespraak vorige week dat er goede en dappere Nederlanders zijn geweest en sprak over ‘de hoop van onderduik, de moed van verzet, het collectieve opstaan tijdens de Februaristaking’. Hij wilde zich niet moreel verheffen boven anderen die destijds in hun overlevingsdrang niets hadden gedaan of als verkeerd loyale ambtenaren zelfs hadden meegewerkt aan deportaties. Maar hij zei vervolgens wel wat moest worden gezegd en wat al lang had moeten worden gezegd. Dat het goede te weinig was geweest, dat we zijn tekortgeschoten. ‘Te weinig bescherming, te weinig hulp, te weinig erkenning.’ Toen premier Rutte zijn excuses uitsprak, ging er een golf van emotie door de rijen aanwezigen. Na afloop en in de afgelopen week hoorde ik van veel kanten wat deze excuses hebben losgemaakt. Het ontroerde ook mij, ook omdat de aanloop naar deze excuses ook voor mijzelf bijzonder is geweest. Maar dat vertel ik later nog wel een keer.

Wat me nu nog bezighoudt, is de indringende vraag die premier Rutte opwierp: wat zou ìk hebben gedaan? Als we nadenken over ons antwoord moeten we vooral niet te snel denken dat wij als vanzelfsprekend een heldenrol zouden hebben vervuld. Dat wij wel moedig zouden zijn geweest. Ik hoor nu ook van verschillende kanten ook hoe de tragedie voor Joden na de oorlog nog lang niet over was. Ik kreeg afgelopen week een mail van iemand die me het verhaal vertelde van een Joodse jongen, uit een Fries dorpje, die met zijn moeder de concentratiekampen had overleefd en als enigen van de 14 Joden uit het dorp terugkwamen. Ze arriveerden in hun kampvodden en kregen nieuwe kleren. Tot zover de beschaving. Daarna werden ze vriendelijk doch dringend verzocht om alle achterstallige betalingen van de SS’er die in hun huis had gewoond te voldoen. Ze belanden in een vorm van schuldsanering en hebben uiteindelijk alle rekeningen betaald.. In 1955 kwam vervolgens nog een rekening voor de kleding die ze tien jaar eerder bij terugkeer hadden gekregen. En toen er in 1965 vergoedingen aan slachtoffers werden uitbetaald, kreeg deze Friese Jood niets omdat zijn moeder twee jaar eerder was overleden. De man is van ellende uit Nederland weggegaan en naar de VS vertrokken..

Het morele appèl dat deze beschamende episode op ons doet, is niet om nu te zeggen dat wij betere mensen zijn dan onze ouders en grootouders. Na de meer dan terechte, maar ook late excuses van premier Rutte hoop ik op verdere verzoening tussen ons land en de Joodse gemeenschap, op vergeving en op een nieuw samenleven waarin we bij het minste of geringste spoortje van antisemitisme al alarm slaan. Maar ik hoop ook dat we hierdoor onszelf iedere dag de indringende vraag stellen: wat is mìjn blinde, morele vlek? Welk onrecht in mijn eigen en ons gezamenlijk doen en laten zie ik niet? Waar schiet ik tekort in naastenliefde en het opkomen voor recht en gerechtigheid?

De Joodse jongen, zijn moeder en duizenden andere Joodse Nederlanders zijn slachtoffer geworden van een denken waarin de letter van de wet belangrijker was dan de nood van die ene mens die voor je staat. Ze werden vermalen door letterknechten die hen niet meer zagen staan en niet meer hoorden wat voor tragedie ze hadden meegemaakt. Het enige wat voor letterknechten geldt, is de regel en de genadeloze toepassing ervan. Tot de dag van vandaag zijn er steeds weer nieuwe slachtoffers van dat denken in onze samenleving, onze bureaucratie, onze kerken, onze gezinnen en in mijzelf. Moge God het ons vergeven. En moge God ons bekeren tot een denken waarin niemand belangrijker is dan die ene mens die voor ons staat, waarin we geen andere plicht voelen dan onze naaste van harte lief te hebben en waarin we het goede doen wat die ene mens nodig heeft.

Door Webredactie, Stieneke van der Graaf op 27 januari 2020 om 05:40

ChristenUnie werkt aan stappenplan voor drugsvrije samenleving

ChristenUnie-Kamerlid Stieneke van der Graaf kondigt vandaag een stappenplan aan voor ‘een drugsvrije samenleving’. Volgens de ChristenUnie is het tijd voor “een trendbreuk met een cultuur waarin we erin berusten dat mensen ten onder gaan aan drugs”. Na alcholvrij (de IkPas-campagne) en rookvrij (een doel van de Rijksoverheid in het preventieakkoord) moet Nederland ook drugsvrij worden.

ChristenUnie-Kamerlid Stieneke van der Graaf: “Na decennialang vergoelijken van het drugsprobleem is het tijd om het over een andere boeg te gooien. Jarenlang faciliteerden we onder het credo ‘het moet gewoon kunnen’ de pretgebruiker, maar lieten we de probleemgebruiker aan zijn lot over. Deze kwetsbare mensen verdienen onze steun en al onze inzet moet er op gericht zijn om te voorkomen dat meer mensen in zo’n situatie terecht komen.”

De ChristenUnie zet zich al geruime tijd in voor het tegengaan van de gevolgen van het halfslachtige Nederlandse drugsbeleid. Nu werkt de partij dus aan een stappenplan dat het rond de zomer wil presenteren. In de tussentijd praat de ChristenUnie onder meer met verslavingsexperts, ervaringsdeskundigen, maatschappelijke organisaties die te maken hebben met drugsgebruik en -verslaving, burgemeesters en politie.

Van der Graaf: “Iedereen beseft dat we de gevolgen van het slepende en slopende drugsbeleid van die tientallen jaren niet zomaar ineens ongedaan kunnen we maken. Daarom werken we aan een stappenplan om stapje voor stapje toe te werken naar een drugsvrije samenleving.”

Stap voor stap

Volgens Van der Graaf is een drugsvrije samenleving het einddoel. Eerste stappen zijn goede hulpverlening, steviger inzet op preventie en ontmoediging. Uiteindelijk moet de beschikbaarheid van drugs worden beperkt.

Feiten

Nederland kent 130.000 drugsverslaafden, meer dan het aantal inwoners van Maastricht. 30.000 mensen zijn in behandeling, ongeveer net zo veel als voor een alcoholverslaving. Iedere werkdag gaat er in Nederland iemand dood aan drugsgebruik. In ons land wordt voor bijna 20 miljard aan speed en xtc geproduceerd is, dat is meer dan de omzet van Philips of Albert Heijn. 80% van de productie is bestemd voor het buitenland. Met ‘een pilletje’ hier, houden we een industrie en crimineel netwerk in stand tot aan Zuid-Amerika.

Door Stieneke van der Graaf op 20 januari 2020 om 08:01

Doorbreek de normalisering van drugsgebruik

Kwetsbare Nederlanders zijn de dupe van het doorgeslagen vrijheid blijheid denken rond drugsgebruik. Het is tijd dat Nederland stopt met de liberaliseringsideologie en kiest voor gezondheid en veiligheid.

Een straat in een middelgrote stad in Nederland. In een portiek staat een man met een grote fles van het verslavende lachgas. Hij dealt en gebruikt zelf. Aan een buurtbewoonster die bezorgd is vanwege de impact op spelende kinderen, vertelt hij dat hij hier echt niet mee kan stoppen. Hij is verslaafd.

Het is slechts één voorbeeld van velen. Medici waarschuwen voor de gevolgen van drugs, de Arnhemse burgemeester Ahmed Marcouch luidt de noodklok over de impact van lachgas op zijn stad en vele gemeenteraden nemen maatregelen tegen deze nieuwe drug. Het is een goede stap om het gebruik van lachgas te verbieden, maar laat dit een eerste stap zijn in het afschaffen van de liberaliseringsideologie rond drugs.

Nederland speelt binnen Europa en de wereld een beschamende sleutelrol in de productie en doorvoer van drugs. Drugslabs in Nederland en aan de Belgische grens, produceren voor de wereldmarkt. De drugshandel vanuit Nederland heeft een waarde van 18 miljard. De helft van de Europese online handel in heroïne, cocaïne en MDMA komt vanuit Nederland. We zijn de drugsschuur van de wereld. De aantrekkingskracht van het snelle geld zuigt kwetsbare jongeren de drugswereld in en heeft verwoestend effect op hun leven en hun omgeving, helaas ook soms met dodelijke afloop.

Een recent rapport over de drugswereld in Amsterdam met de naam ‘De achterkant van Amsterdam’ door onderzoekers Pieter Tops en Jan Tromp laat indringend zien hoe onze hoofdstad grip heeft verloren op drugs. De impact van ondermijning en drugscriminaliteit is schrijnend en tegelijkertijd constateert het rapport dat er te lang een tolerante houding is geweest. Drugsgebruik is ‘in verregaande mate gedecriminaliseerd en genormaliseerd’. De houding van vrijheid blijheid is funest voor de stad en voor ons land. Maar ook in andere delen van het land is de impact dagelijks voelbaar zoals bij de drugsdumpingen in de natuur van oa Gelderland en Brabant.

Kwetsbare wijken en gezinnen gaan niet alleen aan de drugscriminaliteit ten onder. Drugsgebruik is óók ontzettend funest voor het welzijn en de gezondheid van Nederlanders. Er zijn 130.000 mensen in Nederland met een drugsverslaving. Elk jaar sterven er 200 mensen ten gevolge van drugsgebruik.. Het Trimbos instituut waarschuwt dat er steeds meer Nederlanders na drugsgebruik in het ziekenhuis belanden en dat er te weinig aandacht is voor het gevaar van drugsgebruik voor de volksgezondheid..

En het meest schrijnende is dat juist de kwetsbare Nederlanders de dupe zijn van de zichzelf onwettig toegeëigende vrijheid van de ‘grachtengordel’. De jonge vrouw die haar toekomst verspeelt omdat ze drugs gaat gebruiken omdat het ‘toch moet kunnen’. De jongen die snel geld kan verdienen in de drugswereld en daarmee zijn leven in de waagschaal stelt. Gezinnen die zien dat het gebruik van drugs op straat, hun portiek en de buurt onleefbaar maakt.

De overheid moet niet uitgaan van de wensen van een geslaagde yup die keuzes maakt zonder om te zien naar de kwetsbare naaste. Korpschef Akerboom zegt terecht dat drugsgebruikers niet in de gaten hebben dat ze een systeem van extreem geweld in stand houden. Regels worden ingevoerd om de meest kwetsbaren te beschermen. Als ik progressieve politici hoor pleiten voor verregaandere regulering of legalisering dan denk ik aan de gezinnen die kapot gaan door de impact van drugs. Hen mogen we niet in de steek laten.

Het verbod op lachgas is daarom broodnodig, maar wat ons betreft slechts een eerste stap. Want we moeten nog veel meer doen om de gezondheid van Nederlanders te beschermen en om criminaliteit en overlast tegen te gaan. We moeten de komende jaren een einde maken aan het doorgeslagen liberale drugsbeleid vanuit het besef dat drugs mensenlevens verwoesten en de samenleving ondermijnt.

Door Stieneke van der Graaf op 28 december 2019 om 08:01

Doorbreek de normalisering van drugsgebruik

Kwetsbare Nederlanders zijn de dupe van het doorgeslagen vrijheid blijheid denken rond drugsgebruik. Het is tijd dat Nederland stopt met de liberaliseringsideologie en kiest voor gezondheid en veiligheid.

Een straat in een middelgrote stad in Nederland. In een portiek staat een man met een grote fles van het verslavende lachgas. Hij dealt en gebruikt zelf. Aan een buurtbewoonster die bezorgd is vanwege de impact op spelende kinderen, vertelt hij dat hij hier echt niet mee kan stoppen. Hij is verslaafd.

Het is slechts één voorbeeld van velen. Medici waarschuwen voor de gevolgen van drugs, de Arnhemse burgemeester Ahmed Marcouch luidt de noodklok over de impact van lachgas op zijn stad en vele gemeenteraden nemen maatregelen tegen deze nieuwe drug. Het is een goede stap om het gebruik van lachgas te verbieden, maar laat dit een eerste stap zijn in het afschaffen van de liberaliseringsideologie rond drugs.

Nederland speelt binnen Europa en de wereld een beschamende sleutelrol in de productie en doorvoer van drugs. Drugslabs in Nederland en aan de Belgische grens, produceren voor de wereldmarkt. De drugshandel vanuit Nederland heeft een waarde van 18 miljard. De helft van de Europese online handel in heroïne, cocaïne en MDMA komt vanuit Nederland. We zijn de drugsschuur van de wereld. De aantrekkingskracht van het snelle geld zuigt kwetsbare jongeren de drugswereld in en heeft verwoestend effect op hun leven en hun omgeving, helaas ook soms met dodelijke afloop.

Een recent rapport over de drugswereld in Amsterdam met de naam ‘De achterkant van Amsterdam’ door onderzoekers Pieter Tops en Jan Tromp laat indringend zien hoe onze hoofdstad grip heeft verloren op drugs. De impact van ondermijning en drugscriminaliteit is schrijnend en tegelijkertijd constateert het rapport dat er te lang een tolerante houding is geweest. Drugsgebruik is ‘in verregaande mate gedecriminaliseerd en genormaliseerd’. De houding van vrijheid blijheid is funest voor de stad en voor ons land. Maar ook in andere delen van het land is de impact dagelijks voelbaar zoals bij de drugsdumpingen in de natuur van oa Gelderland en Brabant.

Kwetsbare wijken en gezinnen gaan niet alleen aan de drugscriminaliteit ten onder. Drugsgebruik is óók ontzettend funest voor het welzijn en de gezondheid van Nederlanders. Er zijn 130.000 mensen in Nederland met een drugsverslaving. Elk jaar sterven er 200 mensen ten gevolge van drugsgebruik.. Het Trimbos instituut waarschuwt dat er steeds meer Nederlanders na drugsgebruik in het ziekenhuis belanden en dat er te weinig aandacht is voor het gevaar van drugsgebruik voor de volksgezondheid..

En het meest schrijnende is dat juist de kwetsbare Nederlanders de dupe zijn van de zichzelf onwettig toegeëigende vrijheid van de ‘grachtengordel’. De jonge vrouw die haar toekomst verspeelt omdat ze drugs gaat gebruiken omdat het ‘toch moet kunnen’. De jongen die snel geld kan verdienen in de drugswereld en daarmee zijn leven in de waagschaal stelt. Gezinnen die zien dat het gebruik van drugs op straat, hun portiek en de buurt onleefbaar maakt.

De overheid moet niet uitgaan van de wensen van een geslaagde yup die keuzes maakt zonder om te zien naar de kwetsbare naaste. Korpschef Akerboom zegt terecht dat drugsgebruikers niet in de gaten hebben dat ze een systeem van extreem geweld in stand houden. Regels worden ingevoerd om de meest kwetsbaren te beschermen. Als ik progressieve politici hoor pleiten voor verregaandere regulering of legalisering dan denk ik aan de gezinnen die kapot gaan door de impact van drugs. Hen mogen we niet in de steek laten.

Het verbod op lachgas is daarom broodnodig, maar wat ons betreft slechts een eerste stap. Want we moeten nog veel meer doen om de gezondheid van Nederlanders te beschermen en om criminaliteit en overlast tegen te gaan. We moeten de komende jaren een einde maken aan het doorgeslagen liberale drugsbeleid vanuit het besef dat drugs mensenlevens verwoesten en de samenleving ondermijnt.

Door Carla Dik-Faber op 13 november 2019 om 16:57

Ons land heeft te maken met een stikstofcrisis. Jarenlang is geprobeerd deze het hoofd te bieden met de zogenaamde Programmatische Aanpak Stikstof (PAS), maar daar heeft de rechter een streep door gezet. De PAS bleek te mooi om waar te zijn en dat is het ook.

Het kabinet zet nu de noodzakelijke stappen om de situatie op korte termijn vlot te trekken. Dat is hard nodig om perspectief te bieden aan bouwers, boeren en andere Nederlanders en om tegelijkertijd onze schepping te beschermen. Samen zoeken we naar een nieuwe balans en dit zijn de eerste stappen.

We krijgen veel vragen over onze keuzes en in deze blog probeer ik uit te leggen hoe de ChristenUnie afwegingen maakt bij de stikstofcrisis.

De mens kreeg van God de verantwoordelijkheid zorg te dragen voor de schepping. Dat betekent zorgen voor balans tussen de ambities, dromen en wensen van mensen en de ruimte en bescherming die de natuur nodig heeft. Zodat we op een goede manier kunnen leven op deze aarde, op een goede manier kunnen leven in dit land. Het is aan ons om te kiezen voor het goede leven met elkaar en met de natuur.

Die balans is scheef. We hebben in dit land jarenlang met de mond beleden dat we natuur willen beschermen, maar er vervolgens te weinig aan gedaan. ‘Natuurgebieden willen we behouden’ schreef een vorig kabinet op, maar we namen niet de maatregelen om dat echt te doen. ‘We willen dier- en plantsoorten behouden’ was het voornemen van ons land, maar keuzes maken om daar invulling aan te geven, bleek moeilijk.

De Raad van State bewaakt de rechtstaat en bewaart het evenwicht tussen alle belangen die in Nederland botsen. Als we wetten maken, regels invoeren, voornemens formuleren dan kijkt deze hoogste rechter of de overheid zich wel aan haar eigen regels houdt. De Raad van State heeft geconcludeerd dat de stikstofwetgeving die er lag, de natuur onvoldoende heeft beschermd. De overheid moet handelen. Die uitspraak was pijnlijk, het was een opdracht die niemand heeft gezocht, maar het is wel een uitspraak die glashelder en eerlijk is.

Als we de natuur willen behouden, als we duurzaam het goede leven willen leven, moeten we andere keuzes maken.

En die uitspraak, die confrontatie met jarenlange mooie woorden met te weinig daden, zet ons op een kruispunt. Brengt ons middenin een pijnlijke crisis die iedere Nederlander raakt. We kunnen er niet langer omheen, we kunnen en mogen niet langer uitstellen of listen bedenken, we moeten er dwars doorheen met elkaar.

Bouwers en boeren voelen de crisis nu het meest concreet. Zij ervaren dat hun projecten niet door kunnen gaan, dat uitbreiding stil ligt, dat werkloosheid dreigt. Maar ook mensen die hopen op een nieuw huis voelen de crisis. En ondertussen blijft de situatie dat de natuur en soortenrijkdom in ons dichtbevolkte land achteruit gaan. De natuur voelt al decennialang de crisis. Onze manier van leven – intensief en in de allerhoogste versnelling - put de schepping, onze natuur uit. En gaat ook ten koste van onszelf. Niet alles kan.

Het oplossen van deze crisis vraagt nu iets van ons allemaal. Er moet gehandeld worden in het belang van mensen die hopen op een huis, in het belang van vele (familie)bedrijven en in het belang van de natuur.

Voor ons gelden dan twee uitgangspunten.

1. Dit probleem vraagt om echte keuzes. De tijd van listen en doorschuiven is voorbij.

2. We moeten allemaal ons steentje bijdragen.

Het belangrijkste is nu dat de bouw op gang komt. Dat heeft prioriteit. De maatregel die op korte termijn het meest effectief is, is de verlaging van de maximumsnelheid naar 100 kilometer per uur. We vragen nu iedereen in ons land om iets langzamer te rijden zodat de bouw van woningen door kan gaan. We dragen allemaal ons steentje bij omdat we weten hoe belangrijk een dak boven je hoofd is. Met deze maatregel kunnen we ook zeven grote infrastructurele projecten door laten gaan.

Onze veiligheid mag niet in het geding zijn. In Nederland voeren we dagelijks een strijd tegen het water. Dijken worden verhoogd, zand wordt opgespoten aan de kust en ga zo maar door. Daarom komt het kabinet met een noodwet om deze projecten door te laten gaan. We compenseren de natuur in de kustgebieden voor de uitstoot van stikstof die dit veroorzaakt.

We gaan samen met de boeren op weg naar kringlooplandbouw, maar kijken op korte termijn ook naar innovaties in de agrarische sector. De eerste stap is dat minder eiwitrijk voer wordt gebruikt in de landbouw, zodat de uitstoot verminderd kan worden. We onderzoeken hoe we een sterk en robuust natuurnetwerk kunnen aanleggen zodat de natuur weerbaarder wordt. Kleine plukjes natuurgebied kunnen we mogelijk herindelen en samenvoegen om op bepaalde gebieden ruimte te creëren.

Dit zijn de belangrijkste stappen voor de korte termijn. Zo kunnen we de bouw op gang brengen, waterveiligheid garanderen en de natuur beschermen. Op de langere termijn is meer nodig. Het kabinet gaat de komende weken in gesprek om keuzes te maken. Onze inzet is dat wij en de volgende generaties in een land kunnen wonen waar ruimte is voor natuur, ruimte om te wonen, ruimte voor economie, maar wel op een manier waarmee ons land in balans is. Zo beschermen we de schepping, zo werken we aan perspectief.

Door Webredactie op 24 september 2019 om 15:29

Einde aan normalisering van drugsgebruik

De regering moet actief met voorstellen komen om de normalisering van drugsgebruik een halt toe te roepen. Een meerderheid in de Tweede Kamer steunt een motie van ChristenUnie-Kamerlid Joël Voordewind die daarom vraagt. Voordewind is blij dat de regering de daad bij het woord moet voegen en vraagt het kabinet om de Tweede Kamer snel te laten weten welke voorstellen ze doet.

"Drugsgebruik en daarmee gepaard gaande criminaliteit maakt onze samenleving kapot. Drugsgebruikers houden met hun gedrag criminaliteit in stand. Het is tijd om hen met de neus op de feiten te drukken. Daarom moeten we het taboe op het aanspreken van de gebruikers doorbreken. En dat begint bij een duidelijk geluid vanuit de overheid: het is niet normaal dat je drugs neemt. Het is tijd dat we de jarenzeventigmentaliteit van vrijheid blijheid achter ons laten. Ik verwacht dat het kabinet snel concrete actie onderneemt om het tij te keren."

Voordewind ziet dat de overheid momenteel passief én actief bijdraagt aan de normalisering van drugs.

"De overheid heeft een schizofrene houding op dit gebied. Er worden wel xtc laboratoria opgerold, maar tegelijkertijd test de overheid of xtc pillen wel veilig en van goede kwaliteit zijn. Dit soort dubbele signalen moeten we nu doorbreken en de overheid moet goed kijken waar ze zelf bijdraagt aan de normalisering van drugs. Er wordt slap gehandhaafd op festivals en bij evenementen. Bij het Amsterdam Dance Event alleen al wordt jaarlijks voor 5 miljoen aan drugs gebruikt. En wat doen wij: wij subsidiëren websites en hulplijnen die je tips geven hoe om te gaan met je drugskater. Drink groene thee en rust vooral uit is daar het devies. Dat is toch onbestaanbaar?"

Door Webredactie op 17 september 2019 om 06:08

ChristenUnie & PvdA: ‘extra geld voor strijd tegen mensenhandel’

Gert-Jan Segers (ChristenUnie) en Lodewijk Asscher (PvdA) willen dat het kabinet extra geld vrijmaakt voor de strijd tegen mensenhandel en gedwongen prostitutie. Volgens de partijleiders is er meer capaciteit bij de politie nodig om deze ‘moderne slavernij’ aan te kunnen pakken. Volgens de ChristenUnie en de PvdA is minimaal 10 miljoen euro per jaar extra nodig.

De Nationaal Rapporteur Mensenhandel concludeerde onlangs dat het aantal personen dat betrokken is bij opsporingsonderzoeken – verdachten, getuigen en ook slachtoffers – terugloopt. Dat terwijl de omvang van mensenhandel in ons land niet afneemt. Oftewel: mensenhandel komt nog net zoveel voor, maar we hebben het steeds minder in het oog. Opsporing van ingewikkelde en grootschalige mensenhandel komt in het nauw.

ChristenUnie-leider Gert-Jan Segers: “Mensenhandel en gedwongen prostitutie maken mensen kapot. Vaak zijn het vrouwen in een kwetsbare positie die worden uitgebuit en misbruikt. We mogen niet berusten in dat onrecht, maar moeten alles op alles zetten om daders op te sporen en deze vrouwen nieuw perspectief te bieden.”

PvdA-leider Lodewijk Asscher: “We moeten opkomen voor de vaak jonge slachtoffers van mensenhandel. Zij verdienen het dat we de gewetenloze criminelen die hier rijk van worden vervolgen. De agenten en officieren van justitie die dit zware werk doen verdienen meer steun. Ze werken keihard maar zijn met te weinig collega’s. Het kabinet moet daar extra geld voort uittrekken.”

Segers en Asscher doen het voorstel voor extra geld voor de strijd tegen mensenhandel tijdens de algemene politieke beschouwingen, het debat na Prinsjesdag. Met het geld kunnen extra gespecialiseerde rechercheurs worden opgeleid en aangenomen.

Door Stieneke van der Graaf op 8 maart 2019 13:34

ChristenUnie: Minister moet leiding nemen in aanpak illegale gokzuilen

De ChristenUnie wil dat de minister meer doet tegen het illegaal gokken in Turkse theehuizen. In verschillende grote steden kunnen gokbendes vrijwel straffeloos te werk gaan, zo blijkt uit berichtgeving van Nieuwsuur.

In Kamervragen heb ik minister Dekker van Rechtsbescherming opgeroepen met deze gemeentes in gesprek te gaan om harder op te treden tegen illegale bookmakers. Ook wil ik dat de Kansspelautoriteit (Ksa) meer slagkracht krijg om misstanden op te sporen.

Het is echt foute boel dat er waarschijnlijk op meer dan 800 plekken in Nederland illegale gokzuilen te vinden zijn. In deze winkels gaan tientallen miljoenen euro’s om en worden spelers de schulden in gejaagd. Steden als Den Haag en Rotterdam slagen er wel in om deze zaken te sluiten, maar Groningen, Amsterdam en Utrecht bijvoorbeeld niet. Ik vind dat onacceptabel en wil dat de minister samen met de Kansspelautoriteit en gemeentes gaat kijken hoe we dit probleem met wortel en tak kunnen uitroeien en wat steden daarin van elkaar kunnen leren.

Genoeg mankracht en financiering

De ChristenUnie stelt dat de minister moet kijken naar de capaciteit van de Ksa. In reactie op Nieuwsuur gaf het hoofd handhaving van de Ksa aan slechts dertien handhavers in dienst te hebben. Dertien handhavers die een miljoenenindustrie moeten controleren die ontzettend gevoelig is voor criminelen, dat zijn er erg weinig. Ik heb de minister daarom gevraagd of het mogelijk is om het aantal handhavers bij de Kansspelautoriteit uit te breiden.

De Ksa wordt gefinancierd uit een verplichte belasting voor legale aanbieders van kansspelen. Ik vraag mij af of dit de Ksa voldoende slagkracht geeft om haar werk goed te doen. Ik vind het vreemd dat de handhavers voor financiering afhankelijk zijn van aanbieders van kansspelen. Daarom heb ik de minister gevraagd of dit echt de beste methode is om voor die handhavers te betalen. Het gaat mij er namelijk om dat de Kansspelautoriteit alle ruimte krijgt om illegale gokpraktijken op te sporen en aan te pakken.