Poliflw

Wat een voorrecht om afgelopen donderdagnacht met vijf ChristenUnie Kamerleden het parlementaire jaar af te sluiten na de de laatste stemmingen in de Tweede Kamer. Het werd vier uur voor we elkaar moe omhelsden en een foto maakten in de Tweede Kamer. Als ik terugdenk aan het afgelopen jaar is juist die verbondenheid met elkaar wat me het meest dierbaar is. Ik ervaar met Eppo, Carla, Joel, Stieneke (na de zomer terug van zwangerschapsverlof), Nico en met onze medewerkers werkelijk kameraadschap. We zijn verschillend, maar willen allen Jezus navolgen en daarmee het goede zoeken voor onze naasten en deze gebroken wereld. Die verbondenheid met elkaar en onze God droeg ons ook door het afgelopen jaar heen. Het begin van de zomer is een moment om even te reflecteren, terug te blikken, stil te staan en stil te worden. En wat is er veel gebeurd. Het klimaatakkoord van nog maar enkele dagen geleden is een van de redenen waarom wij in dit kabinet zitten. We weten dat de schepping niet maakbaar is, maar wel kwetsbaar. En vanuit de verantwoordelijkheid die God ons geeft als rentmeesters van Zijn aarde ben ik dankbaar met de afspraken in dit akkoord. Ik denk ook aan het kinderpardon waarvoor we bij de formatie niet voldoende steun kregen, maar dat we begin dit jaar toch voor elkaar kregen. Als ik denk aan die kinderen en hun gezinnen die nu hoop en toekomst hebben, dan ben ik dankbaar voor de mogelijkheid die op onze weg kwam. Zo kan ik nog doorgaan met zaken zoals het pensioenakkoord waarmee we jongeren, werkenden en gepensioneerden perspectief bieden of de verlaging van de belasting op energie van 100 euro. Maar ook de zaken die de landelijke media vaak over het hoofd zien. Denk aan het extra geld waarmee prostituees geholpen worden te stoppen, het geld voor de sluizen bij Kornwerderzand waarmee we het noorden van Nederland helpen, de aangescherpte regels voor de verkoop van alcohol, extra geld om werkdruk op de basisschool tegen te gaan of het geld dat het kabinet op ons initiatief vrijmaakt voor de strijd tegen antisemitisme. Veel van die resultaten zijn overigens ook te vinden op https://resultaten.christenunie.nl/ Maar als ik terugdenk komen ook andere momenten boven. Lastige momenten. Soms waren er debatten waarin je merkt dat er een verruwing plaatsvindt in het parlement. Soms merkten we heel direct iets van de polarisatie en voelden we ons eenzaam. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de verdachtmakingen tegenover de door ons zeer gerespecteerde organisatie Siriz. Ook denk ik aan momenten waarin we voorstellen deden waar geen steun voor was, we compromissen sloten waarin we onze christelijk-sociale idealen maar beperkt dichterbij konden brengen of genoegen moesten nemen met het behouden van wat we hebben. Ik denk ook aan de gemengde gevoelens die er waren toen we in Europa besloten om als ChristenUnie en SGP verder te gaan in twee fracties. Het is buitengewoon spijtig dat er geen gezamenlijke fractie gevonden is waar beide partijen zich in thuis voelen. Tegelijkertijd ben ik dankbaar voor de manier waarop we samen die conclusie trokken, ik ben dankbaar dat we de onderlinge relaties goed hebben kunnen houden. Onze Peter van Dalen en SGP’er Bert-Jan Ruissen werken eraan om waar mogelijk samen het christelijk geluid in Europa te laten horen, óók vanuit twee verschillende fracties. We laten elkaar niet los. Vlakbij het Tweede Kamergebouw staat de Ridderzaal. Over enkele maanden klinkt daar de troonrede, maar het is nog maar twee weken geleden dat daar in die prachtige zaal woorden klonken die me diep raakten. Op deze symbolische plek sprak Seyss-Inquart, de Rijkscommissaris namens het nazi-bewind de proclamatie uit waarmee het bewind gevestigd werd dat uiteindelijk aan vele Joodse Nederlanders het leven zou kosten. Op uitnodiging van onze Staatssecretaris Paul Blokhuis werd op die plek kort geleden een conferentie over antisemitisme gehouden. Mensen uit de Joodse gemeenschap kwamen daar samen met betrokkenen uit de hele wereld om elkaar te zegenen, voorbede te doen en samen hun stem te laten horen tegen het voortwoekerend antisemitisme. Een Duitse predikant nam het woord. Hij vertelde hoe zijn land, hoe hijzelf zich verantwoordelijk wist voor de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. En vroeg om vergeving voor de inktzwarte bladzijde van de geschiedenis van zijn land. Zo kwamen we samen op die symbolische plek met een ander verhaal. Het liet zien dat het kwaad niet overwint, maar uiteindelijk het licht. God heeft het laatste woord. Zijn hand laat niet los! Het ontroerde me. Dat besef is ook ten diepste hoe ik terugkijk op dit jaar. In al die mooie en lastige momenten mogen we weten en zien dat Zijn hand nooit los laat. God is erbij! We weten ons verbonden met elkaar als ChristenUnie fractie, met u die ons steunt en voor ons bidt, maar bovenal met de God die ons draagt. In dat vertrouwen sluiten we nu dit politieke jaar af en zien we vol verwachting uit naar de tijd die voor ons ligt. Ik wens u en de uwen een mooie zomer vol verfrissing en vernieuwing!

Afgelopen maanden hing een zogenoemde “Lijst-B” inzake o.a. bezuiniging en tariefsverhoging in de sport boven ons hoofd. Deze lijst is vanmorgen in de #kadernotavergadering #RijssenHolten ingetrokken. Hiermee dus deze bezuiniging en tariefsverhoging van de baan, ook na 2021. 😀

Stop antisemitisme in Europa 📝 Teken de petitie op www.stop-antisemitisme.nl Amsterdam, Toulouse, Brussel, Parijs, Kopenhagen, Malmö en Berlijn, het zijn acht Europese steden waar in de afgelopen jaren Joden zijn aangevallen of zelfs vermoord. Het is tijd dat Europa werkelijk alles doet wat het kan om Joden veiligheid te bieden. Zij horen bij Europa. “Mijn toekomst is niet in Nederland, niet in Europa”, vertelde een Joodse jongere mij tijdens een ontmoeting in het restaurant HaCarmel in Amsterdam. Zijn woorden raken me. Hij kan nooit onbevangen de straat op met een keppeltje. Alle jongeren met wie ik daar sprak, hebben te maken gehad met uitingen van antisemitisme. Van uitschelden en kleineren tot zelfs geweld of dreiging met geweld. Maar het ergste vond deze jongen het “als omstanders zwijgen en leraren er niets van zeggen.” En in Europa wordt er te veel gezwegen. Dat moeten we doorbreken. Al eeuwenlang woont op het Europese continent een Joodse gemeenschap waarvan de leden - denk aan Spinoza, Einstein en Mahler - van grote betekenis zijn. Het overgrote deel is tijdens de oorlog die we deze week herdenken uitgemoord. Bescherming van de Joodse gemeenschap is daarom ook des te zwaarwegender. En daarom geldt des te meer: Joden horen bij Europa. Over een paar weken zijn de Europese Verkiezingen en mede op basis van de uitslag wordt het programma voor de nieuwe Europese Commissie vastgesteld. Vandaag doen ChristenUnie-SGP lijsttrekkers Peter van Dalen en Bert-Jan Ruisen samen met SGP partijleider Kees van der Staaij en ikzelf – met steun van CIDI directeur Hanna Luden - een oproep aan alle partijen die nu campagne voeren en aan de Europese Commissie die straks gevormd wordt: maak de strijd tegen antisemitisme tot een prioriteit. Er is geen tijd te verliezen. In Europa worden Joden driekwart eeuw na de holocaust opnieuw steeds meer mikpunt van vooroordelen en haat. De aanvallen komen vanuit extreem-rechtse, extreem-linkse en islamitische zijde. Een groeiend aantal Joden trekt weg uit Europa en dat is een nieuwe schandvlek. Onze vrijheid en beschaving staan of vallen de vrijheid en veiligheid van minderheden en in het bijzonder die van de Joodse minderheid. Wij mogen niet zwijgen over dit onrecht. De cijfers zijn verontrustend. Negen op de tien Europese Joden menen dat antisemitisme de afgelopen vijf jaar is toegenomen in de EU. Bijna 30 procent van de Joden in de EU zegt minstens eens in de voorgaande twaalf maanden te zijn lastiggevallen vanwege hun Joodse afkomst, maar slechts één op de vijf van hen stapt naar de politie. Meer dan een derde van de respondenten heeft in de afgelopen 5 jaar overwogen te emigreren, omdat ze zich niet veilig voelen in het land waar ze leven. Het is onbestaanbaar dat Joden zich niet thuis voelen in Europa. Dat we geen veiligheid kunnen bieden aan die jongen die ik sprak in dat Joodse restaurant. Antisemitische aanslagen en incidenten zijn ook een aanslag op de fundamentele waarden en mensenrechten van de Europese Unie. Daarom vragen we met deze petitie om een effectievere aanpak van antisemitisme in Europa op het gebied van oa veiligheid, onderwijs en haatzaaien. Dit moet een prioriteit worden van de nieuwe Europese Commissie. Het is de verantwoordelijkheid van heel Europa, van ons allemaal. We mogen niet wegkijken, we mogen niet zwijgen. Dit is het moment om naast de Joodse gemeenschap te staan. Zij horen bij Europa. Zij zíjn Europa. Teken de petitie op www.stop-antisemitisme.nl! Gert-Jan Segers Mede namens: CIDI-directeur Hanna Luden, SGP-partijleider Kees van der Staaij en Europese ChristenUnie-SGP lijsttrekkers Peter van Dalen en Bert-Jan Ruissen

Het was gisteren wéér raak in Rijssen. Aan de Enterstraat stond een auto in brand. Vermoedelijk aangestoken. Eerder ging daar ook al een kogel door de ruiten. En ook in Holten gingen het afgelopen jaar al drie auto's in vlammen op. Ondertussen geeft de politie geen informatie over het....

De Hineni-brigade Een tijdje geleden liet de KRO Kruispunt me kennismaken met een lied van Leonard Cohen dat ik nog niet kende. Op het moment dat ik de interviewer vertelde dat ik zo uitzag naar de stilte om daarna het klooster in Egmond binnen te lopen, liet de eindredacteur 'You Want It Darker' horen. Cohen nam ditnummer vlak voor zijn dood op en zong met zijn karakteristieke diepdonkere stem, ‘Hineni, hineni, I am ready, my Lord’. Het is de echo van Jesaja 6 waarin God zich afvraagt wie Hij zal zenden en waarna de profeet zegt: ‘Hineni, hier ben ik’. Het is voor mij het refrein van deze campagne geweest. Mijn voorganger Ron van der Spoel vertelde me niet lang geleden dat het altijd zijn hoop was geweest dat mensen vanuit de wereld naar de kerk zouden komen, maar dat het nu zijn wens is geworden dat de mensen van de kerk de wereld in zouden trekken. Ik heb de afgelopen weken gezien hoezeer zijn wens dagelijks op zoveel plekken in vervulling gaat. Op het campagnepad, waarop ik deze weken met onze lokale kandidaten optrok, ontmoette ik een oudere man uit Wezep. Ik mocht hem een taart aanbieden waarmee m’n partijgenoten ter plaatse ‘dankjewel’ zeiden. In een buurt in Wezep hadden in korte tijd meerdere jongeren een einde aan hun leven gemaakt en de angst sloeg de buurt om het hart. Deze oudere man trok zich het lot van jongeren aan, is activiteiten gaan organiseren en is letterlijk naast jongeren gaan zitten. Hij wilde zelf geen één-op-één-relatie leggen, maar sindsdien heeft er in die buurt geen jongere meer suïcide gepleegd. Op Urk bezocht ik zaterdag Waypoint Urk van Tot Heil des Volks. Het is een kringloopwinkel waar mensen via de verslavingszorg of reclassering aan het werk kunnen en daarbij begeleid worden. Een jongere vrouw vertelde hoe ze hier weer heeft kunnen opkrabbelen uit een diep dal en er nog lang hoopt te kunnen blijven werken. Een oudere weduwe vertelde dat ze hier al bijna 20 jaar vrijwilligerswerk doet en met een stel ruwe bonken vol tattoos een reis door Israël heeft gemaakt. Een jongen die haar aan het begin van de reis had vertelde dat hij niets met God had, wilde aan het einde ervan gedoopt worden. De weduwe straalde toen ze het vertelde. Ik mocht de naam van een Zorgboerderij in Bodegraven onthullen, waar die avond een vrijwilliger een driegangenmenu voor de dementerende bewoners had bereid. In Scherpenzeel en Woudenberg mocht ik vrijwilligers bedanken, zoals die van de EHBO die er bij elke manifestatie bij zijn, de vrijwilligers van de Hervormde Kerk en de vrouw die vanuit Stichting Gave de opvang van asielzoekers had begeleid. In Oldebroek ging ik langs een ondernemer die zo goed met de schepping en zijn mensen omgaat, dat ook hij een taart verdiende. In mijn eigen Amersfoort was ik in de Voedselbank die zoveel meer doet dan eten uitdelen aan de lange rij die daar stond te wachten. In Drachten stond onze campagnewinkel vol met waardevolle stichtingen die zich daar mochten presenteren, zoals Stichting Present en Colors, die kinderen wil helpen uit gezinnen waarin kanker voorkomt. In onder andere Genemuiden, Urk, Utrecht ben ik bij ouderen langs geweest die deels zelf nog actief waren en liefdevol verzorgd werden door zorgzame medewerkers en mantelzorgers. En in Amsterdam ben ik opnieuw onder de indruk geraakt van het werk van de mensen van Scharlaken Koord en van Frits Rouvoet die geen enkele vrouw achter de ramen veroordelen, maar ze alleen maar een betere toekomst willen bieden. Natuurlijk hoop ik dat we woensdag gezegend worden met gegroeide steun voor onze mensen in de gemeenteraden. Maar ik hoop vooral dat onze mannen en vrouwen advocaten zullen zijn van al die waardevolle vrijwilligers, ondernemers, mantelzorgers, hulpverleners, ouderen en jongeren. Samen vormen we de Hineni-brigade van mensen die heel zachtjes ‘hier ben ik’ zeggen en op hun plek doen wat ze kunnen. Als leden van deze brigade zijn we geregeld in de kerk, af en toe in een klooster, maar bovenal geroepen om de wereld in te gaan. Op hoop van zegen.