Poliflw

Tientallen jaren geleden gepresenteerd als een bijzondere ondersteuning. Zorg als een warme jas om iemand heen die dat nodig heeft. Nu niet meer weg te denken uit onze samenleving.

Toen onbaatzuchtige zorg voor de medemens, je naaste. Deze onbaatzuchtige zorg is uit gegroeid tot een steunpilaar in de zorg. Door de marktwerking kan men niet meer zonder die warme jas. De onbetaalde mantelzorg wordt meegenomen in begrotingen. Ook al zijn deze mensen niet opgeleid voor de taak die zij op zich nemen. Voor ondersteuning zijn er huisartsen, en mantelzorginstellingen, deze worden daarvoor wel betaald. Maar zorg over het privé leven van een mantelzorger is er nauwelijks. Zorg goed voor jezelf is de slogan. Ja doe dat vooral, want dan kan je langer de zorg gratis op je nemen want men wil zo lang mogelijk thuis in eigen huis blijven. Is dat wel zo, wil iedereen wel afhankelijk blijven van familie en of buren ?

O ja, laten wij niet de mantelzorg vergoeding vergeten. In deze gemeente een cadeaubon en een gezellige dagje, maar dan wel eerst even registreren bij betaalde medewerkers.

Dan is er ook nog het legioen van vrijwilligers.

Bibliotheken, musea, activiteiten in de zorg, dorpsverenigingen, scholen, bijzondere tuinen, sportclubs, Oranje verenigingen ( nu we toch een koningshuis hebben) kerken, in stand houden van cultureel erfgoed enz. Kortom alles waar de markt geen brood in ziet, staat of valt met vrijwilligers. Dat wordt ook meegenomen in begrotingen en plannen. Trek maar een blik vrijwilligers open.

Mantelzorgers en vrijwilligers daar draait het om, maar het mag niets kosten. Stel dat deze groepen het nou eens zo zat zijn om gebruikt te worden en het gewoon niet meer doen, zelf hun warme jas aanhouden en zich niet meer verantwoordelijk willen voelen voor hun onbetaalde werkzaamheden in hun eigen omgeving , wat dan ?

Dan zijn de rapen gaar. Daar zullen politici heel ongemakkelijk van worden. Gelukkig voor de bestuurders zijn deze groepen niet georganiseerd, hebben ze geen beschikking over tractoren, shovels en vrachtwagens, veroorzaken ze geen files en vervoersproblemen. Ook het vuilnis wordt gewoon op gehaald. Inderdaad doen ze het uit liefde voor hun medemens en hun eigen leefomgeving. Maar stel dat het wel gebeurt, staking van mantelzorgers en vrijwilligers. Hoe zou de overheid daarop reageren. Misschien geen dure gevechtsvliegtuigen, of geen begrotingstekort onder controle houden, of geen foute treinen aanschaffen, of geen landelijke dure politie reorganisaties die nog steeds niet goed gereorganiseerd zijn, of misschien zelfs geen koningshuis meer financieren of…..wie zal het zeggen.

Hoe kan het nou dat deze onbetaalde zorg voor de markt zo “gewoon” wordt gevonden, zo vanzelfsprekend ?

Waarom wordt de vergrijzing zo negatief benadrukt. Zij doen heel veel aan mantelzorg, vrijwilligerswerk, passen op kleinkinderen zodat ouders kunnen werken zodat zij hun huur, hypotheek en belasting kunnen betalen.

Waarom is het zo geweldig dat je vrijwilliger bent in een functie die eertijds een betaalde baan was.

Waarom wordt men moreel aangesproken om zorg te verlenen of om mee te doen als vrijwilliger, want zonder jou ……

Wij leven in een wereld van marktwerking. Natuurlijk is het geweldig om zorg te dragen in je omgeving, voor je buren, voor je liefste. Iets doen voor een ander voelt goed en is goed. Maar het mag niet gepromoot worden door welke overheid dan ook, onder het mom van noaberschap of “dat doe je toch uit liefde voor je naaste”, alléén omdat het kostenbesparend is.

Maar waarschijnlijk denk ik verkeerd. Ok boomer zal wel van toepassing zijn op mij als echte vergrijzende babyboomer. Even voor alle duidelijkheid, wij zijn een uitstervende groep, over enkele decennia zijn er vast andere problemen dankzij het korte termijn denken van overheden.

Geschreven door Trijn van Lottum

Vandaag 22 juni was er een partijraad in Amersfoort. Hier zijn de laatste 2 campagnes geëvalueerd ( provinciale en Europese verkiezingen). Onze voorzitter Jan Dresmé heeft hier namens de leden van SP Het Hogeland ingesproken met de volgende tekst:

Sympathie is een kwetsbaar iets. Je kunt sympathie niet opeisen, je moet het verdienen. Sympathie verdien je door eerlijk, open en duidelijk te zijn.

We hebben nogal wat sympathie verloren de laatste tijd. Zijn we dan niet eerlijk, open en duidelijk geweest? Nee, niet altijd.

Waarom hebben we kiezers geprobeerd te paaien met uitingen die populistische trekjes hebben, of op zijn minst zo geïnterpreteerd kunnen worden? En daarmee de meest kwetsbare mensen buitensluiten? Laten we vooral onze eigen boodschap brengen. Daarbij mogen we snoeihard zijn. Maar nooit zonder tegelijk een perspectief te bieden.

Het belang van stemmen trekken is betrekkelijk. De partij is een middel, geen doel. Meebesturen is ook slechts een middel. De SP is van oorsprong een activistische partij. Dat betekent: In actie komen waar mensen benadeeld worden door het systeem. Mensen helpen om zichzelf te helpen. Dat activisme is belangrijker.

Onze afdeling, en niet alleen de ónze, is leden kwijtgeraakt, die vinden dat de landelijke SP niet meer hún SP is. Dat is alarmerend. Het lijkt erop dat  ‘Amersfoort’ en ‘den Haag’  niet meer in de gaten hebben wat er op lokaal niveau speelt. Het is te vaak ‘top-down’, terwijl onze manier van werken ‘bottom-up’ zou moeten zijn.

Wij zijn actief binnen de SP omdat we kritisch zijn. Kritisch op het systeem, kritisch op de neo-liberale koers van de regering, kritisch op veel zaken. – Maar tegelijk hebben we moeite met kritiek op onszelf. We moeten onszelf altijd recht in de smoel durven kijken en niet weglopen voor die spiegel. Die spiegel is het kritisch nadenken dat we van elkaar verwachten. Laten we kritiek omarmen en er iets mee doen. Aan klapvee heeft niemand iets.

‘Heel de mens’ is het fundament waarop de SP is gebouwd. Als we búiten dat fundament bouwen, en er komt een beving, dan stort het zaakje in. Laten we bouwen óp het fundament. Aardbevingsbestendig, noemen we dat in Groningen.

Als we dan toch aan het bouwen zijn, laten we dan ook duidelijk zijn wáár we aan bouwen. Een gedrocht van populistische compromissen, of een bouwwerk dat stáát, een bunker tegen het kapitalistische systeem.

Als we onze ideeën op een eerlijke, open en duidelijke manier naar buiten brengen, weet ik zeker dat we meer sympathie zullen krijgen. Het gaat niet om stemmers. Het gaat om mensen die met ons sympathiseren en meedoen  vanwege onze ideeën.

Anders gezegd: Terug naar de basis. Niet de besturen, maar de mensen zijn het belangrijkst.

Vanmiddag zijn de twee raadsleden Linda Visser en Sandra Herkströter geïnstalleerd in de nieuwe raad van Het Hogeland. De twee dames hebben er zin in om de SP te vertegenwoordigen vanuit de oppositie.

De komende jaren gaat de SP op het Hogeland verder bouwen aan het fundament. De afgelopen tijd zijn er veel mensen die de stap hebben genomen vriend van de SP (in de strijd voor rechtvaardigheid) te worden, een aantal zijn inmiddels lid!

Op 20 december 2018, was dat ook de boodschap van het eindbetoog van de SP in de raad van Eemsmond het volgende:

Als nieuwkomer in een politiek speelveld, ben je snel een vreemde eend in de bijt.  Helemaal als SP-er krijg je te maken met de nodige vooroordelen.

Dat de SP alleen maar overal tegen is.Dat we vermomde communisten zijn.Dat de landelijke partij alles bepaald, in de lijn van Jan Marijnissen de dictator.

Wat betreft dat eerste: Hoe kun je, wanneer je met volle overtuiging voor iets gaat, altijd tegen zijn?

Wat betreft het tweede: Het is de SP met de S van socialist niet de CP met de C van communist. Het is geen 1972 meer he, de SP staat niet stil en gaat wel met de tijd mee.

Wat betreft het derde: Wees nou eerlijk, kijk naar SP-ers hier, zijn wij mensen de zich laten vertellen wat ze moeten denken en vinden? Dat dacht ik niet.

In Eemsmond hebben we bewezen dat deze vooroordelen niet waar zijn. Onze insteek is altijd kritisch, constructief en opbouwend geweest. Je hoeft geen bestuurderspartij te zijn of worden om een rol van betekenis te spelen. Wij staan en gaan echt ergens voor, we hebben ruggengraat, lef en tonen moed.

Maar het meest dankbaar zijn we als SP voor de brede steun. Wij hadden als fractie nooit de inbreng kunnen geven, zonder alle mensen, die ons opzochten of zich lieten vinden. Bedankt voor het delen van wijze lessen, ervaringsdeskundigheid en betrokkenheid.

Want hoe mooi, het begon aan de keukentafel in Roodeschool en leidde tot een bomvolle raadszaal inclusief spandoeken. Met als resultaat een motie met een duidelijke boodschap voor het Hogeland, Roodeschool wil geen kippenschuur als nieuwe buur!

Heftig, frustrerend maar hartverwarmend zijn de acties Tegen de gaswinning Voor de Groningers.  De verhalen die je hoort zijn stuk voor stuk tergend, toch geeft het hoop, want we weten samen zijn wij echt sterker!

Nu gaan we herindelen, inmiddels hebben de SP-ers van het Hogeland de krachten stevig gebundeld. Zijn de afgelopen verkiezingen voor ons weer een nieuwe frisse start, weer zijn wij een vreemde eend in de bijt.

Ondanks dat andere onze verkiezingsuitslag duiden als een algeheel verlies hebben we zo ontzettend veel gewonnen.  

Zoals Janis Joplin zingt: 

“Freedom is just another word for nothing left to lose”

Wij hebben met onze nieuwe start weinig te verliezen en een wereld te winnen.  Een heerlijk uitgangspunt om verder te bouwen aan een brede beweging van actieve SP-ers.

En vergeet niet, wij SP-ers kunnen dat.

Afgelopen Zaterdag zijn we met een afvaardiging van SP Eemsmond naar de laatste bijeenkomst van de groep van 30 van Linda Visser geweest. Een twee jarige landelijke kaderscholing van de SP, dit was de afsluitende toespraak van Linda:

Van mens tot mens

Iedereen beleeft de realiteit vanuit een eigen waarheid. Gevormd door hoe jij denkt en wat jij voelt.

Die waarheidsvinding is jouw beleving, waarom iets je raakt zoals het je raakt, hoe je daar mee omgaat en wat je ermee doet.

Dat beleven ontstaat in de directe leefwereld, daar waar jij dagelijks in aanraking komt met anderen en de maatschappij.

Ieder mens heeft een eigen waarheid. Toch is de realiteit wat het is.

Wij proberen allemaal het beste ervan te maken. Wij hopen allemaal het juiste te doen. Wij maken allemaal keuzes op basis van gevoel.

Hoe denk je dat jouw waarheid eruit zou zien wanneer jijzelf in die schoenen van de ander zou staan?

Hoe vaak vullen we iets in voor anderen, wat ze denken of voelen, zonder het gewoon te vragen?

Het is niet vanzelfsprekend, dat iedereen het even goed heeft, hetzelfde kan en wil. Mensen doen elkaar dagelijks in allerlei verschillende vormen en maten geweld aan, letterlijk en figuurlijk.

Omdat ik mensen persoonlijk ken die vannacht geen eigen bed hebben om in te slapen. Mensen die onrecht aangedaan is of gewoon pech hebben. Raakt het mij, de gevolgen van het onrecht en geweld die ik soms dagelijks zie.

Er zijn zoveel mensen die nachten wakker liggen van de zorgen. Net zoals jij en ik ook wel eens doen.

Denk maar na: Wie zijn deze mensen, toch mensen die wij allemaal kennen?

Wij zijn gewend geraakt om ons te uiten door eigen waarheden te verkondigen alsof het de realiteit is voor iedereen.

Je bent voor of tegen zwarte Piet,

Als ik het kan, moet een ander dat ook kunnen.

In het ziekenhuis ben je ineens een patiënt of een cliënt.

Of wat dacht je van deze:

Je bent een hardwerkende Nederlander of …….niets?

Neem de opmerking van Alexander Pechtold tijdens het debat over het Nationaal zorgfonds:

“Ik ken mensen die het goed doen, die hebben aan het eind van het jaar nog 200 euro eigen risico over!"

Denk eens na: Waarom zegt hij dat en wat zegt hij daar eigenlijk?

Goh jammer joh mam, Je hebt het gewoon niet goed gedaan, ook al is je lijf kapot gegaan door jarenlang hard werken. Nu ben je geen hardwerkende Nederlander meer, eerder een dure vergrijzende babyboomer.

Er is een abstracte werkelijkheid waarin ons bestaan als mens wordt uitgedrukt in idiote termen

Uitkeringsvormen: de Wajongers of Werkelozen, Iets wat we ervan gaan maken: een ingeburgerde statushouder of een cijfer: 1 van de 400.000 kinderen die in armoede opgroeien.

Vergeten we niet TE makkelijk dat deze cijfers gezichten van mensen zoals jij en ik vertegenwoordigen?

Abstract denken, het denken zonder naar de werkelijkheid te kijken, is een van de vele manieren waarop je naar iets kunt kijken. Niet de enige.

Niet alles is meetbaar en voorspelbaar. Gevoel, tijd, ontwikkeling, motivatie, verdriet, veiligheid, wijsheid het is niet maakbaar, het is wat het is.

Hoe vaak stappen we zelf in deze valkuil, van een ander mens niet zien als mens, maar als vreemd object, een maakbaar ding, een cijfer?

Bij de SP , daar maken we tegenwoordig leden.

Leden vind je, die maak je niet, die vind je, dat zijn de mensen die hetzelfde voelen als jij voelt. Keuzes maak je wel, op basis van gevoel.

Denk je echt dat mensen erop zitten te wachten om tot lid gemaakt te worden?

Het gaat niet om WAT je doet, het gaat om, WAAROM je IETS doet

Het gaat niet om WAT je doet, het gaat om, WAAROM je HET doet,

Dat is waar motivatie begint om ook daadwerkelijk wat te gaan doen.

Waar Hoop, het lef hebben om te dromen en de moed om woorden om te zetten in daden te vinden is..

De SP is geen doel op zich, het is een middel dat ons samen mogelijk maakt te verenigen en in actie te komen. Het is nodig die luis in de pels van de gevestigde orde. Lid worden is een bewuste keuze, neem dat dan ook serieus.

We hebben het vaak over kritiek en zelfkritiek.

Kritiek kent vele definities, de definitie die kritiek nuttig middel maakt is: Het analyseren en beoordelen van de kwaliteit van handelingen, voorwerpen of plannen die door de MENS gemaakt zijn.

Laten we dat wat vaker doen, Kritisch zijn

Zelf nadenken in plaats van anderen voor je te laten denken, jij kunt ook niet denken voor een ander. Wel ernaar vragen. Stel jezelf in staat tot na denken door vragen te stellen verder te kijken dan het voor de hand liggende.

Uiteindelijk begint een betere wereld inderdaad bij onszelf. Door het juiste te doen, door deze kleine goedheid te delen om ons heen.

Die kleine goedheid kan voor een ander al een groot verschil maken.

Hoop is voor de geest wat zuurstof is voor de longen, die hoop die creëer je samen, door te durven dromen en de angst te dempen.

Het voelt namelijk goed om je voor het goede in te zetten.

Wil je dat ook, je goed voelen, wat houd je tegen om iets goeds te doen?

Linda Visser.