Zo’n 7-8 jaar geleden was ik in gesprek met een jonge collega van me, Anke. Een net afgestudeerde boomerang-Zeeuw die na haar studie in binnen- en buitenland, net weer was neergestreken in Middelburg.
Ze was helemaal blij en gelukkig. Want: weer terug in haar vertrouwde Middelburg.
Op mijn vraag of ze nu ook dingen miste hier, had ze een voor mij een verrassend antwoord. Nee, eigenlijk niet. In elk geval niets belangrijks.
Totdat ze hoorde dat ik me gekandideerd had voor de gemeenteraad, toen zei ze ‘oh in dat geval toch wel’.
Ze had zich namelijk recent aangesloten bij een sportgroepje dat 1-2 x in de week in de buitenruimte ging Bootcampen in de Veerse Poort. Achter het vroegere skatepark.
Anke had een heel praktisch verzoek: “Kan de gemeente er niet voor zorgen dat er op dat grasveld bij de Veerse Poort een waterkraantje komt?”. Altijd als we aan het bootcampen zijn, heeft iedereen binnen een half uur dat waterflesje leeg. Hoe fijn zou het zijn als we die kunnen bijvullen daar? “ Een legitieme vraag leek mij.
Wat een goed idee dacht ik. Niet alleen voor de Veerse Poort. Ook voor het Molenwaterpark en andere plekken. Zodat onze Middelburgse sportievelingen, van bootcampers tot fietsers, wandelaars, skaters en skeeleraars hun waterflesjes kunnen bijvullen. Ik opperde dat een keer ergens bij de gemeente, maar ging vervolgens over tot een volgend gesprek. En een heel ander thema.
Ik herinner me een echtpaar, dat destijds aangaf dat ze onlangs hun jongvolwassen dochter waren verloren aan een vreselijke ziekte. Ze zat al jaren in een rolstoel en was volledig aangewezen geweest op hun hulp. Als ze met hun dochter naar buiten gingen, liepen ze aan tegen de beperkingen van trottoirs, openbare ruimte en voorzieningen, met name van diegenen die gevestigd zijn in een van onze mooie monumentenpanden. Dát kon echt nog verbetering gebruiken in Middelburg, ook al was het voor hun eigen situatie helaas niet meer nodig…
-----------------
Verhalen met impact. Naïef als ik was, dacht ik toen nog dat mijn ‘raadslid-zijn’ vooral ging over dit soort alledaagse zaken.
Eenmaal in de raadzaal voerden wij onderling vurige debatten over grote onderwerpen, plannen en projecten, zoals de Trekdijk, de woonagenda, de Omgevingsvisie, het parkeerbeleid, het beleid aangaande tweede woningbezit, B&B’s en toerisme, Waterpark Veerse Meer, de Cleene Hooge, infrastructuur en mobiliteit, onderhoud van kademuren, belastingen, onderwijs in Middelburg en studentenhuisvesting.
Stuk voor stuk grootse onderwerpen, belangrijk voor de toekomst van Middelburg en zeker belangrijk voor de direct betrokkenen als omwonenden en organisaties die daar actief in zijn. Super relevant dus. En daarom voerden we avond na avond gesprekken met betrokkenen en elkaar over deze projecten en ontwikkelingen.
Omdat deze projecten in de raadspraktijk, zo veel gewicht hadden, werden deze alsmaar belangrijker. Ik nam dan ook deel aan raadswerkgroepen zoals de werkgroep Omgevingsvisie. We ontvingen vele insprekers en betrokken Middelburgers op al deze dossiers. We gingen met ze in gesprek, wezen ze de weg en zo nodig verdedigde ik hun belang in commissies- en raadsvergaderingen.
Op sommige onderwerpen was ik zo geëngageerd, dat ik ook in naast mijn werk en raadslidmaatschap me daar vrijwillig voor in ging zetten. Zo ook voor de van Oekraïense vluchtelingen. En behalve die vraag over de opvang, ook de vraag: hoe konden we ervoor zorgen dat zij konden inburgeren door taal, werk, vervoer en sociale activiteiten? Samen met andere actieve Middelburgers hebben we daar mooi en zinvol werk voor verricht. Het doet me deugd te zien dat deze nieuwe Zeeuwen een leven hebben hier, soms ook werk en vooral ook sociaal zijn geïntegreerd.
Als ik reflecteer op al die jaren gemeenteraadswerk, dan denk ik hier aan.
Ø Ik denk aan de enorm fijne en waardevolle samenwerking met jullie. Op inhoud, en als mensen. Betrokken mensen die allen het beste voor hebben met Middelburg. Soms oneens op inhoud, maar altijd met respect voor elkaars idealen. Op hele andere dossiers vonden we elkaar dan weer juist.
Ø Ik denk aan alle hartverwarmende betrokkenheid na mijn ongeluk en tijdens mijn herstel.
Ø Ik denk aan alle vurige debatten over grootse onderwerpen. En ..
Ø Ik denk dus aan alle kleine toch grootse gesprekken met mensen, inwoners, studenten en ondernemers over wat voor hen belangrijk is.
Dat dat laatste het meest bij me blijft hangen, is geruststellend en teleurstellend.
Geruststellend omdat ik nog altijd weet waarom ik raadslid werd: namelijk van betekenis zijn voor de mensen in Middelburg.
Teleurstellend om ik me afvraag hoe het zit met dat waterkraantje. Is die er gekomen?
Ik ben er vanmorgen langs gefietst: ik heb in elk geval geen kraantje kunnen ontdekken.
En weet je, ik heb er te weinig achter aan gezeten. Ik was bezig met grootsere dingen bezig, belangrijke zaken en dossiers.
Als ik vandaag terugkijk op al die jaren, is dat wat ik geleerd heb, en wil onthouden.
JA de arena van deze raadzaal is belangrijk, zo ook de debatten en grootse projecten.
Maar laten we alsjeblieft niet uit het oog verliezen dat de alledaagse werkelijkheid van veel mensen in Middelburg een andere is. Laten we daar voor open blijven staan, ten allen tijde.
Mag ik jullie heel hartelijk danken voor alles. Alles wat ik al eerder benoemd heb.
En aangezien ik fractie-assistent blijf, spreek ik vooral de wens uit jullie nog heel vaak te ontmoeten op al deze mooie onderwerpen, samen met al deze mooie mensen en geïnspireerd door al deze persoonlijke Middelburgse verhalen.
Dank jullie wel!
De VVD fractie heeft in nog in dezelfde vergadering een voorstel ingediend om een waterkraantje te realiseren in de Veerse Poort. Dit voorstel is door de gehele raad aangenomen. Hoe simpel kan een voorstel zijn, maar hoe dichtbij de inwoners kan het komen.
De gehele raad heeft ingestemd met het voorstel.
