Poliflw

Bewoners van het centrum van Assen hebben bij de SP aangegeven, dat zij een stukje gezelligheid in hun wijk missen. Voorheen konden zij terecht bij de “Kloosterhof” voor een kop koffie, een praatje en activiteiten voor senioren. Hiervan werd veel gebruik gemaakt: wekelijks waren er 33 activiteiten en kwamen er 150 mensen. Sinds 2015 is dit helaas niet meer mogelijk door verkoop van dit gebouw door de gemeente Assen.

Sinds die tijd wordt een dergelijke ontmoetingsplek in de wijk erg gemist. De SP wil graag, dat voor deze doelgroep iets wordt gedaan en denkt hierbij aan een nieuwe bestemming voor “Huize Tetrode”. De provincie Drenthe heeft dit monumentale pand aan de Brink sinds 2022 te koop staan. Hier zouden naast een ontmoetingsplek ook appartementen voor senioren kunnen worden gerealiseerd. Bijkomend groot voordeel is, dat de (huur-)woningen die zij verlaten, beschikbaar komen voor gezinnen.

Wat de SP betreft leent Huize Tetrode zich uitstekend voor ook zo’n onderzoek en zo’n experiment als van Actium, in Assen. Ouderen verleiden hun grote woning in de sociale huur in te ruilen voor een sociale huur appartement midden in de stad, met tuin. Zij maken dan in de wijken plaats voor gezinnen, die zitten te springen om woonruimte.

De SP-fractie stelt de volgende vragen aan het college van B&W:

"Afgelopen december gingen we akkoord met de aankoop van 96 flexwoningen van het Rijk. Daarna volgden afgelopen periode verschillende gesprekken met ondernemers en omwonenden over de beoogde locatie van deze woningen: de Groene Dijk."

Het kabinet is gevallen over de asielzoekers en hun na reizigers. Asielzoekers die hun familie over lieten komen die dan op hun beurt familie lieten overkomen die……… Nou ja jullie snappen wel waar de VVD naar toe wil. Dat zouden er duizenden zijn, maar het bleken er uiteindelijk, op jaarbasis, maar ongeveer zeventig te zijn. Het lijkt mij een goed ding dat Dilan en Geert en Caroline en Pieter eens meereizen op zo’n bootje. Kunnen ze er niet af en moeten ze wel met elkaar praten. In alle rust want er is niet een asielzoeker die met hun mee wil. Er wordt te veel gelekt.

We zijn nu bijna vijf maanden verder met formeren en nog steeds is iedereen bezig om over hun schaduw en die van de anderen heen te springen. Nu gaat dat niet gemakkelijk want ja dat doen we in dit land niet zo maar. Is het niet een stap te ver? Daar moet eerst uitgebreid over vergadert worden. Waar moet die schaduw dan komen te liggen. Wie mag er eerst. Wie moet er eerst. Mag je een aanloop nemen en een proefsprong maken? Caroline zegt dat het niet eerlijk is omdat haar schaduw breder is en dat Omtzigt wel heel lange tenen heeft. Ik bedoel benen, sorry Pieter, waarop hij huilend het zaaltje verlaat en weer een paar dagen onvindbaar is. Zelfs binnen de eigen partij wordt nu al voorzichtig gesproken over het aanstellen van een andere onderhandelaar en ik denk dat het een kwestie van tijd is voor er een mevrouw door de partijgangen loopt met papieren onhandig onder haar arm waarop staat wat de partij met Pieter van plan is.

De VVD ondertussen wil niet of misschien toch wel mee regeren. Ze gingen voor gedogen, want ze hadden verloren en wilden daarom recht doen aan de kiezer die immers niet op hun maar op een ander had gestemd. Alsof je een socialistische partij hoort praten. Rekening houden met een ander. Voor de VVD waarachtig een ander geluid. Daarmee lieten ze het eigen gelijk, waar de andere partijen zo vol van zijn, los. De VVD gaat luisteren naar wat een ander wil en houd daar dan rekening mee! Wat mogen we nu verwachten? ‘Ja, Caroline je mag megastallen bouwen maar dan voor maximaal tien biggetjes?’ ‘Ja Geert alle Moslims het land uit, als ze een bomgordel om hebben?’

Ze willen allemaal verantwoordelijkheid hebben, maar het niet dragen. Beslissingen nemen, maar er niet op aangesproken worden als het misgaat. Ondertussen kijkt links toe. Hoewel links? De verrechtsing van Europa en Nederland is ondertussen zover dat Pagida geaccepteerd is, Joost Eerdmans een gewone liberaal, de VVD een middenpartij en de PvdA vuile communisten. In dat wereldbeeld is de SP een uiterste linkse terreurorganisatie die de Rote armee fraction de kinderopvang laat doen.

Ondertussen draait alles gewoon door. Worden er besluiten genomen, maar geen beleid gemaakt. Schuiven we zelfs de meest urgente dingen voor ons uit, wachten de Groningers nog langer op versteviging van hun woning, toeslagenouders vragen bijna AOW aan, staat het water ons tot aan de rand van de dijk en onze lippen en zijn de enige die doormodderen niet de varkens maar wijzelf. Er is dus niets veranderd.

Een vrij beroep is een beroep dat men zelfstandig en zonder opleiding uitvoert. Tevens kenmerkt het vrije beroep zich door het ontbreken van welke opleidingseis dan ook. Kennis van zaken, specifiek of algemeen, is niet vereist. Conducteurs vallen hier dus niet onder, immers zij hebben een werkgever. Derhalve mag iedereen, die dat wil, zich zo’n beroep aanmeten. Waren dat in vroegere jaren wonderdokters en piskiekers, nu zijn het vooral coaches en politici. Sommige daarvan weten tot grote hoogte te stijgen en een onevenredige mate van populariteit te vergaren. Nu is het wel zo dat de val die men maakt vaak nog dieper is. Men wordt met pek en veren op de blauwe jurk uit de sporthal in Tiel gejaagd of zelfs naar het leven gestaan. Nu is dat laatste ook gewoon geworden onder filmmakers en journalisten, maar dat terzijde.

Allemaal hebben zij een ding gemeen. Ze praten veel, maar zeggen weinig. Een enkele taalvaardige weet een leuke quote te poneren die dan door alle minder bedeelde broeders en zusters wordt opgepikt als ware het een eigen verzinsel. Vaak komt men niet verder dan clichés en gemeenplaatsen. Waar “in je kracht staan” onder coaches nu algemeen gehoord wordt, is “over je schaduw stappen” bij politici populair. Bij het begin van de formatie werd, als op afspraak, dit inhoudsloze cliché veel gehoord. Het is nu, drie maanden later, niet gelukt. Over de eigen schaduw heenstappen, laat staan over die van de ander, bleek een stap te ver. Dat wat aan het begin duidelijk was, NSC en PVV kunnen niet samen, werd pas na drie maanden duidelijk. Ineens was daar het heldere besef. Wat al die tijd verborgen was geweest lag nu te stralen met een helder licht. Een mirakel was het. Dat Pieter dat niet meteen gezien had is niet erg. Immers, je hoeft er niet voor te leren. Hij zei het zelf. “We zijn een jonge partij en maken fouten”. Geeft niet Pieter. Je kunt altijd nog piskieker worden.

Iedere maand staat er een organisatie of bedrijf centraal als 'organisatie van de maand', omdat zij op één of andere manier een bijzondere bijdrage aan Assen leveren!

In Assen zijn talloze bedrijven, ondernemers en organisaties actief die écht iets bijdragen aan onze gemeente. VVD Assen vindt het belangrijk om hier oog voor te hebben en roept daarom iedere maand een 'organisatie van de maand uit'. Het afgelopen halfjaar zijn we op verschillende plekken langsgegaan om deze boodschap over te brengen. 

Onder andere de Bonte Wever (o.a. beste congres locatie), de Thorbecke Academie (eerste volledige HBO opleiding in Assen), horecazaak Autentieq (bruisende ondernemers), Easypoint (fiets-val detectie) en Winters Assen konden op een bezoek rekenen. 

Goede tip? Laat het ons weten!

Als fractie kijken wij terug op een succesvol 2023. We hebben veel inwoners gesproken en zijn op bezoek geweest bij meerdere bedrijven en organisaties. Daarnaast hebben we ons liberale geluid flink laten horen in de gemeenteraad.

Voor nu gaan we genieten van het kerstreces om met volle energie het nieuwe jaar in te gaan. Wij wensen iedereen mooie feestdagen en een gezond en gelukkig 2024!

Niet alles is zoals het lijkt en zeker lijken dingen vaak niet wat ze zijn. Het is afhankelijk van hoe wij naar de dingen kijken, wat we zien en natuurlijk wat we niet zien. De media spelen daarin een cruciale rol. Zij maken een keuze in wat zij ons laten horen en zien. Dat is nooit een objectieve keuze. Met de beste wil van de wereld niet. Vaak is het zelfs bewuste manipulatie. Een heel mooi voorbeeld blijft wel de verslaggeving van de beroemde toespraak van Lech Walensa op de scheepswerf in Gdansk in de jaren 80 van de vorige eeuw. Op de westerse televisie zagen we heel in de verte een figuurtje staan op een podium voor een immense mensenmenigte. Op de Russische staatstelevisie een ‘over the shoulder’ shot van Walensa. Het leek alsof er slechts een tiental mensen was gekomen. Sindsdien is met de komst van de sociale media, AI en fakenews de onzekerheid over ‘wat is er waar’ alleen maar toegenomen. En volkomen terecht als partijen foto’s gaan bewerken om het logo van een ‘concurrerende’ partij uit een nieuwsfoto te verwijderen. We zien en horen ook voortdurend verschuivingen. Men kaapt elkaars ideeën en ideologieën. In de Verenigde Staten is zoiets al jaren gaande. In de keurige tuinen van enorme villa’s in republikeinse buitenwijken staan borden met teksten als ‘Jobs for everyone’. De Republikeinen werpen zich op als beschermers van en voor de werkende klasse. De Democratische partij, die van oudsher meer een linkse, sociale partij was, wordt weggezet als linkse elite. Misschien herkent u de kwalificatie. In Nederland gebeurt hetzelfde. Bestaanszekerheid wordt vrijwel zeker gekozen als het nieuwe woord van het jaar 2023. Iedereen is er ineens vol van. Het is daarom zaak om zelf kritisch te blijven. Klopt het wat we zien en horen. Mooie praatjes horen we genoeg, maar zijn ze gemeend en worden ze waargemaakt? Of, zoals de Yanks zeggen; ‘Walk your walk and talk your talk.

In een oud verhaal gaat koning Arthur op jacht en doodt, met zijn laatste pijl, een hert. Op dat moment verschijnt een ridder, Gromer, die Arthur beschuldigt van verraad en diefstal. Omdat Arthur ongewapend is, krijgt hij een kans. Na een jaar en een dag zal hij terugkomen op deze plek en Gromer het antwoord geven op de vraag; “Wat wil een vrouw het liefst.” Als hij faalt het goede antwoord te geven zal Gromer hem alsnog doden. Arthur gaat op zoek, maar de vele verschillende antwoorden die hij krijgt maken hem somber en ongerust. Hij trekt zich terug in zijn kasteel en wacht zijn lot af. Zijn neef Gawain besluit Gromer op te zoeken en voor zijn oom te vechten. Op weg naar het woud treft Gawain een afstotelijke heks, die hem belooft het antwoord te geven, als hij met haar zal trouwen. Na een korte aarzeling stemt Gawain toe. Het huwelijk wordt voltrokken door Arthur zelf. Het kersverse echtpaar trekt zich na de plechtigheid terug in hun vertrekken. Gawain staart uit het venster. De lelijke heks zit op het bed. Hij heeft beloofd alle huwelijkse plichten te vervullen en huivert als zij hem roept. Maar, die stem? Dat is een heel andere dan de stem van de heks. Op het bed zit een wonderschone vrouw. Zij vertelt dat ze Ragnell, de zuster van Gromer, die een vloek over haar heeft uitgesproken, is en stelt Gawain voor de keuze; hij kan kiezen dat zij overdag Ragnell is en dat iedereen kan zien welk een mooie vrouw hij heeft, of hij kiest voor de nacht. Dan heeft hij haar in al haar schoonheid voor zichzelf. Gawain kan niet kiezen. Hij wil niet kiezen. Vervult van medelijden roept hij dat ze zelf moet beslissen. Ragnell begint te lachen. De betovering is verbroken. Door haar de keus te geven heeft hij het antwoord gevonden op de vraag van Gromer. Een vrouw wil beslissen over haar haar eigen lot. Arthur is gered.

Beslissen over ons eigen lot. Kan dat? Volgens de denkbeelden van Rousseau is het eigenlijk onbestaanbaar dat we vrij zijn. Alleen heel vroeger, toen de mens nog rond zwierf over de vlaktes, waren we vrij. Na de agrarische revolutie was dat gebeurt. Met de komst van de landbouw werden we meteen slaaf van ons eigen succes. We moesten produceren met de gedachte dat we vrij zouden zijn als we genoeg voedsel hadden. Rousseau schreef: “Allen snelden naar hun ketenen, denkend zo hun vrijheid veilig te stellen.” De latere industriële revolutie en de, nu gaande, digitale revolutie hebben dat principe alleen maar versterkt. We zijn slaaf van onze welvaart. We moeten mee in de molen van werk en inkomen in een wereld waarin rijkdom de graadmeter is van ons succes. Succes dat is voorbehouden aan hen die het geluk hebben in het juiste land geboren te zijn. Met een stel goede hersens en een goede gezondheid. Dat zijn we normaal gaan vinden. “Als je voor een dubbeltje geboren bent wordt je nooit een kwartje.” Alsof alles al vast ligt en ongelijkheid een natuurlijk iets is. Alsof er niets te kiezen valt. Alsof dat ons lot is. Het rare is dat we niet in de toekomst kunnen kijken, maar een gebeurtenis later als onvermijdelijk gaan beschouwen. Dat het ook anders had kunnen gaan komt niet bij ons op. Het is immers zo? Daarmee berusten we in ons lot. Daarom verliezen we het vertrouwen in overheid en politiek. “Er verandert immers nooit iets.” We hebben echter wel degelijk iets te kiezen. We kunnen beslissen over ons eigen lot. Revolutionaire veranderingen zullen het niet zijn, maar wij kunnen ze wel op gang brengen. Als we dat maar met ons allen doen. De wil om veranderingen door te voeren is er en ligt bij ons. De macht ook. Beslissen over ons eigen lot? Het kan. Dus grijp je kans en ga stemmen.

Zelfs de dieren die nog nooit de geur hadden geroken of het lawaai van brullende vlammen hadden gehoord wisten wat ze moesten doen. Vluchten. Meteen. Zij aan zij denderden olifanten naast tijgers door het woud. Zwijnen liepen naast panters en slangen kropen naast konijnen. Allemaal renden ze naar de rivier. Eenmaal aan de andere kant stonden ze vol verbijstering te kijken hoe de vlammenzee hoog boven de bomen uittorende en alles verslond dat op zijn pad kwam. Er klonk gejammer, gevloek en geschreeuw. Een vogeltje, een kolibrie, amper groter dan een bij, scheerde door de lucht, vloog over het water en pikte een druppel water op. Boven de vlammen liet hij de druppel vallen en vloog toen weer terug voor de volgende. De dieren op de oever stootten elkaar aan. ‘Kijk die gek nou. Die denkt dat hij de brand kan blussen.’ Er klonk gelach en gehoon. ‘He kolibrie’, riep de olifant, die toch als hoogste in de rangorde werd gezien, ‘Waar denk jij nu mee bezig te zijn. Dat helpt toch helemaal niets.’ ‘Dat kan zo zijn,’ antwoorde de kolibrie, ‘maar ik doe wat ik kan.’

Aan dit verhaal moest ik denken tijdens het debat over de aardbevingsschade en Sandra Beckerman bijna vertwijfeld haar pijlen op Mark Rutte zag afvuren. Ze ketsten af op zijn pantser en hadden net zo veel effect als de druppel van de kolibrie. Des te groter werd mijn respect. Ze ging door, ze gaat door. Net als al die andere mensen, die zich, soms zwaar te moede, inzetten om toch het verschil te maken. Ook al lijkt het zinloos. Ook al is gelach en hoon hun deel. Zij doen wat ze kunnen. We kunnen aan de kant staan blijven jammeren of we kunnen een kolibrie zijn. Voor ons zelf en het gevoel en de wetenschap dat we met ons allen wel degelijk het verschil kunnen maken.

Vereveningsfonds

Het college heeft voorgesteld om een vereveningsfonds in te stellen. Het vereveningsfonds moet ervoor zorgen dat er genoeg aanbod van sociale huur in Assen is. Per woningbouwproject moet er 30% sociale huur gerealiseerd worden. Als een project daar niet aan voldoet, dan moet er een storting in het fonds gedaan worden. Aan de andere kant kunnen woningbouwprojecten die meer dan 30% sociale huur realiseren een aanvraag uit het fonds doen. Hoe hoog de storting is die aan het fonds gedaan moet worden, hangt af de typen woningen die gerealiseerd worden. Ook particulieren zouden, volgens het college, moeten voldoen aan de 30% sociale huur of anders een storting moeten doen.

Wij zijn van mening dat particulieren niet belast moeten worden met het vereveningsfonds. Daarom hebben we een amendement ingediend, samen met de fracties van Stadspartij PLOP, CDA, 50Plus en Lijst De Rijke. Het amendement is aangenomen door de raad, met 20 stemmen voor en 13 tegen. Een mooi succes!

Huisvestingsverordening (opkoopbescherming)

Tot slot lag het besluit om een opkoopbescherming in te voeren op tafel. Die moet ervoor zorgen dat woningen, zowel nieuw als bestaand, met een WOZ-waarde tot 250.000 euro niet mogen worden gekocht om ze daarna te verhuren. Hiermee wil het college starters meer kans geven om een woning te kunnen kopen.

Als VVD zijn we geen voorstander van deze inperking van het eigendomsrecht. We snappen dat het college aandacht heeft voor de koopstarter en hen een goede positie op de woningmarkt gunt. Maar volgens ons is de opkoopbescherming geen goed idee. Een paar jaar geleden had de opkoopbescherming misschien nog wel effect gehad, maar daar zijn we nu echt te laat mee. De landelijke maatregelen (zoals het verhogen van de vermogensbelasting op verhuurde woningen) hebben effect. Beleggers trekken zich terug van de woningmarkt omdat het verhuren van een woning minder opbrengsten oplevert.

Helaas vond de rest van de gemeenteraad de opkoopbescherming wel een goed idee. Met 28 stemmen voor en 5 tegen (VVD en CDA) is het voorstel aangenomen. Over een jaar evalueren we de opkoopbescherming. We zijn benieuwd naar de cijfers tegen die tijd en zullen dan opnieuw ons liberale geluid laten horen.

Namens de fractie,

Sandra Alberts