Poliflw

Donderdag staat er een debat op de raadsagenda over het plaatsen van windmolens bij het Valkenburgse Meer. Voor hetCDAstaat als een paal boven water: recreatie en ingrijpende energieopwekking gaan niet samen. Doodlopende weg Woordvoerder Barend Tensen: “Dit is een doodlopende weg. We hebben te maken met een dichtbebouwde omgeving. Er ligt hier een klein, maar fijn recreatiegebied wat ook met het oog op de bouw van Valkenhorst van belang is. Laten we dat niet verpesten.” Haalbaarheidsrapporten laten zien dat het plaatsen van drie grote turbines flinke schade aanbrengt aan de biodiversiteit en grote overlast geeft voor watersporters en recreantendoordat aan de kant van Wassenaar letterlijk de wind uit de zeilen wordt gehaald.Daarnaast reageren ook marktpartijen (die moeten helpen met realiseren) zeer negatief over de haalbaarheid en kansen. HetCDAzet zich in voor een prachtig gebied, gericht op ontspanning, groen, natuur en recreatie. Onveilig Recent ging hetCDAop werkbezoek in het gebied (zie foto) en liet zich informeren door vertegenwoordigers van hetSmalspoormuseum, de Surfschool en de Brasserie. Zij vrezen onder meer de onveilige situatie die met het plaatsen van de windturbines nabij het meer gepaard gaat. Veel bezoekers bevinden zich namelijk in de directe nabijheid van waar de windmolens zouden moeten komen. Alternatieven HetCDAheeft eerder in de gemeenteraad afgedwongen dat het gemeentebestuur zich richt op eenvoudigere oplossingen die geen afbreuk doen aan het landschap. Te denken valt aan zonnepanelen op daken van bedrijven, openbare gebouwen en van particulieren (waaronder ook die van stichtingen/verenigingen) en langs infrastructuur. Daar valt nog een wereld te winnen. Recent onderzoek wijst ook uit dat er geen extra windmolens op land nodig zijn om de klimaatdoelen te halen. Tensen: “Alles laten afhangen van 3 windmolens is gemakzuchtig. HetCDAzet zich in voor een prachtig gebied, gericht op ontspanning, groen, natuur en recreatie. Zonder windmolens.”

Even wachten voor het beste resultaat

Voorafgaand aan de Provinciale Statenverkiezingen heeft ondergetekende over de Valkenburgse windturbines het volgende gezegd “Wacht nou maar even met verdere ‘stappen zetten’ want er kan straks na de verkiezingen wel eens een heel andere wind vanuit het Provinciehuis waaien”.

U kent mijn reputatie als futuroloog, en ik denk dat die nog steeds overeind staat. Nu is verkiezingen winnen iets totaal anders dan de formatie van een nieuw college winnen, zoals sommigen ook in onze gemeente op harde wijze hebben geleerd. Maar mijn advies aan ons college blijft onverminderd van kracht: Pappen en nathouden, traineren en ondertussen geen besluiten nemen. Die turbines horen op een industrieterrein.

De overheid is een warwinkel geworden

Het is geen vertoning natuurlijk dat de ene bestuurslaag tijd, geld en energie besteedt om een andere bestuurslaag een loer te draaien. Maar het is niet de schuld van Katwijk dat de situatie er zo uitziet. Het is aan de orde van de dag. We zien het bijvoorbeeld recent bij de opvang van asielzoekers en bij de stikstofkwestie. Het Rijk dumpt bij voortduring problemen waar ze geen zin in hebben bij een lager orgaan, zonder de benodigde middelen te verstrekken om er iets mee te doen. Over het Gat van Valkenhorst zal ik het een volgende keer weer hebben. Onderdeel van de Rutte doctrine is om een lastig probleem bij een ander persoon of bij een ander overheidslichaam te dumpen en het vervolgens als opgelost te beschouwen. Die kruik gaat net zo lang te water tot hij barst, en ik hoop en verwacht als ongediplomeerd futuroloog dat dit over ongeveer een jaartje gebeurt.

De geschiedenis herhaalt zich

Wat die windturbines betreft verzet KiesKatwijk zich al ongeveer 10 jaar tegen deze locatie. Eerst als enige partij in deze raad. Later in 2015 hebben wij samen met De Lokalen van Gerard Bol hierover nog een motie ingediend.

Die motie heeft het toen niet gehaald. En nu is er een meerderheid gegroeid die blijkbaar inziet dat KiesKatwijk van meet af aan gelijk heeft gehad zeg ik met enig satanisch genoegen. Een bekend patroon zeg ik er snel achteraan, om nog wat zout in de wonden van niet nader te noemen collega’s te strooien. Ik hoor de argumentatie waarom die windturbines op die plek niet thuishoren daarom graag van de concurrentie. Wij hebben er bijvoorbeeld in 2018 onder de titel “Windmolens en emotiepolitiek” al genoeg over gezegd.

Het recente provinciaal beleid

De provincie wil grote windturbines geconcentreerd plaatsen in daarvoor geschikte gebieden, en versnippering over de hele provincie voorkomen. De ruimtelijke uitgangspunten zijn daarbij dat windenergie slechts passend is langs grootschalige infrastructuur (snelwegen), op grote bedrijventerreinen of op de grote scheidslijnen tussen land en water. Het behoud van ruimtelijke kwaliteit en een aantrekkelijk landschap is blijkbaar een belangrijk afwegingscriterium in het beleid. De Valkenburgse locatie past dus daarom echt niet in het actuele beleid.

In het verleden zijn er in het kader van wat toen het energieakkoord was met sommige gemeenten afspraken gemaakt over plaatsing van windturbines. Die locatiekeuze is voorbereid door een niet democratisch gelegitimeerd orgaan en op ondemocratische wijze tot stand gekomen. Het beleid van de provincie m.b.t. wind op land was toen nog wat minder terughoudend geformuleerd.

Overjarig dwangbevel

Ik wijs er nogmaals op dat deze locatie, resultante van een overjarig dwangbevel, niet meer voldoet aan het meest recente beleid van de provincie. Als dat anders was dan zou elke locatie langs de A44 of de N206 in onze omgeving op dit moment geschikt zijn. En overigens mutatis mutandis ook alle overige bermen van Rijks- en Provinciale wegen in de provincie. Wij overwegen daarom een motie in te dienen om deze windturbines te verplaatsen langs de N206, op het grondgebied van de gemeente Noordwijk. Op de locatie Bronsgeest wordt toch geen woningbouw gepleegd dus daar is voldoende ruimte. 😉

Gelijke monniken, gelijke kappen

Wij willen dat de wenselijkheid van de mogelijke plaatsing van windturbines bij het Valkenburgse Meer met dezelfde meetlat en met dezelfde criteria wordt beoordeeld zoals dat elders in de provincie in toekomstige situaties zal worden toegepast. Gemeenten dienen dus niet aan de oude afspraken gehouden te worden als er redenen zijn te veronderstellen dat de locatie niet voldoet aan het nieuwe beleid. Dat zal bijvoorbeeld het geval zijn bij geïsoleerde plaatsing (versnippering), als de landschappelijke kwaliteit in het geding is, of als de locatie van de turbines te dicht bij woonconcentraties is gesitueerd.

Het principe dat er uniform beleid dient te zijn, en dat alle situaties waarover nog besluiten moeten worden genomen, of die nog in uitvoering moeten komen, op dezelfde wijze dienen te worden beoordeeld dient dus door de Provincie te worden toegepast. Dit kan tevens juridische procedures en verspilling van ambtelijke capaciteit m.b.t. de ontwikkeling van locaties waarover verschil van mening bestaat voorkomen. Tenslotte past deze benadering goed in de erkenning van het uitgangspunt van subsidiariteit in het omgevingsbeleid, zoals door de provincie in de toelichting in het Statenvoorstel over de module energiebeleid van het omgevingsbeleid wordt vermeld. Dat wil zeggen dat door de provincie de gemeenten een grote stem in het kapittel wordt gegund. Laat het maar zien zou ik zeggen tegen de straks vers aangetreden GS van de provincie Zuid-Holland.

Jaap Haasnoot