Het jaar begon met een wonderbaarlijke verruiming van het Kinderpardon. Deze bittere pil van het Regeerakkoord rolde begin van dit jaar zomaar van tafel. Een paar honderd kinderen en hun ouders, die hier al jaren zijn en hun plek hebben gevonden, kregen het prachtige bericht dat ze mochten blijven.
Ik herinner me nog goed hoe Joël Voordewind en ik op de late avond dat dit besluit viel op het Plein in Den Haag afscheid namen. ‘Het gaat gewoon lukken!’, zeiden we tegen elkaar. Zo mooi voor al die kinderen die we eerder persoonlijk hadden bezocht en tegen wie we hadden moeten zeggen dat het bij de onderhandelingen over het Regeerakkoord niet was gelukt. En nu ging deze deur opeens zomaar open.
In 2019 ging ook het Kindgebonden Budget omhoog, kwam er extra geld voor onderwijs, konden we de strijd tegen gedwongen prostitutie intensiveren, is er veel extra geld vrijgemaakt voor kringlooplandbouw en natuurherstel, ging de zorgtoeslag voor mensen met een krappe beurs omhoog, zetten duizenden jongeren zich via Maatschappelijke Diensttijd in voor hun naasten, ging Jos Douma als de Nederlandse ambassadeur voor Godsdienstvrijheid aan de slag, hebben we verder werk kunnen maken van ‘Waardig Ouder Worden’ en onze inzet voor onze ouderen. Ondertussen is de werkgelegenheid hoger dan ooit en vieren we binnenkort dat we alweer 75 jaar een vrij land zijn. Jullie begrijpen het, we blijven onze zegeningen tellen.
Het was het ook het jaar van het veelbesproken Klimaatakkoord. We hebben als fractie steeds ingezet op verlaging van de uitstoot van broeikasgassen, op schonere lucht, schone energie en op betere zorg voor de Schepping. Tegelijk zorgde het concept-Klimaatakkoord bij veel mensen voor veel onrust. Is het wel betaalbaar voor mensen zoals ik? Is het wel een eerlijk akkoord? Doet Nederland dit alleen of trekken we met andere landen op in Europa?
Begrijpelijke vragen die ons als fractie aanmoedigden er een groen, sociaal en rechtvaardig akkoord te maken. En volgens mij is dat behoorlijk gelukt. De lasten voor grote, vervuilende bedrijven gaan omhoog en de energiebelasting voor burgers gaat komend jaar omlaag. En Europa volgt nu het voorbeeld van Nederland en werkt aan een Green Deal voor ons continent. Die inzet past ons omdat we waardige rentmeesters willen zijn en Gods schepping goed willen doorgeven aan onze kinderen.
En toch.. Als ik er hier alleen maar een goed-nieuws-show van zou maken, zou ik dit jaar geen recht doen. Want 2019 is ook het jaar van de onvrede geweest. Onze Carola Schouten heeft zich twee keer verantwoord tegenover een vol Malieveld, er was de ingeramde deur van het Provinciehuis in Groningen, blokkades door boeren, onze Arie Slob had intensief overleg met stakende leraren en per mail en social media lieten veel mensen van zich horen. En we hebben hen gehoord..
Ik zou dolgraag iedereen die bezorgd of ontevreden is persoonlijk gerust kunnen stellen, maar ik kan dat niet. We zouden ons politieke werk graag foutloos en tot volle tevredenheid van alles en iedereen doen. Maar ook dat zal niet gaan. We zijn beperkte mensen en als politici ontkomen we niet aan onmogelijke keuzes en ontsnappen we niet aan de dilemma’s waarvan je ’s nachts wakker ligt. We doen ons werk met hart en ziel en misschien merkt u daar ook wel iets van. Juist ook als het middenin een stikstofcrisis soms heel pittig is.
Het is hartverwarmend hoeveel van jullie ons laten weten dat jullie bidden voor Carola, Arie, Paul en voor ons als Eerste en Tweede Kamerfracties. Zoals pas die man die, toen ik in een stoet andere treinreizigers de trap van station Amersfoort omhoogliep, me op de schouder tikte en zei: ‘Ik heb echt veel respect voor uw werk en ik bid voor jullie.’ En weg was hij.
Tegelijk zijn er ook mensen die minder respect voor ons hebben. Ook dat is een realiteit. En het is zelfs waar dat we soms ook de plank misslaan en het misschien wel beter hadden kunnen doen dan we gedaan hebben.
In onze familietraditie – en misschien ook wel in die van jullie – beëindigen we het jaar altijd met het lezen van Psalm 90. Ook aan het eind van het bewogen jaar 2019 zijn het deze oude, machtige woorden van Mozes die overblijven en waarmee we alles van het afgelopen jaar in de handen leggen van onze genadige God die de dingen kan laten meewerken ten goede:
Laat ons uw genade zien, Heer, onze God.
Het werk van onze handen, bevestig dat.
Ik ben ontzettend dankbaar voor de rol die onze prachtige partij mag vervullen in ons geseculariseerde land, voor de aanwas van nieuwe leden. Ik ben zo blij met al die jongere en oudere mensen die zich inzetten voor de vrede van hun stad en hun dorp. Voor een samenleving met aandacht voor elkaar.
Komend jaar zal – Deo Volente en als het kabinet missionair blijft – het laatste volle kalenderjaar van deze tijdelijke coalitie zijn. We zetten ons als ChristenUnie opnieuw met hart en ziel in voor rechtvaardig beleid, maar kijken ook nadrukkelijk naar de verkiezingen van 2021 en maken daarvoor alweer volop nieuwe plannen. Voor de liefhebbers heb ik daar ook in het essay ‘De Verloren Zoon en het verhaal van Nederland’ over geschreven.
Over die nieuwe plannen en m’n essay ga ik ook graag het gesprek met jullie aan. Met een nieuwe toer (www.christenunie.nl/ingesprek) hoop ik opnieuw al onze mooie provincies te bezoeken en ook bij u in de buurt door te praten over onze politieke keuzes van nu en onze dromen voor de volgende periode. Ik hoop velen van jullie daar te ontmoeten en ben benieuwd naar jullie opvattingen!
Dank voor jullie meeleven, jullie steun, feedback, gebeden. Ik wens jullie een veilige jaarwisseling toe en een gezegend 2020!
