Partijgenoten,
De viering van de Dag van de Arbeid is nooit echt aangeslagen in Nederland. Volgens mij heeft dat met timing te maken. Meer dan zestig jaar lang vierden we daags voor de eerste mei Koninginnedag.
En met de herdenking van de oorlog en viering van de vrede in de dagen erop volgend, is het lastig er een goede lading aan te geven.
Het socialisme en de sociaal democratie heeft in de afgelopen eeuw bovendien veel bereikt. De noodzaak om te strijden voor de goede zaak lijkt daarmee een beetje verdwenen. Toch doen zich ontwikkelingen voor die een heroverweging van de Dag van de Arbeid rechtvaardigen.
* Inkomens zijn in de afgelopen tien jaar niet of nauwelijks gestegen;
* de tweedeling neemt monsterlijke proporties aan;
* opgebouwde pensioenen leveren veel minder zekerheid dan
is voorgespiegeld;
* het lukt steeds minder mensen een vaste betrekking krijgen;
* het grote geld gaat vaak ten koste van milieu en leefomgeving.
Ook nu zien we in Europa dat mensen de straat op gaan. In gele hesjes gestoken worden eisen aan de man gebracht. Hoewel ik in de basis sympathie heb voor acties zie ik een belangrijk verschil met
wat voor mij de kern is van de Dag van de Arbeid. Veel meer dan ik voel bij de gele hesjes draait 1 mei voor mij om solidariteit. Niet “Samen voor ons eigen!” (naar: Jacobse en Van Es), maar samen voor elkaar!
Solidariteit kan niet worden opgeëist, maar we kunnen wel solidair zijn naar elkaar. Met respect voor elkaars waarden en respect voor wie ieder is. Dat vind ik bij de Arbeidersbeweging. Dat vind ik bij de Partij van de Arbeid!
Ik wens u een prachtige Dag van de Arbeid.
Mede namens het afdelingsbestuur Doesburg
Max Donk, voorzitter.
