Politiek kan prachtig zijn. Met inspirerende speeches. Met bevlogen mensen die strijden voor hun idealen. Met leiders die een land verbinden. Maar politiek kan ook heel lelijk zijn. En gisteravond in het debat over de dividendbelasting zagen we politiek op zijn allerlelijkst. Negen uur lang hebben we de coalitie ondervraagd. Negen uur lang kregen zij de kans om hun fouten toe te geven – of zich die op z'n minst te herinneren. In plaats daarvan kregen we negen uur lang hetzelfde gedraai. Dezelfde rookgordijnen. "Nee, daar heb ik geen herinnering aan." "Ik heb een andere definitie van het woord 'memo'." "Nee, we gaan dit besluit niet aanpassen.” Rutte en zijn coalitie duwen de afschaffing van de dividendbelasting door. Ze negeren de negatieve adviezen van hun eigen ambtenaren. Ze vertellen er halve waarheden over in de Kamer. En waarvoor? Met het weggeven van €1,4 miljard per jaar kiest dit kabinet overduidelijk voor multinationals in plaats van voor mensen. Die €1,4 miljard hoort geïnvesteerd te worden in de zorg. In het onderwijs. Heeft Rutte niet door hoeveel mensen op omvallen staan, door de enorme werkdruk? Dat de kwaliteit van het onderwijs daalt door de prestatiedruk? Dat buschauffeurs niet meer dan 15 minuten plaspauze op een dag krijgen en zorgverleners geen tijd meer hebben voor een praatje met hun patiënten? Ik geloof in politiek die mensen hoop geeft. Die mensen inspireert. Die mensen bij elkaar brengt. Die mensen trots maakt op ons land en op onze leiders. Ik geloof dat het anders kan. En ik geloof dat wij die dividendbelasting van tafel kunnen krijgen. Omdat wij met meer zijn. Omdat wij het gehad hebben. Overal hebben mensen last van marktwerking. Omdat ze meer gaan betalen voor hun boodschappen door de BTW-verhoging. Omdat ze kampen met een gebrek aan waardering, te hoge werkdruk en te veel bureaucratie. Omdat ze door de afrekencultuur niet meer toekomen aan waar ze echt goed in zijn. Zoals lesgeven of mensen verzorgen. Het is tijd voor een keerpunt. Ook al lijken we heel verschillend, er is zoveel dat ons bindt. Op 9 september verzamelen we in de AFAS Live met iedereen die vindt dat het anders moet. Die elke dag ons land draaiende houden. Met studenten en met ouderen. Met klimaatactivisten en buschauffeurs. Vlak voor Prinsjesdag laten wij ons horen. Zo luid, dat ze ons in het torentje kunnen horen. Sluit je bij ons aan: groen.li/9september.
