Een Rode Broeder heeft zijn strijd gestaakt…
Vandaag heeft onze Rode Broeder Karel het van zijn strijdlust verloren.
In de industrie liep hij zijn zware longproblemen op. Ademhalen was voor hem een heel zware klus; met zuivere zuurstof kon hij nog lang veel doen, eigenlijk meer dan goed voor hem was. Maar veel van wat hij deed, was juist ook de reden om door te gaan. Andere reden was zijn familie, waaronder zijn oogappels, zijn kleinkinderen.
Zijn diep doorleefde sociale inslag liet hem tot het einde strijdlustig zijn; nadat hij jarenlang in de gemeenteraad had gezeten voor onze socialistische zusterpartij, de SP, werd hij in september lid van de Partij van de Arbeid, en van meet af aan was hij ook daar weer zo actief als zijn beperkingen hem toelieten. Wie herinnert zich niet hoe hij, soms diep in zijn kraag ineengedoken, in weer en wind op zijn elektrische rolstoel door Hellevoetsluis naar de nodige vergaderingen ging: naar de raad, de commissies of noodzakelijke presentaties. Naar ledenvergaderingen van de PvdA, of themavergaderingen. Eind 2017 deed hij ook actief mee aan de campagne voor de raadsverkiezingen, en in maart 2018 nam hij in de PvdA-raadsfractie zijn taken ook weer serieus in verschillende raadscommissies waar hij voor mij een zeer waardevolle, ervaren, en vaak relativerende politieke partner was.
Een goed jaar hield hij het in onze raadsfractie vol, totdat de dokter hem te kennen gaf dat hij kon kiezen tussen nog even voortleven, of doorgaan in de politiek. Met lood in de schoenen, maar tevens zonder enige (zichtbare?) twijfel maakte hij de juiste keuze. Hij koos ervoor om nog even van zijn leven te genieten met zijn familie, en op 24 juni vorig jaar verliet hij onze fractie. Natuurlijk misten wij hem, maar het kon niet anders. Agnes nam zijn taken met verve van hem over, maar daarmee was hij voor ons niet vergeten. Nee, hoeveel keer gingen wij niet samen op stap naar politieke bijeenkomsten: zaterdagse raadsledenscholen van het CLB, avondbijeenkomsten over de woningproblematiek in de Tweede Kamer, studiedagen voor raadsleden in Utrecht. Soms tot op het randje van zijn mobiele zuurstofvoorraad. Op de heenweg bomend over wat wij nu weer zouden leren, op de terugweg bomend over wat wij geleerd hadden en hoe wij dat in onze dagelijkse praktijk konden toepassen. En elkaar over en weer aanspreken als ‘Rode Broeder’, met elke keer weer de collegiale strijd wie van ons de Roodste Broeder mocht zijn.
Zijn jarenlange broze gezondheid heeft het uiteindelijk tegen corona moeten afleggen. Een virus waar hij ook de laatste weken nog via Facebook alle nodige aandacht voor bleef vragen; niet voor zichzelf, maar voor allen die door dit virus gevaar liepen. Op 31 maart, nog maar twee dagen geleden, zette hij nog een stuk op zijn pagina over de intensive care in coronatijd. Het was bijna zijn laatste uiting op dit medium. Dat staat in schril contrast met zijn Facebookpost van 25 maart, Ramses Shaffy met ‘Wij zullen doorgaan’. Hij had het wel gewild, maar het mocht niet zo zijn.
Rode Broeder, ik ben blij dat ik je mocht kennen, en de wereld mag blij zijn dat jij haar een stukje socialer maakte. Je hebt je strijd tot het einde toe gestreden. Dank je wel, namens al je Rode Broeders en Rode Zusters van de Partij van de Arbeid.
namens de fractie, Daan Dankaart
Het bericht Een Rode Broeder heeft zijn strijd gestaakt… verscheen eerst op PvdA Voorne.
