Poliflw

Ruim vijftien jaar alweer woon ik in Den Haag. Heerlijk vind ik het dat je hier met tien minuten fietsen mídden in de natuur bent. Ik heb afgelopen jaren veel gewandeld (met of zonder hond), gefietst, gepicknickt en paardgereden aan het strand en in het duingebied tussen Scheveningen en Wassenaar Meijendel.

Inmiddels neem ik in de zomer yogalessen op het strand en sta ik graag met de kinderen in de branding. Elke keer dat ik er kom, vooral als ik in mijn eentje ben, verrast het me weer hoe divers en ontzettend mooi de natuur is in Nationaal Park Hollandse Duinen. En aan het strand geniet ik van de eeuwige beweging en het geluid van de zee.

Dit stuk natuur in onze provincie, zoals vele anderen, is kwetsbaar en verdient onze bescherming. Het kustgebied staat onder druk. Ik ben er trots op dat ik in de Provinciale Staten een partij mag vertegenwoordigen die hier vol voor kiest: behouden en versterken van onze natuur en geen extra bebouwing in onze kustgebieden. In het licht van de stikstofcrisis wordt dit alleen maar belangrijker. Extra bijzonder aan ons duingebied is dat het zorgt voor het zuiveren van ons drinkwater. Nog een extra reden om heel goed te zorgen voor dit prachtige natuurgebied.

Mede op initiatief van D66 hielden de Provinciale Staten van Zuid-Holland vandaag een spoeddebat over de stikstofcrisis. In plaats van te wachten op het provinciebestuur –  dat wat ons betreft  te laat uit de startblokken komt –  besloten wij zelf het voortouw te nemen en maatregelen voor te stellen om uit de huidige impasse te komen.

Dat langer wachten geen optie is, bleek vanochtend wel uit de belangstelling voor het debat. Opnieuw waren er veel boeren voor dag en dauw naar Den Haag afgereisd om in en om het Provinciehuis hun zorgen te uiten. Tijdens het debat heeft D66 het provinciebestuur opgeroepen om vaart te maken en samen met boeren, bedrijven en gemeenten stappen zetten richting een gebiedsgerichte aanpak. Om onze boodschap kracht bij te zetten, diende landbouwwoordvoerder Kirsten Wilkeshuis een motie in, die echter geen steun van de coalitie kreeg. Kirsten vindt het zorgwekkend het gevoel voor urgentie bij het college ontbreekt. “De natuur gaat eraan en de economie en woningbouw staan stil, maar het provinciebestuur pakt niet door.”

Kringlooplandbouw D66 pleit voor kringlooplandbouw en vindt het belangrijk dat elke boer die dat nodig heeft, kan rekenen op financiële ondersteuning van de provincie. Op die manier kunnen boeren hun bedrijf een toekomst geven en op een mooie manier eerlijk geld verdienen. Geen race to the bottom maar produceren tegen goede prijzen. Boeren hebben vanzelfsprekend niet de schuld aan het stikstofprobleem. Dat neemt echter niet weg dat  de overstap naar kringlooplandbouw nu hard nodig is. Dát is het eerlijke verhaal.

Gezonde leefomgeving Goed landbouwbeleid gaat hand in hand met goed natuurbeleid. In de periode Bleeker is er veel natuur verloren gegaan, waaronder ook veel verbindingen tussen natuurgebieden, het Natuur Netwerk Nederland. D66 heeft er tijdens de vorige Statenperiode vanuit het college hard aan gewerkt om dit tij te keren. Het zou een gemiste kans zijn als het huidige provinciebestuur het succesvolle natuurbeleid van Han Weber niet onverminderd voortzet. Wij kiezen wel voor een gezonde leefomgeving: schone lucht, schoon water en gezonde natuur.

De urgentie is groot Het provinciebestuur moet nu in actie komen om ervoor te zorgen dat er kilometers worden gemaakt met terugdringen van stikstofdepositie. Het onderwerp is ongelofelijk complex. Het raakt boerenbedrijven, het raakt bouwbedrijven, het raakt de Rotterdamse Haven, het raakt de natuur en het raakt onze gezondheid. Het gaat hier niet om een transitie van één periode. Het zal tien à twintig jaar duren voordat er echt resultaat wordt geboekt. Er zijn stevige maatregelen nodig om de natuur te herstellen en ervoor te zorgen dat er woningen kunnen worden gebouwd. Zuid-Holland heeft geen dag te verliezen.

Mijn meest favoriete plek in Zuid-Holland is Noordwijk en wel specifiek het strand. Het strand waar ik als kind al speelde en dat ik heb zien ontwikkelen tot wat het nu is: een van de meest populaire stranden in Nederland met schitterende strandpaviljoens.

Noordwijk is door zijn ligging gezegend met veel natuur (zee, strand, duinen, landgoederen) en recreatiemogelijkheden. Door de aanwezigheid van hotels, horeca, winkels en (culturele) evenementen direct aansluitend aan strand is er de kans om van de badplaats een uniek verblijfsgebied te maken. Dit vraagt echter een visie op ruimtelijke kwaliteit, badplaatsarchitectuur en hoogwaardig ingericht verblijfsgebied. Dit is een opgave die vergelijkbaar is met de opgave van grote en middelgrote steden bij de transformatie van hun centrum tot een aantrekkelijk en levendig verblijfsgebied.

Vanuit mijn ambtelijke ervaring in Den Haag en Amsterdam en bestuurlijke ervaring als wethouder in Noordwijk, Hillegom en Bloemendaal durf ik te stellen dat deze opgave een flinke maat te groot is voor kleinere gemeenten. Hier zijn de kwaliteiten gericht op sectoraal beheer en niet op dergelijke integrale gebiedsontwikkeling. Zo heeft Zandvoort grote ambities als het gaat om het upgraden van de badplaats, maar onderkent dat een kleinere gemeente deze competenties mist. Daarom is – om de ambities te kunnen omzetten in resultaat – besloten de gemeentelijke organisatie op te heffen en onder te brengen bij de gemeente Haarlem.

Voor Noordwijk is zo’n oplossing niet voorhanden. De kans om een middelgrote gemeente met 125.000 inwoners te worden door het fuseren van de vijf bollenstreekgemeenten is niet gegrepen. Dat is jammer, want een dergelijke nieuwe gemeente had met een visie op de ontwikkeling van de badplaats en de bollenstreek ook ambities kunnen omzetten in resultaat.

Mogelijk biedt de nieuwe Omgevingswet kansen. Als in de nationale en provinciale omgevingsvisies de ambitie ‘Noordwijk wil een aantrekkelijke verblijfplaats zijn, zowel voor bewoners als voor bezoekers, die zich qua uitstraling en beleving onderscheidt van andere plaatsen aan de Noordzeekust’ wordt onderschreven, dan kan de provincie met het beschikbaar stellen van ambtelijke ontwikkelkennis de gemeente helpen de ambitie om te zetten in resultaat.

Tja, ik blijf hopen dat de kansen die voor het oprapen liggen worden benut. Dit vraagt moed van zowel de provincie als de gemeente door elkaars mogelijkheden én elkaars beperkingen te erkennen.

Ik durf niet te zeggen dat het mijn meest favoriete plek is in Zuid-Holland, er zijn immers vele mooie, interessante en historische plekken in onze provincie die zeer de moeite waard zijn. Maar het is wel één plek waar ik in de loop der tijd erg aan gehecht ben geraakt: groen, bebost en open, stedelijk en landelijk tegelijk.

Ik heb het over de Rottemeren, een gebied waar de Rotte zich van het landelijke Moerkappelle kronkelend een weg baant tot het centrum van Rotterdam, waar je aan de linkeroever omgeven bent door de openheid van de Eendragstpolder en aan de rechteroever eindeloos kan recreëren in de bebossing van de Bleiswijkse Zoom en het Hoge en Lage Bergse Bos. Zeer de moeite waard om doorheen te fietsen, te varen of flinke rondjes hard te lopen. En als je ’s nacht gaat wandelen hoor je de vossen tussen de bomen ritselen.

Het is een mooi gebied maar ook een levendige illustratie van de ingewikkelde ruimtelijke opgave in de Zuidelijke Randstad. In het Hoge Bergse Bos staat een uitkijktoren van waaruit je – al dan niet abseilend – de skyline van Rotterdam en Den Haag kan zien, het begin van het Groene Hart bij Zuidplas, de glastuinbouw van het Oostland en de ‘urban sprawl’ van Zoetermeer en Lansingerland. De voorlopige uitkomst van het gevecht tussen al die ruimtelijke claims ontvouwt zich als een landschap voor je neus. Dat is niet alleen aan fascinerend landschap maar ook een mooi landschap. En dat het nooit stil staat bewijzen de gele hesjes die in opdracht van Rijkswaterstaat bezig zijn zich een weg door het bos te kappen. Daar gaan ze flink wat asfalt neerleggen.

Stukje bij beetje ontvouwt zich een eigen samenleving. Rotterdam die 97% van de beheerskosten draagt, wil wel wat geld terug verdienen via concerten. De bewonersvereniging, die vooral ongestoord in die mooie – door Rotterdam betaalde – groene omgeving wil wonen komt dan in het geweer. Horeca- en leisure-ondernemers lonken intussen naar de Rotterdamse consument met steeds weer nieuwe marketingconcepten en vernieuwde producten. Met milde achterdocht kijkt de natuurvereniging over de schouder mee: geld verdienen, nou vooruit, maar het gaat uiteindelijk wel om de biodiversiteit. En de plaatselijke politiek? Die vindt het prima dat Rotterdam alles betaalt maar wil uiteraard wel alles zelf beslissen. Zij zijn immers de baas.

Geef nou toe, als je zo’n plek om de hoek hebt, zou je er toch ook gehecht aan raken!

Zuid-Holland werkt aan een Kustvisie, zodat onze kust haar unieke karakter, natuurwaarde en aantrekkingskracht behoudt, maar er ook ruimte is om te recreëren, te sporten, te wandelen of een drankje te drinken. Als onderdeel van de kustcampagne konden inwoners van Zuid-Holland op 20 juni meepraten over de toekomst van onze kust. 

Tijdens de Kustdag zijn de Statenleden in gesprek gegaan met bewoners, ondernemers, natuurorganisaties, gemeentes en andere belanghebbenden over de kust van Zuid-Holland.

‘s Ochtends bezochten we Katwijk, waar we informatie kregen over de waterkering en parkeergarage in de Duinen, een mooie manier van functies combineren zonder het landschap al te veel te belasten. Daarna gingen we door naar Hoek van Holland, waar vakantiehuizen op het strand zijn gebouwd en nog mogelijkheden liggen om de recreatieve waarde verder te ontwikkelen. Als laatste deden we het Zuiderstrand van Den Haag aan, waar we nogmaals uitgebreid in gesprek gingen over gewenste en ongewenste ontwikkelingen. Binnenkort gaan we ook nog naar Ouddorp om daar indrukken op te doen.

D66 wil alle deelnemers aan de Kustdag heel hartelijk danken voor hun tijd en waardevolle input. Gevoed met goede ideeën kunnen wij de discussie over de kust nog beter voeren.

Een uitgebreid verslag van de Kustdag is te vinden op de website van de provincie Zuid-Holland.

Goed nieuws voor de Krimpenerwaard, Gouwe Wiericke en Deltanatuur! Het bestuur van Zuid-Holland wil het tempo van de natuurontwikkeling in deze gebieden opschroeven. Ook is extra geld beschikbaar voor weidevogels en de aanleg van ecologische verbindingen, bijvoorbeeld bij de Rijnlandroute.

“De Krimpenerwaard, Gouwe Wiericke en Deltanatuur zijn onderdeel van het Natuurnetwerk Nederland, de voormalige Ecologische Hoofdstructuur”, vertelt  D66 gedeputeerde Han Weber. “Als provincie hebben wij vanaf 2012 prioriteit gegeven aan deze gebieden, toen wij wat betreft natuurontwikkeling met forse bezuinigingen vanuit het Rijk werden geconfronteerd.” Weber heeft afgelopen jaren hard gewerkt om samen met de gebieden plannen te maken. Hierbij is de regie in handen gekomen van de mensen die er wonen en werken. Het draagvlak voor de plannen is dan ook groot. “Er is écht ruimte voor maatwerk.”

10 miljoen euro extra De aanpak van Weber blijkt ook financieel voordelig. “Door mensen en middelen slimmer in te zetten is voor hetzelfde geld meer natuurontwikkeling mogelijk dan wij aanvankelijk dachten. Daarnaast profiteren we van de stijging van grondprijzen. Met dat geld kunnen nu extra natuurgebieden worden gerealiseerd. Daarnaast is 10 miljoen euro beschikbaar gekomen voor de bescherming van weidevogels, zoals grutto’s, kieviten en de zwarte stern. Deze vogels houden van kruidenrijk grasland en een wat hoger waterpeil. De pachters houden hier rekening mee. Ook maaien zij niet tijdens het broedseizoen.”

Eekhoorns, konijnen en kamsalamanders Weber is blij dat er nu ook ruimte komt voor de aanleg van ecologische verbindingen. Iets wat lange tijd niet mogelijk was. “Ecologische verbindingen vormen de schakel tussen de gebieden van het Natuurnetwerk Nederland; ze zijn ernorm belangrijk voor de biodivsersiteit. Zo wordt bij de aanleg van de Rijnlandroute rekening gehouden met de gang van bijvoorbeeld eekhoorns, konijnen en kamsalamanders. Het mooie van deze ecologische verbinding is dat een combinatie kan worden gemaakt met een fiets- en wandelroute. Zo geven we ook recreatie een kans.”

Het bestuur van Zuid-Holland bespreekt de voorstellen in april met de Provinciale Staten. Het definitieve besluit wordt in juni verwacht.