In juli was er één raadsvergadering en deze ging vooral over de eiken-asbestbomen Gijmink en herziening bestemming Potdijk 7 Markelo. Wat waren onze standpunten in deze?
De eiken-asbestbomen Gijmink
Wij stelden dat het feitelijk doodgewoon over volksgezondheid ging: het bewaken hiervan in het algemeen en die in asbestwijk Gijmink in het bijzonder. Het asbest moet zodanig gesaneerd worden dat de mensen daar gezond en vertrouwd moeten kunnen wonen: alle bomen robuust kappen / opruimen of anderszins het asbest en de bomen laten staan, maar met technische hulpmiddelen anders inrichten. Daarbij niet vergeten dat de bomen ook bijdragen aan gezondheid.
Met die robuuste aanpak waren we niet zo gelukkig. Begin 2018 werd Herman Kalter door de wethouder gebeld, vertelde dat 94 monumentale eiken Gijmink robuust gekapt moesten worden, omdat dit onvermijdelijk en urgent was ivm volksgezondheid. Als deze acuut in gevaar is, dan moet je handelen.
Kalter zei wel dat de aangekondigde bewoners info bijeenkomst werd afgewacht.
Dagen erna bleek dat bijna niemand blij was: inwoners niet, bomencommissieleden niet en lieten dit merken op die infobijeenkomst.
Bij een door de PvdA en SP bijeengeroepen extra raad op 24 januari (hiertegen was veel weerstand) wilde de wethouder het besluit niet herzien en intrekken. Wilde niet dat aan het bomenkapbesluit werd getornd. Onder druk werd toch besloten tot instellen van zorgvuldig, evenwichtig samengestelde werkgroepen (boomdeskundigen, vogelexperts, asbestdeskundigen en inwoners eens) die bekeken of zoveel mogelijk bomen behouden kunnen blijven, daarbij rekening houdend met de gezondheidsrisico’s. De betrokken werkgroepen hebben hun werk gedaan: uitputtend, kwalitatief, informerend, indrukwekkend. Het resultaat is dat volgens de werkgroepen 82 monumentale eiken (van de 94) behouden kunnen blijven, zonder geweld te doen aan de volksgezondheid.
De Haaksbergerweg-inwoners bleken minder gelukkig: zij gaven al bij de 1e info avond aan voor een robuuste saneringsaanpak te zijn in hun straat en volharden daarin (om gezondheid technische redenen). Het college wil tegemoetkomen aan deze wens. Wij kunnen dit billijken, want als de bewoners dit zo willen omdat zij daardoor prettiger, naar hun idee gezonder en veiliger vertrouwd kunnen leven, dan gaat dit boven het belang van andere Hofse inwoners en het eikenbehoud - belang.
Er werden ook andere consequenties van zoveel mogelijk bomenbehoud genoemd, die begrijpen we, moeten nog nader onderzoeken op noodzaak verkeersaanpassingen) en zullen die onder ogen moeten zien. Je wilt het ene, moet je ook andere consequenties accepteren.
In het raadsvoorstel komt het aantal behouden bomen hierdoor per saldo uit op 72: 77% van het oorspronkelijke aantal te kappen: prachtig.
Wel vonden wij dat er op 19 december 2017 een robuust kapbesluit was genomen dat niet nodig was: onvoldoende technisch onderzocht en te urgent voorgesteld. De extra raad (initiatief PvdA en SP) was geheel terecht en had een goed resultaat voor alle inwoners. Door – vooral - het goede werk van de bewonersgroepen / deskundigen / ambtenaren kunnen een half jaar later de meeste bomen blijven. Met volksgezondheid moet je niet spelen.
Later dit jaar wordt definitief besloten.
Herzien bestemmingsplan buitengebied Potdijk 7 te Markelo
Frank Stevens gaf hierbij aan dat wij de bezwaren van de inwoner bij Potdijk (tegen 4 woningen naast zijn gebied) op nagenoeg alle punten erkennen en dat er strijdigheid is met de Rood voor Rood-regeling.
Het voorliggende plan gaat op meerdere manieren creatief en onjuist om met de in de regeling omschreven uitgangspunten. Het gaat ervan uit dat voor iedere gesloopte 1000m2 een woning op de locatie mag worden bijgebouwd, terwijl uitgangspunt van de regeling is dat er bij minimale sloop van tenminste 1000m2 één woning herbouwd mag worden. In dit geval stapelt men, om aan de benodigde m2 te komen, overigens ook nog één voucher van een andere locaties waar ook al een woning herbouwd is.
Dit kan niet de bedoeling van de Rood voor Rood-regeling zijn, omdat er op deze manier beduidend meer woningen in ons buitengebied komen dan er nu staan en dan de regeling beoogd. Zo zou je – bij wijze van - op deze manier op een paar ruime percelen, een klein dorp uit de grond kunnen stampen: dit kan niet de bedoeling van de regeling zijn.
Ook gaf Frank Stevens aan dat wij ons niet aan de indruk onttrekken dat in dit geval met name het belang van een projectontwikkelaar gediend is. Ook dit is een kwalijke en ongewenste ontwikkeling in ons buitengebied. Over dit onderwerp wordt later dit jaar besloten.
