Poliflw

Afgelopen week is het nieuwe voorstel over het Nieuwe Zandpad van het college naar buiten gekomen. Het Nieuwe Zandpad is de locatie waarover de gemeenteraad in 2015 bij grote meerderheid heeft besloten dat daar weer raamprostitutie gerealiseerd gaat worden (alleen CDA en ChristenUnie tegen). Een paa...

Een duidelijke stemoproep van Gert-Jan Segers en Kees van der Staaij: Ga donderdag stemmen!

Je hebt grote ambities, hoop en dromen voor je toekomst. Je wilt ervoor gaan om iets moois van je leven te maken – op school, op je je opleiding of tijdens je eerste baan. De mogelijkheden zijn groot, ze lijken zelfs onbegrensd.

Honderden kinderen en hun gezinnen die nu al jarenlang tussen hoop en vrees leefden krijgen binnenkort de mededeling dat ze definitief in Nederland mogen blijven. Dat is heel goed nieuws. Wat mij betreft zelfs een wonder. Anderhalf jaar geleden rondden we de onderhandelingen over het regeerakkoord af en daar zat een enorm bittere pil in. Het kinderpardon werd niet verruimd. Dat was allereerst en vooral pijnlijk voor de kinderen die het betrof. Maar ook pijnlijk voor al die mensen die om hen heen staan. En ook voor onszelf en voor collega Joël Voordewind, die zich al jarenlang voor deze kinderen inzet. Het kinderpardon werd toen, bij de formatie, niet afgeschaft, maar ook niet verruimd. We zijn toen met pijn in het hart akkoord gegaan met die schikking. Anderhalf jaar geleden zijn Joël en ik samen naar Leiden gegaan om ongeveer vijftien van deze kinderen te ontmoeten. We hebben geluisterd naar hun verhalen en moesten hen – tot ons verdriet – teleurstellen en vertellen dat we hen geen hoop konden geven. Een paar maanden geleden opende de Haagse Bethelkapel haar deuren voor onze partijgenoot Hayarpi, haar zus en broer en hun ouders. En honderden en honderden mensen openden hun hart voor hen en voor kinderen en gezinnen in vergelijkbare omstandigheden. Het kerkasiel begon. Het leek een gebed zonder end. Een eindeloze dienst waarin gelovigen en twijfelaars zijn gaan zingen, bidden en hopen. Het is een voorbeeld van wat de bijbel ‘de dwaasheid van het evangelie’ noemt. Wat kunnen een paar biddende, zingende, prekende, luisterende mensen aanrichten? In diezelfde periode was er een bevlogen tv-maker die zich het lot van Nemr en van kinderen in vergelijkbare omstandigheden aantrok. Hij is gaan actievoeren en werd de advocaat van honderden kinderen en hij heeft ons, politici, lastige vragen gesteld. Maar wat voor zin heeft dat, kun je je afvragen. ‘Ze in Den Haag’ luisteren toch niet.. En er was een congres van de ChristenUnie dat ons als fractie opdroeg ons opnieuw sterk te maken voor een rechtvaardige behandeling van kinderen die hoopten op een kinderpardon. Congressen kopen geen straaljagers, luidt de Haagse uitdrukking voor de gebruikelijke scepsis over moties van partijleden. De motie werd met overgrote meerderheid aangenomen en we zijn er mee aan de slag. Met de moed van de hoop. Maar soms ook met de moed van de wanhoop. Wat Joël, de rest van de fractie en ik drie weken geleden nog niet durfden te hopen of te geloven, is gisteren gelukt. Nieuwe hoop voor honderden kinderen en hun gezinnen. Echt goed nieuws! Het moet daarbij echt gezegd worden dat het overleg binnen de coalitie in goede sfeer plaatsvond. We zijn vier hele verschillende partijen, maar hadden alle vier de oprechte wens om nu goede beslissingen te nemen. Daarin zitten ook elementen die wij niet hebben ingebracht. Dat is helder. Maar de verruiming van het kinderpardon, de beëindiging ervan (omdat het inmiddels een dode letter is geworden) en de investering in kortere procedures waarin mensen veel eerder duidelijkheid krijgen, om te voorkomen dat een kinderpardon in de toekomst nog nódig is, is al met al een mooie stap. Met dank aan al die mensen in de Bethelkapel, aan die bevlogen tv-maker, aan onze leden op ons congres, aan iedereen die steeds heeft meegeleefd en meegebeden. En met een hartelijke felicitatie voor al die kinderen en gezinnen die nieuwe hoop hebben gekregen! Voor hen hebben we het gedaan. Op hoop van zegen!

Beste mensen, Ik heb jullie mails van de afgelopen dagen over de afschaffing van de dividendbelasting goed gelezen. Ik heb jullie tweets met bezwaren langs zien komen. De artikelen met het advies om deze belasting niet af te schaffen zijn me zeker niet ontgaan. En nu besluitvorming over het nieuwe belastingplan gaande is, wil ik jullie een paar van mijn overwegingen meegeven. Ik wil me ook verantwoorden. Ik ben namelijk niet een soort politieke CEO, maar een volksvertegenwoordiger. Ik kan alleen maar doen wat ik nu doe omdat mensen mij vorig jaar hun vertrouwen hebben gegeven. Aan jullie wil ik rekenschap geven. En overigens ook aan wie níet op ons stemden, maar die dit onderwerp wel aan het hart gaat. Er zijn veel bezwaren tegen de afschaffing van de dividendbelasting. Ik lees en hoor ze nu iedere dag. Het is goed om te weten dat wij al die bezwaren vorig jaar ook kenden toen we onderhandelden over een regeerakkoord. Alle argumenten lagen ook toen al op tafel. Op basis daarvan hadden wij vorig jaar al een helder standpunt: de ChristenUnie is tegen afschaffing van de dividendbelasting. Nu, een jaar later, wegen we die inhoudelijke voor- en nadelen niet anders. Dat een deel van de coalitie voor afschaffing van deze belasting is, heeft daar niets aan veranderd. Dat de precieze hoogte per jaar varieert – wat nu begrijpelijkerwijs extra discussie oproept – ook niet. We waren immers al tegen en zijn nog steeds tegen. Als het niet in het regeerakkoord had gestaan of we nu in de oppositie zaten, dan hadden we tegen de afschaffing van de dividendbelasting gestemd. Die inhoudelijke weging was en is steeds dezelfde geweest. Maar we hebben vorig jaar ook een andere weging moeten maken. Een afweging over een heel regeerakkoord, waar behalve de dividendbelasting nog veel meer in staat. Van dat akkoord moesten wij de nadelen enerzijds en de winst anderzijds óók wegen. Een akkoord waarbij wij de afschaffing van de dividendbelasting moesten slikken, terwijl de andere partijen soms weer moesten slikken bij de winstpunten van de ChristenUnie. Het is die weging die we moesten maken. Juist deze dagen wil ik dus ook die winstpunten weer noemen. Graag zelfs: - Belangrijke immateriële winst zoals de uitvoering van het manifest ‘Waardig Ouder Worden’, het starten van een actieprogramma ter voorkoming van onbedoelde zwangerschappen, hernieuwde bezinning op medisch-ethische onderwerpen, het opvoeren van de strijd tegen gedwongen prostitutie en het vergroten van de onderwijsvrijheid - Een eerlijker belastingstelsel, waarbij gezinnen er jaarlijks een miljard op vooruit gaan via onder meer het kindgebonden budget en de kinderbijslag, waarmee de onrechtvaardige trend voor bijvoorbeeld eenverdieners wordt gekeerd - Een lastenverlichting voor burgers van in totaal meer dan vijf miljard euro, terwijl we strengste bonusregels ter wereld handhaven voor bankdirecteuren en we consumptie en vervuiling zwaarder gaan belasten en arbeid juist minder - Het commitment van deze coalitie aan de doelstellingen van Parijs, de extra investeringen in duurzame energie en innovatie die we doen om zorg te dragen voor de schepping - Jaarlijks bijna twee miljard euro extra voor onderwijs, inclusief extra geld voor leraren en werkdruk, veel extra investeringen in politie en Defensie, veel extra geld voor hulp aan de allerarmsten elders in de wereld Het is maar een korte opsomming van onderhandelingsresultaten waar we als ChristenUnie heel blij mee zijn en die soms een flinke concessie waren van de andere partijen uit deze coalitie. Maar ze staan wel in het regeerakkoord (op www.christenunie.nl/etalage staan er meer) waar zij en ik allemaal onze handtekening onder hebben gezet. Inclusief de afschaffing van de dividendbelasting… Het geheel van dat regeerakkoord hebben we moeten wegen. En misschien hadden sommigen van jullie die weging anders gemaakt en voor de oppositie gekozen. Maar wij kozen ervoor om de winst te verzilveren en het verlies te nemen. Als we dat laatste niet hadden gedaan, hadden we het eerste ook niet bereikt, daar ben ik van overtuigd. De keus die we toen maakten, heb ik voorgelegd aan onze achterban – een intensieve, mooie avond in Hilversum – en ik heb me er in de media en op ons congres voor verantwoord. Nu is het deze dagen en weken weer spannend. Er is veel kritiek op de naderende afschaffing van de dividendbelasting. Ik hoop dat ik duidelijk heb gemaakt dat ik de inhoudelijke kritiek meer dan begrijp. Maar andersom hoop ik ook dat jullie begrijpen dat we rond de dividendbelasting nu voor dezelfde keus staan als vorig jaar: wel of geen kabinet. En dan geldt dat mijn ‘ja’, ‘ja’ is, toen en nu. Een ‘ja’ tegen een per saldo mooi regeerakkoord, maar wel inclusief die beruchte meloen. Wat ik daarom niet wil doen, is mijn woord breken en deze coalitie – vanwege een vorig jaar voorgenomen besluit – beëindigen. Wat ik wel wil, is met de winst die we behaald hebben, het verschil maken in de levens van heel veel mensen die het echt van onze inzet moeten hebben. Daarom zit ik in de politiek en voor niets en niemand anders. Met m’n beste weten, m’n beste kunnen en op hoop van zegen. Hartelijke groet, Gert-Jan Segers