Poliflw

Israël bestaat 70 jaar en ik wil dit speciale land en bijzondere volk daar hartelijk mee feliciteren! Israël heeft in zijn lange geschiedenis zelden een rustig bestaan gekend, is ook nu altijd één oorlog verwijderd van zijn ondergang en des te meer is Israël des te meer ook in deze tijd een Godswonder. Israël is ook een bittere noodzaak. In een wereld waarin dat duistere antisemitisme steeds weer de kop opsteekt, is Israël voor veel Joden hun laatste hoop op vrijheid en veiligheid. Pas sprak ik een groep Nederlandse Joodse jongeren en een van hen zei dat, gezien het groeiend antisemitisme, zijn toekomst niet in Nederland ligt. Mijn hart breekt als ik zoiets hoor over ons land en tegelijk ben ik blij dat hij Israël nog heeft. Ons continent heeft zich vaak, lang en gruwelijk bezondigd aan antisemitisme en ik weet van heel dichtbij hoezeer de volken rondom Israël het land en Joden het licht in de ogen niet gunt. Het domme, irrationele antisemitisme dat van alle tijden en plaatsen lijkt, is voor mij een omgekeerd godsbewijs. Haat tegen een kleine, gevaarloze minderheid die Joden altijd zijn geweest, is moeilijk anders te verklaren dan als haat tegen de God van het Joodse volk en tegen de Verlosser die een Jood was. Vriendschap met Israël betekent voor mij alles behalve haat tegen Arabieren. Integendeel. Ik heb m’n beste vrienden onder hen. Mijn hoop en gebed is ook dat er vrede en uiteindelijk verzoening komt tussen Israël en de volken er omheen. Omdat dat nu zover weg lijkt, zou dat voor mij een nieuw Godswonder zijn. Tot die tijd moeten we doen wat we kunnen. Dat is allereerst - in navolging van Psalm 122 die wij thuis in navolging van mijn voorgeslacht iedere zondagmorgen zingen - ‘bidden om de vrede van Jeruzalem’. En vervolgens moeten we het goede proberen te doen. Deze week stelden het onverwachte duo Joël Voordewind en Sjoerd Sjoerdsma voor om opnieuw te spreken over een brug/tunnel-verbinding tussen Gaza en de Westbank. Daarmee komt er heel misschien een nieuw perspectief voor een hopeloze situatie, een alternatief voor het terrorisme van Hamas en zou dat leiden tot meer veiligheid voor Israël. Los van deze politieke voorstellen, is en blijft er - zeker als het aan mij ligt - een vriendschapsband tussen Israël en Nederland en een onlosmakelijke band tussen Joden en christenen. En zo is bij het 70-jarige wonder van Israël een hartelijke felicitatie op zijn plaats. Bij dezen!

Op de morgen van Pasen gaat bij ons altijd vroeg de wekker. Heel vroeg. De betere helft van ons gaat dan naar een begraafplaats in de buurt. Die gewoonte heeft ze ontwikkeld sinds we met onze kerk in Caïro op Paasmorgen altijd een ‘Sunrise Service’ hielden en samen, naast de graven van in de Tweede Wereldoorlog gesneuvelde jongens, avondmaal vierden. Rianne heeft daaraan vastgehouden tot afgelopen zondag aan toe. Tussen de velden en naast een boomgaard hier verderop staat een pittoresk kerkje met graven eromheen. En daar is ze als op Pasen de zon opkomt, de morgen definitief aanbreekt en we het feest van Jezus’ opstanding gaan herdenken. Mijn vlees is zwak en ik heb het gestel van een avondmens, maar de gewoonte is mooi en intrigerend. Dood is echt dood. Dat zie je aan graven. Op de betreffende begraafplaats ligt ook Dinie, jarenlang onze trouwe en lieve medewerkster van het Wetenschappelijk Instituut waar ik heb gewerkt. Toen de kanker opnieuw toesloeg, kon er niets meer worden gedaan en moest ze afscheid nemen van het gezin dat ze zo intens liefhad, en van ons, haar collega’s. Dat was zo verdrietig en dat afscheid viel haar zo zwaar. Daar was niets moois aan. Pas was ik weer bij haar graf en het ligt er om te blijven liggen. En het is gek om dan juist bij zo’n graf te vieren dat het leven wint en de dood dood is. Toch is dat het wat Dinie geloofde. En als het waar is, als het echt waar is, dan is voortaan alles mogelijk. hoop die bewaarheid wordt Als ik met dat paasgeloof om me heen kijk, zie ik dat mijn hoop soms ook echt bewaarheid wordt. Kleine clubjes van mensen die geloven dat het uitmaakt wat ze doen en inmiddels een beweging vormen van duizenden vrijwilligers die gewoon present zijn. Of ze blijken opeens een partij te zijn die nodig is in een coalitie en daarmee op punten echt het verschil kunnen maken. Ik moet ook denken aan die oud-klasgenoot die de kracht kreeg om op te staan uit een leven van verslaving. En aan die salafist bij wie ik m’n hart vasthield. Hij kreeg een droom waarin Jezus hem de wonden in zijn handen liet zien en hem toefluisterde: ‘Ik leef’. Sinds jaar en dag gaat Eline, onze tweede dochter, op de vroege zondagmorgen mee met Rian. Ze is uit ander hout gesneden dan ik en haar twee zussen. Toen ik haar als jong grietje heel vroeg wakker maakte voor onze laatste terugvlucht vanuit Egypte naar Nederland, opende ze onmiddellijk blij haar ogen, sprong ze direct buitengewoon energiek uit haar bed en had ze alleen maar heel veel zin in weer een nieuw avontuur. Typerend. Eline is net achttien geworden en ze staat op de drempel waarop ze haar schooljaren achter zich laat. Daarmee laat ze ook een puberperiode achter zich die ik in mijn eigen geval me herinner als een soort dikke mist waarin ik soms heel domme dingen deed. Maar goed, ik ben dan ook een jongen. Wat ze ook achter zich laat, er ligt vooral heel veel voor haar. Ze zingt en geeft samen met anderen concerten, wil via een tussenjaar naar haar studie, zal dan op kamers gaan, hoopt deze zomer in Ecuador te gaan bouwen aan een cacao-centrum voor boeren. Er is een hele wereld en een vol leven dat aan haar voeten ligt. altijd hoop Julia, de dochter van staatssecretaris Paul Blokhuis, was ook achttien. De foto’s die ik van haar zag, deden me een voor een denken aan mijn eigen dochters. Aan Eline. Julia is ziek geworden, heel erg ziek, en ze heeft dat uiteindelijk niet overleefd. Hartverscheurend leed dat ik maar voor een fractie kan meevoelen met haar eigen ouders. En zelfs dan doet het al zo’n pijn. Op haar begrafenis zei Paul, haar vader: ‘Wij geloven met heel ons hart dat we Julia terug zullen zien.’ Het is dat gekke geloof van de vroege zondagmorgen. Je staat vroeg op, ziet het graf, de gevolgen van de dood en je gelooft in het leven. In de Man van wie de engel zei: ‘Hij is hier niet, Hij is opgestaan.’ Vanaf nu is er, ondanks van alles, altijd hoop. Vanaf nu is alles mogelijk. Zelfs het weerzien van de liefste die je zo ontzettend mist. (Foto:de Kapel van Coelhorst in Hoogland, door Marlies Bouten)

Vandaag heeft Open Doors een nieuwe, sombere foto van de ‘as van onvrijheid’ gepubliceerd. Een wereldkaart met hemeltergend onrecht in landen waarin in het afgelopen jaar meer christenen zijn vermoord. In het regeerakkoord is godsdienstvrijheid als een van de pijlers in ons buitenlands beleid aangemerkt. Daar moet nu werk van worden gemaakt! Het is van levensbelang voor onze broeders en zusters dat ze onze politieke steun krijgen, dat we hen via o.a. Open Doors bemoedigen en persoonlijk voor hen blijven bidden. https://www.nu.nl/buitenland/5080484/in-2017-wereldwijd-meer-moorden-christenen.html

Martijn Miedema stelt zich voor ...

Lineke Verkooijen stelt zich voor ...

6 november 20.00 uur Verkiezingsavond: Leefbaarheid in de dorpen Súdwest-Fryslân Volgend jaar maart zijn er weer gemeenteraadsverkiezingen, maar de inwoners van Súdwest-Fryslân kunnen vanwege gemeentelijke herindelingen op 22 november al stemmen voor een nieuwe gemeenteraad. In aanloop naar deze verkiezingen is er een politieke avond waarop de kiezers in gesprek kunnen gaan met vertegenwoordigers van deelnemende politieke partijen. Lijsttrekkers en andere kandidaten zijn aanwezig om hun standpunten over actuele zaken kenbaar te maken. De leefbaarheid in de dorpen staat centraal. Door bevolkingskrimp en het verdwijnen van voorzieningen wordt het platteland voor nieuwe uitdagingen gesteld. Wat zijn de plannen van de politieke partijen om het leven op het platteland mooi te houden? Met stellingendiscussie, informatietafels en gelegenheid tot persoonlijk contact met verkiezingskandidaten. De avond vindt plaats op maandag 6 november van 20.00 tot 22.00 uur, inloop vanaf 19.30 uur. De locatie is MFC Piers’ Stee, Harlingerweg 26A, 8821 LC Kimswerd. Iedereen is welkom en de toegang is gratis, inclusief een consumptie.