Poliflw

Door Henk Nijboer op 26 september 2019 Delen  

We moeten dit plan van de regering tegenhouden! Steun ons hierin en laat je e-mailadres achter.

Mogen we je op de hoogte houden van deze actie?

Ja     Nee

De bittere realiteit is dat beleggers en speculanten dankbaar gebruik maken van de woningnood, en torenhoge huren rekenen. Als huurder kan je immers geen kant op. Het is dan ook onbegrijpelijk dat minister Ollongren (D66) het juist nog moeilijker wil maken voor mensen om een betaalbare woning te vinden. Als het aan de regering ligt, gaat de maximale inkomensgrens voor alleenstaanden voor een sociale huurwoning nog verder omlaag, naar 35.000 euro.

Emma wil graag op zichzelf wonen, maar door de plannen van de minister kan ze die wens wel op haar buik schrijven.

Wat dat betekent, laat het verhaal van Emma zien. Ze is net begonnen op een prachtige basisschool in Amsterdam Zuid-Oost en is hartstikke trots op haar werk. Nu woont ze noodgedwongen samen met haar zus, en betaalt maar liefst 1600 euro huur in de maand om nog een beetje in de buurt van haar werk te kunnen wonen. Die huur gaat bovendien elk jaar met 75 euro omhoog. Ze wil graag op zichzelf wonen, maar door de plannen van de minister kan ze die wens wel op haar buik schrijven.

Onze leraren, politieagenten en verpleegkundigen worden de stad uit gejaagd.

De minister maakt het gat tussen wal en schip nog groter. Het is voor mensen zoals Emma onmogelijk om een betaalbare woning te vinden. Onze leraren, politieagenten en verpleegkundigen worden de stad uit gejaagd. De prijzen van koopwoningen zijn gestegen tot gemiddeld 300 duizend euro. Onbetaalbaar met een gewoon inkomen. Wie straks te veel verdient voor een sociale huurwoning, moet huren in de onbetaalbare vrije sector. De prijs voor een huurwoning in Eindhoven steeg vorig jaar met 12,1 ‎procent, in Rotterdam met 14,3 procent. Singles en jongeren onder de 35 zijn vaak tot de helft van hun inkomen kwijt aan woonlasten. Juist de groep die het lastig heeft, wordt hierdoor getroffen.

Dit onzalige plan moet van tafel. De inkomensgrenzen moeten juist omhoog, zodat ook heel normale inkomens weer in de stad kunnen wonen, in de buurt van hun werk. Als we dan ook meer sociale huurwoningen bouwen, kan je weer zeker zijn van een fijne en betaalbare woning.

Tweede Kamerlid

Door Henk Nijboer op 2 juli 2019 Delen  

Mensen die al jaren in hun buurt wonen, worden geconfronteerd met prijsstijgingen van tientallen procenten. In Berlijn grijpt de overheid in. Met prijsstijgingen van wel 70 procent besloot het linkse stadsbestuur onlangs om radicaal in te grijpen: alle huren worden voor vijf jaar bevroren. Dat goede voorbeeld verdient navolging!

Toen de afspraken met de gemeente afliepen, besloot de belegger die hun huizen had gebouwd de huren sterk te verhogen

De PvdA is al langer voor Berlijnse maatregelen om de huurwaanzin in Nederland te stoppen. Daarover sprak ik vorige week met de huurders van het Java-Eiland in Amsterdam. Ze zijn er in de jaren ‘90 komen wonen, zijn gehecht geraakt aan hun thuis, en hebben een sociaal netwerk en vriendschappen opgebouwd in de buurt. Toen de afspraken met de gemeente afliepen, besloot de belegger die hun huizen had gebouwd de huren sterk te verhogen, zelfs te verdubbelen. Onbetaalbaar, uiteraard. De belegger biedt maar een oplossing: “dan moet u maar verhuizen.” Terecht zijn de huurders woedend.

De overheid moet streng durven ingrijpen in de vrije sector.

Zeker nu er woningnood is, moeten huurders beschermd worden. Wonen is namelijk een grondrecht. De overheid moet daarom streng durven ingrijpen in de vrije sector. Daarvoor heb ik al twee voorstellen voor wetswijziging (via amendementen) ingediend. Ten eerste mogen wat de PvdA-betreft de huren met maximaal 3 procent stijgen bovenop de inflatie. Ook in de vrije sector. Dit beschermt huurders, zodat zij niet door enorme prijsstijgingen uit hun huis worden gejaagd. En ten tweede willen we huurders die al geconfronteerd werden met hoge stijgingen naar Berlijns voorbeeld beschermen. De huren worden bevroren, als die met 30 procent of meer zijn gestegen in de vijf jaar ervoor.

We kunnen volkshuisvesting niet overlaten aan de markt.

Iedereen wil zeker kunnen zijn van een fijne en betaalbare woning. De absurde huurstijgingen in het hele land laten zien dat we volkshuisvesting niet kunnen overlaten aan de markt en de beleggers. Een huis is namelijk geen stapel stenen, maar een thuis.

Tweede Kamerlid

Door Agnes Jongerius, Henk Nijboer op 23 mei 2019 Delen  

Een eigen huis, een plek onder de zon. Voor veel mensen een droom die steeds ‎onbereikbaarder is geworden. Speculanten, beleggers en huisjesmelkers zijn de baas op de huizenmarkt. Hierdoor zitten starters en middeninkomens in de knel: geen toegang tot ‎sociale huurwoningen, dure vrije huur of een onbereikbare koopwoning. De te lage ‎inkomensgrens voor sociale huur maakt een betaalbaar huis onbereikbaar voor gewone mensen. ‎Wonen is een grondrecht. Ook de politieagent, de verpleegkundige en de leraar moeten ‎kunnen wonen in de stad waar zij werken. Opmerkelijk genoeg wijst minister Ollongren naar ‎Brussel voor een oplossing. Het is echter de hoogste tijd dat de minister de inkomensgrens ‎verhoogt, nu blijkt dat dit volgens Europese regels mag.‎

De inkomensgrens moet voor ‎een sociale huurwoning worden verhoogd, zodat ook de politieagent, leraar of verpleger weer ‎aanspraak kan maken op een sociale huurwoning.

Voor mensen met een middeninkomen is het nu bijna onmogelijk om een goede en ‎betaalbare woning te bemachtigen. Sinds 2013 stegen prijzen voor koopwoningen met 36,1 ‎procent tot recordhoogtes, gemiddeld 300 duizend euro. Wie kan dat nog betalen? Met ‎de strengere hypotheekeisen betekent dit dat steeds minder middeninkomens een huis kunnen kopen. ‎

Wie te veel verdient voor een sociale huurwoning en te weinig voor een koophuis ‎moet huren in de vrije sector. Maar in dit segment is de situatie ‎allerbelabberdst. Zo steeg de prijs voor een huurwoning in Eindhoven vorig jaar met 12,1 ‎procent, in Rotterdam met 14,3 procent. Huurders betalen soms tot wel 40 procent van hun inkomen aan woonlasten. Veel meer dan de 29 procent die huiseigenaren gemiddeld ‎kwijt zijn. Dit is onhoudbaar. ‎

Voor mensen met een middeninkomen is een koopwoning onbetaalbaar en sociale‎huur onbereikbaar. Zij vallen tussen wal en schip. Daarom moet de inkomensgrens voor ‎een sociale huurwoning worden verhoogd, zodat ook de politieagent, leraar of verpleger weer ‎aanspraak kan maken op een sociale huurwoning.

Pak die ruimte In haar weigering om de ‎inkomensgrenzen te verhogen verschuilt minister Ollongren zich achter Europese regels. Zij zegt dat Brussel een inkomensgrens oplegt. Echter, de hoogte van die grens ‎wordt niet door de EU bepaald, blijkt uit antwoorden op vragen van de PvdA-fractie in het Europees Parlement. Volgens de Europese Commisse gaat Nederland zelf ‎over die grens. Pák die ruimte dan ook, zeggen wij tegen de minister. ‎ Menig ander Europees land heeft zijn zaakjes wel goed op orde. Zo hebben Frankrijk ‎en Oostenrijk, met goedkeuring van Europa, een inkomensgrens van ruim 70 duizend euro.

Wij gaan voor een verhoging van de inkomensgrens voor sociale huur.

Het kan en moet beter. Wij gaan voor een verhoging van de inkomensgrens voor sociale huur. Het ‎kan, het mag, nu nog doen. Aan de PvdA zal het niet liggen: wij willen dat‎alle inkomens zeker kunnen zijn van een betaalbaar huis in de stad. ‎

Europa

Tweede Kamerlid