Poliflw

De fractie van GroenLinks heeft veel respect voor de beslissing van Martine Leewis om haar functie van wethouder neer te leggen. Volgens fractievoorzitter Ashley North getuigt het van moed en visie. ´Je ziet niet vaak dat een bestuurder zo durft te reflecteren en daar conclusies aan verbindt. Daar heb ik veel ontzag voor.´, aldus North.

Martine begon anderhalf jaar geleden bij de start van het nieuwe college namens GroenLinks als wethouder met o.a. de portefeuilles Duurzaamheid en Bereikbaarheid. De fractie dankt haar voor haar grote inzet en bevlogenheid. De afgelopen anderhalf jaar wist Martine belangrijke stappen te zetten op het gebied van vergroening, duurzaamheid en een meer duurzame mobiliteit. Fractievoorzitter North: ´Onder het wethouderschap van Martine is bijvoorbeeld een plan gemaakt voor flinke vergroening van de stad en is met de aanstelling van de stadsecoloog biodiversiteit nu een integraal onderdeel van alle beleidsterreinen. Belangrijke stappen naar een toekomstbestendige, natuurinclusieve stad.´

In haar brief aan de raad noemt Leewis het wethouderschap ´Een prachtige baan, maar niet voor mij´. De fractie van GroenLinks vindt haar verklaring mooi, eerlijk en duidelijk. De raadsleden hebben er begrip voor dat de politieke aspecten van het ambt Leewis te zeer begonnen te knellen. 

De komende weken zal Martine haar werkzaamheden afbouwen en overdragen aan een opvolger. De procedure voor het werven van een nieuwe wethouder heeft de fractie van GroenLinks Leiden inmiddels ingezet. Bovendien worden de voorbereidingen getroffen om Martine het afscheid te geven dat ze meer dan verdient.

Op donderdag 21 juni hield ons nieuwe raadslid Gebke van Gaal haar allereerste speech in de gemeenteraad. Het was een bijzonder moment, want Gebke sprak over haar allereerste voorstel namens GroenLinks: een motie voor het behoud van de vele bomen rondom het nieuwbouwproject aan de Sumatrastraat 195, waar we tachtig duurzame sociale woningen gaan bouwen. Lees hier haar blog over de maidenspeech en motie!

In mijn eerste paar maanden als raadslid kijk ik mijn ogen uit, lees ik me een gat in de dag en bezoek ik samen met mijn collega-raadsleden de ene na de andere inwerksessie ter inspiratie.

Zo kwam ik er tijdens het bekijken van het plan voor het nieuwbouwproject aan de Sumatrastaat 195 en door eigen snuffelwerk achter dat er daar heel veel bomen staan. Het gekke is dat men in Leiden bomen op privégrond die niet op onze mooie Groene Kaart staan gewoon mag kappen. En dat in deze tijd waarin het zó noodzakelijk is dat we onze stad meer gaan vergroenen.

We hebben enorm veel plannen om woningen te bouwen binnen Leiden, zodat iedere Leidenaar zich nog kan veroorloven hier te wonen. Samen met de duurzaamheidsvraagstukken is dit een uitdaging van jewelste. Maar tijdens dat bouwen zijn er in het verleden schrikbarend veel bomen gekapt die nog niet zijn teruggeplaatst, zoals rond de Rijnlandroute. Ik maak mij serieus zorgen over wat het effect daarvan is op lange termijn.

In mijn allereerste speech in de gemeenteraad haalde ik de miljoenenbomenkap aan die begon ten tijde van de Spaanse Armada in de zestiende eeuw. De Spanjaarden zijn die bomen pas kort geleden gaan herplanten: in de afgelopen decennia hebben ze ongeveer honderdduizend bomen herplant. Daarnaast kent Spanje tegenwoordig vergaande wetten als het gaat om bomenkap en snoeivergunningen, ook op privéterrein. Daar kunnen we een voorbeeld aan nemen!

Ik hoop dat de omgevingswet die rond 2021 ingaat ook voor dit probleem een duidelijkere oplossing gaat bieden. Deze omgevingswet ligt nu bij de gemeenteraad. Wij zijn dus nú als raadsleden aan zet om de omgevingsvisie en het omgevingsplan concreet te maken. Totdat deze wet ingaat, zal ik mij volledig inzetten voor ons kostbare groen, onze eerlijke samenleving en de vele andere kansen die er liggen.

Ik kijk terug op een mooie avond (met wat gezonde spanning) en een rijke, nieuwe ervaring als raadslid. De stad is weer een stukje mooier geworden. Dat maakt het raadswerk heel tastbaar. Daarom deel ik hieronder graag mijn maidenspeech met jullie. 

 

“Voorzitter, het is een eer om hier te staan.

 

Ik sta hier en mag invloed hebben op hoe deze stad Leiden nog groener, eerlijker en innovatiever wordt. In dit geval: de Sumatrastraat 195 en de sociale woningen die Leiden zo hard nodig heeft.

 

Afgelopen zondag fietste ik met mijn gezin in een bakfiets – uiteraard – langs de Springplank na een eindje varen met oma en opa. Wat ik al op Google Street View had gezien, bleek gelukkig nog steeds het geval: er staan daar veel bomen. Het is letterlijk een wildernis op het terrein waar wij straks tachtig nieuwe sociale woningen gaan realiseren.

 

Mijn handen jeukten toen ik door het achterste gedeelte van de tuin sloop, want ik denk dat er al jaren geen aandacht is gegeven aan dit groen en alles is lekker gaan groeien. Zelf heb ik aardig wat bomen gesnoeid, met kettingzaag en snoeischaar ging ik de berg op in de jaren dat wij op het platteland van Andalucia, Spanje woonden. Ook bomen hebben lucht nodig, zodat de wind er lekker doorheen kan waaien. Dus ik had behoefte aan een snoeischaar …. De snoeiers onder ons weten hoe heerlijk dat is, om een boom lucht en groeikracht te geven.

 

Wat mij tijdens het sluipen door die tuin ook duidelijk werd, is dat deze bomen onbeschermd zijn. Bomen op privéterrein die niet op onze Groene Kaart staan, mogen gewoon zonder vergunning gekapt worden. Dat is gek eigenlijk.

 

In datzelfde Spanje waar ik woonde hebben ze zeer vergaande wetten die alle bomen beschermen. Als je in Madrid een boom op privéterrein kapt zonder vergunning riskeer je een boete van tussen 100 en 500.000 euro. Als ik op het terrein waar ik woonde een van de vele prachtige rotseiken zou kappen, zou de jaarlijks genomen luchtfoto me genadeloos betrappen. Ik heb ze laten staan: ik zou sowieso niet weten wat te doen zonder bomen in de hitte die Zuid-Spanje kent.

 

In de tijd van de Spaanse Armada, bijvoorbeeld die in 1588, hebben de Spanjaarden bijna meer dan één provincie ontbost om hun enorme vloot (van zo’n 130 oorlogsschepen toen al) te bouwen, omdat wij en Engeland hen wel erg kwaad hadden gemaakt. En Leiden misschien wel in het bijzonder. De mega-investering aan bomen voor de hele Armada laat tot op de dag van vandaag nog steeds zichtbare sporen na. Wat zal de kap van een veelheid aan bomen (ruim negenduizend alleen al voor de Rijnlandroute) voor effect hebben?

 

Ik zal de komende vier jaar als lid van de commissie duurzame verstedelijking bij elk bouwproject geen blad voor de mond nemen om telkens dit kapprobleem aan te kaarten. En mijn fractiegenoten met mij.

 

Het aantal schriftelijke vragen bijvoorbeeld laat zien dat ook de Leidenaar geeft om z'n bomen. Iedereen heeft wel herinneringen aan bomen. Als kind om erin te klimmen, bij een trouwfoto als mooi decor, verkoeling voor de zon, schuilen voor de regen, manden vol kersen of walnoten, de hars die zo lekker plakt en ga zo maar door.

 

Dus: Ja, we moeten verder aan de slag met de Groene Kaart, met ons bomenfonds, met onze bomenverordening.

 

De kaderbrief zet daar een mooie lijn voor uit, maar hier en nu wil ik het klein houden en zorgen dat álle bomen op de Sumatrastraat 195 voor de buurt behouden blijven. En waar dit echt niet kan, zoals in het raadsvoorstel te lezen is - gecompenseerd worden. En dat compenseren moet dan wat GroenLinks betreft heel concreet:

Bomen blijven in de wijk; binnen een afgesproken tijd herplant; en van volwaardige omvang.

Zodat de kinderen in de wijk ook herinneringen aan bomen houden.

 

Voorzitter,

Toch nog even dit …. (ik maak toch even gebruik van deze maidenspeech) Ik zit dus in de commissie SO om de stad mooi en leefbaar te houden. En dan sta ik hier in de raadszaal en zie die foeilelijke beeldbepalende schermen: Daar moeten we toch iets anders op kunnen verzinnen? Het is doodzonde voor de uitstraling van deze prachtige plek, dus ik hoop dat iemand hier nog een keer naar wil kijken.

 

Voorzitter, Dank u wel. Het was best prettig om even ongestoord mijn verhaal te kunnen doen.”

 

GroenLinks gaat onderhandelen over een nieuw beleidsakkoord met D66 en VVD. Een verkenning door informateurs Fleur Spijker (D66) en Rob van Lint (GroenLinks) leidt tot de conclusie dat deze combinatie de grootste slagingskans heeft, zowel op inhoud als op mentaliteit. ´We hebben heel veel zin om samen positieve antwoorden te formuleren op de uitdagingen van deze tijd´, aldus fractievoorzitter Walter van Peijpe.

Volgens de informateurs passen de drie partijen bij elkaar qua inhoud en mentaliteit. Hun rapport spreekt over een progressieve, optimistische houding bij de drie partijen. Daardoor zien de verkenners veel kansen voor een open akkoord, waarbij ook de stad en andere partijen in de raad betrokken kunnen worden. Dat is volgens Van Peijpe ook nodig: ´Alleen door goede samenwerking met de hele raad en met de stad kunnen we de noodzakelijke veranderingen vormgeven. We hebben alle creativiteit en energie van Leiden nodig om samen de stad toekomstbestendig te maken.´

Met name op de thema´s duurzaamheid,  de energietransitie, zorg en een evenwichtige arbeidsmarkt delen de drie beoogde partners grote ambities. Hun plannen op deze terreinen liggen volgens de informateurs ´opmerkelijk dicht bij elkaar´ en delen ´een grote veranderingsgezindheid´. De partijen hopen dat hun gedeelde optimistische grondhouding en de prettige onderlinge sfeer die de laatste jaren heeft bestaan grond zijn om de verschillen, die er natuurlijk ook zijn, te overbruggen.

Walter van Peijpe en Paul Dirkse (D66) stellen als opdrachtgevers van de informatieronde voor om de onderhandelingen te laten begeleiden door demissionair wethouder Robert Strijk (D66). Als formateur kan hij leiding geven aan de volgende fase, waarin twee verkiezingswinnaars en de grootste partij in de raad concreet vorm geven aan breed gedeelde doelen. Daarvoor moet expliciet ook een rol voor andere fracties in de raad en voor andere spelers in de stad worden ingeruimd.

De Europese ministers gaven de Europese Commissie dinsdag een mandaat om onderhandelingen te starten over de oprichting van een multilateraal investeringshof. Dit permanente hof zou de arbitrage tussen staten en investeerders in de toekomst op zich moeten nemen. GroenLinks is ontsteld dat de EU-landen hiermee de rechten van internationale investeerders verder versterken zonder daaraan internationale plichten op het vlak van mensenrechten en duurzaamheid te verbinden.

Europarlementariër Bas Eickhout: “In plaats van multinationals die betrokken zijn bij mensenrechtenschendingen of vernietiging van de natuur aansprakelijk te maken, geeft de EU prioriteit aan het verder versterken van de positie van investeerders ten koste van overheden.”

Ongelijkheid

Het hof voorziet in een hervormde vorm van de gedateerde en uiterst controversiële arbitrage tussen investeerders en staten (ISDS), maar die hervormingen gaan slechts over de procedures. Rechters worden onafhankelijker, de rechtsgang wordt transparanter en er komt een mogelijkheid tot beroep. Maar al deze zaken veranderen niets aan de ongelijkheid die dit systeem in stand houdt: investeerders krijgen een permanent hof om staten aan te klagen wanneer zij menen dat investeringsverdragen geschonden worden. Maar staten of slachtoffers van misdragingen van bedrijven kunnen niet aankloppen bij het hof om hen tot de orde te roepen.

Eickhout: “De EU mist hier een grote kans om investeerders op hun plichten te wijzen. De bescherming van investeerders wordt verder geïnstitutionaliseerd. Maar in het mandaat voor het multilateraal hof staat geen enkel streven om multinationals die zich inlaten met zaken als kinderarbeid of landroof ter verantwoording te roepen.”

Mandaat

De Commissie heeft nu het mandaat om het investeringshof namens de EU met geïnteresseerde partijen uit te onderhandelen. Als er een akkoord komt, zal dit moeten worden voorglegd aan het Europees Parlement en de lidstaten. GroenLinks wilde dat het Europees Parlement voorafgaand aan het onderhandelingsmandaat een positie zou innemen, maar een rechtse meerderheid verhinderde dat.

Nederland is een prachtig land. Een land vol mensen met heel uiteenlopende opvattingen en levensstijlen. Een land waarin het vertrouwen in de overheid groot is. Dat vrije Nederland koester ik. 

Juist daarom is het belangrijk dat we kritisch zijn als de overheid de vrijheden van burgers inperkt. Als het de bevoegdheden van de geheime diensten vergroot. Waar trekken wij de grens? Daar gaat het referendum over, op 21 maart. 

Voor mij is het duidelijk.

Ja, er moet een nieuwe wet komen die past bij het internettijdperk. Maar nee, déze wet is niet goed genoeg om onze samenleving veilig en vrij te houden. Daarom stem ik op 21 maart tegen. 

Deze sleepwet maakt het mogelijk dat gegevens van onschuldige burgers grootschalig worden opgeslagen. Met wie we appen, bellen, of welke sites we bezoeken: het kan allemaal als bijvangst door de diensten worden binnengehaald, en ongelezen worden gedeeld met buitenlandse diensten. En daar kun je, bewust of onbewust, toch rekening mee gaan houden.

Voor sommigen kunnen de problemen nog groter zijn. Kunnen de gegevens van een Turkse mensenrechtenactivist uit Den Haag bij Erdogan terechtkomen? Moet een Nijmeegse journalist vrezen voor de onthulling van zijn Syrische bron? En moet een Rotterdamse ondernemer er rekening mee houden dat haar bedrijfsgeheimen bij de Amerikaanse geheime diensten terecht kunnen komen?

Massale surveillance biedt niet meer veiligheid.

We moeten de hooiberg aan gegevens niet groter maken, maar juist investeren in gerichte opsporing. In het analyseren van gegevens die er vaak al zijn.

Volgens minister Ollongren is het massaal en ongericht afluisteren 'niet de bedoeling'. Maar wanneer het over fundamentele mensenrechten gaat, is die belofte niet genoeg. De belofte moet in de wet. Want ik wil déze minister best geloven, maar wie zit na haar aan de knoppen?

Het referendum biedt de kans om de huidige wet te verbeteren. Om het sleepnet van tafel te halen en een streep te zetten door het doorsluizen van ongelezen informatie aan buitenlandse diensten. Na een ‘nee’ tegen de sleepwet, zet GroenLinks zich vol in op het repareren van de gaten in de wet. Zodat we geheime diensten goed uitrusten voor hun moeilijke taak, en tegelijkertijd de vrijheid van onschuldige mensen beschermen.

Daarom stem ik op 21 maart tegen. Jij ook?