Poliflw

Geacht college, beste collega’s, belangstellenden en luisteraars

Begin juni stapten we allemaal weer op de fiets voor de kunstfietsroute langs tientallen pareltjes in het dorp. Olieverfschilderijen, textielkunstwerken, stalen sculpturen… Prachtig om te zien wat hier in de omgeving wordt gemaakt en gedeeld.

Bij galerie SOPIT werd de kunst niet alleen ingezet om de schoonheid, maar ook om een maatschappelijk probleem aan de kaak te stellen. En u weet, zo zien wij socialisten het graag!  Bezoekers van de galerie werden onthaald door mannen in witte pakken, met spuitbussen. In die spuitbussen zat Smetfris, een middel voor mensen met smetvrees. Niet de smetvrees uit de reclame, u weet wel, de angst voor de ecoli-bacterie op kipfilet, of die voor een onfris toilet. Nee, Smetfris werkte tegen de smetvrees die mensen hebben voor andere mensen. Of laten we zeggen, de vrees die mensen hebben voor mensen die anders zijn. Bezoekers werden bij binnenkomst ontdaan van die vrees met een paar pufjes Smetfris. Op de polsen, in de nek. Het rook ook nog lekker. Smetfris waste vooroordelen weg. Verzachtte de angst voor onbekende situaties en vergrootte de kans op prettig samenleven. Handzame reisflacons Smetfris konden voor een kleine vergoeding worden aangeschaft, zodat de smetvreesmens met goede wil zichzelf onderweg ook kon vrijwaren van ongefundeerde angsten. In de galerie hingen de heldere portretfoto’s van dorpsgenoten die ooit van elders hiernaartoe waren gekomen. Bekende gezichten inmiddels. En dichter Arthur Lava hielp de bezoeker van zijn smetvrees af te komen middels schoonwassende poëzie.

Het was een briljant geheel. En het legde zo mooi de kern bloot van het grootste probleem dat we volgens mij op dit moment hebben. Het probleem dat een gewoon gesprek in de weg staat, dat de ongelijkheid vergroot, de kloof uitdiept. De smetvrees. De vrees voor de ander. De vrees die we ongemerkt een plek geven in ons land, onze dorpen, ons bestuur en ons beleid. Ik heb dat afgelopen jaar meer gezien, meer gehoord, en er meer mee geworsteld.  Niet in de laatste plaats omdat mijn eigen partij zich er soms ook geen raad mee weet, tot verdriet van de eigen leden.

Natuurlijk, we denken meteen aan de vrees voor de vreemdeling, de vluchteling, de statushouder. Dat is de meest zichtbare, meest urgente variant. De variant die in de laatste provinciale verkiezingen zo duidelijk een plek veroverde. Maar het gaat om een breder fenomeen. Het is de vrees die mensen met een koopwoning hebben voor mensen in een huurwoning. De vrees die mensen met geld hebben voor de mensen zonder geld. De vrees die mensen met een vwo-diploma hebben voor mensen met een vmbo-diploma. De vrees die mensen zonder kleur hebben voor mensen mét kleur. De vrees die mensen met een vaststaand wereldbeeld hebben voor mensen met nieuwe ideeën. Het is de vrees die jonge mensen hebben voor oude mensen. En omgekeerd.

Het gaat om de angst dat de ander rechten heeft. Ruimte krijgt. Misschien wel meer dan jij. Of anders. Het is de angst dat jij tekortkomt, omdat de ander ook wat krijgt. De angst dat je rekening moet houden met die ander. Belangen moet samenbrengen. En dat voelt als je eigen belang opgeven. Het gaat om de grootste groep, de hardste stem, de meest gedeelde vrees.

Het is die vrees die ervoor heeft gezorgd dat betaalbare huurwoningen minder aandacht krijgen in de plannen, dan parkeerplaatsen of koopwoningen. Het is die vrees die ervoor zorgt dat jongeren niet volwaardig worden bediend in onze gemeente. Het is die vrees die de dorpsdiscussies op social media zo hard maakt. Ik word er vaak stil van.

Het is die vrees die ertoe heeft geleid dat we nu de twijfelachtige eer hebben voorop te lopen in het aannemen van een huisvestingsverordening waarbij urgentie voor vergunninghouders helemaal is afgeschaft, maar waarbij zij nog wel een speciale categorie vormen uit noodzaak, om hen te kunnen plaatsen in ‘speciale units’.

Liever zouden wij zien dat de gemeente voorop loopt in vertrouwen en het trekken van projecten die ons in deze gemeente meer met elkaar verbinden. Zoals de bouw van een nieuw, energieneutraal  en duurzaam zwembad, voortreffelijk geregelde jeugdzorg of een verbinding met doorstroom bij de Beverwijkstraatweg, om maar eens wat voorbeelden te noemen.

Het is ons streven om te laten zien dat we in de raad in staat zijn om die vrees opzij te zetten, naar elkaar te luisteren en belangen bijeen te brengen. Alle stemmen te horen. Links en rechts, conservatief en progressief, jong en oud. Te zien dat het niet om opgeven gaat, maar om een verrijking en verbinding. Van ons bestuur, van ons beleid, van ons dorp en vooral van onszelf. Weg met die smetvrees. Ik wil iedereen uitnodigen om met me mee te doen.

De SP is met drie zetels plus één duo-commissielid vertegenwoordigd in Provinciale Staten van Noord-Holland. De fractie wordt ondersteund door een fractiemedewerker. Er is per 1 juni 2019 een vacature voor 20-24 uur per week. 

De fractiemedewerker ondersteunt inhoudelijk en secretarieel de fractie. Het takenpakket is divers; van bijwonen en notuleren van fractievergaderingen en bijeenkomsten, het schrijven van persberichten, het onderhouden van contacten met partijgenoten, media en belangengroepen, tot inhoudelijk meedenken en meewerken op de verschillende provinciale beleidsterreinen. Een vaardigheid die van groot belang wordt geacht is het aantrekkelijk maken en onderhouden van de provinciale website en het verhogen van de zichtbaarheid van het werk in de provincie op sociale media.

De vaste vergaderdag is op maandag voor zowel Statenvergaderingen als Statencommissies; van de fractiemedewerker wordt verwacht dat hij/zij dan aanwezig is.  Deze zittingen vinden soms ook plaats op donderdagavond. Overige werktijden worden in overleg met de fractie bepaald. De fractiemedewerker komt in dienst bij de Stichting Ondersteuning Fractie SP Noord-Holland. 

De volledige vacature vind je in de bijlage hieronder.

Bijlage: 

vacature_fractiemedewerker_nh.docx

Op zaterdag 13 april is het Vredesdag. Dan komen we bij elkaar van 11.00 tot 17.00 uur  in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam. Om te praten over wat ons bindt en hoe we elkaar en de strijd voor sociale rechtvaardigheid kunnen versterken.Doe je mee? Geef je dan op via www.vredesdag.nl   

De wereld staat in de fik. Groeiende ongelijkheid, permanente oorlog en de klimaatcrisis produceren armoede, burgerslachtoffers en vluchtelingen op ongekende schaal. Toenemende onderdrukking van volkeren, mensenrechtenactivisten en journalisten staat tegenover een kleine groep die steeds meer macht en rijkdom in handen krijgt. Als activisten verzetten wij ons hier wereldwijd tegen. Wij strijden voor sociale rechtvaardigheid. Op zaterdag 13 april komen we bij elkaar, op de Vredesdag in Amsterdam. Om te praten over wat ons bindt en hoe we elkaar en de strijd voor sociale rechtvaardigheid kunnen versterken. Ook zijn er toffe muzikale optredens. Met o.a. Nawal Ben Aissa, activist van de Hirak-beweging (Marokko); Bette Dam, journalist en schrijfster; Ludo de Brabander, Vrede vzw; Shawan Jabarin, activist uit Palestina; Feleknas Uca, HDP (Turkije); Sadet Karabulut, Tweede Kamerlid SP.

Bij de meeste mensen komt “de provincie” niet als eerste in hen op als je ze vraagt naar plekken waar politieke besluiten worden genomen. En dat is ze niet kwalijk te nemen. De provincie houdt zich namelijk veel te vaak onzichtbaar voor het publiek.

In het provinciehuis in Haarlem breekt nog net niet de paniek uit als bewoners komen laten horen dat zij het niet eens zijn met een door de provincie te nemen besluit, zoals gebeurde rond het plaatsen van windmolens of het schrappen van veertien buslijnen in Noord-Holland Noord. Je hoeft je niet af te vragen waarom. Een in stilte genomen besluit is voor het provinciebestuur en de politieke partijen die dat bestuur steunen lekker veilig.

De provincie, hoe onzichtbaar soms ook, neemt echter wel heel belangrijke besluiten. Bijvoorbeeld waar die windmolens wel of niet mogen komen te staan, waar wel of niet woningen mogen worden gebouwd, of er wel of niet ganzen vergast worden, of een boerenstal mag uitbreiden, of er geld gaat naar meer wegen of naar openbaar vervoer. Stuk voor stuk allemaal onderwerpen waar je mee te maken kunt krijgen. Bewoners kloppen in eerste instantie bij hun gemeente aan. Zij komen dan vaak van een koude kermis thuis, omdat het onderwerpen zijn voor de provincie, niet de gemeente.

Provinciale Staten hebben nog een tweede belangrijke rol: zij kiezen de Eerste Kamer. De huidige regering  heeft daar een zeer krappe meerderheid. Die kan verdampen bij de komende verkiezingen in maart. En dan is de provincie opeens de noodrem waaraan getrokken kan worden om   onrechtvaardige plannen  tegen te houden.

Het is dus goed opletten geblazen als er straks weer verkiezingen worden gehouden. Vraag je af welke partijen ervoor gezorgd hebben dat overal langs de kust dure vakantievilla’s kunnen worden gebouwd, welke partijen het openbaar vervoer hebben afgebroken of wat dan ook. Was je het daarmee niet eens, ga dan stemmen. Ook omdat de kiezers van die partijen wél altijd naar de stembus gaan. Thuisblijven helpt – ook voor een onzichtbare provincie – nooit.

Remine Alberts, Fractievoorzitter SP

Provinciale Staten Noord-Holland

Omdat buslijn 164 vanuit de gestelde eisen en wensen van de Provincie als ‘’niet verplicht’’ werd gezien, is deze buslijn sinds de invoering van de nieuwe concessie slechts beschikbaar als een spitslijn.

           DIT WIL DE SP;

Zorgen dat er op meer trajecten weer bussen gaan rijden, zodat scholieren weer normaal met de bus naar school kunnen.

Mensen met een beperking niet afhankelijk zijn van speciaal vervoer, maar gewoon met de bus kunnen reizen. Forenzen weer goede aansluiting hebben met het treinvervoer.

Ouderen die slecht ter been zijn weer met de bus boodschappen kunnen doen of naar wekelijkse uitjes kunnen gaan.

                STEM 20 MAART SP NOORDHOLLAND.SP.NL/VERKIEZINGEN

De woningnood is hoog. Er is een tekort aan betaalbare woningen. De wachtlijst voor een sociale huurwoning is ontzettend lang. Ondertussen zien we dat projectontwikkelaars vooral woningen bouwen en verhuren voor mensen met een dikke portemonnee.

Wilt U dat;

goedkope grond wordt benut voor sociale woningbouw en het niet aan projectontwikkelaars wordt overgelaten om er dure koopwoningen op neer te zetten?

Stem dan SP,  want de projectontwikkelaars willen eigenlijk alleen maar bouwen wat geld oplevert. Op goedkope grond, dure koopwoningen of vakantiewoningen waar je ze niet nodig hebt.

                                                                              DIT WIL DE SP

Er moeten meer sociale huurwoningen en huurwoningen voor de middeninkomens worden gebouwd. Studies laten ook zien dat hier genoeg ruimte voor is, zodat we ons natuurgebied en onze duinen niet vol hoeven te bouwen. Om de woningnood te bestrijden wil de SP dan ook volop bouwen binnen bestaand bouwgebied.

STEM 20 MAART SP NOORDHOLLAND.SP.NL/VERKIEZINGEN

De SP heeft in oktober vorig jaar een meldpunt geopend voor gedupeerde  busreizigers met  klachten over  het OV,  zodat iedereen zijn klachten daarop kwijt kon. Inmiddels zijn de vele klachten die binnenkwamen verzameld in een Zwartboek.

Dit Zwartboek is op maandag 11 februari door een afvaardiging van de SP aangeboden bij het Provinciehuis aan Gedeputeerde mevr. Post. Het is een lijvig boekwerk geworden met daarin gebundeld, alle ingezonden klachten over de 12 (geheel of gedeeltelijk) vervallen buslijnen.  Naast de vele klachten geeft dit boek in een aantal treffende voorbeelden weer, welke mensen het meest te lijden hebben gehad sinds het vervallen van de buslijnen in juli van het afgelopen jaar.

Een aantal voorbeelden zijn;

het vervoer van mensen die een handicap hebben, maar wel zelfstandig kunnen reizen. Deze mensen kunnen nergens meer met de bus naar toe reizen, omdat de buurtbussen die zijn ingezet geen mensen met een handicap meenemen! Met als gevolg dat deze  mensen hierdoor onnodig in een sociaal isolement vervallen en niet meer volledig aan de maatschappij kunnen deelnemen.

Buslijn 164. Aangezien deze lijn vanuit de gestelde eisen en wensen van de provincie als ‘’niet verplicht’’ werd gezien, is deze buslijn pas na vele klachten vanuit burgers, sinds de invoering van de nieuwe concessie slechts beschikbaar als een spitslijn

Er worden vele problemen ondervonden in de beschikbaarheid van deze lijn en de aansluiting op de trein tijden. Verzocht wordt om deze beter aan te laten sluiten op de treintijden en op meer tijden te laten rijden.

de buslijnen die in de avonduren nog maar 1 X per uur rijden, worden als erg slecht ervaren, bijv. vanaf en naar Den Helder Zuid vanuit Julianadorp. Deze bussen sluiten vaak ook niet meer aan. Gezien de situatie op het station voelen mensen zich erg onveilig op deze momenten.

De busverbindingen binnen Heerhugowaard zijn erg slecht, waardoor de wijken slecht of zelfs totaal niet bereikbaar zijn met het openbaar vervoer. Het is van groot belang voor de inwoners van Heerhugowaard dat dit zo snel mogelijk wordt opgelost.

De slechte ervaringen met ‘’Overal Flex’’ van Connexxion, Waar de bussen niet meer rijden is men aangewezen op ‘’Overal Flex’’ van Connexxion.Hiermee kan men een bepaalde rit bestellen via een app of via de telefoon (extra telefoonkosten). De ervaringen hiermee zijn tot op heden erg slecht. Mensen zijn meerdere uren bezig (bellend of via de app) om een bus te regelen. Het  gebeurt  zeer regelmatig dat er geen bus of bestuurder beschikbaar is. Hierdoor zijn mensen uiteindelijk aangewezen op een normale taxi, wat vele malen duurder is dan een normale busreis. Dit is een onbegrijpelijke situatie voor mensen met een kleine beurs of mensen die wegens omstandigheden volledig afhankelijk zijn van het openbaar vervoer.                        Verschillende plaatsen waar helemaal geen bussen meer naartoe rijden, zijn volledig afgesloten van openbaar vervoer. Voor mensen die slecht ter been zijn is het niet meer mogelijk om met de bus naar, bijvoorbeeld hun huisarts of een winkelcentrum, een aantal kilometers verderop,  te reizen. Het ‘’Overal Flex’’ principe geeft ook hier grote problemen.

Bijlage: 

Zwartboek rapportage

De provincie is niet van plan de inkrimping van het busvervoer in Noord-Holland Noord ongedaan te maken. Dit blijkt uit antwoorden van gedeputeerde staten op schriftelijke vragen van SP-statenlid Marnix Bruggeman. Met ingang van 22 juli zijn in Noord-Holland Noord 22 buslijnen opgeheven of ingekrompen. De SP opent daarom nu een klachtenlijn. Alle ontvangen klachten worden gebundeld in een zwartboek.

Bij de SP en via de media waren al veel klachten binnengekomen over de verslechtering van de busdiensten. Statenlid Bruggeman maakte een selectie uit de klachten en vroeg aan gedeputeerde staten wat zij daar van vinden. Als voorbeelden gaf hij onder meer de opheffing van lijn 150 naar Winkel en Zijdewind, slechte aansluiting op de schooltijden, hogere tarieven en volle bussen door de opheffing van lijn 152 tussen Julianadorp en Schagen, het grotendeels vervallen van lijn 164 tussen Egmond en Castricum, opheffing van veel haltes van lijn 165 in Egmond aan Zee, minder bussen in delen van Alkmaar en het opheffen van haltes van lijn 28 in Den Burg op Texel. Gedeputeerde staten zeggen op de vragen van Bruggeman alleen dat de tijden van scholierenbuslijn 653 in Winkel iets zullen worden aangepast. Aan de andere klachten willen gedeputeerde staten niet tegemoet komen

Bruggeman denkt dat de klachten die tot nu toe zijn binnengekomen slechts een topje van de ijsberg vormen: "Buspassagiers ondergaan verslechteringen vaak gelaten. Het is waar dat er op een paar routes belbussen of buurtbussen met vrijwilligers in de plaats zijn gekomen. Dat is geen verbetering. Op veel routes rijdt er nu helemaal niets meer." De provincie zegt dat de bezuinigingen nodig waren om elders verbeteringen te kunnen doorvoeren zoals tussen Heerhugowaard en Alkmaar. Bruggeman vindt dit een rare redenering. "Tussen grote kernen zijn er inderdaad meer reizigers gekomen door de bevolkingsgroei. Dan zijn daar meer bussen nodig. Maar dit mag niet ten koste gaan van andere lijnen. De provincie legt ook nieuwe wegen aan. Dit leidt tot extra kosten voor wegonderhoud. Maar wanneer de provincie een nieuwe weg aanlegt, wordt toch ook niet ergens anders een weg gesloten? Door opheffing van minder drukke buslijnen worden óók mensen ernstig gedupeerd."

Gedupeerde buspassagiers kunnen klachten, frustraties en misstanden over het busvervoer melden op:

zwartboek.sp-schagen.nl

De SP Castricum maakt zich ernstige zorgen over de jeugdzorg die de gemeente samen met andere gemeenten in de regio inkoopt. Grote aanbieders van jeugdbescherming en -reclassering hebben zich niet ingeschreven voor de aanbesteding en de enige instelling voor jeugdzorgplus in Noord-Holland buiten Amsterdam moet haar locatie sluiten. Reden? De kosten, en niet de kwaliteit van zorg, staan voorop bij de inkoop. De SP pleit voor een andere manier van inkopen en stelt schriftelijke vragen aan het college (zie bijlage).

Deze maand is de jeudzorgplus gegund aan een nieuwe aanbieder: Stichting Horizon. Jeugdzorgplus is de zorg voor de kwetsbaarste jeugd: kinderen en jongeren die door complexe problematiek een gevaar zijn voor zichzelf of voor anderen. De huidige aanbieder, Parlan, wordt daardoor gedwongen zijn woonvoorziening Transferium te sluiten. Daarmee gaat de enige voorziening voor jeugdzorgplus in Noord-Holland buiten Amsterdam verloren. En dat niet alleen: jongeren verliezen hun vertrouwde omgeving en begeleider. Zij en hun familie moeten bovendien langer reizen naar nieuwe locaties in Zuid-Holland. Winst? Wij denken van niet. De gemeenten denken van wel: in de inkoopdocumenten staan alleen doelen geformuleerd voor meer efficiëntie en lagere kosten.  

Je zou denken dat die zorg misschien efficiënter kan, bijvoorbeeld door preventievere jeugdzorg beter in te kopen. Maar uit de aanbesteding van de jeugdbescherming en -reclassering blijkt al dat ook die zorg niet serieus wordt genomen. De regiogemeenten hebben in hun gezamenlijke aanbesteding een zo'n laag bedrag geboden, dat verschillende gerennommeerde aanbieders niet hebben ingeschreven. Ze laten weten voor dat bedrag niet te kunnen werken.

De SP Castricum en de fracties uit de andere gemeenten volgen de ontwikkelingen op de voet en zullen niet nalaten de colleges te wijzen op hun verantwoordelijkheid. De SP wil met het college in gesprek over een andere manier van aanbesteden. Inkoop is namelijk niet verplicht: de gemeente kan ook een subsidieconstructie opzetten, die meer ruimte geeft in bijvoorbeeld termijnen. De Vereniging Nederlandse Gemeenten heeft onderzoek laten uitvoeren naar de vormen van aanbesteding en raadt subsidie aan, in plaats van inkoop. De SP steunt die aanbeveling. 

Bijlage: 

20181112-schriftelijke_vragen_sp_over_sluiting_transferium.pdf

Geacht college, beste collega’s, belangstellenden en luisteraars  

Laat ik deze algemene beschouwing beginnen met mijn excuses te maken, aan jullie allemaal. Excuses voor het feit dat mijn fractie de laatste weken minder scherp is. Zeg maar wat afgeleid. U kent de SP-fractie als serieus, hardwerkend, gefocust, gedreven én bescheiden, maar sinds ongeveer een maand is dat anders. Ik zal er eerlijk voor uitkomen: de SP-fractie loopt met een roze bril op en het hoofd in de wolken. En dat alles vanwege één man: onze wethouder Paul Slettenhaar.

Willen we onszelf weer kunnen worden - dus serieus, hardwerkend, gefocust, gedreven én bescheiden - dan zullen we hem onze gevoelens moeten tonen. Vandaar dat we hem een brief hebben geschreven. Een liefdesbrief. Ik lees hem graag voor.  

Lieve Paul, 

Jouw komst in het college hebben we met wat gemengde gevoelens bekeken. Je weet dat de relatie tussen jouw partij en de onze doorgaans geen warme is. We keken de kat uit de boom, staken een teen in het water en vreesden het ergste voor de minder bedeelden in onze gemeente. Tot eind september, toen wisten we dat het allemaal goed zou komen.

Je verklaarde je liefde voor ons openlijk, in de lokale, nee zelfs landelijke pers, toen je aangaf de voorrang voor statushouders op de sociale woningmarkt te schrappen. Natuurlijk, ook wij begrepen je boodschap niet direct. We zagen aanvankelijk alleen de gevolgen voor die kleine groep statushouders. Die mensen die met gevaar voor eigen leven de ergste ontberingen hebben doorstaan, huis en haard, familie en vrienden zijn verloren, en nu hier een plekje krijgen. Eh, hier dus geen plekje krijgen. Je weet wel, die mensen die houden van hun kinderen, die het leuk vinden om samen te eten en een stukje te wandelen. Die mensen die ‘s middags een kopje thee zetten en ambities hebben voor hun loopbaan. Mensen als jij en ik eigenlijk, als je erover nadenkt. 

Maar goed, het duurde even voordat we inzagen dat dat natuurlijk helemaal niet je boodschap was, noch je doel. Jouw doel was een nobel doel. Je wilt niet statushouders pesten, je draagt de linkse zaak gewoon een warm hart toe. Betaalbare huisvesting voor starters en senioren en mensen met een lager inkomen, dat is waar jij voor gaat! Niks dure koophuizen bouwen, maar rekening houden met de mensen hier en in de regio die willen beginnen of eindigen met een zelfstandig leven en de bizarre huizenprijzen niet kunnen opbrengen. Dat je rekening houdt met het sociale evenwicht in onze kernen. Dat statushouders dan geen plekje vinden, dat is een offer dat je met pijn in je hart brengt.

Sinds ons jouw werkelijke drijfveer duidelijk is, eten we nauwelijks meer, draaien we alleen nog Marvin Gaye en tekenen we roze hartjes op de raadsstukken.

En we wachten opgetogen op je plannen: bijvoorbeeld dat je niet 48, maar wel 96 sociale huurwoningen wilt bouwen op Dijk en Duin!

Dat je elke vierkante centimeter vrije ruimte in de gemeente eerlijk zult verdelen.

Dat je afspraken gaat maken met ontwikkelaars en verhuurders over de maximale middenhuur, zodat er weer doorgeschoven kan worden.

Dat je het percentage sociale huur in de gemeente gaat opkrikken van 15 naar 30%! Wat zeg ik, naar 40%.

Dat je laat zien dat je begrijpt hoe belangrijk een eigen plek is, voor iedereen.

Dat je laat zien dat je al die onderzoeken hebt gelezen waarin duidelijk wordt dat een eigen plek een voorwaarde is voor het voorkomen of verhelpen van veel sociale problematiek.

Dat je begrijpt dat steeds meer mensen zijn aangewezen op betaalbare woningen en dat er steeds minder beschikbaar zijn.

Dat je laat zien dat je dit eigenlijk doet zodat statushouders, en alle anderen die jouw hulp nodig hebben, straks veel makkelijker een huis toegewezen kunnen krijgen, simpelweg omdat er veel meer zijn. 

Lieve Paul, aan plannen om onze gemeente toegankelijk te maken en te houden voor iedereen, werken we graag mee. We wachten op de eerste voorstellen. Met vlinders in de buik. 

Liefs,

De SP-fractie