Poliflw

Onze fractie wil al enige jaren meer aandacht voor een gezonde bodem, een landbouwbodem zonder chemische gewasbeschermingsmiddelen, minder tot geen kunstmest en met veel organische stof. Dit is goed voor de biodiversiteit. Maar vraagt ook heroverwegen van criteria en meebewegen van de overheid bij uitgifte en prijsbepaling.

We dienden al diverse moties in om als provincie zelf het goede voorbeeld te geven en bij verpachten voorwaarden te stellen waaronder: geen gifgebruik!

Eerder deze maand heb ik meegedaan aan een bijzondere Zoomsessie “kennisdialoog duurzaam grondgebruik, landbouwgrond in Overijssel”. De provincie is op grond van diverse moties aan het onderzoeken hoe ze haar (tijdelijke) pachtgronden duurzamer in de markt kan zetten. Een dertigtal wetenschappers, boeren, pachters en verpachters en enkele Statenleden waren digitaal bijeen.

Cijfers over het landbouwareaal in Overijssel;

Grasland 143.000 ha Mais 35.500 ha Akkerbouw 13.900 ha Overige 2.900 ha

Overijssel heeft 3500 ha in tijdelijk eigendom, waarvan 1500 ha als projectgronden en 2000 ha als rest/ ruilgronden. In totaal gaat het daarbij om 2750 ha agrarische gronden die ze elk jaar uitgeeft: maximaal 3 jaar achter elkaar aan dezelfde pachter. Bij gunning geldt een afstandscriterium van 5 kilometer, dus hoe dichterbij de tijdelijke grond je woont hoe meer kans je maakt. Er zijn geen duurzaamheidscriteria.

In deze sessie werd ook het model Brabant gepresenteerd: iedere ondernemer kan een bieding doen op prijs keer duurzaamheidscore. Dat leidt tot de beste pachter. Ook is de eenjarige pacht als vast criterium losgelaten en streeft men inmiddels naar 6 jarige pacht met recht van opzegging. Om de provinciale doelen te behalen zijn als algemene grondslag voor duurzaamheid opgenomen: geen intensieve teelten (bollen, lelies enzovoort); verbod op gebruik glyfosaat en actief beheer en onderhoud landschapselementen. Drie criteria waar elke aanbieder zich aan dient te houden. Hoe meer je doet voor duurzaamheid hoe “lager” de pachtprijs kan zijn om toch als beste aanbieder uit de bus te komen.

Het resultaat? Iedereen doet mee. Provinciale en agrarische doelen komen zo samen. Er is veel belangstelling voor deze werkwijze en er is een “gedoe” omdat ieder de criteria erkent.

Op het einde werd duidelijk dat ook Overijssel wellicht deze manier van uitgeven van tijdelijke grond ter hand kan nemen. Bij geen enkele aanwezige was daar bezwaar tegen.

Gaan we dan eindelijk ook in Overijssel de gronden duurzaam verpachten?

Als het zover is zal onze fractie dit, na jaren drammen en drukken, als een groot succes gaan vieren!

 

 

Onze fractie wil al enige jaren meer aandacht voor een gezonde bodem, een landbouwbodem zonder chemische gewasbeschermingsmiddelen, minder tot geen kunstmest en met veel organische stof. Dit is goed voor de biodiversiteit. Maar vraagt ook heroverwegen van criteria en meebewegen van de overheid bij uitgifte en prijsbepaling.

We dienden al diverse moties in om als provincie zelf het goede voorbeeld te geven en bij verpachten voorwaarden te stellen waaronder: geen gifgebruik!

Eerder deze maand heb ik meegedaan aan een bijzondere Zoomsessie “kennisdialoog duurzaam grondgebruik, landbouwgrond in Overijssel”. De provincie is op grond van diverse moties aan het onderzoeken hoe ze haar (tijdelijke) pachtgronden duurzamer in de markt kan zetten. Een dertigtal wetenschappers, boeren, pachters en verpachters en enkele Statenleden waren digitaal bijeen.

Cijfers over het landbouwareaal in Overijssel;

Grasland 143.000 ha Mais 35.500 ha Akkerbouw 13.900 ha Overige 2.900 ha

Overijssel heeft 3500 ha in tijdelijk eigendom, waarvan 1500 ha als projectgronden en 2000 ha als rest/ ruilgronden. In totaal gaat het daarbij om 2750 ha agrarische gronden die ze elk jaar uitgeeft: maximaal 3 jaar achter elkaar aan dezelfde pachter. Bij gunning geldt een afstandscriterium van 5 kilometer, dus hoe dichterbij de tijdelijke grond je woont hoe meer kans je maakt. Er zijn geen duurzaamheidscriteria.

In deze sessie werd ook het model Brabant gepresenteerd: iedere ondernemer kan een bieding doen op prijs keer duurzaamheidscore. Dat leidt tot de beste pachter. Ook is de eenjarige pacht als vast criterium losgelaten en streeft men inmiddels naar 6 jarige pacht met recht van opzegging. Om de provinciale doelen te behalen zijn als algemene grondslag voor duurzaamheid opgenomen: geen intensieve teelten (bollen, lelies enzovoort); verbod op gebruik glyfosaat en actief beheer en onderhoud landschapselementen. Drie criteria waar elke aanbieder zich aan dient te houden. Hoe meer je doet voor duurzaamheid hoe “lager” de pachtprijs kan zijn om toch als beste aanbieder uit de bus te komen.

Het resultaat? Iedereen doet mee. Provinciale en agrarische doelen komen zo samen. Er is veel belangstelling voor deze werkwijze en er is een “gedoe” omdat ieder de criteria erkent.

Op het einde werd duidelijk dat ook Overijssel wellicht deze manier van uitgeven van tijdelijke grond ter hand kan nemen. Bij geen enkele aanwezige was daar bezwaar tegen.

Gaan we dan eindelijk ook in Overijssel de gronden duurzaam verpachten?

Als het zover is zal onze fractie dit, na jaren drammen en drukken, als een groot succes gaan vieren!

 

 

Al wandelend verruimt burgerlid Peter Schouten letterlijk en figuurlijk zijn kijk op ons Overijssel:

Een prachtig onderdeel van het wonen in Deventer is dat je in een dichtbebouwde historische binnenstad kan wonen en na drie stappen aan de overkant van de IJssel in het buitengebied kan wandelen. Bijna had dit niet meer gekund: in de jaren 60 bestond het plan voor een dubbelstad, 100,000 inwoners in een nieuwe stad tegenover de bestaande, op de andere oever. Misschien komt er ooit met de zeespiegelstijging weer behoefte aan, want moeten we de Randstad herhuisvesten op hogere grond? Zo ver is het nog niet, en bij elke wandeling verbaas ik me erover hoe dichtbij onze buurprovincie is en hoe de grens raar door bebouwd gebied loopt. Vast iets met oude lopen van de IJssel, bisschoppen van Utrecht, historische Stadsweiden, hertogen van Gelre en Hoofdige boeren.

Zo is De Worp, ofwel de Hoven een deel van Deventer, zij het op de andere IJsseloever. Het is één geheel met Steenenkamer, maar dat hoort bij Voorst en is dus Gelderland.

Als ik wandel verbaas ik me erover dat Overijssel en Gelderland twee provincies zijn. Schaal, sterktes en zwaktes, het DNA, “look&feel”, zelfs dialecten, het is zeker als je zelf “van buiten” komt behoorlijk verwant. Of ik nou het Schipbeek- of Berkelpad loop, een stukje Sallandpad of een route uit het wandelnetwerk Achterhoek, op de Lochemse of Holterberg, geen moment heb ik het gevoel in een andere provincie te zijn.

Soms denk ik: een paar stukken Gelders rivierengebied naar Utrecht of Brabant zou functioneel logisch zijn en maak van de rest één provincie met het daarin centraal gelegen Deventer als hoofdstad. Ligt die dubbelstad – mocht die er toch ooit komen – meteen mooi in één provincie.

De in deze digitale tijd onvermijdelijke disclaimer: dit is geen fractiestandpunt, al hebben het hier nooit specifiek over gehad. Wat wel duidelijk is: de grens van een provincie loopt soms onverwacht door dorpen of landschappen heen. Met oog op leefkwaliteit maar zeker ook op het landschap lijkt dat arbitrair. Denk aan openbaar vervoer, sportieve of sociaal-culturele programma’s, de inrichting van onze fysieke omgeving, watermanagement of natuurgebieden: Dat kunnen we natuurlijk niet allemaal plannen en beheren tot aan de provinciegrens, zonder ons te bekommeren hoe het er aan de andere kant aan toe gaat. In een recent blog op deze site pleitten we voor het verminderen van barrières langs de Nederlands-Duitse grens. Maar ook voor de relaties met onze binnenlandse buren geldt: verbreed je horizon, bundel de krachten en werk samen.

Al wandelend verruimt burgerlid Peter Schouten letterlijk en figuurlijk zijn kijk op ons Overijssel:

Een prachtig onderdeel van het wonen in Deventer is dat je in een dichtbebouwde historische binnenstad kan wonen en na drie stappen aan de overkant van de IJssel in het buitengebied kan wandelen. Bijna had dit niet meer gekund: in de jaren 60 bestond het plan voor een dubbelstad, 100,000 inwoners in een nieuwe stad tegenover de bestaande, op de andere oever. Misschien komt er ooit met de zeespiegelstijging weer behoefte aan, want moeten we de Randstad herhuisvesten op hogere grond? Zo ver is het nog niet, en bij elke wandeling verbaas ik me erover hoe dichtbij onze buurprovincie is en hoe de grens raar door bebouwd gebied loopt. Vast iets met oude lopen van de IJssel, bisschoppen van Utrecht, historische Stadsweiden, hertogen van Gelre en Hoofdige boeren.

Zo is De Worp, ofwel de Hoven een deel van Deventer, zij het op de andere IJsseloever. Het is één geheel met Steenenkamer, maar dat hoort bij Voorst en is dus Gelderland.

Als ik wandel verbaas ik me erover dat Overijssel en Gelderland twee provincies zijn. Schaal, sterktes en zwaktes, het DNA, “look&feel”, zelfs dialecten, het is zeker als je zelf “van buiten” komt behoorlijk verwant. Of ik nou het Schipbeek- of Berkelpad loop, een stukje Sallandpad of een route uit het wandelnetwerk Achterhoek, op de Lochemse of Holterberg, geen moment heb ik het gevoel in een andere provincie te zijn.

Soms denk ik: een paar stukken Gelders rivierengebied naar Utrecht of Brabant zou functioneel logisch zijn en maak van de rest één provincie met het daarin centraal gelegen Deventer als hoofdstad. Ligt die dubbelstad – mocht die er toch ooit komen – meteen mooi in één provincie.

De in deze digitale tijd onvermijdelijke disclaimer: dit is geen fractiestandpunt, al hebben het hier nooit specifiek over gehad. Wat wel duidelijk is: de grens van een provincie loopt soms onverwacht door dorpen of landschappen heen. Met oog op leefkwaliteit maar zeker ook op het landschap lijkt dat arbitrair. Denk aan openbaar vervoer, sportieve of sociaal-culturele programma’s, de inrichting van onze fysieke omgeving, watermanagement of natuurgebieden: Dat kunnen we natuurlijk niet allemaal plannen en beheren tot aan de provinciegrens, zonder ons te bekommeren hoe het er aan de andere kant aan toe gaat. In een recent blog op deze site pleitten we voor het verminderen van barrières langs de Nederlands-Duitse grens. Maar ook voor de relaties met onze binnenlandse buren geldt: verbreed je horizon, bundel de krachten en werk samen.

 

Politiek vergt visie en creativiteit. Een inspirerende kijk in de toekomst uit de pen van onze fractievoorzitter Wybren Bakker:

 

 

Dromend over Overijssel zie ik windmolens en koeien Zonnepanelen en meanderende rivieren door eindeloos landschap gaan Kippen scharrelen en theatergezelschappen zich presenteren Onder markante iconische bomen in bloemrijk grasland

Dromend over Overijssel zie ik mensen verbonden Met aarde, met buren, een gemeenschap van kracht Generaties bouwen voort op wat eerder ontstond Goeds koesteren en groen innoveren gaan hand in hand

Dromend over Overijssel zie ik meedoen voor beter Bouwen we huizen zonder gas, maar wel met natuur Fietsen we langs brede wegen naar nieuwe OV punten En delen we auto’s ook op het platteland

Dromend over Overijssel krijgt natuur kans op herstel Zonder de duurzame inzet van boeren te straffen Inclusiever en sterker als collectief uit de crisis Want je doet het in Overijssel uiteindelijk altijd met elkaar

Dromend over Overijssel zie ik hotspots van kennis Centra van innovatie, uitvinders in de dop Worden getrokken als magneten hier naar toe Om mee te doen en kennis te delen

Dromend over Overijssel zie ik politiek besef Dat meedoen loont, ook al is het hard werken Niet altijd met winst maar wel vanuit visie overtuigen Dat leidt tot meedoen als het nieuwe normaal

Dromend over Overijssel in virusvrij 2021 Zitten we weer knus in bioscopen en theaters Knuffelen we vrienden en naasten zonder plastic of kap Nog sterker bewust: Overijssel maken we samen

 

Deventer wordt nóg mooier dankzij financiële steun van de provincie. Burgercommissielid en Deventenaar Peter Schouten is hier erg enthousiast over. Hij vertelt in deze blog hoe de tegemoetkoming aan de gemeente Deventer zal bijdragen aan een verdere verfraaiing van de binnenstad.

 

Ik woon na een leven in het Westen al bijna zes jaar in de Deventer binnenstad en voel me nog steeds bevoorrecht als ik dat mooie historische decor binnenstap. Iedereen zal de Brink kennen, zeg maar de Huiskamer dan Deventer. Minder bekend zijn andere pleinen zoals het Groote Kerkhof waaraan de Lebuïnuskerk en het nieuwe stadhuis staan, de Nieuwe Markt en de Stromarkt. Het Groote Kerkhof is sinds kort autovrij, de parkeerplaatsen gecompenseerd door een terrein aan de overkant van de IJssel. De vaart met het pontje daarheen voelt altijd een beetje als een minivakantie. De Nieuwe Markt is nog wel een parkeerplaats, maar zal aan allure winnen als daar via een particulier initiatief een museum voor moderne kunst komt. De Stromarkt is recent verrijkt met de nieuwe bibliotheek, een mooi gebouw en ook een soort huiskamer – alleen aan een plein met een bestrating die je je in het vroegere Oostblok doet voelen. De gemeente heeft met uitgebreide participatie een visie op de drie pleinen gemaakt, met als doel ze een betere en gemeenschappelijke uitstraling te geven. Om er als het ware één openbare ruimte van te maken. Liefst zonder of met veel minder auto’s. Zoals gebruikelijk is geld het probleem, of liever: was. Voor het Groote Kerkhof had de gemeente al geld, voor de Stromarkt een beetje en voor de Nieuwe Markt nog niets. Nu er voor de Stromarkt een bijdrage van € 1 miljoen van de provincie ligt, kan er in elk geval begonnen worden. Voor de Nieuwe Markt zal het ongetwijfeld lukken ook middelen te vinden. Als de plannen zijn uitgevoerd, zal ik met nog meer plezier door de binnenstad lopen en, belangrijker, zal de binnenstad een nog aantrekkelijkere bestemming worden.

Onze accenten voor het nieuwe Overijsselse beleid voor vergunningen, toezicht en handhaving

 

 

 

Woensdag 2 september spraken we met de ambtelijke organisatie van de provincie over de wensen van de Staten m.b.t. nieuwe/ aanvullende accenten voor toezicht en handhaving.

Onze fractie – bij monde van fractievoorzitter Wybren Bakker – wist er wel een paar:

Bewaak onze landschapselementen: Met satellietwaarnemingen is in beeld waar bomen staan. Zorg in je beleid dat dit minstens een keer per 2 jaar vergeleken wordt, en handel indien nodig. Ga er zo nog veel dichter op zitten. We willen groene ruimte handhaven en zelfs versterken, met onder andere veel meer bomen. Denkbaar is dat we ook inwoners mee laten doen in het vergelijken van data, het eventueel langs gaan bij twijfels en zo mee zorgend dat we met elkaar bewakers zijn van de groene ruimte. Transparantie en verantwoording: Toen er spoorwerk in Zwolle gaande was kwamen de lozingen in de IJssel in natuurgebieden terecht en wat bleek: omdat het een taak van het Rijk is had ineens de provincie geen zeggenschap meer. Klagers werden van kastje naar de muur gezonden en de milieuschade bleef gewoon doorgaan. D66 wil veel meer transparantie en aan de voorkant duidelijk hebben waar een inwoner terecht kan. Als provincie moet je je niet verschuilen achter de regels. Ga dit in beleid beter inregelen. Stikstofmetingen op perceelniveau: Met satellieten is stikstof te meten tot op perceelniveau naar wij begrepen. Ga dat inzetten! Boeren zullen een bijdrage gaan leveren aan reductie van ammoniak- en stikstofuitstoot. Dat moet voor de toekomst van iedereen. Maatregelen die genomen worden wil je kunnen meten. Dan laat je zien dat je ook echt resultaten met beleid boekt.  Natuurcompensatie: Als er maatregelen genomen worden zoals bijvoorbeeld een weg verbreden of bedrijfsterrein aanleggen dan moet natuur gecompenseerd worden. Wij willen dat natuurcompensatie strak gemonitord wordt. Een onderzoek van de Rekenkamer liet zien dat we dat redelijk doen. Ook de komende jaren willen we daar graag focus op! Elk stukje natuur telt. Toetsing en handhaving bij subsidies: Tenslotte willen we graag zien dat subsidieverlening en toezicht samenwerken vooral als het gaat om subsidies die bijdragen aan verduurzaming van bedrijven/organisaties: Ga dan achteraf toetsen of de beoogde doelen ook gehaald zijn. D66 wil dit niet alleen financieel afwikkelen maar ook handhaven als blijkt dat het nog niet de beoogde doelen of uitvoering heeft bereikt die partijen zijn overeengekomen.

Al met al gaven we zo diverse suggesties mee voor het nieuwe beleid van de provincie. In het voorjaar van 2021 komt het nieuwe concept naar ons toe. Benieuwd wat we daarin van onze D66 accenten terug zullen lezen!

 

 

De provincie heeft afgelopen donderdag een voorstel afgewezen om het gebruik van chemische gewasbestrijdingsmiddelen te verminderen. D66 fractievoorzitter Wybren Bakker wil dat de provincie bij de uitgave van pachtcontracten de voorkeur geeft aan boeren die natuurlijke alternatieven gebruiken. Zijn motie mocht echter niet op een meerderheid van de Provinciale Staten rekenen.

Zwolle, 3 juli 2020

De D66’er is teleurgesteld dat er op dit moment niet meer actie wordt genomen. Volgens Bakker heeft de provincie immers een voorbeeldfunctie: “De overheid vraagt van inwoners hun gedrag aan te passen en bij te dragen aan een beter klimaat en biodiversiteit. Terecht worden mensen gestimuleerd om tegels uit de tuin te halen en meer bomen te planten. Of insectenvriendelijke bloemen en grassen te zaaien en regenwater op te vangen. Dan moet je als overheid natuurlijk zelf ook het goede voorbeeld geven. Dus stoppen om die chemische troep op onze kwetsbare bodem te spuiten.”

Omstreden

Het gebruik van glyfosaat, ook bekend als Roundup, is zeer omstreden. Naast het ongewenste onkruid gaan namelijk ook veel nuttige schimmels en bacteriën dood. Die zijn juist belangrijk voor een gezonde balans in de bodem, terwijl schadelijke organismen soms meer ruimte krijgen en daardoor de oogst kunnen aantasten. Ook in Nederlandse natuurgebieden zijn nog sporen van het middel terug te vinden dat op landbouwgronden wordt toegepast. Daarnaast bestaat er volgens de wereldgezondheidsorganisatie een link tussen het middel en de ontwikkeling van kanker bij mens en dier. Ook bijen en andere insecten zijn vatbaarder voor ziektes als ze aan glyfosaat worden blootgesteld.

Verbod

Overijssel zou met een dergelijke regeling in afgezwakte vorm het voorbeeld van Noord-Brabant en de gemeente Olst-Wijhe. Die staan het gebruik van glyfosaat op hun pachtgronden helemaal niet toe. In Nederland is het gebruik verboden voor hoveniers en waterschappen, maar niet voor boeren en particulieren. Andere landen zoals Oostenrijk, Duitsland en België hebben al een volledig verbod ingevoerd of zijn daarmee bezig.

 

Lees hier de speech van fractievoorzitter Wybren Bakker terug tijdens de bespreking van de provinciale Perspectiefnota op 1 juli 2020 terug:

 

 

Voorzitter,

D66 wil:

Overijssel robuuster, groener, duurzamer en meer circulair maken. Dat willen we met partners en inwoners doen. Dat dwingt ons tot innovaties in onze democratie, en ondertussen genieten we van beeldbepalende cultuur en is iedereen welkom om mee te doen.

Het perspectief voor Overijssel in de Perspectiefnota herkennen we. Met moties gaan we iets meer richting geven.

Voorzitter,

Onze fractie steunt in een crisis de uitvoerende macht en staat, als oppositiepartij, in deze tijd naast GS, niet tegenover u. Het belangrijkste is dat gestart wordt met het coronaplan. Co-creatie maakt onze provincie sterker. Zoals in Deventer, waar gemeente en partners een concreet crisisplan maakten om ondernemers te ondersteunen. De vraag is: kunnen we erop vertrouwen dat u steun geeft?

D66 vindt dat Overijssel meer crisisgeld in kan zetten. Daarom, juist nu: “Ga uitgeven.”

D66 ziet de crisisinvesteringen als overbruggingsgeld naar een duurzamere toekomst. Elke euro die we uitgeven moet de sustainable development goals voor 2030 dichterbij brengen. Deelt u die opvatting als GS?

Voorzitter,

De majeure issues de komende decennia zijn klimaatopgaven, stikstofreductie en vergroenen van onze economie.

Het is te makkelijk alleen naar de overheid te kijken voor oplossingen.

Wat D66 betreft past ook de vraag: wat kan je zelf? Waarop pas jij je gedrag aan?

En we zien in Overijssel de successen: zon op woonhuizen, boerderijmolens, lokale zonnevelden in eigendom van de wijk en boeren die overgaan op kringlooplandbouw.

Dus laten we als Staten beleid maken dat bijdraagt aan:

Meer treinen en Lelystad Airport overbodig maken; Meer fietsmobiliteit en sterkere ov-verbindingen, ook voor een bereikbaar platteland, met genoeg drinkwater- en toiletvoorzieningen; Een provincie waar meedoen meer loont dan gedwongen verpieteren in een opvangcentrum of werkloos zijn achter de voordeur.

Ondertussen ziet D66 graag:

Dat gemeenten blijven investeren in o.a. woningbouw: ook als je als gemeente het water aan de lippen staat: zoals Haaksbergen of Olst-Wijhe. De provincie en het rijk moeten dan helpen. En we willen dat alle Natura 2000 gebieden behouden blijven en aan elkaar worden verbonden.

Ons Overijssel, de tuin van Nederland, moet heringericht worden: ingezaaid met rijke grassen en veel nieuwe bomen om onze uitstoot een beetje te compenseren.

Echter, die tuin verdroogt, wordt schraal, de bodem sterft door gif en te intensief gebruik.

We moeten herinrichten zodat ook inwoners na ons, daar de vruchten van plukken.

Tot slot,

Stel jezelf als inwoner de vraag: welke stap kan ik zetten zodat we schoner, groener en meer circulair op weg gaan naar 2025? Want verandering begint bij jezelf: ook als we “samen bouwen aan Overijssel”.

D66 blijft daar graag constructief kritisch aan bijdragen.

Ik dank u wel.

In een motie roept D66 de provincie woensdag op om meer openbare drinkwaterpunten in Overijssel te realiseren. Dit moet gebeuren in samenwerking met partners als Vitens, gemeenten en initiatieven zoals “ Join the Pipe”. Er zijn genoeg locaties waar watertappunten een welkome aanvulling zijn in de openbare ruimte. Denk aan toeristische overstappunten, campings, dorpskernen en bij sportverenigingen.

Voor D66 Statenlid en woordvoerder ruimte en water Renilde Huizenga is het glashelder: “Inwoners en toeristen genieten in Overijssel van de prachtige natuur. Vooral in de zomermaanden met warme en droge perioden vraagt dit om toegankelijk drinkwater. Dan wandel je of fiets je met de zon op je bol  door een mooi gebied en kan je bijna nergens je bidon vullen. En dat terwijl water drinken gezond is en bij het bewegen in de hitte erg belangrijk.”

Op dit moment zijn er zo’n 54 openbare drinkwatertappunten in heel Overijssel. Dat vraagt volgens Huizenga om uitbreiding: “Je kan je afvragen of het een taak van de provincie is, maar soms moet je de verantwoordelijkheid gewoon nemen en samen met partners doorpakken. Het maakt onze provincie aantrekkelijker en past bij de ambitie van een gastvrij Overijssel. En zo zorgen we ook nog eens voor minder afval van plastic flesjes.”

De indieners sturen aan op meer drinkwaterpunten in dorpskernen en bij toeristische informatie- en overstappunten. Daarnaast vraagt D66 de provincie ook om met een stimuleringsregeling te komen, zodat buurthuizen of sportverenigingen makkelijk een tappunt kunnen realiseren op hun locatie of bij hun pand. Ook voor ondernemers (bijvoorbeeld campings, recreatieondernemers, winkels) moet deze mogelijkheid bestaan. Tenslotte moet het aantal drinkwaterpunten inzichtelijk worden gemaakt en deze informatie online en offline worden verspreid. Zo weten recreanten ook waar ze hun waterfles kunnen vullen.

Het Nederlandse kraanwater behoort tot het beste van de wereld. Volgens Vitens blijkt uit onderzoek dat 87% van de mensen vindt dat kraanwater in de openbare ruimte beschikbaar moet zijn.